گاهی یهویی حوصله یکی از اطرارفیان را ندارم!!! چرا اینطوری می شوم ؟

سلام دوستان همیشه در صحنه همدردی.:43:

من از اون موقع که با همدردی آشنا شدم خیلی به رفتارام و برخوردام با دیگران توجه میکنم و دارم سعی میکنم ابعاد منفی رو اصلاح کنم برای شروع زندگی مشترک آروم و خوب.

یکی از احساسهایی که نمیدونم از کجا نشات میگیره که حلش کنم و اینکه چه جوری حلش کنم اینه که یهویی حوصله یکیو ندارم بی دلیل!!

مثلا امروز از صبح حوصله یکی از همکارامو ندارم، بنده خدا کاریم نکرده ها، فقط حوصله ندارم باهاش ارتباط برقرار کنم.زنگ میزنه، اصلا دوست ندارم جوابشو بدم. ولی کلا خوبم ها.انرژی منفی به خودم از صبح ندادم. از چیزی ناراحت نشدم از صبح. نمیدونم یعنی چی این بی حوصلگی.برای شما پیش نیومده؟

بازم پیش اومده که اینجوری بشم. نگرانم در آینده یه وقت خدایی نکرده خدایی نکرده، حوصله همسرم یا خانوادشو یهویی برای چند روز نداشته باشم. دوست دارم اینو حل کنم.

اگر سوالی هست که جواب بدم و دوستان بتونن بهتر راهنمایی کنن بفرمایید، در خدمتم.

ممنون

:311:

قشنگ بود:) . به نظرم داری به خودت تلقین میکنی. مطمئنی هیچ اتفاقی قبلش نیوفتاده بود؟ همین جوری که نمیشه!!! حتما یه چیزی حوصله تو برده!!!

مثلا من پول ندارم کتاب بخرم :( بنابراین حوصله ندارم با خواهرم حرف بزنم :))

باید بدونی همه چیز به هم ربط داره عزیزم. هر حسی یه علتی داره. حواستو جمع کن تا بفهمی چی بهت گذشته که داری به یکی دیگه بی محلی میکنی.

سلام دوست عزیز
موضوعت جالب بود برام. من شده یوقتایی از برخوردا یا طرز صحبت همکارام خوشم نیاد و حوصلشونو نداشته باشم،یا شده از طرف انرژی منفی بگیرم و این باعث بشه ازش فاصله بگیرم و همین طور یه وقتایی حال روحی خودم خوب نباشه و کلا حوصله هیچ کسو نداشته باشم(مثل چند روز مونده به دوره ماهانه). ولی خوب بدن هیچ پیش زمینه ای حوصله کسی رو نداشتن به نظرم نمیشه برای من که عجیبه. یعنی شما یهو تو یه روز که خودتون حالتون خوبه و همه چی خوبه حوصله ینفر و همین جوری ندارین؟

سلام

مرسی دوستان از نظرتون.
خیلی فکر کردم به دیروز. همه چی معمولی بود، مثه همیشه.صبح داری میری سر کار یهو یه ماشین میپیچه جلوت، سکته میکنی اما آرامشتو حفظ میکنی که بی فرهنگ بازی در نیاری، دیر میرسی شرکت، کاراتم زیاده و ...
چیزای بد مثه همیشه بود.در عوضش یه مدت طولانی بود میخواستم برم باشگاه تنبل بازی درمیاوردم اما بالاخره دیروز تصمیممو گرفته بودم که برم و رفتم. در مجموع حس بدی نداشتم.خوب بود همه چی.

اصلا بر فرض که یه چیزی بی حوصله ام کرده( که بعیده)،حالا چرا اون بنده خدا؟ این همه آدم. حوصله همه رو دارم جز اون یه نفر؟؟ عجیبه.تازه سر ناهار که باهم رفتیم ناهار کلی خندیدیم .همه چی خوب بود، یهو بعد از ناهار دیگه حسشو نداشتم.

خیلی نگران این اخلاقمم.:54:

امروزم از صبح فرار میکنم ازش که صحبت نکنیم.

سلام دوستان. هیچکس نظر خاصی نداشت؟کلا مشکل من ناشناخته است؟؟!!:47:

یعنی من مثلا برم مشاوره بگم یهو حوصله یکیو بدون دلیل ندارم، بهم میگه بشین ببین چی ناراحتت کرده!!؟

راهنمایی کنید که مثلا برم دنبال چه چیزایی؟ بر فرض مثال بگید این از خودبرتر بینیه،(مثلا) .
هرچی مطلب میخونم به جایی نمیرسم.:303:

من خودم میگم وقتی آدم حوصله نداره یعنی حوصله هیچکسو نداره. نمیشه حوصله نداشته باشی، بعد فقط همینجوری حوصله یکی که دم دستته رو مثلا نداشته باشی اما با بقیه خوب باشی!!

حالا از کجا نشات گرفته رو بذاریم کنار.
وقتی حوصله یکیو ندارید چیکار میکنید؟
وقتی میدونم بنده خدا کاری نکرده چه جوری این حسو در درونم وقتی ایجاد میشه سریع از بین ببرم تا طرفم متوجه نشه و ناراحت نشه؟

:72:

http://www.hamdardi.net/thread-17433.html
می فهمم که ادم حوصله نداشته باشه کسی رو تحمل کنه. اما نمی فهمم چطورمیشه بی دلیل حوصله ی یه نفر خاص رو نداشته باشه

اما من کلا بستگی داره. به میزان حال بد خودم و اینکه اصلا ادمای طرف مقابلم کی هستن
در کل هم وقتی حالم بده سعی می کنم ارتباطاتمو کم کنم که به این و اون نپرم

یه راه خوب هست. ببین چی خوشحالت می کنه. مثلا ممکنه گوش دادن به صحبت های انسانی و اخلاقی یه فایل صوتی برات مفید باشه. یک ساعت گوش بدی بتونی یه روز با ادمای بدجنس هم به راحتی مدارا کنی. یا اینکه کلا با ادمایی که خیلی خوبن باشی دیگه نمی تونی بیشتر از نیم ساعت بدخلق باشی.یا کارایی که بهت ارامش می دن بکن. مثلا بافتنی. یا ورزش کن. یه راه تخلیه برای اعصاب خوردیت پیدا کن

الهام جان، شاید اون خانومه که میگی خیلی آدم آویزونی باشه!!! که حوصله ی آدمو سر میبره!!!!

فکر میکنی کمی هم بی ادبی نیست که این جوری رفتار میکنی؟ خودت دوست داری کسی همین مدلی با تورفتار کنه؟ میگم شاید تا به حال کسی با تو این جوری رفتار نکرده و تو حال

طرف مقابل رو درک نمیکنی و احساس میکنی حق توئه که این مدلی باشی و اون باید تو رو درک کنه؟ با رئیست هم میتونی این مدلی باشی یا فقط با این مدل افراد این جوری هستی؟

ببین اگه با همه همین جوری هستی که حتما برو پیش مشاور وگرنه که اشکال کار جای دیگه اس.

سلام دوستای عزیز.:43:

مینوش جان هنوز کامل تیپ های شخصیتی که برام گذاشتیو نرسیدم بخونم.امیدوارم کمکم کنه ممنون. مرسی که همدردی کردی عزیزم.:43:

آخه من خوب بودم کلا، نیاز به انجام کاری برای بهبود حالم نداشتم. این هم که میگید ارتباطمو کم کنم، اینم طرفم رو ناراحت میکنه، منم دقیقا همین کارو میکنم. سعی میکنم خیلی برخورد نداشته باشم باهاشون.اما جدیدا فکر میکنم بهتره به اجبار خودمو وادار کنم باهاشون رو در رو بشم و چون نمیتونم ناراحتشون کنم مجبورم الکی لبخند بزنمو به حرفاشون گوش بدم، شاید اینجوری زودتر حوصله ام نسبت بهشون بیاد سرجاش؟؟!!! شایدم اینجوری بیشتر بی حوصله بشم و قطع رابطه کنم!!!! نمیدونم والا. :47:

تیام عزیز ممنون از اینکه همچنان همراهم هستی.
آویزون؟؟؟ آویزون که نه، یه مقدار خیلی پیگیر من هستن تو طول روز!!! به بهانه های مختلف تماس میگیرن با من و صحبت میکنن.

