آیا داشتن این همه مشکل عادی است؟

سلام

من کمال‌گرا، شخصیت دوری‌گزین، تنبلی و افسردگی (گاهی افکار خودکشی دارم) و تردید و مشکل در تصمیم‌گیری دارم و کمی هم بدبین محتاط و مهرطلب‌ و پرخاشگر منفعل‌ام!

به نظرتان داشتن همه این مشکلات عادیه؟ یعنی میشه کسی این همه مشکل را یکجا داشته باشد!
دلیل داشتن همزمان این همه اختلال همزمان چیه؟

برای شروع برای حل مشکلات‌ام از کدام مشکل شروع کنم؟

- - - Updated - - -

شرح حالی از خودم :

مجرد سن 32 سال (نمی‌خواهم در این وضعیت کاری و با این خصوصیات وارد زندگی مشترک شوم)
ارتباطات‌ام با دیگران بعد از بیکار شدن‌ام خیلی کم است
ارتباطات با جنس مخالف نداشته‌ام و بخاطر مذهبی بودن‌ام تمایلی به ارتباط با آن ها ندارم
ارتباط‌ام با دوست هم‌جنس هم خیلی کم است و فقط با یکی از همکاران کار قبلی‌ام ارتباط تلفنی دارم آن هم معمولاً اگر زیاد حرف بزند دوست دارم زودتر تلفن را قطع کند
از بچگی تا به حال در خانواده ما مهمان کم می‌آمده خانه‌مان و ما هم کم می‌رفتیم خانه دیگران مهمانی!
ارتباط‌‌ام با مادرم خوب است با پدرم متوسط و با برادرم بد است! (با هم حرف نمی‌زنیم چون به دعوا ختم می‌شود)
تحصیلات کارشناسی در رشته ایی که به آن علاقه نداشتم و خیلی طول کشید تا بالاخره لیسانسم را گرفتم
یک مدت هم در رشته خودم سر کار رفتم اما راضی نبودم و اگر خودم را با مطالعه و یا کامپیوتر مشغول نمی‌کردم افکار منفی و ناامید کننده و خودکشی به سراغم می‌آمد
چند سالی است که این علائم را دارم (اگر بخواهم از دوران دانشگاه بگویم حدود 12 سال است که این مشکلات را دارم اما چون نمی‌دانستم که این مشکلات جزو بیماری‌ها و اختلالات شخصیتی است برای درمان آن اقدام نکردم)
مشاوره هم رفتم اما متاسفانه درست تشخیص نمی‌دادند و بعد از خواندن کتاب‌ها و مقالات مختلف متوجه شدم این مشکلات را دارم

این خصوصیات باعث شده تصمیم گیری برای‌ام خیلی سخت باشد برای همین انتخاب شغل یا رشته دیگر برای‌ام سخت است!
ارتباط‌ام با دیگران کم باشد اگرچه برقرار کردن رابطه با دیگران برای‌ام سخت نیست و براحتی می‌توانم سر حرف را با دیگران (مثل در تاکسی و نانوایی) با دیگران باز کنم
از مهمانی‌های طولانی خیلی بدم می‌آید کلاً ارتباط طولانی با دیگران باعث خستگی‌ام می‌شود معمولاً در جمع خیلی کم حرف می‌زنم
اکثر ساعات روز را در اتاق‌ام مشغول مطالعه یا کار با کامپیوتر هستم و در روز شاید 15 دقیقه با پدر و مادرم حرف می‌زنم
اگر مطالعه نکنم حالم بد می‌شود
اهل ریسک کردن نیستم و خیلی محتاط‌ام
یکی از علت‌های اصلی که خودکشی نکردم مادرم هست چون می‌دانم اگر این کار را کنم زندگی‌اش متلاشی میشه!

- - - Updated - - -

شرح حالی از خودم :

مجرد سن 32 سال (نمی‌خواهم در این وضعیت کاری و با این خصوصیات وارد زندگی مشترک شوم)
ارتباطات‌ام با دیگران بعد از بیکار شدن‌ام خیلی کم است
ارتباطات با جنس مخالف نداشته‌ام و بخاطر مذهبی بودن‌ام تمایلی به ارتباط با آن ها ندارم
ارتباط‌ام با دوست هم‌جنس هم خیلی کم است و فقط با یکی از همکاران کار قبلی‌ام ارتباط تلفنی دارم آن هم معمولاً اگر زیاد حرف بزند دوست دارم زودتر تلفن را قطع کند
از بچگی تا به حال در خانواده ما مهمان کم می‌آمده خانه‌مان و ما هم کم می‌رفتیم خانه دیگران مهمانی!
ارتباط‌‌ام با مادرم خوب است با پدرم متوسط و با برادرم بد است! (با هم حرف نمی‌زنیم چون به دعوا ختم می‌شود)
تحصیلات کارشناسی در رشته ایی که به آن علاقه نداشتم و خیلی طول کشید تا بالاخره لیسانسم را گرفتم
یک مدت هم در رشته خودم سر کار رفتم اما راضی نبودم و اگر خودم را با مطالعه و یا کامپیوتر مشغول نمی‌کردم افکار منفی و ناامید کننده و خودکشی به سراغم می‌آمد
چند سالی است که این علائم را دارم (اگر بخواهم از دوران دانشگاه بگویم حدود 12 سال است که این مشکلات را دارم اما چون نمی‌دانستم که این مشکلات جزو بیماری‌ها و اختلالات شخصیتی است برای درمان آن اقدام نکردم)
مشاوره هم رفتم اما متاسفانه درست تشخیص نمی‌دادند و بعد از خواندن کتاب‌ها و مقالات مختلف متوجه شدم این مشکلات را دارم

