به عشق خود ایمان داشته باشید

چنانچه می خواهید زندگی شما همواره با عشق و شور باشد ، و با عشق و شور نیز عشق بورزید

باید
به قلب و عشق خود ایمان داشته باشید .

http://www.hamdardi.net/imgup/19427/...c1f305038c.gif

ایمان همان صحه گذاشتن به رابطه ی عاشقانه ای است که با رویاها و امید هایتان دارید .
ایمان همچنین صحه گذاشتن و درک این نیاز و گرایش درونی از شماست که می خواهید تغییری در این دنیا ایجاد کنید تا آن را به جای بهتری بدل کنید .
ایمان ظهور و بروز طبیعی همان عشق و شور زندگی شماست .
هنگامی که نسبت به رابطه ، پروژه ، آرمان یا غایتی برتر در خود احساس عشق و شور و حال می کنید ایمانی در قلب شما شکل می گیرد .
ایمان به این که آنچه را که برایتان مهم است به موفقیتی کم نظیر بدل خواهید کرد .


برخی از مردم ایمان را به برخورد از موضع ضعف ، سوء تعبیر می کنند .
از نظر آنان ایمان همان رها کردن مسئولیت زندگی خود و واگذار کردن آن به نیرویی یا چیزی در بیرون از خودمان است .
این وابستگی است نه ایمان .


ایمان هرگز به این معنا نیست که به کسی یا چیز دیگری (غیر از خودمان) متکی باشیم تا همه چیز را برایمان فراهم کند .
ایمان واقعی و حقیقی همان ایمان به خودتان است نه ایمان به سرنوشت و تقدیر .


این نوع از ایمان ، ایمان به نیرو و اقتدار درونی و نیز عشق و شور زندگی است که به شما انگیزه می بخشد مسئولیت آینده ی خود را بر عهده گیرید و ایمان شما نیز برخواسته و زائیده ی تعهد شما در انجام این مهم است .
دنیا و نیز تمامی کائنات به شما ایمان دارند . وگرنه شما هرگز اینجا نبودید و وجود نداشتید . هر آنچه شما برای رسیدن به غایت وجودی خود به آن نیاز دارید از پیش به شما داده شده است . حال دیگر با خود شما و بر عهده ی خود شماست تا هدیه ی زندگی و نیز موهبت منحصر به فرد بون خودتان را بپذیرید . و آن ها را با عشق و شور و حال تمام با دیگران قسمت کنید .


ایمان تنها زاده ی عشق و شور زندگی است .


هرگاه به عشق و شور زندگی تسلیم شوید و بر نیاز و گرایش خود به خوشبختی و خوشحالی ، رضایت و حقیقت ، صحه بگذارید ، خود به خود به سرچشمه ی زندگی می پیوندید که درون خود شما وجود دارد .
ناگهان حس بالایی از قدرت ، هدفمندی و ارتباط با چیزی به مراتب بزرگتر از آنچه تا به آن زمان آن را به عنوان "خویشتن خویش" می شناختید ، سرتاسر وجود شما را فرا خواهد گرفت .
آن گاه در می یابید که ایمان همان امید و امیدواری نیست و اصولا هیچ ارتباطی نیز با آن ندارد .
درخواهید یافت که ایمان نوعی خودباوری و اعتماد به نفس است .

ایمان به نوعی علم به این که آگاهی و شعور کیهانی به شکل "شما" و "در شما" به جریان افتاده و به کار گرفته شده است .

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

زندگی عاشقانه شهامت می طلبد

زندگی عاشقانه ، شهامت لازم دارد . زمانی که تصمیم می گیرید که با عشق زندگی کنید ، در هر لحظه و در هر شرایطی تمام وجودتان ، عشق را لمس می کند . تمام انرژی ناشی از آن را دریافت می کنید و راه برگشت ندارید .
این شکل شهامت ، به فرسنگ ها پیاده روی در بیابان یا چتر نجاتی که به پشت بسته اید تا از هواپیما بیرون بپرید یا اسکی کردن از کوهی پرشیب به سمت پایین ، هیچ شباهتی ندارد . تمام این کارها نیاز به شجاعت و شهامت فیزیکی دارد . از طرفی شهامت برای عاشق شدن ، نیازمند اعتماد به قدرت بدنی نیست بلکه نیازمند اعتماد به قدرت روحی شماست .
شهامت روحی زائیده ی ایمان شماست و چیزی خارج از وجود شما نیست بلکه ایمان به خود ، قدرت درونی شماست که تمام شرایطی را که شما در قدم بعدی برای ادامه ی راهتان لازم دارید را در اختیارتان می گذارد . چنین ایمانی ۱۰۰% در آنچه که انجام می دهید و قدمی که برمی دارید ، موثر است . زمانی که شما کاملا اطمینان دارید که مسائل چگونه پایان می پذیرند ، عاشق می شوید و تمام آن چیزی که در زندگی دارید را تقدیم می کنید .
بدین طریق ، زندگی با عشق بدین معنی است که در مرز ، زندگی می کنید . عشق ، شما را از نقطه ی راحتی بیرون می آورد و به نقطه ی احتمال خطر ، ماجراجویی و جسارت می برد . شما با جریانات و مخالفت های زندگیتان بدون واهمه روبرو می شوید . البته بدین معنی نیست که احساس شک یا ترس نمی کنید بلکه عشق ، قوی تر از ترستان می باشد . این امکان را به شما می دهد که ماورای رویا ، آرزو و سرنوشت را بنگرید و با اشتیاق به جلو قدم بردارید .
شهامت در این است که ترس گذشته را کنار بگذارید و به دیگران طوری بنگرید و عمل کنید که شما را به اوج برساند . جرات داشته باشید تا با عشق زندگی کنید . جهان در انتظار شکفتن زندگی باشکوه شماست .
در نهایت تنها نظر اشخاصی که تفکر شما را قبول دارند ، متعلق به شماست
منبع