بی ادبی چراااا؟مگه من چیکار کردم؟ من اصلا بد برخورد نمیکنم با هرکسی که حوصله اشو ندارم فقط سعی میکنم در زاویه دیدش نباشم تا مجبور نشم به سختی لبخند بزنمو گپ بزنم.همین.
نه من حق خودم نمیدونم اصلا، اگر حق خودم میدونستم و معتقد بودم باید درکم کنن خوب نمیومدم اینجا کمک بگیرم برای اصلاح شدن.

بله شده حوصله مدیرمم نداشته باشم.

اینکه میگید طرف خیلی پیگیرم هست حرف جالبیه. دارم فکر میکنم شاید به قولا کسایی که حوصله آدمو سر میبرن این حسو در من ایجاد میکنن؟؟!!! نکنه دو روز دیگه شوهرم زیاد محبت کنه یهو حوصله ام سر بره و ...:54:

ضرر و زیان رو بسنجین. برای من وقتی حالم بده دوری کردن از دیگران بهتر هست چون به همه می تونم بپرم بدتر میشه. در واقع وقت هایی که حالم بده از خودم هم بدم میاد و دیگه جا برای هیچکس دیگه ای باقی نمی مونه. چند ماهی هست که بهتر شدم. اما اگه شما خیلی هم حالتون بد نمیشه و رفتار بدی با کسی نمی کنین طبیعتا دوری نکنین و سعی کنین خوش اخلاق باشید. کاری رو بکنین که درست تره. موفق باشید.

- - - Updated - - -

:) همین الان متن این پست رو با پست قبلیم مقایسه می کنم به نظرم امروز به نسبت 5 شنبه ای که پست قبلی رو گذاشتم حالم خوب نیست!

یه بررسی به خودتون بکنین در مواقع مختلف بی حوصلگی ها. دلیل رو پیدا می کنین بعدش کنترل یا حلش کنین. :72:

سلام :72:

گاهی پستهای سایر دوستان رو میخونمو انقدر غصه دار میشم که مشکلات خودمو یادم میره پیگیری کنم.
از این سایت هیچی هم یاد نگیریم حداقلش اینه که میفهمیم که باید خداروشکر کنیم به خاطر خیلی از مشکلاتی که میتونستیم داشته باشیم و نداریم و شکر کنیم داشته هامون رو.

وقتی این تاپیکو زدم فکر میکردم خیلی چیزا یاد بگیرم از دوستان. البته مینوش عزیز و تیام باهام همفکری کردن و ازشون ممنونم. اما به هیچ نتیجه ایی که بتونم در آینده ازش استفاده کنم نرسیدم.

دوباره امروز یه روز خوب و یهو بی حوصلگیم نسبت به یکی از دوستام، که تنها وجه مشترکشون با مورد قبلی همون پیگیر بودن زیاد ایشون در مورد خودمه.

نمیدونم چرا انقدر من بد شدم که هرکسی زیاد دوسم داره ازش دوری میکنم. این خیلی بده، در حالیکه من خودم آدم فوق العاده احساسی هستم، و دوست دارم حتی همسرم خیلی با محبت باشه و دوسم داشته باشه یه عالمه. اما این تضادهارو نمیفهمم. :47:

گاهی وقتی در شناخت یه وجه از شخصیتت به جایی نمیرسی چقدر حس بدی بهت دست میده.یه جور نا امیدی از خودت.

:82:

نقل قول:

---

که تنها وجه مشترکشون با مورد قبلی همون پیگیر بودن زیاد ایشون در مورد خودمه.

هرکسی زیاد دوسم داره ازش دوری میکنم.

---

خوب الهام تاپیکتو ادامه بده تا به نتیجه برسی
من هنوز درست نمی تونم درک کنم مشکلت رو واسه همینم نمی تونم نظر به درد خوری بدم
انقدر باید پی بگیری تاپیکتو تا بتونی به دلیلش برسی بعدم راه حل پیدا کنی

چه وقتایی اینطوری میشی؟ واقعا دلیلش همین دوست داشتن و پیگیر بودن طرف مقابلته؟ یا مطمن نیستی ؟

مدل ابراز علاقه اشون چطوریه؟ ببین جزیی تر چیه که رو اعصابته

نحوه ی ابراز توجه و علاقه ها و محبت کردن ها متفاوته

مثلا شاید زیادی سوال جوابت می کنن
شاید خاطره خوش نداری از این شکل خاص از ابراز توجه
مثلا یکی ممکنه بدش بیاد یکی دیگه هی بهش بگه بخور اینو بخور اون غذا رو بخور و این جیزا
ببین جزیی تر چی تو رفتار هست که رو اعصابته
حتی شاید وقتی پیدا کنی حساسیتت ازش برداشته بشه

:72:

مرسی مینوش عزیییییز. :72:
من الان که گفتی بیشتر پیگیر باش، به این نتیجه رسیدم که باید به لیست بدی هام این نکته اضافه بشه که کلا توی پیگیری همه چی تنبلم. راست میگید. هیچکس هیچی نمیدونه اما انتظار دارم بشینن برام یه عالمه حرف بزنن و در یه جمله مشکلمو جمع بندی کنن و ... پس بازم میتونم به این نتیجه برسم که آدم پر توقعیم چون انتظار بی مورد دارم!!!
انقدر این روزا همه رفتارامو چک میکنمو هی بدهارو به لیستم اضافه میکنم که خسته شدم، بعد هنوز مطالعه ام راجع به یکی تموم نشده استرس مورد جدیدو پیدا میکنمو میرم دنبال رفع اون، بعد آخرشم خسته و کوفته به هیچ نتیجه ایی نمیرسم، از این مونده از اون رونده میشم.:54:


راجع به تاپیکم که پرسیدید، وقتهاشو نمیدونم. گاهی خوبم اما یهو حوصله یکیو ندارم.گاهی کلا حوصله ندارم اما بازم حوصله معدود کساییو ندارم، نه اینکه حوصله همه رو نداشته باشم.


حوصله دوست، همکار،گاهی اعضای خانوادم(ببخشید اصلا جمله قشنگی نیست که بگم مثلا پیش اومده که حوصله خواهرمو نداشتم، نمیدونم جای حوصله نداشتن چی میشه گذاشت که انقدر زشت نباشه)

دوستم: مثلا خیلی کل کل میکنه با شوخی باهام، منم کم نمیارم و لذتم میبرم اما یهو دیگه زده میشم در حدی که دیگه دوست ندارم چند وقت ببینمشو باهاش حرف بزنم.


مامان و بابا : گاهی انقدر اصرار میکنن بیا شام، بیا ناهار، میوه خوردی ؟ و .... که دیگه گاهی حوصله ندارم برم خونه!!


همکارم: همینطوری هی زنگ میزنه میگه چه خبر.


خواهرم: گاهی انقدر نصیحت میکنه که ...


اون یکی دوستم: انقدر دوسم دارهههههه ، مرتب هی میاد میگه چی میخوای، کجا میری برسونمت، ناهار بیارم برات، چقدر دوست دارم، چقدر خوبی، ... دیگه به حدی میرسم که دوست دارم بگم میشه دوستم نداشته باشی لطفا( نگید چه آدم بدیم، به خدا میفهمم همه خوبن و دوسم دارن، اما خوب ...)


هر کس به نوعی. مشکل اینه که توی همه چی ریز میشم. سه دفعه پشت سرهم به همکارم زنگ زدم برای کارای مختلف .دفعه اول گفت جانم، دفعه دوم گفت بله، دفعه سوم قبل از اینکه چیزی بگه گفتم حتما الان میگی هان!! گفت چقدر تو وارد جزییات میشی، اصلا خودم حواسم نبود چی میگم. با اینکه همکاره خیلی عادیم بود و اصلا دلیلی نداشت انقدرجز بشم تو حرفاش یا کاراش.


این مثالها میشه ملکه ذهنم. مثلا خواهرم یه زمانی سره نامزد سابقم کلی نصیحتم میکرد، کککککککلی. اون جریان تموم شد، و تو این مدت نصیحت نمیکرد بنده خدا، اما به محض اینکه یه موضوع پیش بیاد و ایشون منو راهنمایی یا نصیحت کنن سریع حساس میشم و این حس بهم میده که وااااااای چقدر نصیحت، درحالیکه بنده خدا چند وقت بود اصلا نصیحتم نکرده بود. بعدم دیگه حوصلشونو کلا ندارم. دوست دارم چند وقت نبینمشون.