این خصوصیات باعث شده تصمیم گیری برای‌ام خیلی سخت باشد برای همین انتخاب شغل یا رشته دیگر برای‌ام سخت است!
ارتباط‌ام با دیگران کم باشد اگرچه برقرار کردن رابطه با دیگران برای‌ام سخت نیست و براحتی می‌توانم سر حرف را با دیگران (مثل در تاکسی و نانوایی) با دیگران باز کنم
از مهمانی‌های طولانی خیلی بدم می‌آید کلاً ارتباط طولانی با دیگران باعث خستگی‌ام می‌شود معمولاً در جمع خیلی کم حرف می‌زنم
اکثر ساعات روز را در اتاق‌ام مشغول مطالعه یا کار با کامپیوتر هستم و در روز شاید 15 دقیقه با پدر و مادرم حرف می‌زنم
اگر مطالعه نکنم حالم بد می‌شود
اهل ریسک کردن نیستم و خیلی محتاط‌ام
یکی از علت‌های اصلی که خودکشی نکردم مادرم هست چون می‌دانم اگر این کار را کنم زندگی‌اش متلاشی میشه!

سلام احسان خان. برادر یک کمی استاپ کن! معمولا با خوندن تمام عیوب شناخته شده د رکتاب روانشناسی ادم به این نتیجه می رسه که سر تا پا عیبه!

من تو همین تالار شاهد توصیه های مشاورین به دوستانی که شبیه شما بودن و با مطالعاتشون به نتایجی شبیه شما رسیدن بودم که می گفتن:

مثلا :

نقل قولی از خانم فرشته مهربان عزیز:

نقل قول:

---

سلام............ جان

آیا شما به متخصص مراجعه کرده ای و چنین تشخیصی داده ؟

اگر چنین نیست ف هرگز به خودت به راحتی انگ نزن ، و براساس مطالعات به خودت تلقین نکن .

بدون این حرفها و اصطلاحات علمی . دقیق بگو چه مسئله ای داری ، از چی رنج می بری ، و دنبال چی هستی ؟ اینجوری ما

عینی تر می توانیم مسئله شما را بفهمیم و راهنمایی دهیم


خلاصه اینکه :

از این آگاهی های علمی - روانشناختی بیرون بیا و بدور از این اصطلاحات از خودت و آنچه مسئله می دانی برای خودت ،

برامون بگو

---

و یا در جایی دیگر از جناب sci محترم:

نقل قول:

---

سلام

دوست عزیز، شما افسردگی ندارید، مقدار زیادی اطلاعات کسب کرده اید که اگر اینها رو کنار هم بذاریم شاید در خوشبینانه ترین حالت، به این نتیجه ختم بشه که همه انسانها بیمار روانی باشند!............

.................شما اگر مشکلی داشته باشی، علائم رو مجبور به ظهور می کنی! مثل اینکه کسی درماتیتیت پوستی نداشته باشه ولی اونقدر دستش رو بخوارونه که در نهایت سرخ و زخمی بشه! و بگه که این علامت عادی نیست!

بگذریم، اطلاعاتت رو بکناری بگذار! کتابهات رو ببند... گاردت رو کم کم باز کن! گاردت رو باز کن!!! بله همین گارد محکمی که مقابل خودت گرفتی رو می گم!
بگذار اگر هم مشکلی هست در علائم واقعی ظهور کنه و اون علائم رو مجبور به ظهور نکن...

با توکل به خدا، همه مشکلاتت حل می شن
.............

---

دوست عزیز من نمی گم که این گفته ها واسه شما صادقه. فقط خاستم نمونه هایی بیارم که خودشون صرفا با انجام یه سری مطالعات به نتایجی رسیده باشن. در حالیکه یه مشاور متخصص معمولا هم روند مطالعاتش پراکندگی کمتری داره هم بصورت عملی تجربیات زیادی داره و قطعا تشخیص صحیح تری خاهد داد.

پس مشکلات شما بطور خلاصه اینها هستن:


1) نداشتن ارتباط

2) مشکل در تصمیم گیری

3)کمال‌گرا،

4) محتاط

5) افسردگی

6) بدبین
درسته؟ من تاپیکتون رو گزارش کردم.

من هم مثل شما کابر سایتم. اما چیزی که به ذهن من میرسه اینکه مسلما

1) بیکاری

2) کار زیاد با کامپیوتر

3) عادت به تنهایی

4) در میان جمع قرار نگرفتن و تلاش برای ایجاد ارتباط نکردن


5) نارضایتی تحصیلی و شغلی


اینا هر کدومش ادم سالم رو بیمار می کنه . البته یه عدش ریشه ای ترن مثل بیکاری و نارضایتی. و البته تنبلی که درواقع روشی ست که شما برای فرار از مشکلات انتخاب کردین که خودش مادر مشکلاته!

در کل دوست نازنین برای این مشکلاتت کاری هم کردی! اخه من حس میکنم:

1) دوستداری ارتباطاتت اجتماعیت خوب باشه. اما خودت رو تنهاتر شدنت بیشتر کار میکنی

2) از شغلت راضی نیستی و به جای تلاش برای یه رشته دیگه ناامید ی رو انتخاب کردی

3)...

نمیشه رفت تو فست فود فروشی و انتظار داشته باشی که برات فسنجون سرو کنن! من حس می کنم شما بیشتر مرثیه سرایی می کنی تا تلاش برای رفع مشکل.


=============================
البته دوست من اینا نظرات یه غیرکارشناس بود که همسنه خودته شغلشم دوست نداره( یعنی محل کارش رو) شرایط تغییر شغل رو هم نداره! امممما خ انرژی داره چون می دونه کسی جز خودش نم یتونه زندگیش رو تغییر بده! و به این نتیجه رسیده هر جا اراده ای هست راهی هست! موفق باشی .

سلام

جتاب مهرااد ممنون از جواب‌ات

تنها کاری که برای حل مشکلم کردم :

من تا به حال 4 تا مشاور رفته‌ام (یکی 2 جلسه بقیه 1 جلسه)
که به خاطر مفید نبودن و هزینه‌اش ادامه ندادم

کتاب و مقاله زیاد خواندم اما اقدام عملی نکردم و از این کتاب و مقاله به آن کتاب و مقاله رفتم!

مشکل من این است که به جای عملگرایی، مطالعه را انتخاب کرده‌ام که احتمالاً برای فریب دادن خودم و ترس از اقدامه!

سلام جنابehsan_hamdardi چقد ویزگیهایی که گفتین شبیه منه. علاوه براون منم چار سال رشته ای که دوس نداشتم خوندم والان از کارم باتمام وجود بیزارم ولی قادر به تصمیم گیری وتغییر رشته نیستمبی صبرانه منتظرم نظرات دوستان وکارشناسان تالار وبدونم.موفق باشید.


خانوم مهراد عزیز چقد شما انرژی دارین :72:گفته بودین معلم هستین منم همینطور با شما همدردم :54:

خب دوست من میشه بطور خلاصه و واضح طوریکه اگه مشاور بخاد بخونه اذیت نشه بگی 1) مشاورین چه تشخیصی دادن و 2) چه توصیه هایی داشتن و 3) شما کدومها رو عمل کردی.


پس هر سه تا رو لطف کن جواب بده.


ولی یه سوال مهم که داره تو ذهن من وول می خوره اینه :

آیا این نوع زندگی کردن رو دوست داری؟

اگه پاسخت مثبته که هیچ! همین روند رو ادامه بده


اما اگه نیست یه خونه تکونیه اساسی بکن!

افکارت رو، احساساتت رو، روابطت رو.

همه ادمها تو زندگیشون یه برهه ای خطا دارن. نمی دونم تو انتخاب رشته تو انتخاب دوست و تو انتخاب همسر و یا نه تو شرایط بدگیر کردن.

اما اینا هیچ کدوم باعث نمیشه که ادم نقش یه قربانی رو ایفا کنه!

می گن بدتر از راه بد رفتن ، ادامه دادن به راه بده! اگه دوست داری احسان 5 ساله دیگه احسان امروز نباشه باید خ تلاش کنی . مشکلاتت با هوشیاری و پشتکار قطعا حل میشن!

تو همین تالار یه جا دیدم نوشته بود:

اولین کاری که بعد از افتادن تو چاه باید انجام بدین اینکه لااقل به حفر کردن ادامه ندین!

امیدوارم زودتر مشاورین بهتون سر بزنن!

راستی اینم هدیه من به شما:http://www.kolobok.us/smiles/artists...aie_22mini.gif


مشکلی نیست که آسان نشود مرد باید که هراسان نشود

البته ابنو قبل از شما به خودم کادو داده بودمhttp://www.pic4ever.com/images/4chsmu1.gif

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ehsan_hamdardi

سلام

جتاب مهرااد ممنون از جواب‌ات

تنها کاری که برای حل مشکلم کردم :

من تا به حال 4 تا مشاور رفته‌ام (یکی 2 جلسه بقیه 1 جلسه)
که به خاطر مفید نبودن و هزینه‌اش ادامه ندادم

کتاب و مقاله زیاد خواندم اما اقدام عملی نکردم و از این کتاب و مقاله به آن کتاب و مقاله رفتم!

مشکل من این است که به جای عملگرایی، مطالعه را انتخاب کرده‌ام که احتمالاً برای فریب دادن خودم و ترس از اقدامه!

---

- - - Updated - - -

عجب اسمی داری ادم خوفش میگیره جوونم!

عزیزم این مشکلات نیستن که مشکل ایجاد می کنن. این ماییم که در برابر مشکلاتومون کم میاریم و اونا واسمون شاخ میشن. نمی دونم منظورم رو گرفتین یا نه . شایدم در مورد شما اصلا درست نباشه

این شعرم از پستهای اقای کامروا کپی پیست کردم :311::

من خراب دل خویشم،نه خراب کس دیگر!
این منم، اینکه گشودست به من تیغه خنجر!
دشمنم نیست!منم، اینکه تبر میزند از خشم!
تا که از ریشه بیافتم،به یکی ضربه دیگر!


دقیقا کپی پیست کردم :311:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط danger

سلام جنابehsan_hamdardi چقد ویزگیهایی که گفتین شبیه منه. علاوه براون منم چار سال رشته ای که دوس نداشتم خوندم والان از کارم باتمام وجود بیزارم ولی قادر به تصمیم گیری وتغییر رشته نیستمبی صبرانه منتظرم نظرات دوستان وکارشناسان تالار وبدونم.موفق باشید.


