موضوع: چطوری از دلش دربیارم؟

ممنونم انیسا خانم. راستش خیلی سخته بخوام چکش نکنم من الانم که منو در جریان کاراش نمیذاره و باهام حرف نمیزنه هرازگاه فکر میکنم کجاست و داره چی کار میکنه به یه بهانه ای زنگ میزنم به اطرافیانش که بفهمم در چه حاله دست خودم نیست مشکوکم نیستم که داره کار بدی میکنه فقط میخوام خیالم راحت باشه همه چی مرتبه بهم نیاز نداره.
اصلا به هیچ صورتی نمیتونم این حرفتون که میگین چندسال طول میکشه تا اعتمادسازی بشه رو درک کنم. اگر مثلا خیانت کرده بودم درک میکردم که چند سال بخواد طول بکشه ولی در مورد یه دعوای اینجوری نمیفهمم.
اینکه شخصیت های متفاوت داریم چیز خطرناکی نیست که بخواد بخاطرش نگران باشه. اینم نمیفهمم چرا باید بترسه اگر من دیگه اینکارو نکنم دلیلی برای ترسیدن و احساس خطر نیست.
خودشم قبلا مشکلی نداشت مراقبش باشم مثلا من میدونم اون روزی که مجبور شدم پشت اتوبوس دنبالش برم براش هم هیجان داشته هم داشته کیف میکرده که من اینجوری چسبیدم بهش عملا وقتی هم منو دید داشت میخندید!
خانم من دختری نیست بتونه تنهایی کارهاشو انجام بده یا تصمیم های مهمی بگیره اتفاقا شدید نیاز به مراقبت و حمایت داره و من نمیدونم این یه ماه چطوری داره تنهایی با این مسئله دست و پنجه نرم میکنه. دختر مستقلی نیست فقط زیادی آزاد بوده.


خانم فکور لطفا دچار سوتفاهم نشین. اون حرف من درباره اطاعت و تمکین در جواب حرف یکی از خانمها بود فکر کنم مریم خانم بود که گفتن برو حقوق زن و مرد رو دربیار. منم نوشتم از نظر شرعی اینجوریه ننوشتم از نظر خودم! البته دوست دارم ازم اطاعت کنه ولی نه به اندازه قوانین شرعی خشک و خشن و قبول دارم زن هارو پس میزنه و فایده ای هم نداره. اگر خودم اعتقادم در این حدها بود الان باید یه دیه ناقابلی بابت کبودی دستش بهش میدادم که مطمئنم دردی از ناراحتی هاشو هم دوا نمیکرد و بعدم میتونستم برای تمکین حتی قانونی هم مجبورش کنم یا باید باهاش قهر میکردم یا حتی اجازه زدن داشتم به تفاسیری برای بحث نشوز که من هیچ کدوم این کارارو قبول ندارم و خیال انجامشم ندارم.
فکر نمیکنم مردسالار باشم ولی حرفتون رو قبول دارم که برخوردهای تند هم باهاش داشتم و میشده بهتر رفتار کنم. البته اونم داشته اینطوری نیست که من چیزی بگم اون ساکت و مظلوم باشه.
یه سری از کارهای بچه گانه خانمم رو هم درست میگین قبول ندارم و یه جاهایی فکر میکنم متوجه نیست.
این لحن و برخورد هم عادته من خیلی حرفامو بی قصد و غرض بهش گفتم ولی فکر بدجور کرده. مثلا اون شب من بهش گفتم شانس آوردی در حال رانندگی بودم فکر کرده دارم تهدیدش میکنم در حالی که منظور من این بود که اوضاع خیلی هم خراب نیست و شانس آوردیم بدتر نشده. اگه جمع میبستم که جفتمون شانس آوردیم دچار کج فهمی نمیشد.
ولی بازم نسبت به مثلا ده سال قبلم خیلی اخلاقم بهتر شده ده سال پیش من نه اهل مصالحه با کسی بودم نه برای کارهام مشورت میگرفتم حرف حرف خودم بود شاید چندسال دیگه م صبر کنه و بتونه تحمل کنه بهتر از الان هم بشم.
من بیشتر از اطاعت دنبال همون حس عشق و دوست داشتنشم با بچه بازی هاش هم میتونستم کنار بیام و مشکل جدی ای نداشتم الان که قهره و ازم دور شده بیشتر دارم اذیت میشم ولی الان من لحنمم باهاش خوبه و مراقبم چیزی نگم بهش بربخوره بازم از فاز قهر درنمیاد.