میدونم هیچکدومشون چه خانوادم چه همکارام چه دوستام منظور بد ندارن، یا بنده خداها خوبیه منو میخوان اما کلافه میشم.:47:

سلام
ببین برداشتم درسته؟
بعضی روزا کلا یه کم بی حوصله تری به نسبت معمول
اونوقت تو این روزا با بعضی ها بد رفتار ممکنه بکنی
اون بعضیا هم رفتارایی می کنن توی این روزا که یه مقدار رو اعصابت هست. مثلا سماجت می کنن حالا تو هر چی تو رسیدگی بهت تو نصیحت بهت تو غذا دادن بهت و ...
بعدش عذاب وجدان می گیری که چرا باهاشون خوب نیستی این موقعا

اینطوریه؟
اگه اینطوریه به نظرم باید روی قسمت اول بی حوصلگیت کار کنی
اول بررسی کن چرا بعضی روزا بی حوصله تری. مثلا عادت ماهانه یا شب کم خوابیدن یا خواب بد دیدن یا اتاق به هم ریخته داشتن یا برنامه منظم نداشتن و ....
اگه می تونی رفعش کن
بعدم یه راه واسه ارامش خودت پیدا کن. مثل ورزش یا کارهای هنری یا حل کردن مسایل ریاضی توی اوقات فراغت یا خوندن یه زبان جدید و ... .کاری که بهت به مرور ارامش بده و به مرور این بی حوصلگی هات رو کم و کم تر کنه و باعث شه روی خودت بیشتر کنترل داشته باشی و در نتیجه باعث میشه رفتارهات متناسب تر با رفتارهایی بشه که خودت از خودت انتظار داری

ممکن هم حساس باشی. کلا. بعضی از ادم ها کلا حساس تر هستن. و بنابراین دریافت های ناراحتی و خوشحالی شون شدیدتره

این چیزی بود که تونستم برداشت کنم. ممکنه اشتباه باشه نظرم. اما دارم سعی می کنم.
اگه چیزی به نظرت میاد بنویس و ادامه بده تا اگه بشه به نتیجه ای که می خوای برسی
:72:

سلام مینوش همیشه در صحنه من:43:
و سلام به همه دوستانی که میان فقط میخونن و نظرشون رو نمیگن :18:

چقدر وسط اینهمه آشفتگیه ذهنی وقتی یه آدمی که کاملا باهات غریبه است حالتو میپرسه و پیگیر حل مشکلته بهت انرژی میده، ایشاا... هیچوقت به مشکل نخوری تو زندگیت مینوش عزیز و تنها نمونی.

تقریبا همینه که گفتی. اما متوجه شدن اینکه چرا بی حوصله ایی خیلی سخته. من زندگیم خیلی بی هدف شده. مثلا میگم مدرک فلان رو بگیرم بعد میخوووووونم مدرکو میگیرم بعد دوباره حس تهی بودن میکنم، میرم کلاس ورزش، سعی میکنم سرمو شلوغ کنم، اما همه چی یکنواخت و بی روحه انگار. نمیدونم چی میخوام، نمیدونم دیگه باید زندگی چی داشته باشه که من راضی باشم، همه چی خداروشکر خوبه، اما من همیشه بی انگیزم.تمام امیدم به تشکیل زندگیه مشترکه، اما میدونم اگه الان درست نشم بعد از ازدواجم ، بعد از چند وقت باز حس میکنم چقدر بی هدفو بی انگیزم؛ اونم برام عادی میشه :47:
نمیدونم چیکار کنم

بچه ها خسته ام خیلی. از همه چی. :54:
همه چی یکنواخت و عادی شده. ناشکری نمیکنم. سلامتی که مهمترین چیزه هست اما خوب...

خسته ام از اینکه هیچ هیجانی نیست تو زندگیم. خسته ام از اینکه خودمو دیگه دوست ندارم. خسته ام از اینکه ...
حوصله ندارم به خودم کمک کنم. تا میام تو ذهنم میگم امروز یه روز خوبه، به خودم میگم بیخیال، چیش خوبه!! حوصله ازدواجم دیگه ندارم. :302:
حوصله پذیرفتن مسئولیت تو کارمو ندارم دیگه.

از نشخوار هزار باره آینده ی بی هدف و بدی هام توی ذهنم خسته شدم. از اینکه نمیتونم هیچکاری بکنم تا هدفمند بشم، تا اصلاح بشه بدیهام خسته ام. :97:
فایلهای صوتی سایت رو گرفتم که گوش کنم، دو دقیقه گوش میدم خاموشش میکنم، مقاله های سایتو میارم که دوباره شروع کنم، یه خورده میخونم حس میکنم هیچی نمیفهمم!!! تمرکز نمیتونم بکنم.اونم میبندم. کلاس ورزشم هیچ کمکی بهم نکرد.
به هرکی میگم خیلی از همه چی خسته ام یه جوری نگام میکنه انگار... هچکسم درک نمیکنه آدمو، آخه دردمونو به کی بگیم؟:54: خدا؟ قربونش برم یه مدت انقدر رفتم به درگاهش، آرامش نداد.دیگه امیدم ندارم.
آخر هفته مراسم حضرت رقیه است، کلی از اول سال منتظره این روز بودم که برم حسابی برای اینده ام دعا کنم.کلی مراسمش حاجت میده.اما دیروز که مامان گفت جمعه مراسمه باید بریم، تو دلم گفتم برم که چی بشه؟بعدش چی میشه؟،هیچی،هیچی، هیچی!!! حوصله دعا کردنم ندارم دیگه. امروز ختم سوره واقعه است، با اینکه ازش حاجت گرفتم اما بازم نمیخونم چون حس میکنم هیچی نمیخوام ، همینی که هست. انگار با همه چی و خودم لج کردم.

باید از کجا شروع کنم. میشه یکی بهم بگه؟

درود عزیزم

از کی همچین احساسی داری؟همیشه تو زندگی بی انگیزه بودی یا از زمان خاصی این حالات شروع شده؟

در کل اکثر آدمها تو زندگیشون مقاطعی هست که دچار بی انگیزگی و روزمرگی میشن.

فکر می کنی چه کارهایی هست که میتونه بهت هیجان و انگیزه بده؟

تو خودت،خودت رو بهتر میشناسی و بهتر میتونی به خودت کمک کنی.حتما لازم نیست کار بزرگی انجام بدی.از کارها و انگیزه های کوچیک شروع کن.

مثلا بعضی خانومها خرید کردن بهشون حس خوبی میده.من خودم اینجوری نیستم.برای من مسافرت مخصوصا رفتن به جاهای جدید هیجان انگیزه.هم زندگی رو

از یکنواختی در میاره و هم بعدش احساس خوبی به آدم میده.

یا مثلا حرف زدن با دوستام بهم انرژی میده.البته حرفهای مثبت،شوخی کردن،گفتن و خندیدن.مثلا فکر کن توی این هوای خوب با دوستات یه قرار بزاری و بری بیرون.

با هم قدم بزنین یا برین کافی شاپی جایی.کلی با هم بگین و بخندین و درددل کنین.حتی مشکلاتتون رو هم مسخره کنین :58:این میتونه کلی بهت انرژی بده.

در کل ارتباطات اجتماعی به زندگی آدم رنگ میده و زندگی رو از یکنواختی در میاره.

یا وقتی میری به یه کلاس تا مدرک بگیری فقط هدفت رو گرفتن مدرک نزار.دوستای جدید پیدا کن.باهاشون صمیمی شو.بعد از کلاس با دوستات برو بیرون.بابا کلی کار

هست که میتونی انجام بدی.:18:


بعدم در کل حس میکنم خیلی خودت رو اذیت میکنی و زیادی حساسی.مثلا میگی حوصله آدمهای اطرافم رو ندارم بعدش میگی نکنه در آینده حوصله همسرم رو هم

نداشته باشم.بعدشم کلی غصه میخوری.پیشگویی های منفی برای زندگی آیندت داری.اینقدر سخت نگیر.