با سپاس فراوان از بالهای صداقت گرامی که مقاله مفیدی را ایجاد کردند.

عشق زیباست و زیبایی ها را می آفریند...وجود عشق محدود به شخصی نسیت.

عشق را باید در تمام موقعیت ها و لحظات زندگی جست و جو کرد.

در این مقاله چیزی که فرد خواننده را قدری به ابهام سوق می دهد این است::

که از یک طرف نویسنده سعی دارد با تمام انرژی و روحیه ای که می دهد آتش عشق را در وجود خواننده زنده کند و بگوید هدفی که دارد صحیح است و می تواند بدان برسد.. و از طرفی دیگر از ایمان و خودباوری سخن گفته و آن را لازمه عشق می داند.(که البته صحیح است)

سوال مطرح می شود که اگر هدف فردی صحیح نباشد و آن را به اشتباه عشق بخواند چطور؟

نویسنده مقاله در این بعد هیچ اطلاعی به خواننده نمی دهد و به نظرم این ضعف مقاله که یک سویه فرد را به عشق سوزنده سوق می دهد.

گاهی فردی برای رسیدن به هدفی آنقدر تلاش می کند و اتفاقا تمام فاکتورهای گفته شده در مقاله را دارا می باشد زیرا مقصود او رسیدن است. ولی مشکل از آنجا شروع می شود که بعد از وصال و بعد از اینکه فردی به هدف خود می رسد دیگر همان شور و نشاط و آگاهی قبلی را ندارد. زیرا::

هدف تنها در وصال تعریف می شد.

به نظرم بهتر بود نویسنده با بررسی ابعاد دیگر عشق خواننده را یک طرفه به عشق سوق نمی داد...

در آخر نویسنده اشاره می می کند>> در نهایت تنها نظر اشخاصی که تفکر شما را قبول دارند ، متعلق به شماست

که همین خود نشانه ای است بر یک سویه بودن هدف نویسنده.

من از این مقاله عشق عمیق و حقیقی به زندگی را برداشت کردم ، نه هدف یا شخص خاصی .

یعنی تصورم با خواندن این مقاله اینه که نویسنده نظرش این است ، که ایمان ( با ریشه ماورایی که اینجا با عناوینی چون کیهانی به آن اشاره شده ) عشق می آفریند و با این عشق انسان شور زندگی می یابد و در هر امری ، هم مقصود درست را انتخاب می کند ، هم به آن دست می یابد .

به عبارتی به قول علامه طباطبایی :

عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست .

و به قول بعضی از بزرگان اهل معرفت :

خداوند عالم را از سر عشق آفریده ، و جذبه همین عشق که سرمایه وجودی همه موجودات گشته باعث قوام و دوام حیات است و کشش و کوششها از آن ناشی می شود .

و بنده با اعتقاد به این حقیقت است که معتقدم که عشق حقیقی اگر یافته و درک شود حلال بسیاری از مشکلات است در پرتو نگاه وسیع ، آرامش ، نشاط و دیگر خواهی ای که می بخشد .

چنانکه که اغلب مشکلات از خودخواهی بر می خیزد و عشق حقیقی با خودخواهی میانه ای ندارد .


به قول مولانا :

عشق اصطرلاب اسرار خداست

پس سخن بسیار باید تا این راز گشوده آید

نمیدانم آیا برداشت من از محتوای پنهان در متن این مقاله درست بوده یا خیر ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط pid='103338' dateline='1269758263'

. زمانی که شما کاملا اطمینان دارید که مسائل چگونه پایان می پذیرند ، عاشق می شوید و تمام آن چیزی که در زندگی دارید را تقدیم می کنید .

در نهایت تنها نظر اشخاصی که تفکر شما را قبول دارند ، متعلق به شماست[/color]
منبع

---

در این هیچ شکی نیست که نویسنده زندگی عاشقانه را در نظر دارد... اما دقت کنید بر کلام کاربردی نویسنده در بالا.

تمام انچه در زندگی دارید تقدیم می کنید>> این ها کاربردی از عشق است که همواره خواننده را در ابهام فرو می برد.. نویسنده باید در نظر داشته این مقاله را برای عموم می نویسد و برای نگارش باید تمام ابعاد و تفاوت های فردی را مورد نظر قرار دهد.

