چكونه با واقعيتها زندگي كنم

سلام و خسته نباشين
چطور ميتونم با درون خودم بيشتر ارتباط برقرار كنم و دنياي بيرونم مطابق اونچه كه ميخوام بسازم چون الان در وضعيتي هستم كه نه ميدونم چي ميخوام و نه ميتونم خودمو تغيير بدم
ممنون

<EMBED align=center src=http://www.hamdardi.com/my_documents/my_music/bakground_music/aramesh.MP3 width=100 height=28 type=audio/x-pn-wmaaudio-plugin autostart="true" LOOP="true">

سلام نگار
کمی درنگ لازم داری. کمی سکوت. نه اینکه به اتاقی خلوت بخزی و کنج عزلت. بلکه باید ذهن خودت را ساکت کنی. تا فرصت تعمل و تدبر داشته باشی.
بدون عجله با چند نفس عمیق نکاتی را که در پاسخهای قبلی گفتم را مرور کن. گفتم که ابتدا فهرستی از علاقمندیهای خود از خرد تا بزرگ را تهیه و تنظیم کن. و پله پله به آنها بپرداز.
گاهی یک نفس عمیق و کشیدن هوای دلپذیر پائیزی به درون ریه ها و نگهداشتن آن برای لحظاتی و دوباره بیرون دادن آن به آهستگی الهامی از آرامش را برایت به ارمغان می آورد.
یک استحمام، بدون خیالبافی و اشتغال ذهن. سعی کن غلتیدن آب را بر پوست خود احساس کنی. لمس یک گلبرگ ، یا شنیدن صدای شرشر آب. و ....
شاید این ها را بخوانی و سریع بگذری و بگویی که چی؟ من مشکلم حادتر از اینست که به این چیزهای بی ارزش بپردازم؟! اما باید بدانی نحوه نگرش و دیدگاه خود را باید به زندگی تغییر دهی.
اگر از نوشیدن یک لیوان آب خنک در وقت افطار غرق لذت و هیجان نمی شوی.!
اگر از درون دادن اکسیژن بدرون ریه هایت لبریز شادمانی نمی شوی!
اگر ازلمس وجودت، و حس وجود داشتن و سالم بودن لذت نمی بری!
وقتی از صدای خنده بچه ها، و هیجانات نوجوانان به وجد نمی آیی!
بدان که تو خود و افکار خود را قبله خود کرده ای و برروی آن متمرکز شده ای. در واقع تمرکزی بر نداشته ها و منفی ها داری. و همین ریشه بی انگیزگی و عدم ارتباط با درونت هست. لازم نیست دست به تغییرات سترگ بزنی. از همین لحظه های ناب و کوچک شروع کن.
یاد بگیر برای تنفس راحتت شکر کنی و شادی.
یاد بگیر وجود مادرت را بفهمی و قبل از اینکه بخواهی از نبودنش اشک بریزی و افسرده ، از بودنش غرق لذت بشو و اورا غرق بوسه کن
چشمانت را احترام کن و صحنه های دلنواز غروب خورشید و ....، به او نشان بده
گوشهایت را با صدای گرم پدر و زمزمه شعرهای انرژی بخش بنواز
بوی عطر نان پدر ، بوی سیب سرخ را استشمام کن.
چند لحظه شب از اتاقت بیرون بیا. به آسمان نگاه کن، ماه این شبهای قشنگ تر از همه روزها ، منتظر است که ببینی و قشنگی اش را تحسین کنی.
باقی این غزل را ای مطرب ظریف
زین سان شمار که زین سانم آرزوست

<img border="0" src="http://www.hamdardi.net/attachment.php?aid=2" width="500
" height="320">

با درود؛همیشه در زمان حال زندگی کن و غم گذشته و نگرانی آینده را نداشته باش،بعبارت بهتر در زمان حال از گذشته ها و اشتباهات خود درس بگیر و با آرامش و مدبرانه برای آینده برنامه ریزی کن؛بکوش که همواره مثبت و نیک اندیش باشی و بدان که تو آمده ای در این دنیا که بسازی و از زندگی خود بهرمند گردی؛؛جهان و طبیعت را بنگر و به احوالات مردمان بیندیش و. . . . خدا،خدا را از یاد نبر که رفیق بی کلکی است؛؛؛بدرود.

گاهي اوقات تامل در مسير زندگي حركت الزاميست .
و بايد به مسير طي شده نگاهي انداخت و انديشيد .
گاهي اوقات نرفتن بهتر از رفتن است.

با سلام خدمت شما
در مورد خودتون توضیحی ندادید چون می تونستم متناسب با سن و وضعیت فعلی راهکارهای شفافی ارائه کنم. وجود هر انسانی یک بعد فردی و یک بعد کاملا اجتماعی داره که هیچ تناقضی با هم ندارند. من با نظر روان شناس بزرگ که می گه آدم ها باید برای توفق و برتری خودشون تلاش کنن و علاقه ی اجتماعی خودشون رو رشد بدن کاملا موافق هستم. یادتون باشه که زندگی عرصه ی انجام بهتربن و مقدسترین ماموریت ها از سوی ماست و شما این قابلیت رو داری که هر لحظه از زندگی خودت رو پربارتر و زیباتر بکنی ....
یادتون باشه که هیچ چیز نباید شما رو از جریان رشد متوقف بکنه و البته همه ی ما در جریان رشد قرار داریم و این باید کنترل شده و آگاهانه باشه....
واما علاقه ی اجتماعی. وجود همه ی ما یک احساس اجتماعی هست و این یه ملاک بزرگی در ارزشیابی شخصیت و سلامت روان ما به حساب می یاد. راستی وجود ما چقدر باعث تاثیر در زندگی دیگران میشه؟
از نزدیک ترین جایی که فکر می کنی دستت به اون می رسه یا پات به اونجا قد می ده شروع کن. مطمئن باش اون موقع که تو می خوای شروع کنی خدای تو زودتر برات دست به کار شده.
به قول امام علی (ع): آرام باش، توکل کن، تفکر کن، آستین هایت را بالا بزن، آنگاه خواهی دید که دستان خداوند زودتر از تو دست به کار شده..........
موفق باشید.