پدرم رفتاربدی داره،چه کار کنم؟

سلام سال نومبارک
من از وقتی خودمو شناختم( 13-14سالگی) روحیه واقعا کسلی داشتم
تاالان که درآستانه 20سالگی ام هیچوقت خوب نبودم
دوتاروانپزشک رفتم باهیچکدوم حرف دلمو نزدم تا اینکه پیش یه پزشک رفتم و تقریبا ناامید مشکلاتمو گفتم و دارو خوردم بعد دوسه جلسه تونستم مشکل اصلیمو که زندگی خانوادیم هست بگم
من ازبچگی ضجه های مادرمو شنیدم که باخدا حرف میزد و من بعضی حرفاشو میفهمیدم
شاهددعواهاشون با بابام هم بودم همیشه بابام هم زور می گفت هم هممونو به طور جدی کتک میزد ....هم فحش میداد
البته فحش دادن فقط موقع دعوا نیست و همیشه فحش میده
با منو و خواهربرادرام هم دعوا میکنه به همین شدت
حتی به خاطر دیگران همونطور که خیلی ازدعواهاش بامادرم بخاطر دیگران
هیچوقت توی بچگی حس نمیکردم یه زن میتونه حقوق طبیعی داشته باشه چون مادرمو دیدم
ازوقتی هم بزرگترشدم و با پدرم بیشتر به مشکل خوردم مادرم بیشتر از گذشته اش با پدرم بهم گفته و معنی بقیه حرفاشو باخدا حالا میفهمم
پدرم هم بهش خیانت کرده هم بخاطراین مسعله کلی باهاش دعوا و کتک کاری کرده
علاوه براون مادربزرگ و پدربزرگم هم کلی باهاش همینطوری دعوا کردن و زور بهش گفتن
اما بخاطراینکه بچه داشته نتونسته طلاق بگیره
میدونم که این مشکلات تو بعضی خونواده ها هست و عذر میخوام اگه کسی نوروزش با یادآوری خاطره ای تلخ بشه
اما دوسالیه که مادرم میگه پدرم مثل اون موقع شده سخت گیر شده نسبت به پول و فامیلای مامانم و کلا رفتاراش
من خودم هم با بی آبرویی بابام خیلی مشکل دارم و یه جورایی حالم بهم میخوره ولی هرکاری کردیم درست نمیشه
خیلی بدی بهمون کرده ولی چه فایده؟ مجبورم تو این دنیا تحملش کنم و تواون دنیا براش آمرزش بخوام و ببخشمش
واقعا نمیدونم چرا اینقدر بدبختم که پدر و مادرم دشمنای درجه یک هم هستن من این وسط چکارکنم؟
از یه طرف هرروز باید کلی بشینم پای درددل مادرم از یه طرف اعصاب خودم داغونه و تحت نظر روانپزشکم
چندروز یه بار هم بابام شروع میکنه الکی(واقعا الکی میتونم مثال بزنم) فحشای رکیک دادن تا ما کاسه صبرمون لبریز شه و هرحرفی که بزنیم بهمون حمله کنه
یاچاقو برداره برای خودش یا یکی از ما
ما باچنین آدم بی آبرویی چکارکنیم؟
من به مادرم میگم همونطور که از من میخوای اهمیت بهش ندم خودت همینکارو بکن
ولی اینطوری نمیشه هم اهمیت میده هم بعضی اوقات ناچاره اهمیت بده
نمیدونم چطوری از بابام بخوام حداقل به مادرم که واقعا چیزی ازش نمونده کاری نداشته باشه یابه داداش کوچیکم که میترسم مثل خودم بشه همونطور که من مثل خواهر بزرگترم شدم
درضمن پدرم اعدا داره خیلی اخم دوستدار خانوادشه !!!!!!!!!!!! و به این بهونه ام کلی دعوا و فحش نثارمون می کنه

سلام
مشکل با پدرمادر یکم شرایطش فرق میکنه چون نمیشه تغییرشون داد واقعن یجور بیتفاوتی رو مجبورین ک یاد بگیرین
نسبت ب بچه های کوچیکتر نمیدونم چقد میتونه کارساز باشه اما من بودم وقت صرف میکردم شخصن براشون تا بتونن شرایطو با خسارته روحیه کمتری بگزرونن ینی شما حرف بزنی باهاشون وقا بزاری توجیه مثبت اتفاقا و کم اهمیت جلوه دادنسون تاثیره مثبتیم رو خودت میزاره و وقتت رو صرف بچه ها بکنی کمتر برخورد داری با بابات و اعصاب خودیه کمتری میکشی

