از نامزدم باردارم - ازدواج یا ...؟

سلام به همگی

بدون اینکه بخوام کارم رو توجیه کنم و یا بگم کار درست یا اشتباهی کردم از همه دوستان خواهش میکنم به جای نصیحت و ملامت راهنماییم کنید، که این مهمترین چیزیه که در حال حاضر بهش احتیاج دارم. بسیار ممنونم ازتون

من 26 سالمه و دانشجوی دکترا هستم. حدود 15 سال خارج از کشور زندگی کردم، پارسال برگشتم به ایران و با یه آقایی که 18 سال از من بزرگترن آشنا شدم که ایشون هم تقریبا نصف زندگیشون ایران زندگی نکردن. از اونجایی که پدر من مخالف سرسخت روابط غیرشرعی دختر و پسر هستن همون ماه اول با هم نامزد کردیم که بتونیم با هم در ارتباط باشیم و همدیگرو بهتر بشناسیم (البته این به هیچ وجه به معنای کسب اجازه شرعی برای رابطه جنسی نبوده و خانواده ی من شدیدا با رابطه جنسی قبل از ازدواج مخالفن). حدود 5 ماهه نامزدیم. کل خانواده ی ایشون (تمامی فامیل) و پدرومادر و چند نفر از اعضای فامیل من در جریان این موضوع هستن.

متاسفانه چند روز پیش متوجه شدم 1 ماهه از ایشون باردارم. هنوز جرات نکردم این موضوع رو به خودش بگم. هفته ی قبل که مشکوک به بارداری شده بودم بهش موضوع رو گفتم و گفت اگر واقعا باردار باشی میریم خارج از کشور و اونجا بچه رو به دنیا میاریم و فقط خانواده ی اون در جریان باشن. ولی من اصلا به هیج وجه با این موضوع موافق نیستم و اصلا یک درصد هم به این موضوع فکر نمیکنم. چون در این صورت خانواده ام رو برای همیشه از دست میدم و خانواده م مهمترین و باارزش ترین چیزیه که تو زندگیم دارم. درحال حاضر هم هم شرایط ازدواج ندارم و مسلما به دلایل مذهبی این ماه امکان گرفتن عروسی و اینجور مسائل نیست و از طرفی تمامی این کارها هم زمانبره و تا اون موقع همه متوجه میشن که در دوران نامزدی باردار شدم. مسئله دیگه این هست که بنابه دلایلی ماه پیش تصمیم گرفتم این نامزدی رو بهم بزنم ولی بعد تصمیم گرفتم مدت بیشتری به این موضوع فکر کنم بلکه نظرم تغییر کنه.

با تمام این تفاسیر ممنون میشم از شما عزیزان که نظراتتون رو باهام در میون بزارید.

میدونم این مسئله کاملا جدیه که باید هرچه سریعتر تصمیمگیری بشه. این هفته وقت مشاوره دارم. ولی بدون شک دونستن نظرات شما هم بی تاثیر نیست. و اینکه بسیار برام مهمه بدونم در جامعه ایران با این موضوع چطور برخورد میشه، متاسفانه اطلاعات من در این زمینه خیلی محدوده.

پیشاپیش از همه ی دوستانی که لطف میکنن و در این زمینه راهنماییم میکنن متشکرم.

سلام
به نظر من شرایط شما از خیلی اتفاقات روز جامعه موجه تر و قابل قبول تر هست .. نامزدی کردین و رابطه شرعی و با اطلاع خانواده داشتین و حالا هم قبل از اینکه ازدواج رسمی کنین باردار شدین ... به نظرم شما اصلا به این موضوع که مردم چی فکر میکنن و چی میگن اهمیت ندین. و در اولین فرصت ازدواج رسمیتون رو اعلام کنین و 5 ماه بعدشم بچتون به دنیا بیارین ... به نظرم اصلا جای نگرانی نداره و مطمئن باشین مردم 0.001 % هم به اتفاق افتاده بین شما اهمیتی نمیدن.
.
در رابطه با خانوادتون هم به نظرم برای داشتن حمایت های آتی و کمک حال شما بودن در این شرایط در جریان بذاریدشون مطمئنا انسان های فهمیده هستن و درک میکنن که اتفاقات اینچنین در روابط عاشقانه ممکن هست که بیفته و شاید دلخوری کوچیکی پیش بیاد ولی به نظرم راحت تر میتونن مسئله رو هظم کنن و بعد کمک حالتون باشن.
.
شوهرتون هم با توجه به سنشون باید همفکر و پشتیبان مناسبی براتون تو این شرایط باشن.

سلام ساریتا جان، می تونید بگین که چرا به فکر بهم زدن نامزدی بودید؟

من نظرم اینه که به رابطه تون بدون توجه به مساله ی بارداری فکر کنید. اگر می خواهید رابطه رو ادامه بدین مجبور هستید که بارداری رو به خانواده تون اعلام کنید. اون ها حتما عصبانی و ناراحت می شوند ولی احتمالا برای جلوگیری از آبروریزی راه هایی رو پیشنهاد می کنند. اگر هم که دیدید رابطه فرجامی نداره، بارداری رو به پایان برسونید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط saeeded

سلام
به نظر من شرایط شما از خیلی اتفاقات روز جامعه موجه تر و قابل قبول تر هست .. نامزدی کردین و رابطه شرعی و با اطلاع خانواده داشتین و حالا هم قبل از اینکه ازدواج رسمی کنین باردار شدین ... به نظرم شما اصلا به این موضوع که مردم چی فکر میکنن و چی میگن اهمیت ندین. و در اولین فرصت ازدواج رسمیتون رو اعلام کنین و 5 ماه بعدشم بچتون به دنیا بیارین ... به نظرم اصلا جای نگرانی نداره و مطمئن باشین مردم 0.001 % هم به اتفاق افتاده بین شما اهمیتی نمیدن.
.
در رابطه با خانوادتون هم به نظرم برای داشتن حمایت های آتی و کمک حال شما بودن در این شرایط در جریان بذاریدشون مطمئنا انسان های فهمیده هستن و درک میکنن که اتفاقات اینچنین در روابط عاشقانه ممکن هست که بیفته و شاید دلخوری کوچیکی پیش بیاد ولی به نظرم راحت تر میتونن مسئله رو هظم کنن و بعد کمک حالتون باشن.
.
شوهرتون هم با توجه به سنشون باید همفکر و پشتیبان مناسبی براتون تو این شرایط باشن.

---

Saeeded jan

بسیار ممنون از راهنماییتون.

متاسفانه خانواده من به ویژه پدرم حساسیت بسیار شدیدی روی این مسئله دارند و بطور حتم میتونم بگم که با گفتن جریان بارداری از خانواده طرد میشم. از نظر خانواده و اقوام من این یه ننگ بزرگه! ولی در هرصورت همونطور که شماهم اشاره کردین به پشتیبانی خانواده احتیاج دارم.

مورد مهمتر اینکه من هنوز در مورد ازدواج قطعی مردد هستم. یکی از اصلی ترین نگرانیهام اینه که با توجه به شرایطی فعلیم عجولانه تصمیم گیری کنم وتاوانش رو در آینده بدم.

درحال حاضر تنها چیزی که ازش اطمینان کامل دارم اینه که با گفتن این موضوع به خانواده ام خودشون و حمایتشون رو برای همیشه از دست میدم.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Amina

سلام ساریتا جان، می تونید بگین که چرا به فکر بهم زدن نامزدی بودید؟

من نظرم اینه که به رابطه تون بدون توجه به مساله ی بارداری فکر کنید. اگر می خواهید رابطه رو ادامه بدین مجبور هستید که بارداری رو به خانواده تون اعلام کنید. اون ها حتما عصبانی و ناراحت می شوند ولی احتمالا برای جلوگیری از آبروریزی راه هایی رو پیشنهاد می کنند. اگر هم که دیدید رابطه فرجامی نداره، بارداری رو به پایان برسونید.

---

Amina jan

بسیار متشکرم از پاسختون.

چند دلیل برای بهم زدن نامزدی دارم که نمیدونم بگم دلایل منطقی هستن یا خیر. اولین و مهمترین دلیل اینه که ایشون یک بار ازدواج کردن و حدود 10 سال پیش جدا شدن و حاصلش یک دختر 15 ساله س که در حال حاضر با مادرش و ناپدریش زندگی میکنه. این موضوعیه که من به شخصه نمیتونم به راحتی باهاش کنار بیام. و مطمئن هستم خانواده م هم موافق ازدواجم با مردی که یه دختر 16 ساله داره نیستن و درصورتی که متوجه این موضوع بشن منو تشویق و یا شاید وادار به جدایی می کنن. مسئله ی دیگه ای که هست اینه که ایشون این موضوع رو تا حدود یک ماه پیش از من مخفی کرده بود و به طور کاملا اتفاقی از دهنش پرید. واقعا من شوکه شده بودم. وقتی هم دلیل مخفی کاری رو ازش پرسیدم خیلی راحت گفت فکر نمیکردم چیزی باشه که واست اهمیت داشته باشه و اینکه موقعیتش پیش نیومده بود که در موردش صحبت کنیم.

دلیل بعدیم برای جدایی اینه که فکر میکنم اخلاف سنی زیادمون خیلی زود باعث اختلافای بزرگی بینمون میشه. البته از اول هم این قضیه مشهود بود (و خانواده ام بارهاااااااا این موضوع رو بهم گوشزد کرده بودن) ولی متاسفانه یه وقتایی خودمونو گول میزنیم و دوست داریم چشمامونو رو یک سری مسائل ببندیم. ولی خب، حداقل الان این موضوع واسم ملموس تر شده و هر روز دارم نشونه های این اختلاف سنی رو بیشتر و بیشتر میبینم. بطور مثال تو خیلی کارایی که من تو این سن دوست دارم انجام بدم اون نمیتونه همراهیم کنه، کارایی که من میکنم به نظرش بچه بازی یا وقت تلف کنی میرسه، و خیلی مسائل دیگه. با این حال انکار نمیکنم که از نظر فیزیکی و ظاهری بیشتر از 35 سال اصلا بهشون نمیاد و توی خیلی از مسائل با هم اتفاق نظر داریم و خیلی شبیه به هم رفتار میکنیم.

با توجه به تمام این مسائل باز هم دلم راضی به پایان دادن به بارداری نیست. درسته که تو ماه های اول بارداری روح به جنین دمیده نشده و هنوز ساختار بدنی شکل نگرفته، ولی فکر کردن به این که داری به زندگی موجودی که بخشی از وجوده توئه و داره در بدن تو رشد میکنه واقعا آزاردهنده س.

و آزاردهنده تر از اون اینه که بدونی به زودی از خانواده و افرادی که صادقانه عاشقشونی طرد میشی و باعث سرافکندگیشون میشی.

معذرت میخوام به خاطر طولانی نوشتن جوابم. شاید یه حس دردو دل باشه که باعث میشه اینجا حرفامو انقدر طولانی بزنم. :72:

به نظر من پنهان کاری در مورد فرزندشون خیلی خیلی وحشتناکه. از یک طرف ایشون شما رو فریب داده و از طرف دیگه هم در حق فرزند خودشون نامردی کردند چون فرزند 15 ساله بخش جدانشدنی زندگی پدر و مادره و باید در جریان مسائل زندگی شون باشه. بعید نیست که اصلا و ابدا پدر خوبی برای این دختر خانم هم نبوده باشند. اصلا هم ربطی به ایرانی و غیرایرانی بودن نداره. شما اگر از یک سایت مشاوره خارجی هم در این مورد سوال کنی قطعا بهت می گن که ایشون آدم قابل اعتمادی نیستند.

الان موقعیت شما طوریه که به هر حال باید انتخاب سختی داشته باشید و هر تصمیمی بگیرید ناراحتی های خاص خودش رو به همراه داره. به هر حال اگر تصمیم به خاتمه بارداری داشتید به هیچ وجه ایشون رو در جریان نذارید چون عواقب بدی براتون خواهد داشت.

سلام
متاسفم در دین ما این اصل وجود داره که اگر یک روز هم از بارداری شما گذشته باشد و شما اقدام به از بین بردن فرزند کنید قتل عمد کرده اید
الان دیگر فرصت اینکه همسرت مناسب هست یا نه یا اینکه قبلا ازدواج کرده نیست از زمانش گذشته
در حال حاضر ارامش خودت را حفظ کن موضوع را به خانوادت و همسرت بازگوکن خلاف شرع که نکردین و درمورد ازدواج همسرت اگرز قراراست بمانی به خانوادت نگویید
حتی شده بگویید به خاطر کار همسرت مجبورید زودتر زندگیتان را تشکیل دهید
اعتماد به نفست را حفظ کن و مواظب باش این موضوع نشود سوزه ای برای اختلاف انداختن بین شما وهمسرت

سلام
الان شما عقد هستید و یا صرفا یه خواستگاری و یه موافقت اولیه بوده؟

دوست عزيز سلام
واقعاً نتونستم بخونم و چيزي نگم
با توجه به دلايلي كه گفتيد تا نامزدي رو بهم بزنين بنظرم واقعاً بايد نامزدي رو بهم مي زديد. شما هنوز سنگ هاتو با خودت وا نكندي نمي دوني چي مي خواي؟! اختلاف سني چيزي نيست كه بشه راحت باهاش كنار اومد اونم نه سه چهار سال بلكه ١٨ سال خودت هم داري مي گي كه اختلاف سني رو به وضوح احساس مي كني ... پنهون كردن يه ازدواج ناموفق و يه دختر ١٥ ساله؟!! دليل منطقي نداشتن براي پنهون كردن اين مسئله... از حرف هات فهميدم كه خودت هم به اين نتيجه رسيدي كه مناسب هم نيستين... بنظرمن بارداري رو تمومش كنيد .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط اسما@

سلام
متاسفم در دین ما این اصل وجود داره که اگر یک روز هم از بارداری شما گذشته باشد و شما اقدام به از بین بردن فرزند کنید قتل عمد کرده اید
الان دیگر فرصت اینکه همسرت مناسب هست یا نه یا اینکه قبلا ازدواج کرده نیست از زمانش گذشته
در حال حاضر ارامش خودت را حفظ کن موضوع را به خانوادت و همسرت بازگوکن خلاف شرع که نکردین و درمورد ازدواج همسرت اگرز قراراست بمانی به خانوادت نگویید
حتی شده بگویید به خاطر کار همسرت مجبورید زودتر زندگیتان را تشکیل دهید
اعتماد به نفست را حفظ کن و مواظب باش این موضوع نشود سوزه ای برای اختلاف انداختن بین شما وهمسرت

---

تا قبل از 3ماهگی هیچ گناهی وجود نداره.کجا گفتن بعد از یک روز؟؟؟
متوجه نشدم منظورتون از نامزدی چیه؟یعنی بینتون صیغه جاری شده؟