می خواهم گذشته را فراموش کنم و نامزدم را دوست داشته باشم

سلااااااااااااام
من می خوام اون روز های بدی که در دوران نامزدی برمن گذشت فراموش کنم.این که نامزدم ولم کرد تو روز بدترین دعوا و باعث بشه فکر کنم تکیه گاه خوبی نیست..
این که پدر شوهرم باز دعوا درست کنه و خالم ولم کنه..
این که اصلا قراره بازم دعوا بشه رو می خوام اذ ذهنم بیارم بیرون اما چطور؟؟؟؟؟؟؟
چطور علاقه صفرم به نامزدم تبدیل 100 بشه.حالا صد نه بشه 70 یا 80
من بلد نیستم الکی ابراز علاقه کنم اصلاااااااااااااا..اصلا از ابراز علاقه زبانی زیاد خوشم نمی یاد و الکیشم اصلا نمی تونم.حالت تهوع می گیرم الکی بگم دوست دارم...یا دلم برات تنگ شده...از دست خودم عصبی می شم چون دارم دروغ می گم
یک سری اقدامات می خوام انجام بدم ولی می خوام یکی بهم بگه که ایا اصلا شدنیه این چیزایی که می خوام؟؟؟؟؟
من یک لیست دارم اماده می کنم واسه خط های قرمز زندگیمون...حالا میشه کمکم کنید؟:325:

دوست عزیز

شما در درجه اول باید به نامزدت به طور واقعی علاقمند بشی و راهش این هست که مدام خوبیهاش رو برای خودت مرور و بزرگ کنی و به خصلتهای بدش اصلا فکر نکنی

مرسی فکور جان ولی من تاگذشته رو فرموش نکنم هر چه قدر بخوام خوبی شوهرم رو در نظر بگیرم باز اون اتفاق های بد می یاد جلو چشمم...
یک سری دوستان گفتند توقعت رو بیار پایین.من توقع حمایت و محبت از شوهرم داشتم.این که تو روز دعوا بیاد از من حمایت کنه توقع بالاست؟
همه بهم می گن دوستت داره بابا و از این حرفا ولی ببینم روز بعد از دعوا رفته شکار و در چهرش اثری از ناراحتی نیست.چه حالی باید داشته باشم؟
این ها برای من فراموش نشدنیه

نمی دونم چرا این قدر تاپیکام کارشناسانه به نظر می یاد که هیییییچ کس نمی تونه جواب بده:311::311:
واقعا به خودم افتخار می کنم که سوالای سخت می پرسم:305:

سلام پرنده غریب عزیز

چند تا سوال! منظورت از گذشته که می خوای فراموشش کنی چیه؟ آیا فقط رفتاراییه که دوست نداشتی نامزدت باهات داشته باشه یا چیزای دیگه ای هم هست؟ آیا تا حالا در مورد خواسته هات با نامزدت صحبت کردی؟ اگه اون گذشته نبود یا اگه اون چیزایی که ازش ناراحتی بعد از این دیگه تکرار نشن نامزدت رو دوست خواهی داشت؟

http://www.hamdardi.net/thread-27242.html
منظورم این قضیست زهرا جان

خب حالا با خوندن قضیه شما بازم می خوام سوالامو تکرار کنم. اتفاقایی افتاده و رفتارهایی از نامزدت دیدی که اصلا دوست نداشتیشون. اگه اون اتفاقا دیگه تکرار نشه نامزدتو دوست خواهی داشت؟ من این سوال رو می پرسم که فکر کنی و ببینی مشکل دقیقا این برخوردهاست یا اینکه چیز دیگه ای هم هست.

خوب در مورد برخوردای نامزدت تاحالا نشستی خیلی جدی و البته بدون غر زدن و با مهربونی باهاش صحبت کنی و در مورد خواسته هات و اون چیزایی که ناراحتت می کنه صحبت کنی؟‌ حتما کارهایی که نامزدت کرده با قصد اذیتت نبوده و اگر توی یه موقعیت خوب در موردش خواسته هات توضیح بدی خیلی چیزا تغییر می کنه. آخه نامزدت اگه باهات دشمنی داشت یا ازت خوشش نمی اومد که نمی اومد خواستگاریت :)

با توجه به پستات برای سایر دوستان مشخصه که خیلی دید خوبی داری و مطمئنم اگه بخوای واقعا می تونی همه چی رو روبه راه کنی. :43:

باید با نامزدت بشینین و صحبت کنین و همدیگه رو بشناسین. شاید حتی بهتر باشه با کمک روان شناس این کار رو بکنین.