خانوم مهراد عزیز چقد شما انرژی دارین :72:گفته بودین معلم هستین منم همینطور با شما همدردم :54:

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهرااد

خب دوست من میشه بطور خلاصه و واضح طوریکه اگه مشاور بخاد بخونه اذیت نشه بگی 1) مشاورین چه تشخیصی دادن و 2) چه توصیه هایی داشتن و 3) شما کدومها رو عمل کردی.


پس هر سه تا رو لطف کن جواب بده.


ولی یه سوال مهم که داره تو ذهن من وول می خوره اینه :

آیا این نوع زندگی کردن رو دوست داری؟

اگه پاسخت مثبته که هیچ! همین روند رو ادامه بده


اما اگه نیست یه خونه تکونیه اساسی بکن!

افکارت رو، احساساتت رو، روابطت رو.

همه ادمها تو زندگیشون یه برهه ای خطا دارن. نمی دونم تو انتخاب رشته تو انتخاب دوست و تو انتخاب همسر و یا نه تو شرایط بدگیر کردن.

اما اینا هیچ کدوم باعث نمیشه که ادم نقش یه قربانی رو ایفا کنه!

می گن بدتر از راه بد رفتن ، ادامه دادن به راه بده! اگه دوست داری احسان 5 ساله دیگه احسان امروز نباشه باید خ تلاش کنی . مشکلاتت با هوشیاری و پشتکار قطعا حل میشن!

تو همین تالار یه جا دیدم نوشته بود:

اولین کاری که بعد از افتادن تو چاه باید انجام بدین اینکه لااقل به حفر کردن ادامه ندین!

امیدوارم زودتر مشاورین بهتون سر بزنن!

راستی اینم هدیه من به شما:http://www.kolobok.us/smiles/artists...aie_22mini.gif


مشکلی نیست که آسان نشود مرد باید که هراسان نشود

البته ابنو قبل از شما به خودم کادو داده بودمhttp://www.pic4ever.com/images/4chsmu1.gif

- - - Updated - - -

عجب اسمی داری ادم خوفش میگیره جوونم!

عزیزم این مشکلات نیستن که مشکل ایجاد می کنن. این ماییم که در برابر مشکلاتومون کم میاریم و اونا واسمون شاخ میشن. نمی دونم منظورم رو گرفتین یا نه . شایدم در مورد شما اصلا درست نباشه

این شعرم از پستهای اقای کامروا کپی پیست کردم :311::

من خراب دل خویشم،نه خراب کس دیگر!
این منم، اینکه گشودست به من تیغه خنجر!
دشمنم نیست!منم، اینکه تبر میزند از خشم!
تا که از ریشه بیافتم،به یکی ضربه دیگر!


دقیقا کپی پیست کردم :311:

---

ممنونم از راهنمایی‌های‌تان

یکی‌شان فقط گوش می‌داد و خمیازه می‌کشید آخر سر هم گفت مشاوره شغلی تخصص من نیست معرفی‌تان می‌کنم به همکارم! (جالب این بود که این مشاور خودش رشته لیسانس‌اش مثل من بود و فوق لیسانس مشاوره گرفته بود و چون از وضعیت مالی‌اش راضی نبود افسوس می‌خورد که ای کاش همان رشته لیسانس‌اش را ادامه داده بود)
از روی حرف های‌ام هیچ‌کدام از این مشکلاتم را تشخصی نداد

مشاور شغلی گفت همین رشته را ادامه بده و در کنارش فعالیت بازرگانی هم داشته باش چون تو تستی که ازم گرفتند نشان داده که علایق بازرگانی داری می‌گفت برو تو همین شرایط با کسی که شرایط‌ا‌ات را قبول می‌کنه ازدواج کن چون فرصت‌ها را از دست می‌دهی

مشاور دانشگاه‌‌ام زیاد حال و حوصله نداشت و اونقدر کلی گویی کرد که بالاخره من نفهمیدم چیکار کنم
از روی حرف های‌ام هیچ‌کدام از این مشکلاتم را تشخصی نداد

مشاور بعدی گفت که برو دنبال کار و بیکار نمان و صبح‌ها هم یک ساعت ورزش کن
از روی حرف های‌ام هیچ‌کدام از این مشکلاتم را تشخصی نداد

همین مشاور بعدها پیش‌اش رفتم گفت که اگر شغل غیرمرتبط هم هست برو مهم کار کردنه
و گفت شما همه این مشکلات را نداری فقط مشکل اعتماد به نفس و کمال طلبی داری!

من سرکار می‌رفتم ولی حتی تو محیط کار هم اگر فرصت بدست می‌آوردم کتاب و مجله می‌خواندم
بعد از کار هم معمولاً بیرون نمی‌رفتم

ازدواج نکردم چون مطمئنم با این مشکل و بیکاری یا مشغول شدن به کاری که علاقه ندارم نه همسر خوبی خواهم بود نه پدر خوبی! دوست ندارم به اجبار وجود خانواده به این شغل ادامه بدهم!

درباره آن سئوال‌تان من اصلاً این سبک زندگی را دوست ندارم مدت‌هاست که از زندگی لذت نمی‌برم اگر خودم را مشغول می‌کنم بخاطر اینکه نمی‌خواهم یاد مشکلات‌ام بیفتم و درد بکشم (البته ترحم کسی را هم نمی‌خواهم راه‌حل می‌خواهم)

نمی‌دانم اختلالی به اسم "گیج و گم" داریم یا نه اگر داشته باشیم من هستم

من جمله و نقل قول زیاد خواندم اما به من انگیزه حرکت نمی‌ده!

