مشاوره ازدواج با افراد اسکیزویید

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید افرادی منزوی هستند که با هیچ کس رابطه ندارند یا روابط آن ها بسیار محدود است، آن ها هیجانات عادی نشان نمی دهند و از فعالیت های مختلف لذت روحی یا فیزیکی زیادی نمی برند. اسکیزوئید ها ترجیح می دهند بیشترین وقت خود را تنها باشند و به مشاغل و تفریحاتی بپردازند که ملزم به تعامل با دیگران نباشند(مثلا نگهبان شب یا راننده ی تریلی). این افراد اگر تماس اجتماعی نسبتا اندکی داشته باشند، می توانند در شغل خود موفق و موثر باشند، با این حال ترجیح می دهند از دیگران دور باشند و شغل های انفرادی پیشه کنند. نه تحسین و نه ایرادگیری، آن ها را تحت تاثیر قرار نمی دهد و فعالیت های فکری و مکانیکی مثل بازی های ریاضی یا کامپیوتری را به تجربه های زندگی واقعی ترجیح می دهند. آن ها تقریبا در همه ی جوانب زندگی از روابط اجتماعی گریزان هستند و در شرایط میان فردی، هیجان ها و احساسات بسیار محدودی نشان می دهند. مهارت های اجتماعی این افراد هرگز رشد نکرده اند یا به علت بلا استفاده ماندن، کارایی و توان خود را از دست داده اند.
نرخ شیوع این اختلال بین 3.1 تا 4.9 تخمین زده می شود.
خجالتی بودن در کودکی ممکن است پیش نیاز اختلال شخصیت اسکیزوئید در بزرگسالی باشد. بدرفتاری و غفلت در کودکی نیز در افراد مبتلا به این اختلال نسبتا شایع است.
به ندرت پیش می آید افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید برای روان درمانی مراجعه کنند، مگر این که در زندگی شان بحرانی پیش آمده باشد(مثلا افسردگی شدید یا از دست دادن شغل).
اگر با مردی اسکیزوئید نامزد یا ازدواج کرده باشید احتمالا یک پایتان در منزل و یک پایتان در مراکز مشاوره خواهد بود و از این که مردی سرد و بی روح، بی علاقه به روابط جنسی و عاشقانه مرسوم میان زوجین، و بی توجه دارید شاکی خواهید بود. او احتمالا احساسات شما را درک نمی کند و وقتی به دلیل بی توجهی اش ابراز ناراحتی می کنید، تعجب می کند!
نکته : فرد اسکیزوئید بعضا با فرد محجوب و سر به زیر اشتباه گرفته می شود!
البته موارد ذکر شده در بالا سرنخ های شناسایی فرد اسکیزوئید می باشد و جهت تشخیص دقیق جمع بندی نظر روانشناس و روانپزشک لازم می باشد.

منبع: http://psychnet-uk.com/