موضوع: من دچار نادرترین نوع سرطان شدم

حیفه تا اینجای امتحان اومدی و از بقیه ش انصراف بدی
درسته روزهای سختیه و شدت غم و ناراحتی زیادی رو تحمل میکنی، ولی مسلما این روزها تموم میشن و بالاخره روزهای خوب میان. بدون شک.
یه روز میزنی رو شونه ی خدا و میگی «جنبه رو حال کردی؟»
درسته این روزهای دردناک خیلی سختن، ولی دیگه همش از یه مشکل ناشی میشن. به این فکر کن که اگه دردات داره هرروز بیشتر میشه درد جدید نیست، همش یه درده. اصلا به بیشترین شدت مشکلت فکر کن. خب بعدش ؟
من مطمئنم از پس این بیماری بر میای. اونی که داره بهت تلقین میکنه خواهی باخت، دشمنیه به اسم ...

سلام.

تبریک میگم بابت تصمیم شجاعانه تون. چقدر خوب تونستین خودتون رو مدیریت کنید.

حرفاتون رو خوندم. گلایه هاتون رو هم همین طور.

من حتی شما رو نمیشناسم اما دوستتون دارم. عجیب نیست واقعا !!!!

وقتم رو میذارم و حرفاتون رو می خونم. چرا آخه؟؟؟

من دارم یه فکری میکنم ...

دارم خودم رو با خدا مقایسه میکنم....

خدایی که شما رو آفریده.... کسی که نعمت و فرصت زندگی بهتون داده... اگه فقط به اندازه ی من، شما رو دوست داشته باشه، فکر نمی کنید خیلی دوستتون داره؟

اگه فقط به اندازه ی من براتون وقت بذاره فکر نمی کنید کامل حرفاتون رو می شنوه؟

من از صمیم قلب دوستتون دارم.

فکر نمی کنید خدایی که از انسان برتره بیشتر از من مهر و شفقت داره؟

قضیه اینه، وقتی من دلم میخواد کمکتون کنم، خدا هم دوست داره کمکتون کنه.

میشه لطفا کمک خدا رو بپذیرید؟!!!! همون طور که به حرف بچه های همدردی گوش می دید. لطفا به خدا هم گوش بدید.

وقتی دستتون روی آتیشه، قطعا خواهید سوخت!!!! قطعا....

دوست عزیزم،

زندگی همینه.

زندگی خود آتیشه.... خود خدا گفته..... خواهید سوخت....

خدا به هیچ کس تضمین سلامتی نداده.

نه به مرضیه، نه به راضیه، نه به علی نه به x ، نه به y.... بنابراین به مریم 123 هم تضمینی نداده.اگه قبول دارید که انسانید، قبول کنید که در رنج آفریده شدید.

خودتون رو از قید و بند این تفکرات ناراحت کننده ی چرا من یا اینکه سرطان بدبختی هست یا اینکه زندگی سختی داشتید ... خلاص کنید.

زندگی همه سخته. همه امکان سرطان دارن، همه آدما بدبختی دارن، همه ی آدما گرفتاری دارن.... و مرگ آخر زندگی همه ی ماست. هیچ کس مستثنا نیست.

زندگی کوتاهه.

حتی 1000 سالش مثل یک روزه.

بالاخره که قرار بود به انتها برسید!!! از اول قرارمون با خدا این بوده و فراری ازش نیست.

بعد از اینکه سرطانتون خوب شد آیا خود شما قرار نیست بمیرید؟

حالا با تصادفی، سر زایی، سقوطی، توی بهمنی .... بالاخره که تموم میشه....

پس عزیز دلم، چرا خودتو آزار میدی و از سرطان ناراحتی؟

سرطان یه مرحله از زندگی توئه. حتی اگه سخت، حتی اگه دردناک عزیزم، شکر گذار باش که هنوز زنده ای!!!! هنوز نفس می کشی.

این زندگی توئه.

می فهمی؟

حتی اگه با سرطان باشه، مال توئه.قرار نیست با گلایه اضافه بشه!!! هر وقت تموم شد دیگه تموم شده....

زندگی کن. خدا تضمینی بهت نداده بود که ازش الان ناراحتی.

خدا بهت فرصت داده بود. می فهمی فرصت!!!!

مشخص نیست فرصتت چقدره.

هیچ وقت مشخص نبود.

اون وقتا خواب بودی.فکر می کردی تا ابد هستی...

الان یه هشدار کوچیک گرفتی که ممکنه فرصتت تموم بشه.

نمی خواد دست و پاتو گم کنی....

زندگی تو از اول هم قرار بود تموم بشه... این تو بودی که تو بی خبری روزگار می گذروندی....

پس حالا که فهمیدی بی خیال ناراحتی.

زندگی کن عزیزم.

حتی با سرطان.

گاهي به همدردي سر ميزنم زياد وفادار نيستم ولي هميشه بيادبچه هاي همدرديم و شريك احوالات دوستان هر چي باشد.همه دوستان هم شريك غم و شادي همند و خود بهتر ديديد كه همسفر و همدرداي خوبين و منم از يكايكشون تشكر ميكنم مريم عزيز آنچه براي شما همرا شده از جنس خودته خود بدنته لذا تنبيه و اصلاحش هم بدست خودت هست خداوند هيچگاه براي بندگانش برنامه زجر و حال نميريزد كه بخواهيم برنامشو عوض كن نه جاي گله هست و نه تشكر ما تاثيري در اراده الهي دارد بلكه هر چه هست بهره گيري خود ما از خلقت و قوانين و بركات الهي است . آنرا كه خبر شد خبري باز نيامد خود را بخدا بسپار ازش نخواه ببردت يا نگهت دارد. تو هستي پس اراده خدا به بودنت بوده و دوست داري باشي پس باش به همين راحتي و به هر حالتي كه هستي اگر دوست داشت اراده كنه بهش بپيوندي مخالفت نكن تو فقط كار خودت را بكن چون هستي و اراده بر بودنته دستور بده همه سلولهايت درست كار كنند سركشي نكنند خود محوري نكنند خودشان را ترميم كنند بازسازي كنند و درست كنند.باهاشون اتمام حجت كن بگو كه من براي پيوستن بخدا مشكلي ندارم پيش او برام دلپذيرتره شما هم خود دانيد خواستيد بمانيد پس درست و سالم كار كنيد خيالتو از خواهش و خواستن راحت و تخليه كن زندگي كن بقول دوستان صلاح باشد امتحان بزرگي را براي بزرگوارتر شدن پشت سر ميگذاري.و هر لحظه از زندگيت را به همون شكل كه هست شاكر باش و ازش بهره و لذت ببر و برسان.

سلام.

ممنون که حرفامو خوندی.

به فکرت هستم.

دوست عزیزم، مریضی انتقام خدا از انسان ها نیست که به خاطر گناهکاری یا دزدی یا هر چیزی دیگه حالشون رو بگیره.بیماری بخشی از زندگی طبیعیه و مرحله ای از زندگی هر کدوم از

ماست. مثلا اگه تکثیر سلولی نبود که ما بیشتر از 2 ثانیه نمی تونستیم عمر کنیم. بر اثر یک سری اتفاقات احتمال داره، این تکثیر سلولی در بدن همه ی ما به تکثیر سرطانی تبدیل

بشه.

خالا تکثیر سلولی بده یا انسان گناهکاره ؟

هزار جور دلیل برای بیماری هست. ژنتیک نهفته، استرس و اضطراب ، غذای نا مناسب ، محیط نا مناسب و هزار تا چیز دیگه.

خدای خوب و مهربون، نحوه ی زندگی رو گذاشته به عهده ی خود ما.

یه مثال میزنم.

مثلا ازنظر ژنتیکی من استعداد زیادی برای سرطان گرفتن دارم. اون وقت بی توجه به عاقبت کارهام و با گفتن اینکه چرا همه سرخ کردنی می خورن و چرا صبحا همه ی

ایران چای شیرین می خورن!!! من هم حق خودم می دونم که این کارها رو بکنم.فکر میکنم طبیعیه، فکر میکنم کار درستیه، غافل از اینکه صرفا دارم میرم به سمت مریضی.

حالا اگه من سرطان گرفتم فکر کنم که خدا خواسته حال من رو بگیره؟ بعد بشینم فکر کنم و گناهامو پیدا کنم . نه عزیزم من فقط اشتباه زندگی کردم و نتیجه ی بی توجهی میشه بیماری.

قربونت بشم، خدا نه با تو مشکلی داره نه با اون دزد و هیز و قاتل. همون نسبت که انسان مومن می تونه سرطان بگیره یا تصادف کنه و قطع نخاع بشه، انسان گناهکار هم احتمال داره که

دچار اتفاق بشه.

عزیزم بین آدم دزد و من و شمایی که با نون حلال زندگی می کنیم تفاوتی نیست. اون دزد بدبخت یا نیازمند بوده یا بیمار.

آدم هیز و قاتل هم همین طور. بالاخره یه مشکلی داره که نمی تونه درست زندگی کنه. آیا خدا اون قدر نامرده که به خاطر مشکلی که اون فرد رو مجبور کرده به دزدی بیمارش کنه؟

انسانی که سالم زندگی می کنه فقط فقط آرامش بیشتری از دیگران داره و بیشتر از دیگران از زندگی لذت می بره. چون که بلده زندگی کنه.

خدا نیازی به انتقام نداره عزیزم. ماها کی هستیم که اصلا بتونیم خدا رو ناراحت کنیم!!!

اگه خوب زندگی کردی تا الان و با کمترین گناه، خوش به حالت.

اگه با گناه زندگی کردی، ایرادی نداره هنوز برای زندگی فرصت زیاده. سعی کن خوب زندگی کنی.

عزیزم سرطان مرگ نیست.

یکی از بستگان ما سرطان داره، همه نگران هستن که فوت کنه ولی چندین ساله داره زندگی میکنه و بسیاری از اون هایی که نگران از دست دادن اون فرد بودن با تن سالم زودتر از اون دنیا

رو ترک کردن.

پس نه سرطان مرگه و نه سلامتی تضمینی برای زندگی.

سعی کن یه خدا اطمینان کنی.

من می فهممت.فکر نکن صدام از جای گرم بلند میشه.

مشکل شما فقط سرطان نیست . مشکلت این هم هست که بلد نیستی از زندگی لذت ببری.

تو خوبی و قلب رئوف و مهربونی داری. گناه کار نیستی اما هیچ کدوم از این ها دلیل نیست که آرامش و روز خوش داشته باشی. آدما تنها زمانی روز خوش دارن که بلد باشن چه طوری

زندگی کنن و مهارت زندگی کردن رو یاد گرفته باشن.

وگرنه پول و مقام و شوهر و بچه حتی اگه آدم بهتریناش رو داشته باشه ولی بلد نباشه چه طور زندگی کنه فایده ای نداره. نماز و قرآن و صلوات هم همین طور.

چرا منتظری در آینده روز خوش بیاد و تو یک روز ارامش داشته باشی؟

همین الان که هستی، همین ثانیه رو استفاده کن.

قول میدم وقتی حالت خوب شد، تازه میفهمی که چقدر کار خوبی کردی از خود زندگی حتی با سرطان لذت بردی.

راستی بابت هیچ کدوم از احساساتت، حتی خشم ، حتی تنفر احساس گناه نداشته باش. مرحله ی اول پذیرش بیماریه.

ما تو همدردی در کنارت هستیم که حرف بزنی و احساساتت رو تخلیه کنی.

بذار احساساتت بیان بالا و خودشون رو نشون بدن. می تونه تو بهبود سرطان نقش بزرگی داشته باشه. بذار خشم وجودت بیاد بالا. خجالت نکش.

ازبچه ها بدت میاد، حق داری.

از دست آدما عصبانی هستی حق با توئه.

دلت میخواد گریه کنی، هر چقدر دلت میخواد خودتو تخلیه کن.

یه نامه بردار و توش هر کسی رو که اذیتت کرده خطاب کن و تا دلت خنک شه توش فحش و بد و بیراه بنویس.

حتی اگه اون یه نفر خدا باشه، تو شرایط تو اشکالی نداره.

امیدوارم تونسته باشم متوجه کنم شما رو که علت بیماری تون هر چه هست، انتقام خدا یا بد بودن شما نیست. اتفاقیه که افتاده و شما باید به جای تنش و اضطراب با امید به آینده مثل قبل

تلاش کنید. یک بیماری اومده و اگه بتونید احساساتتون رو درست مدیریت و تخلیه کنید و درست فکر کنید و درست و به موقع عمل کنید قطعا سلامتی تون رو به دست خواهید آورد.
دعا میکنم خداوند درایت و درکی به شما بده که بدونید سرطان اصلا عددی نیست که بخواد جلوی شما رو برای رسیدن به آرزوهاتون و زندگی خوب بگیره !!!

سرطان همیشه در وجود شما بوده و مرگ هر لحظه کنار گوشتون شما که تا حالا نمردی و برای زندگی تلاش کردی. الان هم اتفاقی نیوفتاده. نترس از مردنی که هر لحظه قرار بود برات اتفاق

بیوفته و نیوفتاده .

نترسید.

می دونم که اونقدر توانمند هستید که خیلی زود به این درایت برسید و به جای کمر خم کردن در مقابل ترس به خاطر از دست دادن آینده ای که هنوز نیومده از داشته هاتون لذت ببرید.

نمی خواستم اذیتتون کنم.حتی نمیخواستم دیدگاهم رو به شما تحمیل کنم فقط دوست داشتم بدونید راز موفقیت آدما تو کنار اومدن با مشکلاتشون اینه که بدون گشتن دنبال دلیل فقط

می پذیرنش. مرگ یا سرطان رو اگه بپذیرید که طبیعی هستن راحت تر زندگی خواهید کرد. اگه براتون سخته ... دنبال دلیل بگردید تا قانع بشید.

امیدوارم هر چه زودتر حالتون بهتر بشه. راستش من تو زندگیم سختی هایی کشیدم و همه ش میگفتم به خدا چرا من؟ به نظرم همه ی این چیزا برمیگرده به اینکه به عدل خدا ایمان نداریم. در حالیکه یکی از 5 اصل مهم دین ماست. اینکه دائم خودمون رو با بقیه مقایسه کنیم برمیگرده به اینکه داریم با عقل و منطق خودمون عدالت خدا رو می سنجیم. این رو اول از همه برای یادآوری به خودم گفتم وگرنه من خیلی کوچیکتر از شمام که بخوام شما رو نصیحت کنم.

راستی نمیدونم دعای "حاجت خواهی" از صحیفه ی سجادیه رو خوندین یا نه؟ بهتون پیشنهاد می کنم که بخونین. من حتی وقتی که حاجتی هم ندارم اما دلم گرفته این دعا رو با معنی میخونم. به شدت قشنگه و پر از مفاهیم عالیه.

آرزوی سلامتی کامل رو دارم براتون. همه چیز دست خداست امیدتون به خدا رو از دست ندین.