اقا احسان م یفهمم وقت یادم حالش بده نقل قول و .. ادم رو راحت نم یکنه! راه حل نیازه


من تاپیکتون رو هم پیام خصوصی کردم هم تولیست تاپیکهای مورد نیاز قرار دادم! امیدوارم مشاورین بیان بهت سر بزنن. اگه خود هم نظرم کارشناسی نیست عدر می خام عرض کردم خدمتت مشاور نیستم

اما

کار و رضایت شغلی خ خ خ خ مهمه. من یه نقل قول براتون می ارم از مدیر همدردی:

نقل قول:

---

کار برای انسان ( به ویژه مردان)، فقط محلی برای کسب درآمد نیست، مسئله عزت نفس، موقعیت اجتماعی، باروری و رشد، بالندگی، مفید بودن، و گریز از بسیاری موارد منفی و .... می باشد.

---

خب تصور کنین ادم این تو این مورد ناراحت و ناراضی باشه!

خب تمام جوانب زندگی ادم رو تحت تاثیر قرار می ده! اینطور نیست؟


فرمودین که به امور بازرگانی علاقه دارین واسه ارشد دوست ندارین mba رو امتحان کنین؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهرااد

اقا احسان م یفهمم وقت یادم حالش بده نقل قول و .. ادم رو راحت نم یکنه! راه حل نیازه


من تاپیکتون رو هم پیام خصوصی کردم هم تولیست تاپیکهای مورد نیاز قرار دادم! امیدوارم مشاورین بیان بهت سر بزنن. اگه خود هم نظرم کارشناسی نیست عدر می خام عرض کردم خدمتت مشاور نیستم

اما

کار و رضایت شغلی خ خ خ خ مهمه. من یه نقل قول براتون می ارم از مدیر همدردی:




خب تصور کنین ادم این تو این مورد ناراحت و ناراضی باشه!

خب تمام جوانب زندگی ادم رو تحت تاثیر قرار می ده! اینطور نیست؟


فرمودین که به امور بازرگانی علاقه دارین واسه ارشد دوست ندارین mba رو امتحان کنین؟

---

همین که وقت گذاشتید و به مشکل ام فکر کردید و نظر دادید برای‌ام خیلی با ارزشه و از شما ممنونم

از تحصیل دانشگاهی یک مقدار زده شدم

من وقت زیادی را در دانشگاه هدر دادم و خیلی بهم فشار میآمد چون رشته ام هم برای‌ام مشکل بود!

آره خودم هم فکر می‌کنم گره اصلی تو زندگی‌ام کارمه و اگر کار مورد علاقه و متناسب با توانایی‌ام را پیدا کنم مشکلات‌ام خیلی کمتر میشه!

در تکمیل مشکلات‌ام باید بگویم که چند ماهی است که خواب‌ام به هم خورده : شب‌ها زودتر از 3 یا 4 صبح خوابم نمی‌بره و روزها تا 10 یا 11 صبح خوابم!

می دونی اقا احسان چون خودم همسن شمام و مشکلات زیاد داشتم کاملا شرایطت قابل درکه!

میگی به مطالعه علاقه داری خب چرا وارد رشته های نظری نمیشی! اگه به کار فنی علاقه نداری( اگه الان همینه کارت) شک نکن اقدام کن اولش سخته اما درست میشه! اما تحصیلات دانشگاهی تا حدی لازمه چون اگه سرمایه و.. نداشته باشی برای کسب درامد واجبه! اگه دوست داری می تونی از رشته مورد علاقت و یا زمینه های علاقه مندیت بگی! شاید کسی باشه بتونه بهتر کمکت کنه


تغییر رشته و مسیر زندگی از پدیده های معمول زندگی ادماس!

اگه خ بد نوشتم عذر می خام. دارم از خواب قیلی ویلی میرمhttp://residentevil.ir/Smileys/advanced/hang.gif

- - - Updated - - -

می دونی اقا احسان چون خودم همسن شمام و مشکلات زیاد داشتم کاملا شرایطت قابل درکه!

میگی به مطالعه علاقه داری خب چرا وارد رشته های نظری نمیشی! اگه به کار فنی علاقه نداری( اگه الان همینه کارت) شک نکن اقدام کن اولش سخته اما درست میشه! اما تحصیلات دانشگاهی تا حدی لازمه چون اگه سرمایه و.. نداشته باشی برای کسب درامد واجبه! اگه دوست داری می تونی از رشته مورد علاقت و یا زمینه های علاقه مندیت بگی! شاید کسی باشه بتونه بهتر کمکت کنه


تغییر رشته و مسیر زندگی از پدیده های معمول زندگی ادماس!

اگه خ بد نوشتم عذر می خام. دارم از خواب قیلی ویلی میرمhttp://residentevil.ir/Smileys/advanced/hang.gif

در تکمیل خصوصیات ام اینه که اگر کاری انجام ندهم احساس بدی می‌کنم، مثلاً در مهمانی‌ها خوشحالتر می‌شوم که پذیرایی کنم در پخت غذا کمک کنم (منقل کباب را آماده کنم) یا حتی شده یک وسیله را جا به جا کنم تا اینکه بشینم به حرف‌های دیگران گوش بدهم و با آن ها صحبت کنم!

