چطور می توانم یک ازدواج موفق داشته باشم؟

سلام به دوستان

ما هميشه هممون دوست داريم ازدواج موفقي داشتيم يا داشته باشيم و شايد خيلي ها هم ازدواج موفقي داشته اند

من الان كه دقيق تر راجع به ازدواج و معيارهام و اين جور چيزها فكر ميكنم احساس ميكنم خيلي نميدونم يه ازدواج موفق چه فاكتورهايي داره يعني دقيقتر بگم كي ميگيم يه ازدواج موفق بوده
فكر ميكنم شايد اگه اين موضوع تحليل بشه ادم بهتر بتونه هم معيارهاش را تنظيم كنه هم در مرحله شناخت و نامزدي دقت كنه چه چيزهايي را بايد بيشتر تمركز كنه

مثلا من فكر ميكنم يكي از اركان زندگي مشترك موفق اينه كه طرفين بتونند با همديگه براحتي و بدون تنش و ناراحتي صحبت كنند و از دغدغه هاشون نگرانيهاشون دلخوريهاشون و ... حرف بزنند

دوست دارم نظر دوستان متاهل و مجرد را بدونم

ممنون

ازدواج موفق از ديد من پيدا كردن يه همراه دلسوز براي 2 دنياست .
نمود خارجيش براي من اينهاست :
آرامش داشتن . ميدوني خودش شامل خيلي چيزها ميشه . در حقيقت آرامش معلوله . آرامش نتيجه است . اينكه بتوني با همراه زندگيت بدون تنش گفتگو كني ، انتظارات معقولي داشته باشي و خيلي چيزهاي ديگه برات آرامش مياره .
داشتن يه دوست كه كنارش خود واقعيم باشم . (اين خيلي مهمه ) از نقش بازي كردن و بازي ديدن بيزارم . خود واقعي بودن و عريان بودن رو دوست دارم . (لطفا سوء تعبير نشه )
داشتن يه رفيق كه پيشرفت مادي و معنوي آدم براش مهم باشه .

ميدوني واقعا سوالت خيلي كلي هست اما اينكه يه همراه دلسوز داشته باشي كه كنارت باشه ، تو رو مسئول انقراض نسل دايناسورها ندونه ، كنارش خودت باشي بدون ترس از قضاوت و ايراد گرفتن ، محبت كني و محبت ببيني و احساس اسارتي كه خيليها بعد از ازدواج دارن رو نداشته باشي معركه است . مضافا بر اينكه مجال ادامه دادن دلمشغوليها و علايقت رو هم داشته باشي . در اين صورت نه تنها چيزي از زندگيت كم نشده بلكه يه عشق هم اضافه شده . اما فراموش نكن كه انتظار خيلي رويايي از همسرت نداشته باشي كه توي ذوقت بخوره . منظورم اينه كه ايشون به تنهايي مسئول خوشبخت كردن شما نيستند . همسر خوب ميتونه انسان رو به لمس خوشبختي نزديكتر كنه . همين .

سلام
خب هر کسی نسبت به مقوله ازدواج یه تعریف متفاوتی داره
بعنوان مثال یکی دوست داره همسرش مذهبی باشه و برعکس یکی دوست داره همسرش راحت باشه
این به خود فرد بستگی داره که خوشبختی رو تو چی ببینه ولی سن هم بی تاثیر نیست یعنی ممکنه یه شخص تو سن بر فرض 18 سالگی کسی رو پسند کنه برای ازدواج ولی بعدها که بزرگتر شد اون شخص رو بعنوان شریک زندگی قبول نداشته باشه.
من اینطور فکر میکنم که ازدواج یه امر پیچیدس و زوایای زیادی داره.انقدر مهم هست که چندین روانشناس میان درموردش تو رسانه ملی مثل تلویزیون صحبت میکنن و کتابهای زیادی درموردش چاپ میکنن چون رکن اصلی جامعه خانوادس که بایستی بناش درست پی ریزی شده باشه.