سلام امیر اقا

یه موضوع دیگه اینکه بعد دعوای به این شدت هیچ وقت رابطه جنسی زن رو اروم نمیکنه بلکه این فکر رو میکنه که چقدر همسرم خودخواه که حالا بعد همچین کار وحشتناکی که بامن کرده اومده فکر نیاز جنسیشه . بله رابطه جنسی مرد ها اروم میکنه در این شرایط اما زن اینوقت نیاز به بغل و نوازش و باز پس گرفتن حس امنیت داره . اینکه دیگه نمیذاره بهش دست بزنین هم برای همین .
کم کم که صحبت کرد اینو بهش بگین که فکر میکردین با این کار ذهن خانومتون اروم میشه و فکر رفع نیاز جنسی نبودین بلکه فکر این بودین که ایشون اروم بشه

موقعیت خوبیه تمرین صبور بودن کنید و رفتاراتون متعادل کنید . فقط فکر ارامش خانومتون باشید نه اینکه بیاد سمت شما وقتی حس کنه اولویت برای شما مهم اینه حالش خوب باشه نه اینکه دوباره به شما توجه کنه زودتر اعتماد میکنه و مشکل حل میشه

بله اینکه خانومتون با اتوبوس رفته و سر یه مساله بی اهمیت قهر کرده وشما رفتین دنبالش منم بودم خوشحال میشدم . اتفاقا اگر میخواید یکم رفتارای بچگونش کم شه نباید میرفتین که بعدش بخواید با داد و دعوا باهاش برخورد کنید

دوم میگید خانومتون تو پاساژ رها نمی کنید ؟ تو خیابون رها نمی کنید ؟ و یسری صحبتای دیگه که هی سراغشو از دیگران میگیرید و..
من فکر میکنم شما اگر به خانومتون بدبین نباشین اما به جامعه خیلی بدبین هستین بیش از حد معمول اگر درسته سعی کنید این هم معتدل کنید.

برای ساختن رابطتتون تمرکز بذارید رو خودتون وقتی خانومتون تغییر های رفتاری شما را در بلند مدت ببینه مطمینا رابطه شکل عادیشو پیدا میکنه (البته ادامه دار پیگیر رفع مشکلات رفتاریتون باشین نه فقط برای پایان قهرتون )

امیدوارم که خبر اشتیشون را بزودی اینجا بذارین

نوشته اصلی توسط anisa

اعتماد کردن به شما خیلی سخته چون حدس میزنه دوباره هم ممکنه اینکارو بکنید با اینکه بهش میگید که تکرار نمیشه ولی بازم اعمال و حتی بعضی حرفاتون بعد از اون شب نشونه ای از تکرار عملتون داره . میگین دوس ندارین زور بگین ولی عملا دارین اینکارو میکنین

میشه راهنمایی کنید دقیقا چه اعمال و حرفایی این برداشت رو در شما که یک خانم هستین ایجاد کرده که من حواسم باشه اونارو جلوی خانمم درست کنم؟ چه زوری بهش گفتم؟ من که کاریش ندارم یه ماهه اصلا.
چی کار کنم زودتر بهم اعتماد کنه؟


من برادرمو زیاد زدم اعتراف میکنم شاید بعضیاشم ناجور بوده که الان فکر میکنم لازم نبود به اون شدت. ولی اصلا نتیجه بدی نداشته امسال یه رشته و دانشگاه عالی قبول شد آینده روشنی داره و مشکلی هم نداره. اگر سخت گیری های من نبود یا پیش من زندگی نمیکرد شاید به این جا نمیرسید. البته خیال ندارم به هیچ وجه با خانمم هم اینجوری رفتار کنم اون موقع خیلی شرایط زندگیم فرق میکرد و بی اعصاب تر بودم تازه پسر فرق داره.


متاسفانه من دیشب دوباره کنترلمو از دست دادم. نزدمش ولی باعث شدم خیلی بترسه. فکر نمیکنم دیگه قبول کنه سوار ماشینم هم بشه. این شرایط خیلی داره بهم فشار میاره و نمیتونم کنترل کنم خودمو.


جلسات مشاوره دوشنبه هاست امروز وقت داریم صبا خانم. ممنون از پیگیریتون.

درست میگین خانم من هنوز متوجه جدی بودن ازدواج و وظایفش نیست. اگر سکوتش از روی درایت باشه که خیلی حرکت عاقلانه و بعیدی داره میکنه.
صبا خانم من هیچ مشکل جدی ای با بچه بازی های خانمم ندارم (غیر از قهر و گریه که خیلی بدم میاد) تازه قهر هم قبلا چندساعت قهر میکرد مشکلی نداشتم باهاش. ولی اصلا من عاشق جنب و جوش و سرخوش بودنش شدم همون بچه بازی هاش تا وقتی خطری برای رابطه مون و خودش نداشت من اصلا مشکلی با این رفتارهاش نداشتم از روز اولی که دیدمش خیلی هم لذت میبردم میدیدم انقدر شاد و شنگوله. حتی اونایی که منو حرص داده رو نمیگم مشکل جدی اکثرا یه سری مسائل کوچیک بوده که تموم شده.
نه واقعا اصرار منطقی نیست من دیشب اینو به چشمم دیدم اذیتش میکنه. کوچکترین فشاری که حس کنه از طرف من داره بهش وارد میشه شدیدا بهمش میریزه ولو یه چیز مسخره و کوچیک. ابدا دیگه نمیخوام به زور راهش ببرم حال دیشبش منو خیلی نگران کرد.
نکته چهارمتون من مشکلی با خانمم نداشتم و مسئله ای هم بوده زود گذشت کردم ولی از طرف اون که خبر نداشتم من فکر میکردم اونم راضیه تا هفته پیش که فهمیدم یه لیست ناراحتی از من داره. منظورتون اینه که من گذشت نمیکردم سر دعواهامون؟ اگه گذشت نمیکردم که هر دفعه میخواست کتک کاری بشه. منظورم این نیست دعوامون نمیشد منظورم اینه که زود تموم میشد و من گیر نمیدادم بهش میبخشیدم ولی اون تو دلش میمونده انگار همونا.


ممنونم خانم مهتابان. درست میفرمایید. من اون شب دو سه ساعت بهش رسیدم بغلش کردم ناز و نوازشش کردم اصلا قصد رابطه جنسی نداشتم نگران دستش بودم قرمز شده بود و میدونستم فردا کبود بشه ببینه خیلی بهم میریزه و کلا تو مود عذاب وجدان بودم منتها دیدم اینجوری اصلا نمیتونیم بخوابیم و چون خودشم تو ناراحتی و عصبانیت من همین کارو میکرد و باعث میشد ناراحتی من از بین بره من فکر کردم برعکسشم صادقه و منم اینکارو بکنم حالش بهتر میشه فکر میکردم برد برده یعنی هردومون حالمون بهتر میشه اگر به من میگفت داره اذیت میشه یا نمیخواد انگشتمم بهش نمیزدم. اشتباه دیگه مم این بود که بعدش خوابم برد.
جلوی مشاورم اینارو براش توضیح دادم ولی جوابی نداد.
فعلا فقط زمانی که گریه میکنه میذاره من راحت بهش دست بزنم.
درست میگین من باید الان همه حواسم به خوب شدن حالش باشه اینو میگم ولی بازم وقتی میبینمش چون دلم میخواد آشتی کنه زودتر حواسم از بحث اصلی پرت میشه.
احتمالا امروز برای خودمم وقت مشاوره میگیرم جداگانه که برای بحث عصبانیتم برم این که میگین اگر تغییر منو ببینه رابطه ش عادی میشه نقطه امید منه. میخواستم اول حال اون خوب بشه بعد با خیال راحت دنبال مشکل خودم برم ولی هم مشکل خانمم ممکنه یه مدت طول بکشه هم من اعصابم سر این جریان خیلی ضعیف شده و کنترل عصبانیت و شرایط سخت تر شده برام.



راجع به جامعه هم فکر نمیکنم هیچ مردی تو این جامعه بزرگ شده باشه و به سلامتش خوشبین باشه. یه پسر نوجوون رو هم نمیشه تو هر خیابونی ول کنی چه برسه یه دختر جوون. قبل از عقد چون پدرش اجازه نمیداد من برای ادامه خواستگاری هر سه ماه یه بارم برم خونه شون و فکر میکرد دارم دخترشو گول میزنم که بهم علاقمند شده ما هم مجبور بودیم تو خیابون با هم قرار بذاریم و نمیشد من حتی دم خونه شون هم برم با دخترش کاری نداشت به من میگفت سراغش نرم حتی تا جلوی در خونه شون... اگر زمانی تو خیابون اون چند دقیقه زودتر میرسید و بعدش من میرسیدم میدیدم مزاحم ها دوره ش کردن مجبور بودم خودم زمانمو جوری تنظیم کنم که نیم ساعت جلوتر برسم سر قرار که اگر اون زودتر رسید اذیت نشه. یا الان شده جایی دستشو نگرفته بودم و مثلا با فاصله دو سه متر از من بوده و برگشتم دیدم فکر کردن تنهاست مزاحمش شدن. اصلا نمیتونم تو خیابون یا جای شلوغ ولش کنم.


من فکر میکنم داره حالش بدتر میشه فقط وقتی من کنارشم اینجوریه سوار ماشینم که کلا یه ماهه به زور میشه. دیشب بدتر هم شده بود و میخواست بشینه وسط کوچه.... من دیشب یه ساعت جلوتر رفتم که غیر از اون یه ساعتی که باید بریم پارک بشینیم وقت کنم نامه رو بهش بدم بخونه و اگر راضی شد حرف بزنیم.... البته یکم دیشب بیشتر با من حرف زد حتی گذاشت بغلش کنم ولی حال و اوضاع خوشایند نبود. حضور من اذیتش میکنه کلا.... رفتم خونه شون دیدم خودش نیست یعنی دقیقا این دختر تا دم اومدن من بیرونه و دیشب که یه ساعت زودتر رفتم تازه این مسئله رو فهمیدم!.. بعدم چنان هول کرد منو دید در حالی که من مواقع عادیم کاریش نداشتم بعد از من میرسید خونه حتی ازش نپرسیدم کجا بوده مادرخانمم خودش گفته بود.... ولی دیشب قشنگ معلوم بود ترسیده حالا چرا نمیدونم.... از خانواده ش خواستم اجازه بدن ببرمش خونه خودم شب. بیشتر میخواستم واکنششو ببینم میدونستم خودش راضی نمیشه خانواده ش که هیچ وقت مشکلی ندارن و اجازه گرفتن من فرمالیته ست ولی خودش جلوی اونا گفت نمیتونم بیام و دیدم بی قراره کلا وحشت زده بود. اومدیم بیرون هم راه نمی اومد.... یه قیافه ای گرفته بود انگار هر لحظه میخواد بزنه زیر گریه. دم ماشینم به من گفت سوار نشیم و بشینیم همون تو کوچه یه ساعت سکوت رو داشته باشیم! خیلی رفتارهاش مشکوک بود منم ازش پرسیدم چی کار کردی که انقدر میترسی گفت کاری نکردم ولی قشنگ داشت میلرزید. این مدت هروقت میترسه اینجوری میشه شروع میکنه لرزیدن به حدی که دندوناش بهم میخوره... بهش گفتم یه چیزی میخوام بهت بدم تو ماشینه دیگه با خواهش و اصرار راضی شد سوار بشه.... نامه رو تو یه پاکت با پول ماهیانه ش گذاشته بودم اول گفت نمیخوام بهش گفتم توش نامه هم هست قبول کرد بگیره بعدم ناز کرد که خونه میخونه که من گفتم تو ماشین بخون و بعدم نامه رو خوند فقط پرسید میخوای عروسیو کنسل کنی؟! منم از حرفش عصبی شدم بهش گفتم از یه صفحه نامه تو فقط این یه خطو گرفتی من کجاش نوشتم کنسل اصلا تو کلمه کنسل میبینی که میذاری تو دهن من. بهش گفتم عروسی هروقت تو دوست داشتی میگیریم به میل توا. دوست داشتی همون تاریخ قبلی نداشتی عوضش میکنیم. هروقت تو حسشو داشتی. بهش گفتم نظرت چیه جوابت چیه برای نامه موافقی باهام (ازش خواسته بودم برای شناخت هم تلاش کنیم و هرچی گذشته اتفاق افتاده بگذریم) هی میگفت نمیدونم و منم گفتم یه اوکی میخوای به من بگی گفت اگه قراره اوکی بگم دیگه چرا میپرسی... منم یه کاغذ قلم دادم بهش گفتم همونجوری که قراره برای مشاور بنویسی ناراحتی هاتو فردا ببری برای منم بنویس. نامه دادم بهت جواب میخوام که اونم هی من و من کرد و گفت نمیتونم و چی بنویسم منم بهش گفتم اصلا فحش بنویس هرچی دوست داری بنویس اونم هی میگفت نمیتونم بعدم گفت میترسم و منم گفتم از چی و چرا گفت داری بد نگاه میکنی منم گفتم من اصلا اون ورو نگاه میکنم و بعدم گفتم اصلا من از ماشین میام پایین تو فقط یه کوفتی اینجا بنویس من بدونم تو دلت چه خبره از همین حرف من ناراحت شد و گریه ش گرفت و منم وقتی گریه میکنه میخوام یه دیوار پیدا کنم سرمو بکوبم تو دیوار یدونه با دست زدم رو فرمون (قبلا هم اینکارو میکردم ولی اینجوری نمیترسید) ترسید و شروع کرد بلند گریه کردن و دوباره مثل اون شب داشت به خودش میپیچید و میلرزید منم روشن کردم از جلوی خونه شون بریم و یه ساعت نازشو کشیدم دستشو بوس کردم منتشو کشیدم و عذرخواهی کردم کاغذی که داده بودم بهش جواب بده رو انداختم بیرون گفتم اصلا من از تو هیچ جوابی نمیخوام و هیچ فشاری برای هیچ چیزی روت نیست از هیچی نمیخواد بترسی و اینا بردمش یه جای خلوت همون تو ماشین بغلش کردم و یه عالمه بغل گوشش حرف زدم باهاش و ابراز عشق و علاقه کردم تا گریه ش بند اومد و آروم شد.
واقعیتش میخوام امروز برم جریان دیشبو برای مشاور تعریف کنم ازش بپرسم اگر نبودن من براش بهتره من خودمو یه مدت گم و گور میکنم نمیرم سراغش آروم بشه برای اینکه میبینم از بیرون که میاد شاده منو که میبینه اینجوری میشه! با من اینجوری استرس میگیره و مثل دیوونه ها گریه میکنه با بقیه اینطوری نیست.


دیروز من فکرم این بود که میرم نامه رو بهش میدم و اگر بازم مقاومت کرد دیگه رفتارمو باهاش عوض میکنم الان چند هفته ست من دارم میگم دیگه از این لحظه باهاش سرد میشم ولی نمیتونم با این حالی هم که پیدا کرده که اصلا نمیشه ازش انتظار چیزی داشته باشم.


امروزم میخوام دیگه ماشین خودمو نبرم ماشین رفیقمو قرض میگیرم بریم مشاوره. اگر دیدم امروز برای سوار شدن مشکلی نداره ماشینمو عوض میکنم.

ممنونم از راهنماییتون خانم انیسا
آخرین راه حل من همینیه که شما میگین که ازش فاصله بگیرم برام واقعا سخته اینکار بخصوص که الان شرایط روحیشم اینجوریه ولی گذاشتمش برای آخرین راهکار. میدونم اگر اینکارو بکنم خودم خیلی اعصابم آروم تر میشه ولی مطمئنم اون بیشتر اذیت میشه.
برای خشم خودمم چشم میرم مشاوره. من همچین خیلی زودم عصبانی نمیشم وقتی یه حرفی رو صد دفعه میزنم و مقاومت میکنه عصبی میشم یا یهو یه چیز مسخره میگه مثل کنسل کردن عروسی که واقعا جوش آوردم و تازه خودمو کنترل کردم!
نمیدونم چرا از گریه عصبانی میشم حتی سر ختم مادرم با اینکه سنم کم بود قشنگ یادمه از دیدن گریه زن ها بخصوص عصبانی میشدم. شاید برای اینه که در برابر گریه کلا احساس ضعف و ناتوانی بهم دست میده یعنی وقتی خانمم گریه میکنه من حس میکنم داره بهم این پیام رو میده که همه راه هارو رفته و حالا دیگه هیچ راهی نمونده و فقط باید بشینیم گریه کنیم یه جور اعلام فلاکت و بدبختیه برام. این احساس ضعف که قدرت درست کردن شرایط رو نداشتم و باعث شدم گریه کنه بهم حس خیلی بدی میده و عصبیم میکنه. اگه عصبانی نشم هم فقط دنبال راهکار حلش میگردم گریه زاری و ناراحتی اینجوری برام معنایی نداره.
کلا در برابر ضعف من واکنشم همینه دلم به رحم نمیاد به اون صورت. یعنی اگه بقیه مردم بین مظلوم و ظالم حقو به مظلوم بدن من میگم تقصیر مظلوم بوده که گذاشته بهش ظلم بشه. ضعف شکست گریه قهر لوس و ننر بازی رو میتونم باهاشون دلسوزی کنم تا یه جایی ولی نمیتونم درک کنم یا بپذیرم.

سلام اقا امیر
امیدوارم به خوبی از این مرحله عبور کنید.. درسته شرایط فعلی اتون سخته اما همین که دارین تلاش میکنید و مشورت میکنید و مشاوره میرین خیلی عالیه و انشالله همه چی درست میشه.
خصوصیاتی که از خودتون بیان میکنید خصلت های مردونه هست..اکثرا اقایون در برابر گریه زن احساس ضعف و ناتوانی میکنند ..خانم ها در برابر گریه دلسوزی میکنند و همدلی و همدردی و اقایون فوری ذهن اشون سمت راه حل میره.. به نظرم گریه برای زن یه جور صلاحه که گاهی ازش استفاده میکنه تا به خواسته اش برسه.. مشکل هر دوی شما فقط بی مهارتی هست، بر میگرده به تفاوت های بین زن و مرد .. به عنوان یه دختر وقتی پست هاتون رو میخونم و مبینم چه قدر قلبا" خانموتون رو دوست دارین و نمیخواهین ناراحتی ایش رو ببینید و برای رفع دلخوری و حفظ و درست کردن زندگی اتون تلاش میکنید کلی انرزی مثبت میگیرم
باید خانم اتون از شما انرژی و دل گرمی دریافت کنه .. باید متوجه بشه که شما واقعا دوستش دارین و فقط برخی رفتارهاتون ایراد داره و شما هم درصدد جبران هستی
شما دوستش دارین به شیوه خودتون اما شیوه خودتون اون رو آزار داده و حالا داره کناره گیری میکنه چون شوک زده هست و خودشم سرگردونه .. انگار هم از شما بیزار شده هم دوستون داره .. باید بتونه مدیریت کنه احساسات متناقضش رو نسبت به شما.
همون طور که بقیه دوستان گفتن بهتره یه مدت راحتش بذارین و خیلی به پرو پاش نپیچین و بهش بفهمونید به خاطر خودش و روحیه اش و چون خیلی دوستش دارین یه مدت کاری به کارش ندارین تا خودش تصمیم بگیره بیاد سراغتون و حرف بزنه.. بهش بگید منتظرش هستین و خیلی براتون عزیزه و بعد واقعا واقعا یه چند روزی رو اجازه بدین فکر کنه و تنها باشه.
خیلی دوست دارم شیرینی و محبت و عشق به زندگی شما و خانموتون برگرده و بیاین اینجا خبر بدین که با همسرتون زندگی خوب و بانشاط و با ارامشی رو شروع کردین انشالله