همدل و همراه ،تا ته دنيا همسر....

http://img1.tebyan.net/big/1388/03/2...9611163148.jpg

بين يکي شدن با همسرتان در حالي که هويت و شخصيت اصلي خود را حفظ مي کنيد ، خط باريک و ظريفي وجود دارد. اين مسأله، موضوع چالش برانگيزي است . خصوصاً اگر تازه به زندگي مشترک وارد شده ايد.

شايد بپرسيد: « منظور از يکي شدن چيست و چگونه من و همسرم مي توانيم اين کار را انجام دهيم؟»
يکي شدن نياز به تلاش و ممارست دارد. اين مساله نمي تواند سريع رخ دهد اما با تلاش و تعقل مي تواند اتفاق افتد.
براي زوج هاي جوان تجربه درجه اي از پشيماني در ابتداي ازدواج ، امري متداول است ، تغيير ناگهاني که پس از پايان ماه عسل ايجاد مي شود يکي از سنگين ترين لحظات زندگي است. بسياري از زوج هاي جوان، اين لحظات را مثل «ريخته شدن آب سرد روي صورتشان» توصيف مي کنند. برخي هم آن را به صورت هاي زير بيان مي کنند:

«من احساس مي کنم در سياره ديگري هستم و مي خواهم به خانه خودم برگردم.»
«من دلم براي کارهايي که دوست دارم انجام دهم تنگ شده است.»
جمله اي که اغلب مشاوران ازدواج مي شنوند اين است که زوجين بيان مي کنند که «اگر دو نفر تبديل به يکي شوند، اين بدان معناست که من به عنوان يک شخص ناپديد خواهم شد؛ پس قضيه را فراموش کن!»

اگر شما هم اين گونه فکر مي کنيد تصور نکنيد که تنها هستيد يا موقعيت نااميد کننده اي داريد. بسياري از زوج هاي ديگر نيز چنين تصوري دارند. نقل قولي که در ادامه آمده، نشان دهنده اين حقيقت است که تغيير شرايط از دوران مجردي به متاهلي اغلب مشکل است.
«من تصور مي کنم سختي هاي زيادي که در هماهنگ کردن دو زندگي با هم وجود دارد شبيه به حرکت کردن در جهت مخالف طوفان و يافتن يک جاي امن و آرام است.»

بسياري از زوج ها از چگونگي ترکيب دو شخصيت و هماهنگ شدن خواسته ها، آرزوها و روياهايشان با يکديگر، متعجب هستند و آن را عقلاني نمي پندارند بلکه معتقدند که ازدواج و ايجاد هماهنگي بين دو نفر مربوط به روح بوده و خداوند در آن دخيل است.
تغيير و تحول از مرحله مجردي (با آزادي هاي خاص خود) به متاهلي ( با تعهدات ويژه آن) مي تواند در طرفين احساس عصبانيت يا ضرر و زيان را ايجاد کند. اما مي توان با آن کنار آمد.اين احساسات طبيعي هستند.
وقتي ما از دوران مجردي به متاهلي گام مي نهيم، احساس زيان مي کنيم. حس از دست دادن چيزي، احساس ناخوشايندي در ما ايجاد مي کند. اما همين که در رابطه خود با شخصي که با او پيمان بسته ايم رشد و پيشرفت مي کنيم غم و اندوه به شادي، رضايت و خرسندي تبديل مي شود.

در ازدواج بايد به جاي خودخواهي شخصي، احساس نزديکي و وحدت با طرف مقابل داشت و تا حدودي تمايلات شخصي را به خاطر ديگري زير پا بگذاريم. در اين حالت تمامي احساسات ناخوشايند جاي خود را به شادي و نشاط مي دهد.

ايجاد يگانگي و وحدت، نياز به تلاش زيادي دارد اما ارزش اين همه سعي و تلاش را دارد. اگر با چالش هاي «با هم بودن» دست و پنجه نرم مي کنيد چند پيشنهاد ساده زير مي تواند به شما کمک کند.

http://img1.tebyan.net/big/1388/03/1...9147517428.jpg

1- به ياد بياوريد که خداوند شما دو نفر را براي يک دليل و هدف خاص در کنار هم قرار داده است و اين که شما يکديگر را پيدا کرده ايد تصادفي نيست. او خواسته، شما يک روح باشيد در دو بدن و به يکديگر عشق بورزيد و تا زمان مرگ در کنار هم باقي بمانيد.