برادرم از من حرف شنوی نداره مادرم خیلی باهاش حرف میزنه به مادرم هم یه کم گوش میکنه
تنها روش تربیتی که مجبوره قبول کنه کتک های بابامه
من خیلی سعی میکنم این کم اهمیت جلوه دادن رو برای مادرم انجام بدم ولی مامانم واقعا بدبین و حرف خودشو میزنه تا یکم بیشتر صحبت کنم برادر کوچیکم جیغ میکشه و مامانمم عصبانی میشه
برادر بزرگترم که خیلی ازبابام تونوجوونی کتک خورده (چه توی جمع چه توی خلوت)الان واقعا اعصاب بابامو نداره و وقتی بابام سربه سرش میذاره به شدت عصبانی میشه
بابام واقعا اعصاب خورد کنه
کارهای بیخودی انجام میده و ماهم مجبور به انجامشون میکنه درهمین حین فحشمونم میده
وقتی ام میگم برو پیش روانپزشک میگه کل وسایل خونه رو (باچوب مخصوصش )خورد میکنم اگه بگید پیش روانپزشک برو من که چیزیم نیست تقصیر شماست که من اینجوریم
خودمو به بیخیالی میزنم بقیه هم همینکارو میکنن
ولی وقتی دلش پره و میخواد دعوا کنه میکنه
وگرنه اگه بخوایم بیخیال حرفاش نشیم فقط وقتی خونه نیست دعوا نیست
من خیلی حرص میخورم که مامانم اینطوریه ازش قول گرفتم بره روانپزشک چون مدام باخودش حرف میزنه یابامن که حرف میزنه یه سری حرفای تکراری از اذیت و آزار هاش
وهمین باعث میشه از بابام بدم بیاد و احساس بدی پیداکنم
احساس اینکه بابام چقدر بدبخته
و چقدر مارو بدبخت کرده
اینجوری که میشه دلم برای بابامم میسوزه
درضمن من کنکور ثبت نام کردم و لی اصلا نمیتونم درس بخونم گاهی نمیتونم تمرکزمو داشته باشم...گاهی ام اصلا حوصله ندارم و زودتر از اونچه فکرشو کنین حوصلم تموم میشه
ازطرفی باید کنکور قبول شم با روحیه ای که دارم اگه قبول نشم واقعا شکست خورده میشم و حرفای بابام هم باید تحمل کنم
وحرفای وجدان خودم که انقدربه خودم قول میدم درس بخونم ولی نمیتونم ...من واقعا کسلم

سلام سوده! سلام ارام!

به عنوان کسی که شرایط تورو داشته و دارا اما 7 سالی ازت جلوتره.....

فقط میتونم بگم درست بخون چون شاید شرایط 100% بهتر نکنه اما اقلا یه راهی جلو پات هست که بهش فکر کنی

بنظر من درحال حاضر شما دو وظیفه داری
اول مراقب اوضاع روحی خودت باشی(ورزش و مشاوره و ادامه تحصیل و اشتغال و ...)
دوم اینکه نذاری خونواده به خاطر یه عضو یعنی پدرت از هم پاشیده بشه(تا حدی که در توانت هست به لحاظ عاطفی مادر و برادرات رو تامین کن)

اجازه نده ناله های تکراری مادرت ازارت بده
محترمانه و صمیمانه محل رو ترک کن

پدرت از کسی حساب نمیبره یا کسی نیست که حرفش رو قبول داشته باشه?
پدرت چند سالشه?

کیت کت عزیز،ممنون از پاسخت
من به درس علاقه دارم ولی حوصله اشو ندارم ... البته بهترشدم نسبت به 9ماه پیش ،نسبت به پارسال که خیلی بهترشدم و نسبت به سال قبلش خیلی خیلی بهتر
من واقعا افسردگی داشتم الان بهترم...شمابه من بگو چطور موقع درس خوندن حوصلمو حفظ کنم


جناب خارپشت
اوضاع روحی خودمو بهترکردم به کمک روانپزشک و بیخیالی...اما راستش خیلی متوقف شدم
ورزش که اصلا خبری نیست
روزها دووعده غذام به زور میخورم در حدی که معدم اذیت نکنه
البته وقتی میخوام درس بخونم همش احساس گرسنگی میکنم و بایه خوراکی کوچیک سرخودمو گرم میکنم
به جز موقع درس خوندن هیچ اشتهایی ندارم و وقتی میخوابم دوست ندارم بیدار بشم
ولی بهترم...
من با خانواده (به جزپدرم)هیچ مشکلی ندارم و خیلی هم باهم خوشیم
اما کافیه پدرم بیاد و شروع کنه
میدونم که مادرم حرفاش تکراریه...میدونم که بدبین...میدونم نباید اهمیت بده
اما واقعا ازش توقع ندارم بعد 30سال زندگی با پدرم بیشتر ازاین روحیه داشته باشه
یعنی همین که سرپاست خیلیه
و بهش میگم که این حرفارو نزنه سعی میکنم قانعش کنم کارش خیلی درسته نسبت به اونایی که اذیتش کردن ولی متاسفانه ذهنش درگیره...میگم که همش باخودش حرف میزنه و من نمیتونم بگم باهام درددل نکن چون الان دوساله بجز من کسیو نداره واسه درددل
نه بابام پدرومادر درست حسابی که نداره که به اونا بگیم...قبلا هم گفته شده ولی انقدر بدترازخودشن که نزدیکه اوضاع مارو بدتر کنن
از طرف مادرم هم از هیچکس رودربایستی نداره ..پنجاه و خورده ای سالشه...ولی متاسفانه به شدت دهن بین و خام...به حرف مادرم هم گوش نمیده یعنی برای همه دهن بین به جز مادرم که هرچی میگه برعکسشو انجام میده
یه بار به یه آدم محرم از فامیل خودش که خوش انصاف تراز بقیه هست مشورت کردیم درحضور پدرم ولی جلوی اون آدم هم همینی که هست بود حتی مسخره تر و بیخودتر رفتارکرد :47:و من فهمیدم این کارمارو به شوخی بیش نگرفته و موقع جر و بحث میخندید درحالی که من ازشدت ناراحتی نمیدونستم چکار کنم...برادرم سرخ شده بود و نمیدونست چکارکنه اونوقت بابام براش حکم شوخی داشت...اصلا هم نگرار آبروش نیست