مردن انگیزه

سلام نمیدانم از کجا شروع کنم حتی وقتی می خوام حالمو توضیح بدم احساس میکنم خیلی خستم و چیز ناممکنی هست انگار که در باتلاقی گیر کردم که نمیتونم حرکت کنم .
راستش انگیزمو از دست دادم متولد ۶۷ هستم از اوایل آبان سال پیش در جایی مشغول به کار شدم با حقوق قانون کاری قبل اینجا بیکار بودم و تازه دانشگاه تموم کرده بودم
نمی دونم چی میخوام از زندگی الان طوری شده که صبح محل کار بعد از ظهر خونه میام بی حوصله عصبی افسرده فقط میخوام وقت بگذره بیکار نمونم که بخوام راجب خودم و وضعیتم فکر کنم و بیشتر ناراحت شم
هیچی حتی بیرون رفتن هم حالمو خوب نمی کنه اوایل کار درگیر کار بودم وچون مورد علاقم بود درگیر شدنم هم خوشحالم میکرد و هم نمیدونستم وقت چطوری میگذره .
دنبال راهی برای رهایی هستم گاها میخوام برم تهران برای کار و اونجا بمونم ولی اون جرات و انگیزش رو ندارم
گاها میگم حق من نیست این وضعیت حالم و وضعیت شغلیم میتونستم یا میتونم خیلی بهتر از این باشم
گاهی وقتا موزیک گوش کردن تنها چیزی هست دردم رو تسکین میده ولی به دارو میمونه که گذراست و برای مدت کم باعث میشه به درد فکر نکنم
مدتی هست فکر این افتادم که برم پیش یک روانشناس خوب ولی میگم اگه نتونست حالمو خوب کنه چی؟ اگه ماه ها یا سال ها طول بکشه درمان من چی؟
خیلی بدتر شده حالم خیلی زود میشکنم و شکستن قلبمو و سعی میکنم از انسان ها دور بمونم با من حرف نزنن انگار که نیستم طوری منزوی شده ام که صحبت نمیتونم بکنم انگار حافظه ام پاک شده و پوچ هست نه کلمه ای نه جمله ای . مثلا در مورد وقایع روز یکی با من در میان میگذاره و من نظر و نیتونم جمله ای مفید بگم جز اینکه بگم بله درسته بله همینطوره بله وضعیت اینه شده ام فقط این :(سلام خوبین خسته نباشین). وصلام نه تبادل کلمه هیچی
نمیدونم چیکار کنم حرف برای گفتن زیاد دارم ولی زخمم مثل یه سوزنی میمونه که تا ته تنم و روحم نفوذ کرده و درآوردن اینها چیزی شبیه بارها مردن و زنده شدن هست ........
کمکم کنید

سلام وقتتون بخیر ؛

نظر من :

فعلا نمیتونیم نظر بدیم

چون:

برای تشخیص این حالت عوامل زیادی ممکنه دخیل باشن مانند : محیط خانواده،،،نداشتن هدف،،،ناکامی یا شکست در یک مسئله و...

خودتون عاملش رو چی میدونید؟

برامون توضیح کاملتری بدین تا بتونیم ان شاءالله تا جایی که ممکنه کمکتون کنیم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط bikas1

سلام نمیدانم از کجا شروع کنم حتی وقتی می خوام حالمو توضیح بدم احساس میکنم خیلی خستم و چیز ناممکنی هست انگار که در باتلاقی گیر کردم که نمیتونم حرکت کنم .
راستش انگیزمو از دست دادم متولد ۶۷ هستم از اوایل آبان سال پیش در جایی مشغول به کار شدم با حقوق قانون کاری قبل اینجا بیکار بودم و تازه دانشگاه تموم کرده بودم
نمی دونم چی میخوام از زندگی الان طوری شده که صبح محل کار بعد از ظهر خونه میام بی حوصله عصبی افسرده فقط میخوام وقت بگذره بیکار نمونم که بخوام راجب خودم و وضعیتم فکر کنم و بیشتر ناراحت شم
هیچی حتی بیرون رفتن هم حالمو خوب نمی کنه اوایل کار درگیر کار بودم وچون مورد علاقم بود درگیر شدنم هم خوشحالم میکرد و هم نمیدونستم وقت چطوری میگذره .
دنبال راهی برای رهایی هستم گاها میخوام برم تهران برای کار و اونجا بمونم ولی اون جرات و انگیزش رو ندارم
گاها میگم حق من نیست این وضعیت حالم و وضعیت شغلیم میتونستم یا میتونم خیلی بهتر از این باشم
گاهی وقتا موزیک گوش کردن تنها چیزی هست دردم رو تسکین میده ولی به دارو میمونه که گذراست و برای مدت کم باعث میشه به درد فکر نکنم
مدتی هست فکر این افتادم که برم پیش یک روانشناس خوب ولی میگم اگه نتونست حالمو خوب کنه چی؟ اگه ماه ها یا سال ها طول بکشه درمان من چی؟
خیلی بدتر شده حالم خیلی زود میشکنم و شکستن قلبمو و سعی میکنم از انسان ها دور بمونم با من حرف نزنن انگار که نیستم طوری منزوی شده ام که صحبت نمیتونم بکنم انگار حافظه ام پاک شده و پوچ هست نه کلمه ای نه جمله ای . مثلا در مورد وقایع روز یکی با من در میان میگذاره و من نظر و نیتونم جمله ای مفید بگم جز اینکه بگم بله درسته بله همینطوره بله وضعیت اینه شده ام فقط این :(سلام خوبین خسته نباشین). وصلام نه تبادل کلمه هیچی
نمیدونم چیکار کنم حرف برای گفتن زیاد دارم ولی زخمم مثل یه سوزنی میمونه که تا ته تنم و روحم نفوذ کرده و درآوردن اینها چیزی شبیه بارها مردن و زنده شدن هست ........
کمکم کنید

---

چه چیز هایی اذیتت میکنه ؟ چه هدفی داری برای زندگی ؟
چه چیزی از زندگی میخوای ؟؟؟

چیزی که می خوام اینه که اون انگیزه برای رسیدن به زندگی ایده ال مد نظر خودم تا حد ممکن هست که برای این نیازمند تلاش و پشتکار هستم ولی بدون انگیزه و با این وضع روحیم نمیتونم .
چیزایی که اذیتم میکنه داشتن یک رندگی تکراری هست طوری که الان چیزی منو شاد نمیکنه اگر هم باشه لحظه ای هست
چیزی که ازش مطئن هستم اینه من گاها یا به طور مکرر استرس و اضطراب دارم چون برام ثابت شده ینی این مشکلم طوری هست که باعث ناراحتی در روده هام میشه وقتی به وقوع می پیونده
در واقع از یه طرف فکر و هدف های خوبی دارم نسبت به زندگی اینکه خیلی دوس دارم خوش صحبت باشم ولی نیستم کلمه و حرف پیدا نمی کنم برا صحبت و حتی شاید اطلاعات عمومیم در حد زیر پنجه از بیست و شاید این باعثش هست . درآمد و شغل خوبی داشته باشم و دوس دارم بی استرس و اضطراب ‌و با انگیزه در رسیدن به این ریسک کنم ولی....
نا امیدی از زندگی افسردگی و آه کشیدن های مکرر روز به روزمنو در سیاهی عمیق فرو میبره ....
نمی دونم خانوادم میخان ازدواج کنم حتی دنبال دختر هستن یکیشدختر خالم با وجود اینکه من نمیخواستم این وصلت بشه مادرم پاپیش گذاشت ثحبت کرد همه راضی،دختر ناراضی بود ....دوس دارم سروسامون بگیرم نسبت به ازدواج احساسم خوبه ولی میترسم حالمو بدتر کنه ....