2- طريقه فکر کردن خود را تغيير دهيد. شما هنوز هم يک فرد مستقل هستيد اما در کنار فردي ديگري زندگي کنيد. پس بايد طرز فکر خود را تغيير دهيد. چرا که اکنون تنها به خود تعلق نداريد و نبايد مثل فردي مجرد رفتار کنيد. با تغيير طرز فکر خود ، نوع احساسات خود را نيز مي توانيد تغيير دهيد. مثل فردي متاهل فکر کنيد؛ در اين حالت همين گونه نيز احساس خواهيد کرد.

3- سعي کنيد روي اشتباهات همسرخود تمرکز نکنيد و با تغيير خود شروع به افزايش يگانگي و همدلي با او کنيد.

4- از ديگران ياد بگيريد. از زوج هاي موفقي که در اطرافتان مي شناسيد راز و رمز موفقيت شان را جويا شويد. ببينيد آنها چه عادات و رفتاري داشته اند که چنين ازدواجي هاي موفقي را تجربه کرده اند.
در رابطه زناشويي، بيش از هر چيز سعي کنيد سرگرمي هاي مشترکي را ايجاد کند و وقت زيادي را با هم و در کنار يکديگر بگذرانيد. همدلي و همراهي باعث ايجاد حس آرامش در طرفين خواهد شد و هدف اصلي ازدواج نيز رسيدن به همين ساحل آرامش است.

همدل و همراه ،تا ته دنیا:teapot:

تو همانی که هستی

http://img1.tebyan.net/big/1387/12/5...7453246218.gif

میل به پذیرفته شدن یکی از قوی‌ترین امیال در روابط ما با دیگران است. ما نیاز داریم دیگران به‌ویژه همسرمان ما را آن‌گونه که هستیم قبول کند و بپذیرد. منظور از پذیرش نه در مورد ظاهر، پوشش و یا... بلکه به خاطر ویژگی‌های درونی و اخلاقی ما با بقای نقاط ضعف . اگر همسر خود را به خاطر حضور همین ویژگی‌های فعلی دوست داشته باشیم و تحسین کنیم، بزرگترین هدیه در جهت ایجاد خود پنداره مثبت و ایجاد توانایی برای شناخت خود و افزایش قدرت تغییر را به او ارائه دادیم .


همسرتان با آن خصوصیات اولیه‌اش شما را شیفته خود کرده بود! فکر نمی‌کنید اگر بنا به خواسته شما خیلی تغییر کند، دیگر حتی او را دوست نداشته باشید؟


گر همواره به او برچسب منفی بزنیم او این بر چسب‌های منفی را می‌پذیرد و خود را مطابق با ادراکی که از او داریم متظاهر می‌سازد. رابطه مهرآمیز و توام با علاقه که منجر به پذیرش طرفین می‌شود قدرتی شورانگیز دارد. رابطه پرورش دهنده که طرفین مورد پذیرش و تایید یکدیگرند به افراد کمک می‌کند تا تصورات منفی از خود را به تصورات مثبت تغییر دهند. در این رابطه افراد از یکدیگر حمایت می‌کنند. و در اثر این حمایت راحت‌تر می‌توانند استعداد و توانایی خود را برای بهتر شدن شکوفا سازند.


نتیجه حمایت متقابل خودپذیری بوده و در اثر افزایش خودپذیری توانایی‌ها نیز پیشرفت نموده و نتایج مثبتی را در بردارد. لذا تنها شخصی که واقعا می‌تواند ما را تغییر دهد خودمان هستیم و هر هنگام که خودمان می‌خواهیم تغییر می‌کنیم. مسئولیت رشد و تغییر، مسئولیت خود شما است پس به او اجازه دهید رشد کند و تبدیل به شخص بی‌نظیری شود که قرار است بشود.



افراد معمولا تغییرات جزئی همسرشان را که نه از روی رضا و رغبت، بلکه از روی ناچاری و به انگیزهٔ جلوگیری از جار و جنجال صورت گرفته است را بزرگ می‌بینند و درصدد هستند که باز هم روی او فشار بیاورند تا باز هم به قول خودشان تغییر کند! من نمی‌دانم بعد از عوض کردن و تغییر دادن، چه چیزی باقی می‌ماند که ما بخواهیم با آن باقیمانده، خوشبخت بشویم. همسرتان با آن خصوصیات اولیه‌اش شما را شیفته خود کرده بود! فکر نمی‌کنید اگر بنا به خواسته شما خیلی تغییر کند، دیگر حتی او را دوست نداشته باشید؟

وقتی شما همسر خود را همان‌طور که هست بپذیرید و او را مورد تأیید و تصویب قرار دهید، او هم ناگزیر می‌شود که شما را همان‌طور که هستید بپذیرد،


زن و شوهر اگر به‌جای تغییر یکدیگر، بکوشند همان‌طور که هستند یکدیگر را قبول کنند، آن وقت است که دریچه‌های خوشبختی و سعادت یکی پس از دیگری به روی آنها باز می‌شوند. بنابراین در فکر تغییر شخصیت طرف مقابل خود نباشید، که راه بیهوده‌ای را رفته‌اید آنچه مربوط به رفتار او باشد، خود به خود در درازمدت تغییر خواهد کرد. پذیرفتن، معمولاً یک جاده دوطرفه است.


وقتی شما همسر خود را همان‌طور که هست بپذیرید و او را مورد تأیید و تصویب قرار دهید، او هم ناگزیر می‌شود که شما را همان‌طور که هستید بپذیرد، وقتی پذیرفتن، همراه با ”درک کردن“ باشد، آن وقت زندگی رؤیایی و زیبا می‌شود، یعنی چلچراغ‌های زندگی یکی پس از دیگری روشن می‌شوند و محیط زندگی زناشوئی را پر از نور، روشنائی و شفافیت می‌کنند.

تو همانی که هستی:surprise:

دلخورم ، اما دوستت دارم....

http://img1.tebyan.net/big/1387/11/2...1591162002.jpg

اغلب زوج‏هاى جوان حتى اگر در گذشته ، بهترين دخترها و پسرها براى خانواده‏هاي شان بودند ، در زندگى مشترك با همسرشان، دچار اختلاف می‏شوند. كسى نمی‏تواند ادعا كند كه تا به حال با همسرش مشاجره نداشته و از همسرش نرنجيده است. بعضیها به خاطر جر و بحث‏هايى كه پيش می‏آيد ، احساس می‏كنند كه ازدواجشان موفق نبوده است. با اين حال، خود را ناگزير به سازش با همسر می‏دانند اما اختلاف آنها، مثل آتش زير خاكستر، باقى می‏ماند. در اين موارد، لازم است هر يك از زوجين فقط اين سؤال را از خود بپرسند كه «چقدر براى بهبود روابطمان زحمت كشيديم»؟

اغلب ما در برابر اين سؤال، ابروها را بالا انداخته ، با چشمانى از حدقه بيرون زده و قيافه‏اى حق به جانب، می‏گوييم : «خيلى».
حقيقت امر اين است كه ما زحمت‏هايمان را حساب شده نكشيديم.

آيا تا به حال سعى كرده‏ ايم كه ريشه اختلافات را پيدا كنيم و مسائلى را كه سد راه خوشبختى ماست، برطرف كنيم؟
آيا تا به حال خواسته‏ هايمان را در كفه ترازوى ذهنمان گذاشته ‏ايم تا ببينيم كدام ارزش را بايد فداى ارزش ديگر كنيم؟
آيا تا به حال فكر كرده‏ايم كه ما می‏توانيم با كمى سعى و تلاش، زندگى مشتركمان را سرشار از شادى، عشق و محبت كنيم؟

نارضايتی ‏هاى كوچك‏

نارضايتی‏هاى كوچك را دست كم نگيريم چون اغلب همين‏ها مانع احساس خوشبختى مي شوند.
مثل بگو مگوها، نيش زدن‏ها، دخالت‏ها، ناسازگارى ها، ناكامى ‏ها، غرورها و منت گذاشتن‏ها. اگر در برابر اين مسائل كوچك از خود گذشت نشان دهيد ، راه‏هاى جديدى براى دوست داشتن زندگى و همسرتان باز خواهد شد و به يك نيروى فزاينده مثبت، دست خواهيد يافت. در اين جا براى نمونه، چند راه را به شما يادآورى می‏كنيم. سعى كنيد راه‏هاى ديگر را خودتان كشف كنيد.

منت نگذاريد

منظور كردن كارهايى كه براى همسرتان انجام داده‏ ايد يا حتى گذشتى كه به خاطر او كرده‏ ايد ، براى هر يك از طرفين، هميشه وسوسه ‏انگيز است. اين وسوسه را بشناسيد و آن را از خود دور كنيد. اين مسئله ، يكى از مواردى است كه جرقه اختلافات زوجين را فراهم میكند.

ما نبايد توقع داشته باشيم كه همسرمان به خاطر هر كارى كه انجام میدهيم ، از ما قدردانى كند. اگر زوجين، توقع قدردانى داشته باشند ، نتيجه آن، ناخرسندى و به رخ كشيدن كارهايى است كه در طول روز انجام میدهند و اگر يكى از زوجين اين كار را انجام دهد ، طرف مقابل نيز قطعاً تحريك شده ، به دفاع از خود می‏پردازد.
ما نبايد از اين‏كه براى خوشبختی ‏مان كارى انجام داده‏ايم، ناراضى باشيم. از اين‏كه من بچه‏ ها را به مدرسه رساندم، خانه را من تميز كردم ،خريد را من كردم ، بچه‏ ها را من حمام بردم و... .

منظور كردن اين كارها، به معنى نارضايتى ما از آنهاست و بی ‏گذشت بودنمان را نشان می دهد و در اين صورت، چه بخواهيم و چه نخواهيم، همسرمان فكر می‏كند كه بر سر او منت می‏گذاريم و مهم‏تر اين‏كه يادآورى اين كارهاى به ظاهر سخت، آن هم به طور دائم باعث می‏شود كه نسبت به همسرمان، احساس خشم كنيم و كم كم عشق و محبت در زندگى كم‏رنگ می‏شود و كنايه ‏زدن‏ها شروع شود و هر روز بيشتر از روز قبل، نيروى خود را به خاطر اين مسائل بی ‏ارزش، از دست می ‏دهيم و عادت می‏كنيم كه هر روز، فهرست بلندبالايى را از كارهايى كه انجام داده‏ايم، به رخ همسرمان بكشيم . كارهايى كه وظيفه ماست و يا نشانه گذشت ماست.

هر گاه احساس كرديد نسبت به همسرتان خشمگين هستيد ، وقتى كه احساس كرديد كار نادرستى انجام داده يا حتى كارى را كه می‏بايست انجام می‏داديد، انجام نداده ‏ايد ، لحظه‏ اى صبر كنيد و آن عشقى را كه بينتان هست، به ياد بياوريد.
لبخندىبر لب بياوريد و عصبانيت را به مرور زمان و با تمرين، از فهرست عادت‏هايتان حذف كنيد. در اين صورت، تأثير آن را در همسرتان خواهيد ديد. اين كار، گامى بزرگ در جهت بهبود روابط خواهد بود و هر روز، علاقه‏تان به زندگى مشترك و شريك زندگی‏تان، بيشتر خواهد شد.

توقع نداشته باشيد همسرتان بی ‏نقص باشد

وقتى به همسرتان می‏گوييد: « چرا اين طور هستى»، يا « چرا خودت را عوض نمی‏كنى»، از او توقع داريد كه چه جوابى به شما بدهد؟ خودتان را جاى او بگذاريد. اگر كسى از شما اين سؤال را بپرسد ، چه جوابى می‏دهيد؟
اغلب ما فكر میكنيم كه عملكردمان درست است و شايد ذاتاً نمی‏توانيم خودمان را اصلاح كنيم. وقتى چنين سؤالى را از همسرتان می‏كنيد ، او تصور می‏كند كه آن كسى نيست كه شما میخواستيد و در انتخابتان اشتباه كرديد و اين مسئله‏اى نيست كه از ذهن كسى بيرون برود و نبايد توقع بهبود روابط را بعد از زدن چنين حرف‏هايى داشت. بعضى ‏ها اين سؤالات را از همسرشان نمی‏پرسند بلكه اينها را به جاى اين‏كه از همسرشان بپرسند ، از خودشان می‏پرسند كه اين هم به مراتب بدتر است زيرا در اين صورت، خودمان فكر میكنيم كه اگر او شخص ديگرى بود ، آن وقت من خوشبخت بودم و اوست كه بايد عوض شود و هيچ راه ديگرى نيست.

حال اگر فكر می‏كنيد كه جواب خوشبختى شما در كس ديگرى است، كاملاً اشتباه می‏كنيد.
هيچ كسى را در دنيا نمی‏توانيد پيدا كنيد كه با تمام عقايد شما موافق باشد و اين طبيعى است پس با نظام طبيعت نجنگيد بلكه در كنار آن زندگى كنيد و خودتان را با چيزى كه هست، وفق دهيد.

شما می‏توانيد بار مسئوليتى را كه از او توقع داريد ، از دوشش برداريد و روابط را اصلاح كنيد. در اين صورت، با ايجاد صميميت، كم كم به چيزهايى كه میخواستيد ، می‏رسيد. به همسرتان وقت بدهيد تا خواسته‏ هاى شما را كشف كند و حتى اگر زحماتش براى برآورده كردن اين خواسته‏ها نتيجه‏اى نداد ، او را دوست بداريد و به وجودش افتخار كنيد.

دلخورم ،امادوستت دارم:onthego: