سواستفاده های خواهر و همسرش از مادرم

با سلام فرزند آخر خانواده هستم و مشکلی که دارم مربوط به یکی از خواهرهام و همسرش میشه. ایشان۱۵ سال هست که ازدواج کردن و یک پسر ۱۳ ساله و دختر یکساله دارند. پسرشان را مادرم بزرگ کرد و دخترشان را هم. نمیدونم چطور توضیح بدهم تمام بار مسٔولیت بزرگ کردن فرزندان خواهرم و سختی هایشان به عهده مادرم بود چرا که خواهرم خود را مشغول درس و کار(با اینکه از نظر مالی مشکلی ندارند) و کلاس های مختلف کرده بود و وقتی برای فرزندانش نمیگذارد و من که مجرد هستم و در خانه پدر و مادرم همیشه باید درگیر فرزندان او باشم . دو سال پیش نسبت به رفتارشان در حضور جمع گله کردم و دعوایی به پا شد که در آخر همه کاسه کوزه ها سر من شکست و با بی احترامی و فحاشی دامادو خواهرم روبرو شدم و البته خود من هم برخورد خوبی نداشتم اما نتوانستم به خوبی حرفهایم را بزنم و حتی پدر و مادرم هم از من طرفداری نکردن. در واقع من فقط خودم را جلوی جمع خراب کردم فقط خواهر دیگرم مرا درک کرد اما از دست او هم کاری برنیامد و گذشت و گذشت و آنها به گله من توجه نکردن و به کار قبل خود ادامه دادن تا امروز که دوباره فشارم رو هزار رفت مادر من مجبوره به خاطر یه آزمایش سخت ۲ روز متوالی جز آب ماهیچه اونم فقط یکبار تو این دو روز چیزی نخوره و درواقع مثل این می مونه که دوروز روزه بگیره و ازونجایی که همین خواهر بنده به خاطر سرکار رفتن هروز فرزندشو خونه ما میگذاره امروز هم دخترشو آورد خونمون و حتی به این فکر نکرد که لااقل امروز فکر دیگه ای براش بکنه داماد ما دلش نمیخواد مادرخودش تو زحمت بیوفته و بچشو اونجا ببره حداقل برای امروز. واقعا نمیدونم چیکار کنم چه عکس العملی نشون بدم دلم برای مادرم میسوزه چون خیلی بی زبونه اگرم با خواهرم حرف بزن در اخر دعوا میشه و میگه به توچه مامان اگه مشکل داشت نگه نمیداشت. ممنون میشم اگر راهنماییم کنید

سلام گندم جان.
من توی موقعیت شما بودم، البته طرف مقابل زن داداشم بود. و دقیقا اشتباه شما رو داشتم، یعنی تو موقعیت نامناسب اعتراض کردم. نه تنها زن داداشم برگشت و با پررویی جوابمو داد، بلکه مادر خودم همونجا جلوی بقیه شروع کرد به دعوا و نفرین و... بعد هم التماس و گریه به زن داداشم که ببخش، غلط کرد! من بچه های شمارو نبینم میمیرم و...
نتیجه چی شد؟ بچه ها همچنان پیش ما میموندن ولی این بار رفتار زن داداشم طوری بود که انگار داره در حق ما لطف میکنه که اجازه میده بچه هاشو نگه داریم. با حالت قهر زنگ میزد بگین بچه هام بیان خونه و مادرم التماسش میکرد که نه بذار بمونن و... همه جا هم میگفت که مادربزرگشون با التمااااس میاد بچه هارو میبره پیش خودش، یا میاد گولشون میزنه و با خودش میبره!!!! هم به عیش خودش میرسید و هم سر ما منت میذاشت.
میخوام بگم تا مادرت نخواد و نگه شما هیچ عکس العملی نشون نده. همونطور که خواهرت گفت اگه خودش ناراضیه میتونه اعتراض کنه. البته من دلم میسوخت و نمیتونستم به مادرم کمک نکنم. شما هم احتمالا مثل من باشی. همه کاری که میتونی بکنی همینه، بخاطر آرامش وجدان خودت، ولی در نهایت بدون که بعضیا شخصیتشون همینطوریه و جلوی سوءاستفاده بقیه رو نمیگیرن. پس بهتره ماهم کاسه داغ تر از آش نشیم که فقط وجهه خودمون رو خراب میکنیم، مثل اتفاقی که واسه من افتاد.