الان تمرکزت رو روی زندگی فعلیت بزار،همزمان حتما به ازدواج هم فکر کن.بعد از ازدواج هم اگه مشکلاتی مثل بی انگیزگی و بی حوصلگی پیش بیاد

یه راهی براش پیدا میکنی.از الان لازم نیست غصه آینده رو بخوری.

سلام آنیتا جان.ممنون از وقتی که گذاشتی.
قبلا گاهی بی انگیزه میشدم اما سریع جمعش میکردم، اما یه نامزدی ناموفق داشتم که خیلی درگیرم کردو کلا از زندگی انداخت منو. بعد از تموم شدن اون جریان سعی کردم بعدش بلند بشم و ادامه بدم زندگیمو، به سختی یه ماهیو خیلی خوب و با انگیزه ادامه دادم اما دوباره نامزدم اومدنو اصرار کردن به ادامه و باز به نتیجه نرسیدیم و تموم شد، دیگه نمیتونم ادامه بدم و خوب بشم. خیلی خسته ام. انگار به خسته بودن عادت کردم و خو گرفتم.این جریان خیلی ازم انرژی گرفت. من آدم فوق العاده حساسی هستم، تا قبل از ایشون با هیچ پسری نبودم، ایشون هم فوق العاده مهر طلب بودنو شدیدا ابراز احساسات میکردن و واقعا روحمو آزرده کردن http://www.hamdardi.net/images/smilies/302.gif
الان واقعا میخوام برای چند سال بخوابم بدون هیچ فکری.راحته راحت. اما مجبورم زندگی کنمو تو جامعه بیامو برم وسط اینهمه شلوغی و همهمه.http://www.hamdardi.net/images/smilies/315.gif
بله درست میگید من حتی ورزشم که میرم هی مرتب مربیم بهم میاد میگه با لبخند ورزش کن چرا اخم، اما دست خودم نیست، میرم ورزش که حداقل عذاب وجدان اینو نگیرم که نرفتمو به خودم هیچ کمکی نکردم، همینhttp://www.hamdardi.net/images/smilies/undecided.gif

آنیتا جان هرچیزی همون لحظه شاید شادم کنه یا از فکرو خیال دورم کنه اما تموم که میشه همون آشو همون کاسه، خرید، مسافرت، گردش، همش حالمو خوب میکنه اما مقطعیه.
بله خیلی حساسم، همه چیو موشکافی میکنم و همه موقیعتهارو تصور میکنم همیشه. ذهنم حتی موقع خواب هم درگیره. یا دارم به اتفاقای گذشته فکر میکنم ، یا دارم ایندمو ترسیم میکنم.
همیشه وقتی میخوام با یه فرد عادی هم صحبت کنم، کلی در مورد حرفی که میخوام بزنم از قبل فکر میکنم، مشاوره میخوام برم، 100 بار جمله هایی که میخوام بگمو تکرار میکنم .مینویسم گاهی،باورت میشه؟؟؟ اول چند دور تکرار میکنم، بعد میشینم فکر میکنم طرف مقابل چه چیزهایی میتونه در جواب بگه،بعد فکر میکنم در جواب هرکدوم چه چیزهایی من میتونم بگم و ... یعنی ذهن من کلا نفس نمیکشه، همش درحال بررسی . بعد جالبیش اینجاست که مواقعی که باید واقعا راجع به حرفام فکر کنم و چیزی بگم وقت نمیشه و سوتی میدم و یهو پشیمون میشم، حالا نوبت این میشه که اشتباهی که کردمو هی مرور کنمو تصور کنم اگر چیز دیگه میگفتم چه اتفاقایی میفتاد:303:

ازدواجم حوصله میخواد آنیتا جون که من ندارم،قبلا واقعا نیازشو حس میکردمو برای ازدواج موفقم دعا میکردم، اما الان حس میکنم فقط زندگیه یکی دیگه رو خراب میکنم،زندگی خودم که رو هواست،یه بیچاره ایی رو هم بدبخت میکنم، والا.

حرفات برام جالب بود الهام جان.میتونم درکت کنم.چون تا حدی مشابه این حالات رو تجربه کردم.
حتی نامزدی که گفتی،منم یه خواستگاریی رو که تا مراحل بیشتری از بقیه پیش رفت تجربه کردم.منم مثل تو اهل دوستی با پسرا نیستم و اون اتفاق به خاطر اینکه

طرفم ابراز احساسات می کرد،خیلی خیلی برام سخت بود.

منم مثل تو زیادی به همه چیز فکر می کردم و در موارد مهم و حیاتی به اندازه کافی فکر نمیکردم و بعدشم همونطور که گفتی احساس پشیمونی....

از نامزدیت چقدر گذشته؟من شنیدم شش ماه زمان برای التیام همچین آسیب هایی لازمه.نمیدونم چند سالته ولی فکر کنم از من کوچیکتری.پس بزار یه کم نصیحتت

کنم دخترم:305::18:

چیزهایی که به خودم کمک کرده رو بهت میگم،امیدوارم به تو هم کمک کنه.

1-قدر لحظه های شاد رو بدون.همین لحظه ها هستن که زندگی رو میسازن عزیزم.همون لحظه های خوشی که حتی ممکنه خیلی موندگار هم نباشن.از این لحظه ها

بیشتر داشته باش.و بعد به خاطر ساختن همچین لحظاتی از خودت تشکر کن.

2-اصلا یه روز خودت رو بزن به بی خیالی.ببین چی میشه.تو دلت آواز بخون.سرکار با همکارات شوخی کن،بخند،تو خونه سربه سر بقیه بزار،بیخیال بیخیال باش.انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده.بعد ببین

این چه تاثیری تو روحیت داره.

3-این نامزدی که داشتی و احساسات بعدش رو خیلیها تجربه کردن.میشه گفت بیشتر آدمها تجربه هایی مشابه حالا یا نامزدی یا دوستی یا خواستگاریهای نافرجام

رو تجربه کردن.یا از اون سخت تر جدایی و طلاق.کاملا طبیعیه که در جریان فرایندهای خواستگاری و ازدواج همچین اتفاقاتی بیفته.

اگه قرار باشه این اتفاقات ما رو بی انگیزه و افسرده کنه که الان همه باید دپرس باشن.

اینکه میگی خسته ای رو میفهمم.من خودم قبل از اون خواستگاری که گفتم برات یه خواستگار دیگه بود که دیدم بهش مثبت بود از اول.بعد فهمیدم یه مشکل

خیلی بزرگ داره.وقتی فهمیدم کلی گریه کردم و غصه خوردم.با اینکه احساسی هم در کار نبود.

وقتی خواستگار بعدی اومد و تا حد بیشتری پیش رفت و تازه احساسات هم به وجود اومد،من یادمه به یکی از دوستام گفتم اگه این یکی هم مشکلی داشته باشه

من حتما دیگه میمیرم.

این اتفاق افتاد و معلوم شد که اونم مشکلاتی داره و همه چیز تموم شد.ولی من نمردم.یه مدت حالت های شبیه به الان تو رو داشتم.ولی الان خیلی خوبم.حتی از قبل

هم بهترم.ببین الهام جون،ما آدمها خیلی پوستمون کلفت تر از اون چیزیه که فکر میکنیم.

دوبار آسیب دیدی و فکر میکنی دیگه تمومه.ولی شک نکن که دوباره همه چیز درست میشه.فقط باید قوی تر بشی.تمرین کن حساسیت هات کمتر بشه.

4-در مورد احساس پشیمونی،بعد از اینکه فکر میکنی سوتی دادی،من فکر می کنم تمایل به کامل و بی عیب بودن باعث میشه همچین حسی رو داشته باشی.

فکر میکنی بقیه آدمها تو صحبتها و ارتباطاتشون کاملا بی عیب و بدون اشتباه هستن؟

خیلیم خوب نیست از خودت توقع داشته باشی به بهترین شکل ظاهر بشی،همین توقع باعث میشه قبل از صحبت،کلی حرفهات رو مرور کنی.و دقیقا همین

انتظار کامل بودن باعث اضطراب و بیشتر شدن احتمال بروز اشتباه تو صحبتهات میشه.همینطور احساس پشیمونی بعدش و سرزنش کردن خودت.

من حس می کنم تا حدودی وسواس تو افکار و رافتارهات وجود داره.البته این فقط یه حدسه.

