نمی دونم من زیاده خواهم یا اون کم لطف|؟؟؟

پیشاپیش سلام عرض میکنم خدمت همه دوستانی که تاپیک من رو میخونن و تشکر میکنم از توجهشون.
من دختر 27 ساله هستم.نامزدم حدود 6 سال بزرگترن ازم.هنوز عقد نکردیم.چند ماه هست که نامزد هستیم.متاسفانه ایشون یه شهر دیگه هستند(1 ساعت فاصله هست).و شرایط کاریشون هم طوریه که معمولا 8 صبح تا 8 شب درگیرن.
هفته ای 1 روز فرصت داشتن هم رو ببینیم که الان حدود 1 ماه هست که به خاطر مشکلاتی . سفر هایی که هم برای من و هم ایشون پیش میاومد فقط یک بار خیلی کوتاه هم رو دیدیم.
از طرفی من شرایط کاریم طوریه که اگه بخوام جایی کار کنم باید قرار داد های 6 ماهه ببندم.ولی چون احتمالا 1 ماه دیگه عقد میکنیم و من شاید مجبور باشم نصف هفته رو شهر اونها باشم نمی تونم اقدامی بکنم فعلا.و بیکار تو خونم.این یکم تو روحیه ام ناثیر گذاشته.
نامزدم ادمه مغروریه خیلیییییی. من هم دختری هستم که احتیاج به محبت دارم و توجه.
اینجا میبینم تو تاپیک ها که نامزذم مثلا اس ام اس زد که رویای با تو بودن نزدیکه و ... افسرده میشم.نامزد من اصلا همچین چیزایی نمی گه بهم.یه بار بهش گفتم گفت چرا این رو میگی؟ من با این همه مشغله تا وقت ازاذ میبینم زنگ میزنم بهت و با این خستگی می کوبم میام پیشت و .... اینها رو نمی بینی واقعا؟!!!!
نمی دونم از بیکاریمه که همش درگیر این مسایلم یا واقعا حق دارم ناراحت شم.اینقدر بهم گفتن تو خیلی حساسی که دیگه نمی دونم کدوم حسم واقعیه کدوم یه حساسیت بی خود.
فرضا فردا قراره بریم بیرون.من از اول هفته حتی لباسم رو هم انتخاب کردم و کلی اس ام اس زدم که اخ جون و ... . اما ایشون امشب زنگ زد در مورد کارهای فرداش حرف زد که صبح ساعت فلان تا فلان اونجام بعد فلان جا.یه کلمه نگفت بعدشم که میام پیش تو!!! منم به رو خودم نیاوردم ولی با اخم خداجافظی کردم/. دلم گرفته :302:
لطفا راهنماییم کنین.اشکال کارم کجاست؟ اصلا حق دارم ناراحت شم یا حساسیت بی مورده|؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

چرا همه فقط میخونن و رد میشن؟ :302: هیچکی نظر نداره؟:325:

سلام سارا جان

قبل از ورود به زندگی مشترک باید یکسری اطلاعات در مورد همسرداری و تفاوتهای زن و مرد رو مطالعه کنی و یاد بگیری.

حالا که در منزل بیکاری میتونی با خواند این مطالب که در همه جای نت هم هست اطلاعات خودت رو ببری بالا.

یه چیزی رو یادت نره:

از همین الان مقایسه کردن ممنوع !

شروع اختلافات از همین مقایسه کردناست...
الان داری مسائل عاطفی رو مقایسه میکنی...پس فردا وارد مقوله خونه و ماشین و طلا و ..میشی (که هم مقایسه عاطفی و هم مقایسه مادی بسیار غلطه )

خودت حد اعتدال رو رعایت کن.خوشحالی بابت دیدن نامزدت باید به اندازه کافی باشه نه در حد افراط (انچه که در شماست )
این افراط نه تنها ایشون رو به شما نزدیک نمیکنه بلکه دور تر هم میکنه

این رو هم بدون مردها محبت کلامیشون و تواناییشون در این زمینه خیلی کمتر از خانمهاست.پس توقع نداشته باش که دقیقا مثل شما رفتار کنه.