خوب زهرا جان بذار بگم.
من خیلی با نامزدم صحبت کردم خیلیییییییی.ولی اون توقع معجزه داشت.توقع داشت که یک روزه روابطمون خوب بشه و به قول معروف لاو بترکونیم.بهش می گم به خاطر اختلاف در تربیت خانوادگی هر کسی در اولین روز های نامزدی مشکل پیدا می کنه.میگه نه فقط ما اینطوریم دیدی خاله گفت که شما چقدر حرو بحث می کنین؟پس این غیر طبیعیه.دیگه خسته شده بودم.حالت گر گرفتگی،عصبی شدن و حتی لرزیدن دست و پاهام بهم دست می داد وقتی باش حرف می زدم.طوری عصبی می شدم که اگر کس دیگه ای بود سرش کلی داد می زدم ولی تحمل می کردم.
برای هر چیزی واسش باید دلیل می اوردم.دلیلم باید براش عاقلانه باشه.مثلا بگم من از این رنگ خوشم نمی یاد باید کلی دلیل بیارم براش تازه قانع هم نمی شه.خودش رو کامل می دونست.این رو به زبون اورد.که اره من فکر می کنم من کاملم.و من متنفرم از شخصیتی که فکر کنه هیچ نقصی نداره.
خیلی با هم از لحاظ شخصیتی فرق داریم.من درونگرام اون برونگرا و توقع داره من هم مثلش بشم.اون هم خیلی زود...
من ادمی هستم که محیط خونه بهم ارامش می ده و در مواقع خاصی دلم می خواد برم بیرون.حوصله ندارم هر روز برم بیرون به خصوص اگه از لحاظ روحی اماده نباشم.ولی اون عادت کرده هر موقع که خواست بره بیرون.عادت داره افراد اطرافش پایه باشند مثلا خواهرش زود اماده می شه بره بیرون.از این قبیل مشکلات خیلی واسم پیش اومد.
واقعا ادم درونگرا و برون گرا چه طور با هم می سازند؟
3 هفته کاملهر روزش برات بدترین خاطره های عمرت باشه چه دلگرمی به ادم می ده؟
قبل از این که ببینمش وقتی اینترنتی حرف می زدیم گل و بلبله ولی وقتی همو ببینیم....به خاطر همین می گم نکنه دوباره وقتی ببینمش همون اتفاقا بیفته.
تقریبا 3 ماهه شوهرم رو ندیدم ولی دریغ از یک ذره دلتنگی...الان تنها دلیلی که باعث می شه دلم بخواد ببینمش اینه که همه چی رو حل کنم و بخوام روابطمون بهتر شه.ولی از شانس گند من ویزام داره طول می کشه...
ویزای خواهرم 40 روزه در اومد ولی مال من....(حتی تو این هم شانس نداریم)
دوستان می گن خوبی هاش رو تو ورقه بنویس.من خوبی هاش رو می دونم ولی این خوبی ها تو رفتارش با من نبوده تو رفتارش با دیگرانه
نمی دونم اون دید بدم نسبت به همسرم رو چگونه تغییر بدم(حتی از کلمه همسر هم متنفرم.اصلا حس نمی کنم شوهر دارم و به عنوان وظیفه باهاش حرف می زنم.)
حالا یکی بهم بگه چی کار کنم؟:325:

چرا انقدر تسليم شرايطي؟
چرا مثلا وقتي با هم هستيد خودت روزتون رو خاطره انگيز نميكني؟
چرا پايه نيستي واسه كارهايي كه همسرت علاقه داره انجام بده؟
چرا دلت ميخواد همه چي به كام تو باشه فقط؟

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

شايد سوالاي من ربطي به گذشته نداشته باشه ، اما تا سهم خودتو نپذيري ، چيزي بر وفق مرادت نخواهد بود و هميشه دلت ميخواد فراموش كني !
لحظه هاي قشنگ رو بايد بسازي،توقع نداشته باش خودشون به وجود بيان!
چندبار اينكارها رو انجام بده و خلاق باش،همسرت هم ياد ميگيره!

ااااااااااااخ رویا جان :302:...وقتی با نامزدت بری بیرون و همش راجع به درس،باشگاه و یک سری حرف های مسخره حرف بزنی.و وقتی بخوای موضوع رو تموم کنی همسرت ادامه بده و قبول نکنه چه روز خاطره انگیزی بشه.بر می گردیم به همون حالت تنفر و عصبانیت.وقتی نامزدت تو رو مورد تمسخر قرار بده.وقتی تو رو مجبور کنه کارهایی که همیشه سختت بوده انجام بدی رو انجام بدی.وقتی نامزدت بزنه تو ذوقت...چه روز خاطره انگیزی برام بشه
تا حالا شده کنار کسی ارامش نداشته باشی و کنارش حوصلت سر بره.من متاسفانه اخلاقی دارم وقتی از یکی خوشم نیاد نمی تونم کنارش خوش بگذرونم.مگر این که خودم خودم رو شاد کنه.دقیقا این حالت رو کنار همسرم دارم.علاقم صفره.صفر...
ببین من نمی گم من خوبم اون بد.متاسفانه ما هردومون توقع داریم خوب با ما رفتار بشه ولی خودمون کاری نکنیم .گذشت صفر...و با این حال نامزدم توقع داره همه روابطمون خوب باشه.
من واقعا گیجم.اصلا نمی دونم چه اتفاقی قراره بیفته.خیلی می ترسم.از ایتن که تا اخر عمر شوهرم رو دوست نداشته باشم.بعد بشم یکی مثل مامانم بابام که تو هیچی تفاهم ندارند و حتی اخرین باری که با هم درست حرف بزنند رو یادم نمی یاد.من نمی دونم واقعا من در اشتباهم؟
کوتاهی از دوتاییمون بود نه فقط من.و من هم ببینم اون خوبی نمی کنه برای من با این عدم علاقم من هم نمی تونم کاری کنم.به خاطر همین می خوام بدونم چطوری دوستش داشته باشم.