به نظرم مراجعه به یه روانشناس بد نباشه.

سلام . ممنون از همراهیتون.
سه ماهه پیش مثلا تموم شد، اما تا همین هفته پیش ترکش حضورشون بهم برخورد میکرد چون تماس میگرفتن برای ادامه رابطه. من 25 سالمه، کوچیکتر یا بزرگتر مهم نیست آنیتا جان، مهم اینه که لازم دارم این حرفارو که گفتید بشنوم از غریبه نه از آشنا. مطلبتونو 100 دفعه خوندم.خیلی خوب بود.:72:

وسواس فکر؟ نمیدونم. شاید. میدونم تا حدودی کمالگرا هستم اما الان حس میکنم خیلی چیزای دیگه چاشنیش شده .:302:

حس میکنم از ناراحت بودن و تنهایی لذت میبرم. حوصله ندارم شرایطمو عوض کنم. نگید افسرده ام . نیستم.شایدم باشم.اما نیستم. نمیدونم.:102:

امیدم به گذره زمانه. نمیدونم چیکار کنم که فکرم آروم بشه. تا میام به یه چیزایی فکر کنم در مورد آینده و حرفایی که قراره بزنم با همکارم مثلا، سریع میگم بیخیالو فکر نمیکنم، اما حس بدی دارم، نه از اینکه سوتی بدم، حس میکنم تهیم و یه جوریم.
نمیدونم چه جوری بگم، بهم نخندیدا،من حس میکنم هیچوقت خودم نبودم. همیشه اونچیزی بودم که دوست داشتم، اون چیزی که برای خودم از روزهای قبل نوشتم، تمام حرفها، حرکات، حتی میمیک صورت، همه چی برنامه ریزی شده است. حس میکنم تو زندگیم دارم نقش بازی میکنم. حس میکنم یه بازیگر حرفه ایم. این باعث میشه شادیام خیلی لذت بخش نباشه چون همه چی برنامه ریزیه. مثلا از روز قبل میدونستم خوشحال میشم!!!

تاحالا کسی نتونسته منو سورپرایز کنه، با اینکه خیلی تلاش کردن اطرافیان، اما میدونید چرا؟ چون مثلا روز تولدم که هست از یه هفته جلو تر تمام اتفاقای ممکن برای سورپرایز شدنمو توی ذهنم میسازم در نتیجه بنده خداها هرکاری کنن من خیلی ذوق نمیکنم. یا مثلا نامزد سابقم یه روز یهو برام گل آورد خیلی یهویی که بقیه کلی ذوق کردن، اما من خیلی ذوق نکردم چون اینجور کارارو توی ذهنم قبلا باهاش چشیده بودم!!!
توی یه مکالمه اگر یه صحبت غیر از اون چیزی که انتظار داشته باشم بشنوم، و شاید اون حرف شادم کنه ،اما چون از دیروز برنامه ریزیم این بوده که باید با غصه تموم بشه مکالمه، به زووووور همونی میکنم که باید میشده.و یا برعکس. الان که دارم مینویسم به نظرم خیلی عجیب میاد. نه؟ اولین باره انقدر به جز تعریف کردم حسهامو:sad:

نه عزیزم،عجیب نیست.اتفاقا خوبه که میتونی حالات و افکارت رو به این خوبی تحلیل کنی.

تو به انگیزه احتیاج داری.و به شادی بیشتر.شاید افسرده نباشی ولی حس نشاط و شادابی لازم رو هم نداری.

به کودک درونت بیشتر توجه کن.تو راست میگی.سن مهم نیست.من چند سال از تو بزرگترم.ولی خیلی وقتها به خاطر خیلی چیزها مثل بچه ها ذوق می کنم.

الان که دارم فکر می کنم،میبینم من همیشه اینطوری نبودم.شاید وقتی همسن تو بودم تا حدودی حالات و افکاری که تو الان داری رو تجربه کردم.

من تغییر کردم.تو هم میتونی تغییر کنی.

در مورد رابطتت با اون آقا.اگر اطمینان صد در صد داری که نمیخوای این رابطه ادامه داشته باشه،تمام راههای ارتباطی رو ببند و به هیچ وجه نزار ایشون تماسی باهات

داشته باشه.

البته قبلش خوب فکر کن که دقیقا چی میخوای.الان سه ماه گذشته.پس بهتر میتونی همه چیز رو تحلیل و بررسی کنی.

بعدم سعی کن کنترل افکارت رو به دست بگیری.پیش بینی نکن.همونطور که توی پست قبلی هم گفتم بهت.

بعدم طبق تجربه ای که خودم داشتم،تظاهر به شادی میتونه به شادی درونی کمک کنه.چه اشکالی داره بعضی وقتها بچه بشی و بچه بازی در بیاری؟

الهام جان.فکر میکنم مشکل ما اینه که زیادی به همه چیز فکر میکنیم.تو میخوای همه چیز تحت کنترل باشه.رفتارت،حرفهات،حتی رفتار بقیه.

این زیاد خوب نیست.یه کم بهش فکر کن.بعضی چیزها رو رها کن.

بعدم فکر کردن زیادی تمرکز ما رو کم میکنه و باعث میشه در مواقع ضروری نتونیم تصمیم درست بگیریم.

قرار نیست همه چیز تحت کنترل باشه.کارهای جدید بکن.کارهایی که هیچ وقت نکردی.بدون فکر کردن به نتیجه.

داری زندگی رو برای خودت سخت می کنی.بزار بقیه سوپرایزت کنن.بعضی تصمیمها رو بزار بقیه بگیرن.

به ها حال اگه ازدواج هم کنی،قرار نیست همه چیز تحت کنترل تو باشه،پس از الان تمرین کن.

من حدس میزنم اینکه کنترل زندگیت از دستت خارج بشه،تو رو دچار اضطراب میکنه.شاید به خاطر همین سعی می کنی همه چیز رو توی ذهنت پیش بینی

کنی.

یاد بگیر بعضی چیزها تو زندگیت رو بسپاری به خدا.یا بسپاری به دست سرنوشت و طبیعت.یا مثلا به آدمهای اطرافت.

بدون اینکه به چیزی فکر کنی،برو با یکی از همکارات حرف بزن.حتی اگه حوصلشون رو نداری.باهاشون بگو،بخند،به حرفهاشون گوش کن.

بالاخره با هر کسی میشه راجع به یه سری موضوعات صحبت کرد.

مثلا الان من سرکارم.داره بارون میاد،الان با یکی از همکارام که دوستم هم هست تصمیم گرفتیم مرخصی بگیریم بریم زیر بارون قدم بزنیم.

شاید به نظر بقیه مسخره بیاد.ولی خودمون کلی از این کارمون کیف می کنیم.

سلام دوباره. :72:
حرفاتونو دوست داشتم. مرسی که درک میکنید شرایطمو. چند دفعه خوندم متنتونو. مواردی که گفتید هم به صورت نکته برای خودم نوشتم. آنیتا جان خیییییییلی کاره اینایی که گفتید!!! :302:
نمیتونم در آن واحد همه اینارو رعایت کنم. سخته. وقتی میخونمشون حس خوب دارم، اما وقتی نمیخونم یادم میره . نمیتونم تشخیص بدم کدوم یکی از کارا که گفتید خیلی اساسی تره و بقیه چیزارو در بر میگیره که از اون شروع کنم. مثلا یه کار جدید که گفتید، من تقریبا به همه چی فکر کردم یه دور، شاید حتی فضانوردی!!!:310:

رفتم با یکی از همکارام همونجور که گفتید گفتمو خندیدم هرچند اصلا حوصله اشو نداشتم، وقتی میخندیدم تو دلم گفتم "عجب آدم مسخره ایی هستی الهام، چرا دو رو بازی درمیاری، تو روی طرف میخندی بعد تو دلت نمیخوای اصلا باهاش حرف بزنی؟ مگه مجبوری؟؟!!!" بعد دیگه هیچی، اومدم سرجام نشستم.:303:

بعد با یکی دیگه از همکارام رفتم بیرون زیر بارون قدم زدم (آخه وقتی گفتید کلی حس خوبی بهم دست داد خواستم تستش کنم)، وقتی رفتیم بیرون هی سعی کردم حرفای خوب بزنم و بگم امروز عجب روز خوبیه و ... بعد دو دقیقه که گذشت گفت خیلی سرده برگردیم!!! من یه همچین آدمهای هیجان انگیزو باذوقی اطرافم دارم آنیتا جون مشکلم یکی دوتا نیست که.:18:


بعدشم اصولا با همه آدمها بهم خوش نمیگذره. من تا حالا دوست هم سن خودم نداشتم. چون فکر میکنم خیلی بچه گانه فکر یا رفتار میکنن. با خانومهای 30 به بالا خیلی راحتتر ارتباط برقرار میکنم، آقایونم که دیگه نگو، زیر 30 کلا کودک حسابشون میکنم، مگر اینکه خیلی طرز فکر خاصی داشته باشن و مشهود باشه که فهمیده هستن. متاسفانه اطرافمم پر هستن از آدمهایی که پخته نیستن. من نمیگم خودم خیلی پخته ام، نه، هرچند هرکسی منو میبینه میگه اصلا بهت نمیاد 25 سالت باشه خیلی رفتارت پخته تر نشون میده. راست یا دروغش پای خودشون.

میدونم فهمیده بودن به سن آدمها نیستا ، عدد 30 رو کلی گفتم. بیشتر منظورم این بود که کم پیش میاد آدمی رو پیدا کنم که قبولش داشته باشمو همیشه باهاش اوکی باشم. همه آدمها یه موقعهایی یه طرز فکرها یا برخوردهایی دارن که ترجیح میدم زیاد باهاشون نگردم. حس میکنم وقت تلف کنیه بودن باهاشون.
مثلا برخوردی که تو خیابون دارن، یهو ها ها ها میزنن زیر خنده، خوب دختر خوب زشته خانوم دندوناش پیدا بشه تو خیابون چه برسه به قهقهه ، والا!!! :97:(انتظار دارم بدونن وقتی با من هستن چه جوری باید رفتار کنن،مثلا با فروشنده واسه تخفیف گپ نزنن، خوب زشته.)

یا مثلا دارم با یکی دردودل میکنم یه نظراتی میده که... انگار کلا ...:162:

.بعضی ها هم که کلا حرفامو متوجه نمیشن. فقط نگاه میکنن و اصلا یه چیز دیگه جواب میدن!!! :undecided:
خوب پس من با کی خوش بگذرونم. اوناییم که خوبن، ازدواج کردن ،که کلا دوست ندارم مزاحم زندگیشون بشم و مراعات میکنم در ارتباطم باهاشون که زیاد وقتشونو نگیرم.

به نظرم اول باید دیدت رو به زندگی و آدمهای اطرافت تا حدی تغییر بدی.

از کجا معلوم اون دختری که یه دفعه میزنه زیر خنده معنای زندگی رو بهتر از من و تو درک نکرده باشه؟شاید واقعا زندگی همینه.

چرا فکر می کنی اگه با یکی بخندی این دو رو بازیه؟تا حالا راجع به یوگای خنده شنیدی؟میدونی خندیدن حتی بدون دلیل چقدر توی روحیه آدم تاثیر مثبت داره؟

راجع به کارهای جدید،حتما لازم نیست کار خاصی انجام بدی،مثلا رفتن به یه کلاس هنری که همیشه دوست داشتی بری،نه برای گرفتن مدرک.برای اینکه

لذت ببری.

من حس میکنم برای هر کاری بیشتر به نتیجه فکر میکنی.در کل ماها باید تو زندگی یاد بگیریم توی لحظه زندگی کنیم.مثلا تو میری به یه کلاس که مدرک بگیری

بعد کلاس تموم میشه تو مدرکت رو میگیری و میذاریش کنار.بعد دوباره روال قبلی زندگیت.

وقتی میری به یه کلاس،سعی کن با آدمهای جدید آشنا بشی.سعی کن از چیزهایی که یاد می گیری لذت ببری.

بعدم برای پیدا کردن آدمهای با ذوق اول باید خودت با ذوق باشی.اگه خودت باشی، راه درست رو بری و به راهی که میری مطمئن باشی،همراه خوب هم پیدا میشه.

مثلا من همیشه به سفر خیلی علاقه داشتم.به اینکه برم و جاهای جدید رو ببینم.اون قدر با ذوق و شوق از مسافرت رفتن و تجربه های سفرام حرف میزنم

که کلی همراه پیدا کردم.چند تا از مسافتهام رو با خانواده خودم و دوستها و همکارها و خانواده هاشون رفتم که کلی خوش گذشت.

در مورد اینکه گفتی وقتی با بقیه حرف میزنی فکر می کنی پختگی ندارن یا افکارشون به نظرت جالب نیست،بهتره دیدت رو عوض کنی.

از کجا معلوم که تو اشتباه نکنی و حرفها و نظرات اونها درست تر نباشه؟

اینجوری فکر کن که بالاخره هر کسی یه نظری داره.قرار نیست که اگه با یکی دوست باشی در مورد همه چیز باهاش توافق کامل داشته باشی.بعدم بالاخره هر آدمی

یه سری ویژگی های جالب و خاص خودش داره و تو با هر کسی میتونی یه سری نقاط مشترک داشته باشی.

راجع به اینکه بقیه بهت میگن بزرگتر از سن خودت به نظر میرسی،به عنوان یه تجربه بهت می گم.خیلی تحت تاثیر تعریف و تمجیدهای دیگران قرار نگیر.

منم خیلی از آدمهای اطرافم بهش میگفتن و میگن سطح فکری تو خیلی بالاست و کمتر کسی خصوصیات تو رو داره.قبلا این تمجیدها به طور ناخودآگاه روم تاثیر گذاشته

بود.

وقتی با یکی حرف میزدم و حرفهاش به نظرم اشتباه و کوته فکرانه میومد،ازش زده میشدم.

این توی نظرم نسبت به خواستگار هام هم اثر گذاشته بود.

مثلا همه دوستهای مامانم و فامیل به مامانم میگن،آنیتا حیفه و نباید به هر کسی جواب مثبت بده،هر کسی لیاقتش رو نداره.

ولی من اصلا اینجوری فکر نمیکنم.الان دیگه این تعریف ها تاثیری روم نداره.قبلا فکر میکردم باید با یه مرد خیلی باهوش ازدواج کنم.ولی الان فکر میکنم باید با کسی

ازدواج کنم که انسان باشه و معنی زندگی رو درک کرده باشه.

یا ممکنه نظراتم با دوستام یکی نباشه یا از بعضی رفتاراشون خوشم نیاد(منم مثل تو فکر میکنم دختر باید سنگین رفتار کنه)ولی راجبشون به هیچ وجه قضاوت نمیکنم.

خوب اونها ممکنه تو بعضی چیزها با من فرق کنن.دلیل نمیشه که من نتونم باهاشون دوست باشم و از مصاحبت باهاشون لذت ببرم.

اصلا از کجا معلوم اونها اشتباه فکر و رفتار می کنن و من همه کارهام درسته؟

بعدم وقتی تصمیم میگیری یه کاری رو انجام بدی،اگه دفعه های اول نتیجه نگرفتی زود ناامید نشو.قرار نیست یه روزه همه چیز تغییر کنه.آروم آروم پیش برو.

معمولا تغییرات مثبت توی افکار و رفتار ما به تدریج اتفاق میفته.اونقدر که شاید خودمون هم متوجه نشیم.

سلام. اول یه تشکر ویژه از شما. :72:تقریبا شما اولین کسی هستید که وقتی راهنمایی میکنید حس بدی از شنیدن راهنماییاتون ندارم، چون تو همه چیزایی که میگید هم خودتونو میگید هم خودمو، اینجوری حس میکنم ...
بازم ممنون.:43:

خوب ...

خنده الکی؟ سخت به نظر میاد، اما باشه تمرین میکنم:58::162:

بله من خیلی نتیجه برام مهمه. از روی نتیجه هست که میفهمم موفق بودم یا نه.سعی کردم توی لحظاتم شاد باشم و لذت ببرم اما خیلی ازم انرژی میگیره، چون مدام مجبورم افکار نتیجه گراییمو متوقف کنم.

توی متن قبلیتون گفته بودید روی کودک درونم کار کنم. میشه یه کم بیشتر توضیح بدی مثلا چه جوری، چیکارش کنم؟ حس میکنم شاید زنده شدن کودک درونم بتونه به با ذوق بودن و شاد بودنم بیشتر کمک کنه.نه؟:227:

خوب اینکه میگید شاید اونا درست میگن، من حاضرم باهاشون بحث کنم و متقاعدشون کنم که نظرشون ناپخته است و همه جوانبو در نظر نگرفتن. اگر بخوام فکر کنم هرکسی نظری داره و قرار نیست با من لزوما هم عقیده باشه با این شرایط، پس باید یاد بگیرم سکوت کنم وقتی یکی نظر میده، چون اصولا انقدر بحث میکنم تا متوجه بشن نظرشون کامل نیست، نمیگم لزوما همیشه نظر من کامله ها، نه. ولی کاملتره!!! اصلا فکر نکنید پر از اعتماد به نفسما، اتفاقا اصلا هم اینجوری نیست، میگم که مشکل یکی دو تا نیست، کلا باید خرابش کرد از نو ساختش!!!
الان که اینو گفتم به ذهنم رسید نکنه به خاطر اعتماد به نفس پایین باشه که همیشه منتظر تایید دیگرانم، وقتی بحث میکنم که نظر طرف مقابل ناقصه و نظر من کاملتره شاید دارم دنبال تایید و برتر بودن میگردم. نهههههه؟؟؟ چه جالب!!!!:310:

خوب سخته با کسی باشی که باهات متفاوته و مدام نظرهای ناقص داره. چرا باید با یکی دوست باشم که توی خیابون حس میکنم آبرو ریزیه؟؟؟؟ خوب با یکی میگردم که سنگین باشه( اما خوب بازم ممکنه همون آدمهای سنگینو رنگین هم یه برخوردهایی داشته باشن، که باز من نپسندم...)راست میگی یه جایی مجبوری بپذیری تفاوتهارو.اما واقعا سخته. اون لحظه باید به خودم چی بگم؟ بگم هرکی نظری داره، هرکی رفتار خودشو داره؟ بعد آروم میشم و بهم خوش میگذره؟؟؟

در مورد اینکه میگید دیگران تعریف میکردن ازتون، راست میگید توی ناخودآگاه تاثیر میذاره، منم با خواستگارام مشکل دارم، میان میشینیم صحبت کنیم به محضه اینکه یه حرفی میزنم و نگاهم میکنه و انگار متوجه نشده حرفمو، رد میکنمشون!!! توقعم رفته بالا، حس میکنم پسرا کم پیش میاد پخته و فهمیده باشن( بلا نسبت آقایون همدردی البته)
وقتی من میگم دوست دخترم که گاهی باهاشم باید خیلی فهمیده باشه، اینجوری برخورد کنه و اونجوری باشه و .... معلومه برای انتخاب همسرم که قراره هر لحظه کنارم باشه هم خیییییلی پر توقع هستم و این بده. راست میگید. اما چه جوری کم کردن توقع و خوش بودن با آدمها با هر رفتار و طرز فکری که دارن خیلی سخته. کاش بگید چی شدید که شدید اینی که الان هستید. چه جوری طرز فکرتون عوض شد و ...
وای چقدر پیچیده شد تاپیکم، من فقط حس کردم گاهی حوصله یکی یهو ندارم، الان کلا به چه چیزایی رسیدم، البته با کمک شما. مرسی که هستید. ایشاا... خدا هیچوقت درمونده و تنها نذارتتون

- - - Updated - - -

سلام. اول یه تشکر ویژه از شما. :72:تقریبا شما اولین کسی هستید که وقتی راهنمایی میکنید حس بدی از شنیدن راهنماییاتون ندارم، چون تو همه چیزایی که میگید هم خودتونو میگید هم خودمو، اینجوری حس میکنم ...
بازم ممنون.:43:

خوب ...

خنده الکی؟ سخت به نظر میاد، اما باشه تمرین میکنم:58::162:

بله من خیلی نتیجه برام مهمه. از روی نتیجه هست که میفهمم موفق بودم یا نه.سعی کردم توی لحظاتم شاد باشم و لذت ببرم اما خیلی ازم انرژی میگیره، چون مدام مجبورم افکار نتیجه گراییمو متوقف کنم.

توی متن قبلیتون گفته بودید روی کودک درونم کار کنم. میشه یه کم بیشتر توضیح بدی مثلا چه جوری، چیکارش کنم؟ حس میکنم شاید زنده شدن کودک درونم بتونه به با ذوق بودن و شاد بودنم بیشتر کمک کنه.نه؟:227:

خوب اینکه میگید شاید اونا درست میگن، من حاضرم باهاشون بحث کنم و متقاعدشون کنم که نظرشون ناپخته است و همه جوانبو در نظر نگرفتن. اگر بخوام فکر کنم هرکسی نظری داره و قرار نیست با من لزوما هم عقیده باشه با این شرایط، پس باید یاد بگیرم سکوت کنم وقتی یکی نظر میده، چون اصولا انقدر بحث میکنم تا متوجه بشن نظرشون کامل نیست، نمیگم لزوما همیشه نظر من کامله ها، نه. ولی کاملتره!!! http://www.hamdardi.net/images/smilies/18.gif
اصلا فکر نکنید پر از اعتماد به نفسما، اتفاقا اصلا هم اینجوری نیست، میگم که مشکل یکی دو تا نیست، کلا باید خرابش کرد از نو ساختش!!!http://www.hamdardi.net/images/smilies/160.gif
الان که اینو گفتم به ذهنم رسید نکنه به خاطر اعتماد به نفس پایین باشه که همیشه منتظر تایید دیگرانم، وقتی بحث میکنم که نظر طرف مقابل ناقصه و نظر من کاملتره شاید دارم دنبال تایید و برتر بودن میگردم. نهههههه؟؟؟ چه جالب!!!!:310:

خوب سخته با کسی باشی که باهات متفاوته و مدام نظرهای ناقص داره. چرا باید با یکی دوست باشم که توی خیابون حس میکنم آبرو ریزیه؟؟؟؟ خوب با یکی میگردم که سنگین باشه( اما خوب بازم ممکنه همون آدمهای سنگینو رنگین هم یه برخوردهایی داشته باشن، که باز من نپسندم...)راست میگی یه جایی مجبوری بپذیری تفاوتهارو.اما واقعا سخته. اون لحظه باید به خودم چی بگم؟ بگم هرکی نظری داره، هرکی رفتار خودشو داره؟ بعد آروم میشم و بهم خوش میگذره؟؟؟

در مورد اینکه میگید دیگران تعریف میکردن ازتون، راست میگید توی ناخودآگاه تاثیر میذاره، منم با خواستگارام مشکل دارم، میان میشینیم صحبت کنیم به محضه اینکه یه حرفی میزنم و نگاهم میکنه و انگار متوجه نشده حرفمو، رد میکنمشون!!! توقعم رفته بالا، حس میکنم پسرا کم پیش میاد پخته و فهمیده باشن( بلا نسبت آقایون همدردی البته)
وقتی من میگم دوست دخترم که گاهی باهاشم باید خیلی فهمیده باشه، اینجوری برخورد کنه و اونجوری باشه و .... معلومه برای انتخاب همسرم که قراره هر لحظه کنارم باشه هم خیییییلی پر توقع هستم و این بده. راست میگید. اما چه جوری کم کردن توقع و خوش بودن با آدمها با هر رفتار و طرز فکری که دارن خیلی سخته. کاش بگید چی شدید که شدید اینی که الان هستید. چه جوری طرز فکرتون عوض شد و ...
وای چقدر پیچیده شد تاپیکم، من فقط حس کردم گاهی حوصله یکی یهو ندارم، الان کلا به چه چیزایی رسیدم، البته با کمک شما. مرسی که هستید. ایشاا... خدا هیچوقت درمونده و تنها نذارتتونhttp://www.hamdardi.net/images/smilies/72.gif

خواهش میکنم عزیزم.

همونطور که گفتم تغییرات تدریجی اتفاق میفتن.سخته بگم دقیقا چطور تغییر کردم.ولی وقتی میبینی زندگیت اون جوری نیست که میخوای و مواردی پیش میاد

که تصمیم اشتباه میگیری،متوجه میشی احتیاج به یه تغییر اساسی داری.