بهت توصیه میکنم رفتارهای کودکانه رو بذاری کنار ( با اخم خداحافظی کردن نه مشکلی رو حل میکنه و نه تغییری در رفتار نامزدت ایجاد میکنه)

سعی کن کمی انعطاف خودت رو ببری بالا.
نه اینکه چون الان در منزلی بهانه گیر بشی.
شاید در زندگی اینده لازم باشه برای همیشه در منزل باشی.
و اگر این بهانه گیری ها ادامه پیدا کنه زندگی تلخ میشه

این چنین مشکلات (به شرط مدیریت مناسب شما ) بعد از عقد بسیار کمرنگ میشن.

موفق و موید باشی

مردا اینجورین عموما.

مرسی مریم جان و اقا امید
راستش این تفاوتها رو زیاد خوندم.اما میبینم در مورد دیگران اینطور نیست!!!
اینجا هم میبینم دخترا کلی غر میزنن به نامزدشون و ناز و ادا میان و اذیت می کنن اخر تازه اون میاد ناز هم میکشه باز دختره میاد اینجا تاپیک هم میزنه که شاکی هم هست!!!
ولی من مطمبنم اگه قهر کنم یه بار کلا یادش میره منو!!! :302:
این که فرمودین بعد از عقد مدیریت کنم یعنی دقیقا چطوری؟چیکار کنم؟

سارای عزیز

گفتم به شرط مدیریت مناسب (یعنی الان ) این بحران خیلی سریع میگذره و میره

مدیریت یعنی چه؟
یعنی فهمیدن تفاوتها و بازهم میگم مقایسه ممنوع (کاری که با خواندن پست من باز هم داری انجام میدی).

بسیاری زنها رو میشناسم که در عموم میگن شوهرم بدون اجازه من آب نمیخوره و عاشق پیشه هستش و ...
اما با وارد شدن به بطن زندگیشون میبینی دو حالت دارن:

1.خانوم واقعا روحیات مردش رو شناخته و درک میکنه

2.فقط ظاهر سازییه.

ناز و ادا حد داره.نه افراط و نه تفریط

گول ظاهر زندگی دیگران رو نخور و بدون شما نامزد دیگران نیستی

شما نامزدِ نامزدت هستی

یه انسان مستقل با ویژگی های اخلاقی منحصر به فرد

سعی کن روحیات نامزدت رو جراحی کنی و به اصل ماجرا برسی

سلام

ساراي عزيز مگه همه ادم ها مثل همند؟

نه تو زياده خواهي و نه ايشون كم لطف هر دو كم مهارتين و متاسفانه اگه تو اين دوران اشتباه قدم برداري و بخواي به بدخلقي و ناراحتي بگذروني پايه خيلي از رفتارهات شكل ميگيره

اقايون اكثرا اين مهارت هارو بلد نيستن

يه لينك برات ميزارم كه هم يه كم بخندي هم يه جورايي نمونه اين بي مهارتي هارو ببيني

مهارتهاي كلامي زن و شوهر

سارا از هر مشكلي براي خودت گره نساز, اينا تفاوتهايي هستند كه بايد بشناسيشون و راه برخورد باهاشون رو يادبگيري نه اينكه از الان و حتا در مورد مساله ناز كشيدن يا نكشيدن هم دنبال مقايسه باشي

لينك مفيدي ديدم حتما برات ميزارم


موفق باشي

پست من و مريم همزمان شد

سلام دوست عزیز.

شما تو تاپیک قبلیت هم به یه سری مسائل اشاره کردی که اینطور که پیداس هنوز نتونستی کاملا حلشون کنی.با اجازه چندتا شونقل قول میکنم.