سلام

شما تو ذهنتون پرونده های زیادی رو باز کردین و بدون اینکه یکی یکی این پرونده هارو حل کنید همینجور از سمتش برا شما اضطراب تولید میشه

و این باعث میشه ندونید از کجا باید شروع کنید و چه کاری در اولویت انجامه

مثلا پرونده اول ( دوست دارید برید سراغه روانشناس , اما تا دست به کار نشدید شروع به تولید افکار منفی میکنید و پیش بینی و قضاوت زود هنگام میکنید و میگید من میدونم اتفاق خاصی نخواهد افتاد.. روانشناس
حال منو وخیم تشخیص خواهد داد ... میخوام برم شهر دیگه ای برا کار کردن ولی من میدونم اونجا موفق نخواهم شد و اگه موفق نشوم شکست خواهم خورد و غیره)

پس واضحه که شما تا کاری رو انجامش ندادید راجبش قضاوت کرده و در اخر هم به منفی ترین وجه دربارش پیش بینی غلط میکنید

هر کاری که در شما اضطراب ایجاد میکنه رو بجای پیش بینی کردن برید سراغش و انجامش بدید .. و یکی یکی همین مدلی پرونده های تو ذهنتونو ببندید

هر پرونده ای که بسته بشه از میزان اضطراب و ترس شما کاسته خواهد شد

همین هفته یه جلسه تشریف ببرید پیشه روانشناس یا مشاور و همه مجهولات ذهنیتونو بنویسید رو کاغذ و تو مطب ازش بپرسید و راهکارهاشو جلوش بنویسید و خواهید دید چقد سبک خواهید شد

مشکل اینه که پیش کدام روانشناس برم و یک روانشناس خوب نمی شناسم و نمی تونم پرس و جو از اطرافیان بکنم

سلام.

حتما پیش روانشناس برید. مطمئن باشید زندگی تون خوب میشه.

اگه نرفتید دوباره اینجا پست بذارید و حرف بزنید.

به نظرم تو زندگی تون آدم موفقی بودید. من مطمئنم اونقدر توانایی دارید که به موفقیت های بیشتر تو رندگی تون برسید.

خب راهکار خودتون برای بیرون رفتن از مشکلات فعلی تون چیه؟

کار دارید تن سالم هم دارید خانواده خوب هم که دارید برای ازدواج هم که مشکلی ندارید فقط یکم بلند پروازی کار دستتون داده درسته؟ فکر میکنم آرزوهای دور و دراز شما رو نا امید کرده

مگه نه؟

اینجا در مورد خوبی ها وموفقیت هاتون بیشتر بگید تا شما رو بهتر بشناسیم.

می دونید
من فکر میکنم با رفتن پیش روانشناس سالیان طول خواهد کشید که خوب کنه منو
پیش خودم میگم قرار نیست که معجزه کنه با حرف زدن قراره خوبم کنه که نمیتونم باور کنم که با حرف زدن خوب شم
نمیدونم تا الان که پیش روانشناس نرفتم و حالم داره وخیم تر میشه و یه چیزی که میخوام اینه میخوام خودمو باور داشته باشم ثروتمند بشم خودمو دوست داشته باشم و روز به روز که میگذره احساس میکنم دیر میشه و یه روز دیگه امکان پذیر نخواهد بود . هم سن و سالای من به موفقیت رسیده اند من هنوز نه درجا دارم میزنم واقعا نمیدونم چیکار کنم که به خواسته هام برسم
گاها شادم ولی زود گذراست مثل این میمونه که به عشق فکر کنم یا به خیال پردازی رو ببرم یا رویا پردازی کنم یا احساس کنم به آرزوهام رسیده ام اینا شادم میکنه ولی گذراست و وقتی واقعیت ها رو میبینم هیچی به هیچی حالم بد میشه .
چیکار کنم واقعا دیگه بریدم از این دنیا میخام طوی بشه که در عرض چند صدم ثانیه از این دنیا برم چون از فکر کردن به حل مشکلاتم دست یافتن به خواسته هام که همشون رو هم جمع شدن خسته شدم اساسی