به خیلی چبزها که بهشون باور داشتی شک میکنی.من یه سری باورها و قضاوت ها داشتم که براشون استدلالهای محکم و قانع کننده ای داشتم.

و میتونستم بقیه رو هم قانع کنم.مثل تو

ولی در نهایت چی به دست میاریم؟ببین اگه بخوای هیچ وقت ازدواج نکنی و یا دوست صمیمیی نداشته باشی،میتونی به این روال ادامه بدی.

ولی به هر حال الان تو یه چیزهایی به بن بست خوردی که اینجا کمک میخوای.

منم یه وقتی حس کردم خیلی از نظراتم که بهشون باور داشتم اشتباه بوده.به هر حال عقایدمون روی

رفتارها و تصمیماتمون هم اثر داره.مثلا در مورد ازدواج

من وقتی تصمیم گرفتم یه سری تغییرات تو خودم به وجود بیارم،سعی کردم بهتر بشنوم،به ایده های بقیه خوب گوش بدم و بهشون فکر کنم.بدون اینکه بخوام صرفا نظر

خودم رو به خودم و بقیه ثابت کنم.

میدونی ما بعضی وقتها تمایل داریم خودمون رو قول بزنیم و به خودمون بقبولونیم حق با ماست.

برای تغییر باید یه کم فروتن تر بشی.بقیه رو قضاوت نکنی.

آره.میتونی وقتی یه نفر چیزی میگه که به نظرت درست نیست،سکوت کنی.یا اگه خیلی برات مهم بود که نظرت رو بگی،بهش بگی نظر شما محترم ولی من اینجوری

فکر میکنم.

بقیه نظرهاشون ناقص نیست.فقط با تو فرق داره.همین.

ببخشید که این رو میگم.راجع به خودمم یه وقتی به این نتیجه رسیدم.ببین ما تا الان نتونستیم با وجود خواستگارهای زیاد کسی رو به عنوان همسر بپذیریم.

بقیه ای که فکر می کردیم از ما کم هوش ترین،خیلی هاشون ازدواج کردن و نسبتا از زندگی شون راضی هستن.پس ببین مشکل از کجاست و خودت رو کامل تر

از بقیه ندون.

وقتی میبینی مثلا دوستت از تو خوشحال تره و از زندگیش راضی تره،به جای اینکه فکر کنی سنگین نیست و رفتارهاشو نپسندی،به این فکر کن چرا اون خوشحاله

و تو نیستی؟

نمیخوام بگم تو هم مثل اونها رفتار کن.فقط دارم میگم قضاوتشون نکن.اینجوری خیلی تنها میمونی.

سعی کن یه کم دختروونه تر رفتار کنی به جای اینکه فکر کنی رفتارهای دختروونه بقیه

جلف بازیه و تو باید سنگین رنگین باشی.البته من خودم دارم رو این مورد کار میکنم هنوز.

نمیگم باید جلف و سبک باشیم.فقط باید یه کم زنونه تر رفتار کنیم،لطیف تر و طناز تر.

چقدر زود تموم ششششششد؟؟؟؟ مطالبتونو واقعا دوست دارم، تازه داشتم میرفتم صفحه بعدی دفترم واسه نوشتنه نکته ها، دیدم مطلبتون تموم شد.:18:

ببخشید روزی یه دونه جواب میدم، آخه کلی رو حرفاتون فکر میکنم، تحلیل میکنم بعد میام که بگم چی فهمیدم از حرفتونو فکر میکنم کجاها کمک میخوام.
- گوش دادن به ایده دیگران فکر خیلی خوبیه. از دیروز واقعا دارم تمرینش میکنم و بیشتر گوش میدم.مرسی

-قضاوت کردن هرچیزی در آن واحد کلا وظیفه من شده!!! یکی از چیزایی که باید روش کار کنم همینه، هرچی میشنوم بدون اینکه یه کم مثبت حتی به جریان فکر کنم، سریع بعد منفیشو برداشت میکنمو زودم اعلام میکنم!!! :161:قضاوت کردن خیلی بده، میدونم زندگیه مشترکمم خیلی با مشکل مواجه میکنم با اینکارم اگر اصلا نشه.

البته اینا همه سرفصل مشکلاتمه، چه جوری حل شدنشو دیگه نمیدونم، فعلا فقط دارم شناسایی میکنم، ماشاا... یکی دوتا نیست که یه لیست سیااااهه واسه خودش!!!

- گل گفتی آنیتا جان واقعا دیدییییی؟ اونایی که اصلا فکرشو نمیکردم که به اون درجه پختگی حتی برای یه بحث ساده رسیده باشن، ازدواج کردن چقدرم خوش بختن، اما من خودم ... شاید قدیما میگفتم شانس دارن، اما الان واقعا میبینم یه جایی مشکل داره توی زمین من...

- دخترونه رفتار کردن؟ راستش فکر میکنم اصلا در شان من نیست رفتارهای اونا، یه جور لوس بازیه. شاید من دخترونه رفتار کردنو اشتباه معنی میکنم.نمیدونم.
اما زیاد شنیدم که خیلی هم مورد مهمیه در زندگیه مشترک که زن باشی و زنانه رفتار کنی نه اینکه زن باشیو مردانه رفتار کنی.
- راجع به کودک درون یه چیزایی خوندم، چیز زیادی دستگیرم نشد فقط متوجه شدم کودک درونمم پنهان شده، مثلا من گاهی دوست دارم وقتی تو ماشینم با آهنگ وقتی کسی کنارمه بخونم یا برقصم، اما نمیتونم و میگم زشته،حتی اگر شب باشه و لزوما کسی منو نبینه از بیرون. جالبه که این موضوعو دیشب وقتی کنار دوستم نشسته بودم و ایشون خیلی راحت با آهنگ میخوندو شاد بود فهمیدم.
حس میکنم اون کوچولوی درونمو زیاد سرکوب کردم، اما متاسفانه جایی مطلبی برای کمک به کودک درونم پیدا نکردم. اگر کسی مطلبی داره خوشحال میشم برام بذاریدش.

سلام عزیزم

در مورد کودک درون،من مطلب خاصی ندارم،فقط میتونم بگم کاری رو که دوست داری بدون نگرانی از قضاوت بقیه

انجام بده،اگه دوست داری آواز بخونی و برقصی این کار رو بکن.

ببین مثلا من خودم قبل امکان نداشت توی یه عروسی بلند شم و برقصم.یه جورایی به نظرم بی معنی میومد.

بعد نظرم عوض شد.رفتم کلاس رقص و حسابیم وارد شدم،فکر کنم در مورد حس زنانگی رقص بهم خیلی کمک کرد.

بعدم این که میگی سرفصلهای مشکلت رو پیدا کردی،خوب این خیلی قدم بزرگیه،الان میدونی که مثلا قضاوت

عجولانه می کنی،خوب دیگه این کار رو نکن.مثبت تر به آدمها نگاه کن،صبورتر باش،الان همین مشکل بی حوصلگی

که مطرح کردی،احتمالا به خاطر همین قضاوت هاست.

مهر و محبتت رو به آدمهای اطرافت بیشتر کن و این محبت رو ابراز کن.

در آخر اینکه اشتباهاتت رو متوجه میشی نباید باعث بشه اعتماد به نفست بیاد پایین،و از خودت ناامید بشی،

تو دختر خیلی خوبی هستی با کلی خصوصیات مثبت و با یه سری تغییرات میتونی خیلی بهتر بشی،پس با این

دید بهش نگاه کن.

موفق باشی گلم:72:

سلام.مرسی آنیتا جان شما لطف داری. :43:
ممنون بابت همفکریاتون، خیلی کمکم کردید که همین سرفصلهارو پیدا کنم. کلی وادارم کردید به همه چیز فکر کنم و بیشتر کنکاش کنم خودمو.
از اینکه شما هم مثل من بودید و الان خوبید انرژی گرفتم برای جلو رفتن. بابت همه چی ممنون.:72:
از مینوش عزیزم ممنونم که ترغیبم کرد به ادامه دادن تاپیکم تا به اینجا برسم.:18:
الان یه لیست خفن درست کردم فردا برم پیش روانشناس تا توی راه درست هدایتم کنه و زودتر بشم همونی که خودم و خدای خودم میخوایم.



:43:

:72: موفق باشید