دخالتهای مادر شوهر در زندگی من و اصرار بی دلیل به تغییر شغلم

سلام

من نقاش هستم و بطور حرفه ای نقاشی میکشم. حدودا شش ماهه ازدواج کردم و تقریبا از بعد از ازدواج مادرشوهر من شدیدا داره به من فشار میاره که باید کار دولتی پیدا کنی و این کار نقاشی (به قول خودش کاغذ و آبرنگ بازی) رو کنار بگذاری. حتی وقتی آشنایی رو می بینه مرتب میگه عروسم بیکاره دنبال کار میگرده اگه سراغ دارین بگین. من نمیفهمم مشکلش با کار من چیه آخه :302:

این یک ماه گذشته فشارهاش زیاد شده و هروقت منو میبینه مرتب کار منو مسخره می کنه بهم میگه برو مربی مهدکودک بشو به بچه ها نقاشی یاد بده. :302: من چیکار کنم که دست از سرم برداره؟ آخه کار دولتی چی داره که این داره هی بهم میگه برو کار دولتی پیدا کن.

میشه بهم کمک کنین؟

سلام تینا جان

میشه بگی برخورد همسرت در این باره چی هست؟

آیا مادرش جلو همسرت هم این حرف رو میزنه؟

خودت وقتی این صحبت رو میکنه چی میگی؟

درآمد همسرت و سطح مالی همسرت در چه حدی هست؟

درآمد شما از این حرفه چقدر هست (کم، متوسط، زیاد)

عزیزم
نه کار غیرقانونی میکنی، نه خلاف شرع، نه خلاف عرف

معلومه که به اینکار خیلی هم علاقه داری
اگر شوهرت با کارت مشکلی نداره..ادامش بده

در کمال احترام و ادب هم، به حرف مادرشوهرت در این زمینه اهمیت نده

وقتی این حرفها رو میزنه بدون هیچ حرفی، فقط لبخند بزن
هیچی هم نمیخواد بگی

سعی کن که هیچیییییییی نگی

بعد از یه مدت، خودشون دیگه چیزی نمیگن وقتی ببینن شما اصلا برات مهم نیست

عزیزم کاری که نادیا جون میگه انجام بدی خفن اثر میکنه

به قول جمیل : نادیا تو چرا این همه میدونی

عزیز دلم نظر اطرافیان راجع به ما مهمه اما نه مهمتر از خود ما.مطمئنا تو این کار رو خیلی دوست داری که ادامه دادی و انقدر شده که هنرت رو به کار و منبع درآمد و یا اصلا اگه پولی هم نداره مشغله ات کردی.
اگه قرار باشه تو این دنیا بخوای همه آدم ها رو از خودت راضی نگهداری اولا که اصلا امکان نداره ثانیا باید فاتحه تمام آرزو ها و اهدافت رو بخونی
به نظر من بعد از خودت فقط باید همسرت برات مهم باشه همین و بس
اگه واقعا به این کار علاقه داری ادامه بده و بزار اون هم نظرش رو بده.
اصلا بهش بی احترامی نکن به قول نادیا جون لبخند بزن و گوش هات رو از درون ببند انگار صدایی نمیشنوی
بعد یه مدت خودش عادت میکنه و میفهمه که حرفهاش رو شما اثری نداره و ول میکنه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فکور

سلام تینا جان

میشه بگی برخورد همسرت در این باره چی هست؟

آیا مادرش جلو همسرت هم این حرف رو میزنه؟

خودت وقتی این صحبت رو میکنه چی میگی؟

درآمد همسرت و سطح مالی همسرت در چه حدی هست؟

درآمد شما از این حرفه چقدر هست (کم، متوسط، زیاد)

---

بله جلوی همه این حرفو می زنه. من همیشه فقط یه لبخند کوچیک میزنم و هیچی نمیگم. همسرم هم از کار من خیلی راضیه و خیلی هم منو تشویق می کنه همه نمایشگاه هامو هم خودش میاد و خیلی وقتا دوستاش هم با خانوادشون میان. بهش گفتم چرا مادرت اینقدر اذیت می کنه ولی میگه مادرش عاشق کار دولتیه :101:

درآمد همسرم خیلی خوبه و خیلی موفقه. درآمد من هم خیلی خوبه البته نه به اندازه همسرم ولی خیلی خوب.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

نادیا عزیز من با اینکه عصبانی میشم ولی بهش هیچی نمیگم ولی دست بر نمی داره. :302: من این همه سال زحمت کشیدم تا به اینجا رسیدم که مردم میان با نقاشی هام عکس می گیرن ولی این اصلا ارزشی قائل نیست و همش تمسخر میکنه.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

این رو هم اضافه کنم خواهر شوهرهام هم مثل مادرشون هستن و با اینکه اصراری برای تغییر شغل ندارن ولی کار منو تمسخر می کنن البته شدتش خیلی کمتر از مادرشونه.

سلام دوست هنرمند و عزیزم. منم موضوع شما رو تجربه کردم. من بعد از فارغ التحصیلی بلافاصاله یه کار دولتی خوب پیدا کردم و مدت 6سال کار کردم. خیلی موفق بودم اما اصلا روحیم باهاش جور نبود. خیلی استرس داشتم و مسئولیت زیادی روی دوشم گذاشته بودن اما خب حقوقشم خوب بود. با اصرار و تشویق همسرم شغل دولتیمو استعفا دادمو برای خودم دفتر دستکی راه انداختم. الانم چند ماهه برا خودم دارم کار میکنم و خداروشکر بد نیست اما:
بیشتر دور و بری هام همش انرژی منفی میفرستادنو میفرستن. همش میگن اشتباه کردی.پشیمون میشی.نشستن تا پشیمونیمو ببینن.
در این میان مادرشوهرم و پدر شوهرم بدترین رفتارو نشون دادن.اولین بار که فهمیدن استعفا دادم. پدرشوهرم گفت ازتو انتظار داشتم عاقل تر باشی(یعنی من خلم:311:) مادرشوهرم هم کلی ماچ و بوسه تحویلم داد اما همون لحظه به همه فک و فامیلش زنگ زد که وای این دختره پسرمو بدبخت کرده حالا بچم تنهایی چیکار کنه.چطور از پس زندگیش و قسطاش بربیاد(درحالیکه هیچ اطلاعی از وضعیت مالی ماندارنو هیچ کمکی هم نکردنو و خداروشکر قرار نیست بکنن.ضمنا وضع زندگی ما هم بد نیست که بخوان به این فکرا بیفتن....)

اما من هیچ عکسالعملی نشون ندادم. با لبخند همیشگیم به باباش گفتم من اینقدر به همسرم اطمینان دارم که بگه برو تو چاه بسودته چشم بسته میرم چون میدونم حتما درست میگه. این قضیه هم من مردد بودم همسرم مشوقمه. بعد هم همسرم باهاشون بحث کرد که چرا اینطور فکر میکنینو و میبینین که موفق میشه و.....
بعد ازونم چون دیدن من هیچ حساسیتی نشون ندادم(واقعا هم برام مهم نیست) و با این حرفا من ناراحت نمیشم و پسرشون بیشتر ناراحت میشه ادامه ندادن.امیدوارم بهتون کمکی کرده باشم.
ضمنا" فکر میکنم بهترین کمک شما همسرتون میتونه باشه چون هر عکسالملی جز بی تفاوتی شما مشکلو بدتر میکنه.

سلام تینا جان

اینکه پرسیدم جلوی همسرت میگه یا نه برای این بود که عکس العمل همسرت رو بگی!

به نظر من این وسط همسرت باید وارد بشه و توجیهشون کنه و جلوی ادامه دار شدن این حرفا رو بگیره.(میتونه بگه من دوست دارم همسرم به علایقش برسه زندگی ما با حقوق من میگذره یا هر چیز دیگه با توچه به شناختی که از مادرش داره)

یا دیگه اگه همسرت به هیچ عنوان وارد نمیشه به مادر شوهرت با احترام بگو علاقه ام در این زمینه هست و از انجامش خیلی لذت می برم (جوری حرف بزن که اصلا نشون نده شما خشمگین شدی خیلی عادی باش) و فورا بحث رو هم منحرف کن از چیز دیگه ای ازش بپرس مثلا فورا بعدش احوال یکی از فامیلاشون رو بپرس مثلا بگو راستی چه خبر از برادرتون حالشون خوبه؟یا مثلا چه خبر فلانی از مسافرت برگشت؟ تا متوجه بشن اصلا راهی برای ادامه نظر دادن ندارن.

راستش اگه خودت هیچی نگی و همسرت هم نگه یک جنگ روانی بعدش برات ایجاد میشه تو خلوت خودت حرفشون رو تکرار میکنی و دائم عصبانی تر از قبل میشی ولی یک حرف کوچک توام با احترام و بعدش هم منحرف کردن بحث میتونه باعث بشه چیزی به دلت نمونه.

از تمسخرشون ناراحت میشی طبیعیه
به نظر من مسخره کردن موفقیت دیگران نشانه حسادته وحسادت نشانه ضعف شخصیت
اگه ضعف نداشته باشن باید به شما افتخار کنن
به نظر من نسبت به عکس العمل آدمای ضعیف نباید زیاد حساس بود

عزیزم من هم خیلی سال پیش دوران نوجوانی نقاش حرفه ای بودم. اما اینقدر پدر و مادر خودم (نه غریبه)سنگ جلوی پام انداختن و منو مسخره کردن تا به کل نقاشی رو کنار گذاشتم.

اینو گفتم که بدونی ادم های اطراف ما ممکنه نظرات و عکس العمل های متفاوتی به انچه که ما انجام میدیم داشته باشن. خوب این انتخاب اونهاست که چه رفتاری داشته باشند و چه نظر و اعتقادی. البته اونها هر رفتاری بکنن هزینه اش را خودشون باید پرداخت کنن و این به ما ربطی نداره. اما ما بهتره اونچه به نظر و اعتقاد خودمون درسته انجام بدیم و در این راه تنها در پذیرش دیگران باشیم و لی در عمل به اونچه اعتقاد داریم عمل کنیم.یعنی ما به نظر دیگران احترام بگذاریم و ابته به نظر خودمون هم احترام می گذاریم و به اون عمل می کنیم.
بهترین کار هم اینه که سعی کنی احساس بدی از رفتارهای مادر شوهرت نداشته باشی و بپذیری که اینها نظرات اونه. کم کم مادر شوهرت هم پذیرش در کنار اعتقاد راسخ شما رو که ببینه کنار می کشه.