عشق ورزی صحیح را فرا گیریم

یکی از باورهای رایج و غلطی که درباره ی عشق میان همگان وجود دارد ، این است که عشق نیرویی مرموز واسرارآمیز است که ناگهان از آسمان بر سر ما نازل شده است . و به طرزی معجزه آسا به یکباره ما را از سرخوشی ، عشق و شور زندگی سرشار می کند . گرچه ممکن است این احساس در اوایل فازعشق رمانتیک میان عشاق کاملا وجود داشته باشد اما بدون استثنا همواره پس از مدتی کاملا از بین می رود .

گویی به یکباره با تمامی وجود دل و جان خود را بر روی معشوق می گشایید و او نیز با سخاوت تمام انواع و اقسام احساسات شیرین و خوشایند را در آن می ریزد . می توان گفت مدتی از طول رابطه به همین منوال و با چنین احساسات خوشایندی سپری خواهد شد . با این وجود پس از مدتی از شدت وعمق این قبیل احساسات اولیه و ابتدایی کاسته خواهد شد و به طوری که برای تولید مجدد این احساسات خوب به معشوق چشم خواهید دوخت تا بلکه کاری صورت دهد و شما را از کابوسی که در آن هستید ، نجات دهد .

متکی بودن به معشوق برای اینکه مجددا شما را از عشق سرشار و لبریز کند ، اشتباهی بزرگ است . این تنها شمایید که باید بیاموزید هر روز مجددا و بارها آن هم به گونه ای نو عاشق معشوق و همسر خود شوید .



عشق همواره با خودتان شروع می شود .

عشق انتخابی است که شما می کنید ، آن هم لحظه به لحظه .

عشق آن است که هر روز به دنبال چیزی دوست داشتنی از وجود نامزد/همسرتان بگردید .



هنگامی که منتظر معشوقید تا چیزی بگوید یا کاری صورت دهد تا احساس عشق بیشتری را در شما زنده کند ، او را ملزم به این می کنید تا شما را مایوس و سرخورده کند . این وظیفه ی او نیست که خود را برای شما دوست داشتنی تر کند . این وظیفه ی شماست که با او مهربان تر باشید و عشق بیشتری به او بورزید ، نیازهای او را شناسایی کنید و در جهت برآورده ساختن آن ها تلاش کنید . به او توجه کنید ، از خود به او محبت نشان دهید . قدردان او باشید و با کلمات و رفتار خود به او نشان دهید که به حضور او در زندگی خود ارج می نهید ، به طرز مشابهی وظیفه ی او نیز هست که تمامی این چیزها را در حق شما ادا کند . این نوع برتر از "دادن" و "بخشنده بودن" لحظات ناب بیشماری را می طلبد . لحظاتی که در طی آن نفس خود را زیر پا بگذارید و انتخاب کنید که به دنیاهای درونی نامزد/همسرتان ، افکار و احساسات او توجه و علاقه ی بیشتری از خود نشان دهید ، او را تمام و کمال حس کنید ، آن هم از درون . از خود بپرسید از شما چه می خواهد و نیازهایش چیستند ؟ هر روز این سوال را از خودتان بپرسید .



چگونه می توانم عشق بیشتری به او بورزم ؟

امید بر این است که نامزد/همسر شما نظیر همین سوال را از خودش بپرسد و به همان اندازه که شما مایلید نیازهای او را برآورده سازید ، او نیز به ارضا کردن نیازهای شما علاقه مند باشد . حتی چنان چه در ابتدا ، او توجهی به نیازها و خواسته های شما نداشته باشد ، چنان چه شما به این طریق به او عشق بورزید ، عشق بیشتری را نسبت به او در خود احساس خواهید کرد .

البته این هرگز به این معنا نیست که خود را تماما زیر پا بگذارید و خواسته ها و نیازهایتان را فراموش کنید و به شخصی ضعیف ، عاجز و درمانده بدل شوید که مدام به فکر ارضای خواسته ها و نیازهای دیگری است . در واقع چنانچه عشق به خویشتن را هنوز در خود تجربه نکرده باشید و زیاد خودتان را دوست نداشته باشید ، به راحتی نیز نخواهید توانست دیگری را دوست داشته باشید و به او عشق بورزید . چرا که نخواهید توانست با رضایت خاطر ، آنچه را که به خودتان روا ندارید و به خودتان نمی دهید ، به دیگری بدهید . عشق ورزیدن نیز همچون تمامی چیزهای دیگر این عالم به طرزی متعادل و متناسب اجرا می شود .

باید با کسی باشید که به همان اندازه که شما بر روی خود و رابطه تان کار می کنید و متعهد و پایبند آن هستید ، او نیز بر روی خود و رابطه اش کار کند و متعهد آن باشد . بدین ترتیب این تنها شما نیستید که مدام از خود مایه می گذارید و می بخشید .

هنگامی که هم شما و هم معشوق منتظر نمی مانید تا دیگری عشق ورزیدن را اول شروع کند تا شما نیز در پیامد آن ، عشق بورزید ، و خود انتخاب کرده اید که شروع کننده باشید و بی شائبه عشق بورزید ، روابط یا ازدواج شما نیز سرشار و سیراب می گردد و سیال و روان خواهد بود .