سلام
شما توکل ندارید و ازونجایی که مطالعه زیاد دارید مدام به خودتون برچسب میزنید
بنظر من با ازدواج مشکلاتت حل میشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kambiz619

سلامشما توکل ندارید و ازونجایی که مطالعه زیاد دارید مدام به خودتون برچسب میزنیدبنظر من با ازدواج مشکلاتت حل میشه

---

با این نظرتان موافق نیستمازدواج داروی هیچکدام از اختلالات روان نیست و معمولاً تشدید کننده آن‌هاست!

مشکل شما نداشتن هدف در زندگی است.شما باید کار پیدا کنی و با مردم ارتباط بر قرار کنی.این که از صبح تا شب پای کامپیوتر و کتاب بشینی هیچ تغییری نمیکنی.باید از آموخته هات استفاده کنی و عمل و حرکت کنی.

سلام آقای احسان من فکرمیکنم شما انرژیت زیاده ولی اعتمادبه نفست پایین وبه احتمال زیادبه کمال گراییت مربوط میشه.ولی عجالتادرشرایطی که هستیداز ۵تیپ شایع تصمیم گیری نیازمند اتخادتصمیمات زود بازده ومحافظه کارانه ترهستیدکه به لحاظ کاری پول محورباشد الان بعیدمیدونم بشه اول برموقعیت وشرایط رضایت بخش کاری تأکیدکرد(اینا درشرایطی هست که وضعیت مالی آن چنانی نداشته باشید)مایل بودی این تایپیک رومطالعه کن:http://www.hamdardi.net/thread-8862.html

همیشه فکر میکردم ویژگیهای من فقط مختص خودمه . ولی با خوندن این تاپیک دیدم نه میشه از نظر شخصیتی کسی رو پیدا کرد که کاملا شبیهت باشه .

تک تک جمله هایی که در پستهات خوندم برام آشنا بود چون خودم هم تجربه کردم .
اینکه راحت ارتباط برقرار میکنم ولی هیچ وقت باکسی صمیمی نمیشم .از نشستن تو مهمونیها عذاب میکشم و دوست دارم بلند شم و کاری کنم .
به جز پشت کامپیوتر اصلا نمیتونم جایی بشینم . حتی موقع فیلم دیدن باید بلند شم از جام و قدم بزنم .
ذهنم به همه جا سرک میکشه و قادر به کنترلش نیستم . نمیتونم روی چیزی تمرکز کنم و مدام فراموشی میگیرم .
احتیاط بیش از حد . مثل شمردن پول برای چند بار و باز شک داشتن . و...

فکر کنم ریشه ی مشکلاتت کمالگرایی باشه و اعتماد به نفس پایین که از زیر شاخه های کمالگراییه .

منتظر راهنمایی‌های مشاور محترم هستم!

لطفاً کمک کنید زندگیم قفل شده

روند جواب دادن مشاورین در این سایت چه جوریه؟یعنی چند روز طول می‌کشه تا مشاورین تاپیک را ببینند و جواب بدهند؟!

سلام بر جناب احسان

دوست عزیز روند خاصی نداره به خاطر مشغله های زیاد معمولا حضور کارشناسان خ زیاد نیست.

شما از طریق " تماس با ما" با مدیر محترم تماس بگیرین.

اگه پاسخی نشنیدین معمولا از مثلث کنار تشکر بخاین !( البته این مثلث واسه این کار نیست)

امیدوارم زود مشکلت حل شه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ehsan_hamdardi

روند جواب دادن مشاورین در این سایت چه جوریه؟یعنی چند روز طول می‌کشه تا مشاورین تاپیک را ببینند و جواب بدهند؟!

---

سلام آقا احسان

نوشته بودی که «من کمال‌گرا، شخصیت دوری‌گزین، تنبلی و افسردگی (گاهی افکار خودکشی دارم) و تردید و مشکل در تصمیم‌گیری دارم و کمی هم بدبین محتاط و مهرطلب‌ و پرخاشگر منفعل‌ام!»

اولین نکته ای که معمولا اساتید تیزبین دروس روانشناسی و مشاوره بیان می کنند، اینه که به دانشجویانشون میگن نکنه این علائم رو بخوانید و به خودتون نسبت بدید. هشدارهای جدی میدن که اگر علائمی رو خواندید که با حالات و رفتارهای شما همخوانی داشت، سریع به خودتون برچسب نزنید که من فلان اختلال رو دارم.

اصلا یه استاد داشتیم که یادمه هیچوقت نمیذاشت دانشجوهای رشته های دیگه بیان سر کلاسهای ما بنشینند، صرفا به همین دلیل که تا نشانه ای رو میبینن یا میشنون، به خودشون میگیرن

یادمه ترم اول کارشناسی که بودم، تو ذهنم یه فهرستی از مشکلات روانی که دارم رو درست کرده بودم و می گفتم عجب آدم مشکل داری بودم و خبر نداشتم. کمی که گذشت و با بیان برخی اساتید تیزبین و همینطور با مشاهده هم کلاسیهایی که بعضا مثل خودم فکر میکردن، متوجه شدم که خودم تنها نیستم!:311:

حکایت شما هم شبیه این داستان ماست. عجب اصطلاحات تخصصی هم به کار بردی! پرخاشگر منفعل؟! یعنی شما انواع شخصیتهای پرخاشگر رو می شناسی و تشخیص دادی که از نوع منفعلش هستی؟

در پایان متنت نوشته بودی که کمی بدبین، محتاط، مهرطلب، پرخاشگر منفعل هستی. چند نفر رو در دنیا میشناسی که این خصوصیات رو کمی نداشته باشن؟!

اولین مشکل شما، برچسب زدن به خود هست، نه تنبلی یا افسردگی یا هر چیز دیگر

دومین مشکل هم احساس کنترل نداشتن هست. به فرض بعید هم که این مشکلات واقعا وجود داشته باشند؛ دوری گزیدن، تنبلی، کمالگرایی، و حتی افسردگی، رفتارها و ویژگیهای انتخابی هستند، نه اجباری!

بسیاری از مواردی که بیان کردید، با هم در ارتباط نزدیک هستند.

نوشتید که 12 ساله این مشکلات رو دارید. یعنی از 20 سالگی. تقریبا از زمان ورود به دانشگاه این احساس با شما همراه هست.

قبل از بیست سالگی تون رو به خاطر میارید؟ اون موقعها چجور شخصیتی داشتید؟

همین حالا، آیا دیگران هم درباره شما همین نظرات رو دارند؟

کی رفتید سرکار؟ چند ساله که از کار بیکار شدید؟

رشته تون چیه؟ آیا خودتون انتخابش کرده بودید؟ از کی احساس کردید بهش بی علاقه اید؟ آیا اقدامی برای تغییررشته یا انتقالی انجام دادید؟

سرکار که رفتید، جو چطور بود؟ چه کارهایی باید انجام می دادید که بهشون تمایلی نداشتید؟ اگر الان بگن برید سر همون کار، آیا حاضر به انجامش هستید؟

فکر می کنید در چه زمینه های دیگری میتونید کار کنید؟ آیا دوره های آموزشی غیر از رشته خود دیده اید؟

سلام

بله انواع شخصیت‌های پرخاشگر را می شناسم و چون خشم‌ام را در محیط کار به رئیس‌ام با انجام ندادن و عقب انداختن و اهمیت ندادن به کار نشان می‌دادم به شخصیت پرخاشگر منفعل نزدیکترم
(البته زیاد تعجب نکنید چون یکی از علاقه‌های من از دوران پیش دانشگاهی روان‌شناسی بوده و هنوز هم هست)

قبل از 20 سالگی دقیقه نودی بودم البته افت درسی محسوس نداشتم و پیش‌دانشگاهی را راحت طی کردم ارتباط‌ام با دوستانم بیشتر بود یعنی چند باری تو پارک با دوست‌های‌ام والیبال بازی ‌کردم! البته اول دبیرستان باشگاه ورزشی میرفتم ولی نمیدانم چرا ادامه ندادم شاید به بهانه درس خواندن! ولی بخاطر پشت کنکوری بودن فقط برای دادن کنکورهای آزمایشی از خونه بیرون می‌آمدم

پدر و مادرم روی رفتارم دقت ندارند درباره مشکلاتم با آن‌ها حرف نمیزنم چون اونها هم بیخیالند هم توان حل این مشکلات را ندارند چون علم و تخصص‌اش را ندارند فقط می‌گویند افسرده شدی! و دعا میکنند که برم سرکار
آخه وقتی در روز ماکزیمم 15 دقیقه میبینم شان یعنی صمیمیتی وجود ندارد که بخواهند بدونند فرزندشان چه مشکلی داره! (بعضی اوقات کمتر از 50 کلمه در روز صحبت می‌کنم و این باعث شده گاهی با خودم صحبت کنم تا این فشار حرف نزدنم کم بشه!)

بیش از 3 سال در رشته خودم سرکار بودم و 6 ماهه بیکارم

یکی از رشته های مهندسی، به توصیه پدرم و بدون شناخت انتخاب کردم (نمیدانم که چرا با اینکه یکی از فامیلهایمان در این رشته کار میکرد همت نکردم بروم چند ساعتی محیط کارش را از نزدیک ببینم و باهاش صحبت کنم همین که از پدرم شنیدم که کار تو این رشته زیاده و پول خوبی هم ازش میشه درآورد و فیزیک هم در آن قوی بودم در این رشته هست این رشته را انتخاب کردم و قبول شدم)

از ترم دوم فهمیدم به درد این رشته نمیخورم اما از ترس اینکه تو سربازی با دیپلم بیفتم زاهدان یا کردستان انصراف ندادم (جرات بیرون اومدن را نداشتم) حتی دورادور شنیدم که تغییر رشته نمیشه داد دیگه دنبالش نرفتم حتی نرفتم با مسئولین دانشگاه صحبت کنم!

از دیدن کتاب‌ها و جزوهام حالم بد میشه! 6 ماه تا اعزام شدنم به سربازی طول کشید اما یک کلمه درباره رشته‌ام نخوندم همینطور در طی سربازی، بعد از سربازی هم 6 ماه تو خونه بیکار بودم تا به واسطه یکی از آشناها سرکار رفتم کارش زیاد برام سخت نبود اما روزهای اول هر روزش برای‌ام یکسال طول میکشید از طرفی هم بخاطر بی‌علاقگی به رشته ام در حین تحصیل تقریباً چیزی از دوران دانشگاه بلد یاد نگرفته بودم و همین کارم را سختر میکرد روزهای اول شروع کردم به مطالعه موردی درباره اون کار و کمی اطلاعات جمع کردم و تقریباً تونستم تو کار متوسط باشم اگرچه بعضی موارد نمیفهمیدم که آن مسئله کاری را چطور باید حل کنم و کسی هم در آن مجموعه نبود که کمکم کنه! و تا مرز بی‌آبرو شدن رفتم البته رئیسم ادم باهوشی بود و فهمید که من اینکاره نیستم و با بدخلقی و تحویل نگرفتن سعی میکرد بهم حالی کنه که با من حال نمیکنه! و اگر بروم خوشحال میشه!
خوشحالم که اون کار تمام شد و توش بی‌آبرو نشدم چند ماه بعد یک کاری شبیه اون کار بهم پیشنهاد شد که خودم قبول نکردم چون اون استرس و حس هدر رفتن روزهای عمرم را دیگه نمیخوام تکرار کنم! احساس میکردم هیچ پیشرفتی ندارم دارم میدوم تا شاید بقیه نفهمند که نمیدونم و اون کار را بلد نیستم حس بدی بود بدتر اینکه فکر می‌کردم عمرفروشی دارم میکنم!
روزهای آخر کار با دیگه رئیسم خیلی اذیت میکرد من هم بیخیال کار شده بودم و نه او را و نه کار را جدی نمیگرفتم!

نه دوره آموزشی ندیدم و کلاً به آینده فکر نمیکردم اینقدر خودم را مشغول میکردم و مشغول میکنم که وقتی برای فکر کردن نه به گذشته باشه نه به آینده!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط امیرحسین

داداشی من . مشکلم خیلی بیشتز از تو هست . اگه قابل دونستی بیا به تایپیکم و سرنوشتمو بخون . من نوزده سالمه و خیلی هم تنهام . تازه فکر خودکشی هم به سرم می زنه اما می ترسم به قول مامان تو قبل سر پا واستم تا اجلم برسه . تازه دهه سوم زندگی به قول احسان علیخانی دهه شکوفایی و بالندگییه فرده . تو می دونستی رضا کیانیان در دهه سوم زندگیش معروف شد (البته اگه درست گفته باشم) . تو یه داداش داری . تازه مثل من هم توهم و دوقطبی نداری

---

سلام امیدوارم راه حل مشکل‌ات را پیدا کنی و حالت هرچه زودتر خوب بشه

مشکل من شاید از مشکل خیلی‌ها کوچکتر باشه ولی هنوز مشکل محسوب میشه و تا حل نشه نمی‌تونم از زندگی‌ام لذت ببرم و شغل و ازدواج خوبی داشته باشم

سلام اقا احسان

ممنون بابت توضیحات خوبتون. آنچه به نظر میرسه در رابطه با شما دردسرساز شده باشه، ترس و نگرانی از مورد ارزیابی قرارگرفتن توسط دیگران هست.

رشته انتخابی شما، فرصتهای شغلی خاص مطابق با خود رو برای شما به دنبال خواهد داشت. یکی از کارها رو تجربه کردید و آنطور که نوشتید، هم نسبت بهش بی علاقه بودید، هم احساس اتلاف عمر می کردید، هم نگران مورد ارزیابی قرارگرفتن توسط رئیس و خانواده و ... بودید؛ و طبعا چنین شرایطی، میتونه فرسودگی بیاره!

حتی پیشنهاد دیگری که به شما شد رو هم رد کردید، چراکه نگران بودید که مبادا همون افکار و احساسات منفی به سراغ شما بیان...

اما در شرایط شما چه میشه کرد؟

اولین کاری که به نظر من برای خروج شما از این حالت کمک کننده هست، ورود به اجتماع است. دوری گزیدن از مردم، انفعال، گوشه نشینی و تعامل نداشتن با دیگران، نه تنها خود میتونه عامل افسردگی باشه، که باعث میشه مهارتهای ارتباطی انسان هم تضعیف بشه. همچنین میتونه منجر به تنهایی و در نتیجه تفکرات منفی خودمخرب بشه. پس، در اولین گام، از این حالت انفعال و گوشه نشینی بیاید بیرون. نگید که افسردگی منجر به گوشه نشینی میشه! نه خیلی مواقع برعکسه. گوشه نشینی منجر به افسردگی میشه. پس، این چرخه معیوب رو بشکنید و از جا بلند بشید، هرچند براتون در ابتدا سخت باشه

دوم، اینکه برید و درباره تمام کارهای مرتبط با رشته تون پرس و جو کنید و اونها رو از نزدیک لمس کنید. اگرچه شاید از رشته تون دل خوشی نداشته باشید، اما گاهی پیش میاد که برخی کارهای مرتبط با رشته، با روحیات افراد سازگاری بهتری دارند. پس، به شکل جدی در این باره پرس و جو کنید، محیط های کاری ممکن برای خودتون رو از نزدیک ببینید، و با کسانی که در این محیطها کار می کنند، صحبت کنید و از کم و کیف کارها آگاه بشید.

پس از اینکه این کارها رو انجام دادید، خودتون روراست با خودتون، ببینید که آیا میتونید یکی از این کارهای مرتبط با رشته خود رو انتخاب کنید یا خیر. نه با خودتون تعارف داشته باشید و نه با اطرافیان. ببینید میتونید بالاخره یکی از این کارها رو دوست بدارید یا نه.

اگر با بررسی های انجام شده دیدید که میتونید، در پی همون گزینه باشید. اما اگر واقعا بررسی کردید و دیدید که اصلا اهل این کارها نیستید، و علاقه یا استعداد انجام این کارها رو ندارید، بیاید اینجا مطرح کنید تا به بررسی علایق و استعدادهای شما بپردازیم. ممکنه خیلی از افراد، به خاطر ترس از اتلاف عمر یا ترس از ارزیابی دیگران، واقعا عمرشون رو تلف کنند! پس، وارد عمل بشید و نتیجه اقداماتی که بیان شد رو اطلاع بدید.