نقل قول:

---

همیشه خیلی خوب شروع میشه ولی من بعد از 1 ماه اینقدر وابسته میشم که اعتماد به نفسم کم میشه و این تو رفتار من و طرفم تاتیر میگذاره.بعد 1 ماه همش احساس میکنم طرفم اون شوق اولیه توش نیست و شروع میکنم ناخود اگاه به سرد شدن....
من خیلی کمال گرا هستم
اقایی که الان باهاشونم 34 سالشونه.موقعیت کاری و اجتماعی خیلی ایده الی دارند.و یه جورایی اعتماد به نفس بالایی هم دارند که همین اعتماد به نفی منو کم میکنه و باعت بشه همش ترس داشته باشم که نکنه از من زده بشه.چرا اوایل صحبت میکرد احساس میکردم اشتیاقش بیشتره اما الان نه و .......

---

این خصوصیاتی که از خودت گفتی بعلاوه مقایسه کردن به اضافه نابلدی نامزدت باعث ناراحتی تو شده.
اول نقل قولی از مدیر همدردی درباره مقایسه کردن که برات این زیر میارم رو بخون و خوب روش فکر کن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام
ما معمولا درون زندگی خود را با ظاهر و بیرون زندگی دیگران مقایسه می کنیم.
بدیهی هست همه چیز و از جمله ضعف زندگی خود را می بینیم اما عمق زندگی دیگران قابل دسترس نیست.


از طرف دیگر:
وقتی یک نفر در شغلش یا تحصیلیش یا در ارتباطاتش یا ... موفق هست. پشتش یک نکته ظریف و مهم هست. و آن انرژی و زحمتی هست که اون فرد کشیده است.

ما پزشک را می بینیم و اما شبهای زیادی که تا صبح درس خوانده نمی بینیم.
تفریحاتی که ترک کرده و زحمت کشیده را نمی بینیم.

ارتباطهای قشنگ فرد را می بینیم. اما سعه صدر و تمرین های شکیبایی او را نمی بینیم.

زندگی پر رفاه او را می بینیم. اما زحمت پس انداز و نخوردن های او را نمی بینیم.
و همین طور سایر مسائل...


لذا باید روی زندگی خود متمرکز شویم تا نتیجه بگیریم. مقایسه ها ما را به اشتباه می اندازد.

---

سارا جان شما اولا باید خلاء عاطفی و تاییدی که دلت میخواد رو با خودت پر کنی.یعنی نباید تا حدی به نامزدت وابسته بشی که اگه براش کار پیش اومد و نیومد خیلی ناراحت بشی..
میدونم سخته اما به جنبه مثبت قضیه نگاه کن..اون به جای اینکه علاف باشه یا مدام وقتشو تلف کنه داره تلاش میکنه برای زندگیتون.
تازه با مشغله هایی که داره و سختیایی که مسافرت داره سعی میکنه بیاد دیدنت..

مگه تو دلت براش تنگ نمیشه؟؟مگه دوست نداری باش حرف بزنی و بگی و بخندی؟؟مگه از این ناراحت نیستی که چرا با هم کم حرف میزنین؟
خوب پس چرا وقتی خسته و کوفته بهت زنگ میزنه به جای اینکه از این موقعیت استفاده کنی و باش حرف بزنی و کاری کنی که هردوتون لذت ببرین قهر میکنی و گله گذاری میکنی؟؟؟

شاداب و با نشاط باش..کاری کن که وقتی نامزدت زنگ میزنه کیف کنه و بگه اخیش خستگیم در رفت.چه خوبه بهش زنگ میزنم..نه اینکه بگه من این همه خسته ام حالا سارا رو مخمم میره اصلا بهتره زنگ نزنم.

ضمن اینکه ابراز علاقه و ارتباط تا قبل از عقد بهتره کنترل شده باشه.

لازمه اینکار اینه که از نظر احساسی مستقل باشی..یعنی بانک احساسی وجودت رو با چیزای مختلف پر کنی..با تفریح..دوستات..خونواده..خودت ..خدا و ...
اینجوری وقتی همسرت کاری براش پیش میاد دچار خلاء عاطفی و مرگ احساسی نمیشی.
تازه فقط یه ماه دیگه مونده تا عقد.

سعی کن غر غر کردن رو بذاری کنار و همیشه خواسته هات رو تو مکان و زمان مناسب با شیوه درست بگی.

موفق باشی

بهار زندگی عزیز.مریم جان .زهره خانوم ازتون ممنونم
اون لینکی که دادین رو خوندم .مهارت ها رو.خیلی جالب بود.ولی عملیه به نظرتون؟
اگه دو طرفه باشه میشه.ولی نمیشه که همش اقا اون حرف ها رو بگه و زن اون جوابها رو بده.ولی زن تا یه چیز میگه بگن مردا مهارت حرف زدن ندارن و هر جوابی دوست دارن بدن.تا کی میشه اینو ادامه داد؟ شخصیت و غرور و حرمت ما چی پس؟:316:
تازه اگه همش اینطوری بگیمم من احساس میکنم مردای ایرانی جنبه ندارن.بیشتر دور بر میدارن و اخرم میگن زنم همش محبت میکرد خستم کرد من دوست دارم کنکاش کنم تو یه زن و ....
اشتباه میکنم؟:(

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

مریم جان کاملا حرفات رو قبول دارم.همینطور شما بهار جان.
اره فکر میکنم باید سر خودم رو گرم کنم.اما دوستام همه متاهلن و شهر های دیگه هستند.سر کار هم که نمی تونم برم.نمیدونم...
دارم افسرده میشم.کلا ادم بدشانسی هم هستم.هر روز یه خبر بد میاد برام.
اخلاقم هم که اینقدر گنده که اخر همه رو فراری میدم.
خودم متوجه میشم وقتی میختدم پشت تلفن اونم یهو شاد میشه و ذوق میکنه.ولی وقتی همش ناراحتم چطوری بخندم الکی؟
نمیدونم چرا اینقدر احساساتیم.اینم یه بدشانسی دیگم.ارزوم بود یه دختره پر توقع و پر رو و بی احساس بودم.اینا همیشه موفق ترن.:302:

سارا جان من گفتم حتا اين لينك يه جاهايي خنده ات ميندازه و واقعا خيلي جاها عملي نيست اما خواستم بدوني فقط مشكل تو نيست
مهارت داشتن خيلي مهمه
حرفهاي بهار رو بخون لطفا , من خودم تاپيك هاي قبلت رو خوندم و با بهار تا حدود زيادي موافقم

اصلا بحث جنبه داشتن يا نداشتن نيست سارا, اما يه چيزي ازون مهمتره و اون رفتاريه كه هردوتاتونو به ارامش برسونه

وقتي اينقدر رو جزييات زوم كني و به اصل مطلب نرسي نتيجه اش فقط ميشه دلخوري و حالا من چيكار كنم, اينجوري كه تو پيش ميري نه تنها همسرت متوجه نميشه با تو چطور بايد رفتار كنه بلكه حتا حق رو به خودش ميده و در نهايت ميشي همون ادم بهانه گير !!!!

سارا جان ببخش من خودم اصلا تو شرايط خوبي نيستم و سعي ميكنم كمتر پست بزارم اما چيزي كه تو رفتار تو واضحه خصوصيتي داري مشابه من و خيلي زنهاي ديگه و اون هم نياز به توجهه ولي با رفتار غير اصولي نتيجه عكس ميگيري

ميدونم وقتي از لحاظ احساسي تامين نشيم نميتونيم بقيه قدمهامونو درست برداريم اما مشكل اينجاست ايشون فكر نميكنه تو تامين نيستي يا راهشو بلد نيست

اميدوارم بيان و راهنماييت كنن

موفق باشي

خیلی ممنونم زهره خانوم گل:72: مرسی که تو این شرایط هم باز هم به من لطف کردین و راهنماییم کردین.امیدوارم مشکل خودتون سریعتر حل شه.
بازم ممنونم از لینک جالب و نصیحت ها ی به جاتون