سلام ممنون بابت زمانی که گذاشتید و پاسخ دادید. پس در واقع سکوت باید کرد؟ این رفتار خیلی منفعلانه نیست؟

منهم با این مشکل روبرو شدم. زن داداشم
مامانم با وجود بچه پرحرف اذیت میشه خب حق هم داره سن و سالی ازش گذشته و دیگه اعصاب جوونیهاشو نداره
از طرفی داداشم و خانومش با بی فکری بچه رو گاهی میذارن پیش مامانم . با اینکه هم زن داداشم شاغل نیست و هم داداشم تو مرخصی یک الی چند هفته ای به سر میبره!
واکنش مامانم : با اغوش باز قبول میکنه. وقتی بچه رو تحویل میده شاید یه کنایه خیلی کوچیک در حدی که نه تنها شبیه گلایه نیست بلکه تشکر واقعیه !
پشت سرشون پیش من غر میزنه. جتی برای اینه بر عذاب وجدانش (بخاطر غر) غلبه کنه محبت بیش از اندازه میکنه به بچه جلوی پدر و مادرش
منم بارها به زنداداشم به شکلای مختلف چه با منطق چه غیر مستقیم چه شوخی متذکر شدم کارشون اشتباهه ولی پوستشون کلفتتر از این حرفاست
به مامانم فشار میارم که واکنش جدی نشون بده ولی دلش نمیاد
منهم استدلالم اینه که خب گاهی یه کاری با اینکه مارو تو زحمت میندازه ولی ازش لذت میبریم و اون لذت به اون زحمت میچربه
خب لابد مامانم از این فداکاری مسخره خیلی لذت میبره. باشه جلوی لذتش رو نمیگیریم ولی اجازه نمیدم پیش من پشت سرشون غرغر کنه
هرکی لذت میبره پای لرزش هم میشینه ولی حق نداره لحظات منو تلخ کنه
البته اگه طاقت بیارم این استدلال آرومم میکنه
بنظرم بی توجهی کن. این مساله مامانته و مامانتم اجازه میده ازش سواستفاده کنن . سعی کن ذره ای اذیت نشی و هیچ مسئولیتی قبول نکن
بگذار تنهایی از این فداکاری لذت ببره حتی اگه حال جسمی خوبی نداره . مامانت عاقل و بالغه و باید بتونه از پس مسائل خودش بر بیاد
خدکرده را تدبیر نیست

شما اصلا مسولیت بچه ها را قبول نکن
البته با سیاست رفتار کن کلاس یا امتحان را بهانه کن یا اینکه بگو حالم خوب نیست سر درد دارم یا کمرم درد میکنه نمیتونم بچه را بغل کنم.. مثلا بگو حالا که مامان هیچی نمیخوره من روزه میگیرم یا حاضری می خوریم و بوی غذا تو خونه راه نیوفته مامان گناه داره
شما احتمالا در نگهداری بچه ها با مادرت همکاری میکنی و نهار و شام درست میکنی یا کارای دیگه انجام میدی که برات سخت شده

سلام
به نظر من نظرات بقیه ی دوستان بسیار به جا هست. من کاملا با نظرات دوستان عزیز موافقم. هر کسی مسئول رفتار خودش هست البته به تنهایی! مادر شما خودشون زبون و عقل دارن و میتونن مسایل زندگیشون رو اولویت بندی کنن و اگر از این اوضاع ناراحت هستند خیلی شیک به خواهرتون بفرمایند که بچه هاتون رو خودتون بزرگ کنید، من مسئولیتی در قبالشون ندارم.
مادر من هم از این خصوصیات داره که مثلا بقیه هر کار ناشایست و بدی که انجام بدن و موجبات ناراحتی ایشون یا کل خانواده رو فراهم کنن، عکس العملی نشون نمیدن که هیچ شاید حتی به روشون هم بخندن که خدای نکرده این افراد معذب نشن از کارهای زشتشون!!!ولی بعدا غرش رو به من میزنه و گلایه ش رو به من میکنه اما من یک بار خیلی قاطع بهشون عرض کردم که "از هر کس گله دارین لطف کنید به خود اون شخص غرهاتونو بزنید نه من." شما هم خیلی قاطع تکلیفت رو اول با خودت و سپس با بقیه من جمله مادرت مشخص کن.
هر کسی تو این دوره و زمونه باید بتونه گلیم خودشو خودش به تنهایی از اب بیرون بکشه و مسئولیت کارهاشو خودش قبول بکنه. شما نمیتونی تا ابد مراقب مادرت باشی که ای وای فلانی بهش این حرف رو زد یا فلانی در حق مادرم فلان کار رو کرد یا فلانی کلاه سر مادرم گذاشت و از پخمگیش سوء استفاده کرد و... اما مادرم جوابشو نداد چون بی زبونه یا خودشیرینه یا می ترسه یا حتی به دلیل مرض دیگر پسندی مفرط علاقه ی شدید به جلب توجه بقیه داره به هر قیمتی یا گدای محبت و توجه بقیه س و ... ! حالا در مضیقه هست پس من بپرم وسط و خودمو جلوی همه بد کنم که از حق مادرم دفاع کنم اما اخر سر مادرم هم پشتم در نیاد و من بشم بد روزگار!
کل حواست رو توی زندگیت به زندگی خودت منعطف کن. به تحصیلت به شغلت به ازدواجت به خوش گذروندنت و استفاده از جوونیت به رسیدگی به خودت و ... تمرکز کن چه کاری داری که مادرم مریضه و نمیتونه بچه ی خواهرمو نگه داره و زبون نداره و ... مادر شما باید به عنوان یک مادر اونقدر قوی و عاقل باشن که بتونن نظراتشون رو در هر زمینه ای به همه بیان کنن و از سلامتی خودشون نگهداری کنن و حقوق فرزندانشونو به اندازه نگه دارن و به کانون خانواده ی خودشون از همه بیشتر اهمیت بدن و تبعیضی بین فرزندان قایل نشن و ... یعنی خود مادرتون باید برن سمت مطالعه، کسب مهارت های مختلف زندگی، بالا بردن سطح اطلاعات و دانششون، به کار گیری مغزشون و ... شما فقط در حد اینکه بگی رفتارت مشکل داره و نیاز به کسب اطلاعات و دانش و مهارت داری وظیفه تونو انجام دادی.

سلام
بچه كه خيلي خوبه من آرزو داشتم خواهر يا برادر داشتم ...... حالا شما اعتراض داريد بخاطر نگهداري بچه هاي برادر يا خواهرتون؟؟؟من جاي شما بودم با آغوش باز پذيراي بچه هاي خواهر يا برادرم بودم...........من حسوديم شد نسبت به شما...همين رو ميتونم بگم فقط

سلام و مچکرم ازینکه زمان گذاشتید و پاسخ دادید با این حساب منم تصمیم میگیرم سکوت کنم و در اموری که به من مربوط نیست دخالت نکنم

مادرم از دنیا رفت! من موندم و تنهایی و یه خانواده که حرف همو نمیفهمیم

گندم عزیز:72:

بسیار ناراحت شدم. تسلیت میگم و امیدوارم خداوند روح مادر بزرگوارتون را قرین رحمت کنند و به شما و خانواده صبر زیاد.

آرام باش و سعی کن با فعالیت و حرفه ای که حسابی مشغولت میکنه بپردازی و از درگیری و بحث با دیگران اجتناب

کنی، با مدیریت احساسات و تسلط برخودت و تواناییهات میتونی این مرحله سخت و طاقت فرسا را انشاالله بخوبی بگذرونی:72:

گرنگهدار من آنست که من می دانم

شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد:72::72: