چطور بفهمم علاقه واقعی و استعدادم در کدام رشته است؟

سلام به مدیران عزیز و اعضای همدردی

من دیپلم تجربی ام و قصد ادامه تحصیل دارم. اما تو تصمیم گیری مردد و سردرگمم که واقعا چه رشته ای برام مناسب ترین هست؟

قبلا میدونستم که حافظه ی خوبی دارم و به علوم طبیعی (شیمی،ژنتیک،) علاقه مندم.دوران راهنمایی تو المپیاد علوم تو مدرسه اول شدم و تا منطقه پیش رفتم. حتی آرزوی جایزه نوبل علمی رو در سر داشتم زمانی. میدونستم هم که تو حساب و کتاب دچار مشکلم و از علوم انسانی غیر از روانشناسی که ازش خوشم میاد از بقیه اش خیلی سردرنمیارم.

زندگی خانوادگی من و به طبع اون دوران تحصیلم خیلی فراز و نشیب داشته ، درهمین راستا مدرسه ها عوض کردم و حتی شهر و زبان تحصیلم عوض شده ، همین موضوعات هم دلیلی بوده برای ایجاد موانع و مشکلات فردی و تحصیلی ام ، این وسط میدونم حداقل یک دوره یا حتی چند دوره کوتاه افسردگی رو تا حالا تجربه کردم. زمانی بوده که حس کردم حافظه ام خیلی ضعیف شده و هوشم در پایین ترین سطح اش قرار داره. همین مشکلات و محدودیت هایی که تو زندگی داشتم باعث شد بعد دیپلم تجربی ، دست از علایقم و آرزوهای دور و دراز بردارم و تو دانشگاهی که امکان تحصیل درش رو داشتم دو ترم رشته آی تی بخونم مجبورا به خاطر فراهم بودن شرایط برام. تجربه ی بدی نبود از آموختن درمورد تکنولوژی و پیشرفت های علمی خوشم میاد اما باز تو مباحث منطقی و ریاضیات چون پایه ی ریاضی ام هم ضعیف هست توش با مشکل مواجه بودم. بخاطر مشکلات زندگی باز یه وقفه افتاده برای ادامه تحصیلم .

و اما الان نسبت به گذشته ام خودم فکر میکنم خیلی روشن تر و آگاه ترم نسبت به خودم و زندگیم. همونقدر هم مصمم ترم برای نظم و جهت دادن به زندگیم. مثلا اینها رو درباره خودم فهمیدم: عاشق طبیعتم و طبیعت منو سرحال میاره چه تماشای سرسبزی درختان و راه رفتن برهنه روی چمن ها باشه یا نگهداری از یگ گیاه و لمس و بوئیدن و آب دادن به یه گل خونگی باشه یا تماشای آسمان پرستاره تو به جای تاریک بدور از آلودگی نوری .از عکاسی هم لذت می برم .موبایلم پر از عکس . هم مناظر و هم آدمها و خودم و هم مناظر طبیعی هرچند کاملا مبتدیانه و ناشیانه . از نوشتن افکارم هم لذت میبرم و سبک میشم بقیه بهم میگن قلم شیوایی دارم و چون تجربیات متفاوت زیادی تو زندگیم داشتم اکثرا تشویقم میکنن بیشتر بنویسم و خیلی با شهامت و خوب میتونم نظراتم و افکارم رو بیان کنم .هرچند برادر کوچکترم میگه فقط بلدم حرف بزنم و کتاب بخونم :| و میدونم که صدای گیرایی دارم گاهی فک میکنم میتونم گوینده یا دوبلور خوبی بشم! با بچه ها خیلی خوب ارتباط برقرار میکنم و تجربه تدریس کوتاه مدت به بچه های ابتدائی رو هم دارم. از خوندن اشعار و دیدن نقاشی ها هم به وجد میام اما استعدادی فکر نکنم تو هنر داشته باشم.

تصمیم دارم با کمک دوستان همدردی به بهترین وجه ازین وقفه استفاده کنم تا خودآگاهی کسب کنم و علایق و استعدادهام رو واشکافی کنم تا تصمیمی که در نهایت میگیرم درست ترین تصمیم باشه .

فقط فعلا وضعیت ذهنی من طوری شده که به همه دانسته هام از خودم شک کردم که بلاخره من در کدوم زمینه استعداد دارم و دقیقا به کدوم رشته و زمینه علاقه مندم کدومش توهم بوده کدومش واقعیت؟