عشق زندگی ما را محدود نمی سازد و از ما چیزی نمی گیرد که ما هم بخواهیم آن را فدا یا تقدیم می کنیم.. عشق با خود نشاط...آگاهی.. و بی نیازی می آورد.

لذا نوبسنده نیز می خواهد بر همین آگاهی و نشاط اشاره کند ولی نوع بیانش مناسب نیست و گمراه کننده است.

به هر حال هدف باید رفع ابهامات برای کمک به کسانی باشد که روزانه این مقاله را در تالار همدردی مطالعه می کنند و اغلب آنان افرادی هستند در شرایط بدی از لحاظ روحی قرار دارند.. تا خدایی ناکرده بر حسب همین شوق اقدام نامناسبی انجام ندهند.

بعد از انتخاب ،عاشقانه باش!
به زندگی، گرما ببخشید
:72:همسر خود را بزرگ بشمارید. او به منزله ی بال شماست که با آن می‏توانید پرواز کنید. با بزرگداشت او، بر گرما و محبت زندگی خود بیفزایید.
همه ، دارای خصلت‏های نیک و بد هستند،نباید تنها جنبه‏های ناپسند همسر خویش را در نظر بگیریم.زیرا هر گاه از یک خصلت او ناراحت شود ، خصلت دیگرش، مایه خشنودی اوست و این دو را باید با هم به حساب آورد.
این سخن مرد به زن خود که دوستت دارم، هرگز از دل زن بیرون نمی‏رود. با نیکی کردن دل‏ها تصرف می‏شود.
زن و شوهر لباس هم هستند، تا همانند لباس عیب های همدیگر را بپوشانند.
:72:تو می بخشی، بدون انتظار، بدون معامله، آسمان توی قلب توست!
خداوند می فرماید: انسان را از گل آفریدیم. پس ما اینجا خاک و آب را آورده ایم.
ویژگی های مشترک :
مرد به کوه مثل استقامت و غرور
و زن مثل چشمه و دریا و باران و بخشندگی و زلال بودن و یک رنگی آورده شده است.
پس آب و خاک در اینجا مخلوط شده از زن و مرد از دو جنس متفاوت که با انتخاب آگاهانه در کنار هم قرار گرفته و به کمال می رسند.
:72: آینه ( با هدف شکستن) زنگارگرفته و دو رنگ که زیر پای عابران خرد و خاکشیر شده است، خودنمایی می کند.
باید به ویژگی های آینه دقت کرد.
آینه صادق است پیش داوری ندارد، قضاوت نمی کند. اهل غیبت نیست هر چیزی را به خودش نشان می دهد.
عامل برطرف کردن عیب نیست و کاملا شفاف همه چیز را منعکس می کند. تا خود انسان به رفع عیوبش بپردازد. همه چیز را اندازه واقعی خودش نشان می دهد.
گاهی اوقات در زندگی مثل آینه محدب و مقعر می شویم یک چیزهایی را کوچک و برخی را بزرگ می کنیم.
:72:باید همه چیز را به اندازه واقعی آن ببینیم و مثل آینه تخت باشیم. آدم هایی که قلبشان مثل آینه تخت باشد زندگیشان با یک دل خوشی کوچک شیرین می شود و برعکس انسان هایی که مواردی را در زندگی کوچک یا به بزرگ بینی بپردازند با شکست مواجه می شوند. همانند این آینه زنگار گرفته که مشاهده می کنید.
:72:اینجا هدف از آینه بودن، پاکی و خلوص قلب انسان هاست که همیشه راضی هستند و پر محبت و شاکر.
در زندگی مشترک دو رنگی را باید شکست و مانند اینجا زیر پا گذاشت.
سپری کردن دوران گذشته. و امروز که مرحله جدیدی از زندگی به روی من ایجاد شده با هدف جبران تمامی اشتباهات گذشته ام به آینده امیدوار می نگرم
:72:پس به همسر خود مهر می ورزم و به او وفادار باقی می مانم و گره‏های کوچک و بی‌اهمیت زندگی را نادیده می گیرم.
من از پس همه ی مشکلات بر می آیم چرا که خدای بزرگ دارم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

:72:اینجا هدف از آینه بودن، پاکی و خلوص قلب انسان هاست که همیشه راضی هستند وپر محبت و شاکر.
در زندگی مشترک دو رنگی را باید شکست و مانند اینجا زیر پا گذاشت.
سپری کردن دوران گذشته. و امروز که مرحله جدیدی از زندگی به روی من ایجاد شده با هدف جبران تمامی اشتباهات گذشته ام به آینده امیدوار می نگرم
:72:پس به همسر خود مهر می ورزم و به او وفادار باقی می مانم و گره‏های کوچک و بی‌اهمیت زندگی را نادیده می گیرم.
من از پس همه ی مشکلات بر می آیم چرا که خدای بزرگ دارم.

---

:104::104::104: