پیامدهای طولانی شدن دوران نامزدی

ازدواج سفری است که دختر و پسر از همدلی آغاز نموده و با همراهی و همکاری هم آن را ادامه می‌دهند و به سوی اتحاد و یکرنگی گام برمی‌دارند ، آن دو پس از عقد شرعی و محرمیّت با کمال مسرّت و خوش دلی از انس و محبّت یکدیگر و از گرمای وجود هم لذت می‌برند .
دوران نامزدی از بهترین و شیرین‌ترین و سازنده‌ترین ایام زندگی است که اگر با این دوران با ظرافت و مهارت برخورد شود و به وظایف مخصوص آن عمل گردد عاملی مهم در بالندگی و استحکام دوره‌های بعدیِ زندگی است.
لذا گذراندن این دوران از جهات مختلفی مفید می‌باشد:
1 ـ دختری که چندین سال در یک خانواده زندگی کرده و با آنان انس شدید دارد جدایی ناگهانی برایش سخت و دشوار است ، لذا در ایام نامزدی به مرور با یکدیگر انس گرفته و آماده زندگی مشترک می‌شود.
2 ـ در این ایام دختر و پسر که تاکنون وظایف سنگین زندگی را به دوش نگرفته‌اند خود را برای پذیرش مسؤولیت زندگی مهیّا می‌سازند.
3 ـ در طول این مدت آن‌ها موانع موجود بر سر راه زندگی مشترک را (هم‌چون تحصیل، سربازی) پشت سر گذاشته‌ و در عین حال از لذت حضور یار و یاوری مهربان برخوردار می‌شوند و خود را از گناهان و انحرافات حفظ می‌کنند و هم‌چنین خانواده ها نیز فرصتی برای تهیه مقدمات عروسی خواهند داشت.
در این ایام دختر و پسر می‌توانند گام‌های مؤثری در جهت شناختِ اخلاق و روحیات یکدیگر برداشته و به تفاهم پایدار برسند.(1)
بر این اساس مدّت دوران نامزدی نیز تعیین می‌شود، در این دوران دختر و پسر باید به انس و شناخت و تفاهم رسیده و احساس کنند که دیگر آمادگی لازم را برای زندگی مشترک دارند زیرا زندگی همراه با برخی مشکلات و وظایف مخصوصِ خود است لذا کوتاه و یا طولانی بودن این دوران به موقعیّت و نیاز طرفین و خانواده برمی‌گردد، در صورتی که وضعیت ویژه‌ای مانند ادامه تحصیلات و گذراندن سربازی و موارد دیگر… وجود نداشته باشد، دختر و پسر و خانواده‌هایشان آمادگی لازم را برای عروسی به دست آورده باشند، در حدود 6 – 9(2) ماه زمان مناسبی برای این دوران می‌باشد پس نباید بسیار عجله کرد که طرفین فرصت کافی روحی و روانی را نداشته و یا بسیار طولانی نمود که دچار خستگی و دل زدگی شده و آثار نامطلوبی بر زندگی آن‌ها گذارد، که از جمله آفات طولانی شدن ایام نامزدی موارد ذیل را می‌توان نام برد:
1 ـ بهانه‌های دل: از آن‌جا که دختر و پسر برای اولین بار با یکدیگر صمیمی شده و توجّه وافری به جنس مخالف نموده و در رفتار و کردار و جمال و کمال دیگری دقیق می‌شوند شاید به نکاتی برخورد کنند که سبب کاهشِ رغبت آنان گردد، در این ایام باید توجه داشت مقایسه همسر با دیگرانی که به طور گذرا و کوتاه با آنان برخورد می‌کنیم ، درست نبوده و غور در رؤیاها و خیال پردازی‌ها در این نوع افکار بسیار خطرناک است و چه بسا این مقایسه‌ها هوس را دامن زده و تنوّع را زنده می‌کند و خرمن زندگی مشترک را می‌سوزاند .
2 ـ خستگی و دلسردی: زمانی که دختر و پسر انس و شناخت لازم را نسبت به یکدیگر پیدا نمایند، از لحاظ مسائل عاطفی و روانی و زناشویی نیازمند ارتباط بیشتر می‌باشند لذا محدودیت و محرومیت‌های زمان نامزدی، آنان را خسته و نگران نموده و آن شور و اشتیاق اولیّه و آرامش خاطر را از بین می‌برد، و اگر بخواهند به صمیمیتی بیشتر و به رفت و آمدهای زیادتر بپردازند موجب ناراحتی خانواده‌ها می‌شوند.
چه بسا در این میان حرف و حدیث‌ها و کدورت‌هایی به وجود می‌آید که شاید تأثیر ناخوشایندی بر روحیه دختر و پسر گذاشته که حتی اثرات آن در زندگی مشترک نیز دیده شود.(3)
در پایان لازم به ذکر است: برای رسیدن به تفاهم و زندگی سرشار از عشق و صفا خوب است در این ایام با مطالعة کتب مفید و سودمند پیرامون ازدواج و مسایل زناشویی اطلاعات خود را افزایش داده و هم‌چنین با محبّت و صداقت با هم رفتار نموده و به عواطف و احساسات یکدیگر احترام گذارند، و با هدیه و ملاقات‌های صمیمانه انس با هم را تجربه کرده و پیرامون مسایل و آرزوهای زندگی سخن گویند و از اهداف آینده با هم گفتگو کرده و برای آن طرح و برنامه‌ریزی کنند.
نکتة دیگر آن که در این ایام از آن‌جا که دختر و پسر در خانواده‌های خود زندگی می‌کنند بهتر است احترام دو خانواده را نگه داشته و تا حد امکان نظرات و آداب و رسوم آنان را با زیرکی تمام تأمین نمایند.
..................
جوانان و انتخاب همسر، همان، ص 244 تا 258