لذا این همان طریقی است که پایکوبی عشق باید ادامه پیدا کند . شما مسئولانه انتخاب می کنید که در عشق ورزیدن پیش دستی کنید . معشوق نیز انتخاب می کند که او نیز در عشق ورزیدن شروع کننده باشد . ناگهان در می یابید که هر دو باهم ، عشق می ورزید . سپس ریتم نزدیک و صمیمی خود را پیدا می کنید و خود را به یگانگی ، پیوند و وحدت وجودی ، که انتظارتان را می کشد ، تسلیم می کنید .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط m.m.a

عشق همواره با خودتان شروع می شود .

عشق انتخابی است که شما می کنید ، آن هم لحظه به لحظه .

---

:104: جالب بود

در واقع عشق آموختنی است نه آمدنی.

مولانا میگه:

""خویش را تعلیم کن عشق و نظر.....کان بود چون نقش فی جرم الحجر""

منظور مولانا اینکه عشق دانشی است که پس از آموختن هرگز فراموش نمی شود.

همان طور که فروم میگه:عشق مانند زیستن یک هنر است..عشق ورزیدن محروم کردن دیگران از سرناچاری و ناامنی نیست بلکه عبارتند از بخشیدن و نثار کردن...

m.m.a جان منبع این مقاله مفید رو هم بنویسی دیگه تکمیل میشه

منتظر نشوید عشق شما را پیدا کند



تعهد پدید آورنده ی عشق است ، آن هم نه تنها در شغل ، کار یا خلاقیت هایمان بلکه همچنین در روابط صمیمی و نزدیک ما . برای آنکه عشق خود را به شخصی که دوستش دارید حس کنید باید نسبت به او در خود احساس تعهد ، پایبندی و وفاداری داشته باشید .



متاسفانه بسیاری از ما چنین تصور می کنیم که تعهد بعد از عشق می آید ، پیش خودمان می گوییم : "هر گاه عشق بیشتری در خود احساس کردم به او تعهد خواهم داد" و سپس شگفت زده می شویم که چرا شرایط و اوضاع آن طور که ما می خواهیم از آب در نمی آیند . نمی توانیم بفهمیم که چرا احساس بدی نداریم اما احساس فوق العاده خوبی را نیز تجربه نمی کنیم . و سپس آن را به حساب کمبود یا عدم تفاهم خود با معشوق می گذاریم . شاید نسبت به کسی علاقه ی زیادی را در خود احساس می کنیم و مایل نیز هستیم که متعهد او باشیم اما منتظر انفجار بزرگ از عشق و محبت هستیم تا مطمئن شویم دیگر همسر مطلوب رؤیاهای خود را یافته ایم !

آن چه از دیدن آن غافلیم آن است که همین دریغ کردن احساسات است که ما را از تجربه ی آن نوع از عشق که همواره نیز انتظارش را می کشیم محروم ساخته است . می توان گفت درست در همان زمان که منتظرید عشق شما را پیدا کند و به سراغ شما بیاید ، عشق نیز منتظر شماست تا او را بیابید .

به همین دلیل باید مراقب مقاطعی از رابطه باشیم که تعهد خود نسبت به ادامه ی آن را زیر سؤال می بریم . گرچه این گونه لحظات خودکاوی معمولا سالم و حتی لازم نیز هستند . اما باید بدانیم که صرف سر باز زدن از تعهد و پایبندی بر سطح عشق وصمیمیت که ما نیز در خود احساس می کنیم تاثیر خواهد گذاشت . هرگاه به ارزیابی مجدد رابطه ی خود بپردازیم باید این فاکتور را نیز در نظر بگیریم که خود این فرآیند (یعنی ارزیابی مجدد) نیز بر میزان عشقی که نسبت به این فرد در خود احساس می کنیم تاثیر منفی خواهد گذاشت . سپس می توانیم تصمیمات بعدی خود را بر پایه ی مسائل و موضوعات با ثبات و تغییر ناپذیرتر تفاهم ، نظیر دوستی و موافقت ، احترام ، اهداف مشترک و تمایل دو طرفه و متقابل برای موفقیت رابطه بگذاریم .

خواهید دید که صرف تعهد و پایبندی ، قلب و روح شما را به سطوح جدید و عمیق تری از عشق و محبت خواهد گشود که فکر آن را نیز نمی کردید . تعهد شما دارای این توان التیام بخش است که نواحی مشکل ساز رابطه تان را تعدیل کند و پل های مستحکمی از امید ، اطمینان و ارتباط را میان شما و همسرتان بسازد .

................................................

منتظر نمانید عشق شما را پیدا کند .

زمین حاصلخیزی بیافرینید تا بذر عشق به سادگی در آن جوانه زند و رشد کند .

خود را تمام و کمال و تا آنجا که در توان دارید با صداقت تمام به رابطه تان متعهد و پایبند کنید .

قدرت تعهد ، بذر عشق میان شما و معشوق را آبیاری خواهد کرد و به آن این امکان را خواهد داد تا در قلب شما به بار بنشیند .


منبع

عشق آموختنی است و نه ایجاد شدن با یک نگاه :305:

ولي من عاشق شوهرم شدم تو يك نگاه و هنوزم عاشقانه ميپرستمش:43: