موضوع: پشيمونم از همه كارهايي كه كردم

نسیم جان میتونم بفهمم که در چه وضعیت سختی هستی.
از همه طرف بهت فشار میاد. بی محلی همسرت هم بیشتر ازارت میده.
در حقیقت داری میبینی اون زمان که خونه شوهرت بودی یه درد داشتی ولی الان هزار درد. شاید به همین دلیله که فکر میکنی بهتر برگردی تا حداقل همون یه درد بدی همسرت را داشته باشی.

نسیم جان اگر تا این مرحله پیش نرفته بودی شاید میشد کاری کرد ولی الان با این شرایط برگشتنت اوضاع را خیلی خیلی خراب تر از قبل میکنه. مگر اینکه همسرت خودش بخواد که تو برگردی که اونم به نظر من باید ازش تعهد بگیری که دیگه ازارت نده.
که حداقل ظاهرت را حفظ کرده باشی. وگرنه اگر همسرت بفهمه که پشیمون شدی از کارات اوضاعت بمراتب بدتر میشه.
البته نمیگم جدا بشو ولی اگر خواستی برگردی باید خیلی با سیاست برگردی.

به عقیده من شما در مرحله اول صبر و تحملت را در برابر مشکلات خونه پدریت بالا ببر. بالاخره زمان مسائل را حل میکنه.

و اگر همسرت خواست که تمکین کنی اگر امکانش بود ازش تعهد بگیر که ازارت نده و اگر هم امکانش نیست از هیچی نترس دنیا اینقدر هم بی قانون نیست که اون بخواد اذیتت کنه و تو هم هیچکار نتونی بکنی.

اگر چه فکر میکنم همسرت بخاطر مهریه دیگه مثل قبل ازارت نمیده

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

نسیم جان ، عزیزم ، به خاطر بیانم در این پست لطفا من رو ببخش ،

این جوری که شما داری تخته گاز پیش می روی ، عنقریب به طلاق ، افسردگی ، یاس و ناامیدی می رسی ،
اگه شما ده تا پل پشت سرت داشتی که تا امروز فقط دو تا شو خراب کرده بودی و هشت تا پل دیگه داشتی برای ساختن این زندگی آنچنان چکشی برداشتی که به مانند بلدوزر داری از اساس و پایه هم ریشه خودت رو در اول و هم ریشه زندگی ات رو در مرحله قطع می کنی
در هر صورت چه دوباره با همسرت زندگی کنی و چه جدا بشی ، تنها چیزی که اهمیت داره این هست که تو حالت خوب باشه ، روحیه ات قوی باشه ، تو احساس خرسندی بکنی
ولی شما به شدت داری سقوط می کنی ، جوری که داری با مخ می خوری زمین

من نمی دونم شما چگونه آشنا شدید و ازدواج کردید ، لیکن از پست های شما اینگونه بر می آید که بدون آمادگی لازم زندگی مشترک را آغاز کرده اید ، که اینگونه دچار مشکل شده اید
حداقل ، حداقل، حداقل برای طلاق و جدایی آمادگی لازم را کسب کن ، تا کمتر آسیب ببینی

====
شرایط زندگی من خیلی افتضاح بود ، توی سن کم ازدواج کرده بودم ، و بعد از ده سال زندگی مشترک با یه بچه در فروپاشی کامل بودم ، هشت ماه همسرم من و فرزندمون رو ترک کرد و رفت بدون هیچ خبری ، من بودم و فرزندم توی یه شهر غریب ..... از اول زندگی مون مشکل داشتیم و همه هم می دونستند تا اون زمان که همسرم ترکمون کرد و رفت .... همه گفتند طلاق بگیر .... این شوهر خوب نیست و تو خیلی حیفی که با همسرت موندی .... دیگه هیچ راهی برای ادامه زندگی تون نیست همه حرمت ها شکسته شده و ....
من فقط و فقط به یک درک رسیده بودم ، " زود ازدواج کرده بودم ، بدون بدست آوردن شناخت از زندگی زناشویی ، لذا نمی خواسم زود طلاق بگیرم ، بدون بدست آوردن و آشنا شدن با طلاق و شرایط بعد از طلاق "
واقعا هم می گفتم طلاق می گیرم ، ولی نه به این سرعت ..... توی اون هشت ماهی که همسرم نبود به کمک همین بچه های تالار فقط و فقط روی خودم کار کردم و آموختم و نحوه رست زندگی کردن رو یاد گرفتم
دلم می خواست هرآنچه که آموخته ام را به تو نیز یاد بدهم ولی متاسفانه گویا زبانم قاصر هست
(این آخرین پستی بود که برایت می گذارم ، فقط برایت دعا می کنم ، توی دلت خوشحالی و شادی بیاد.... آمین )

خيلي ممنونم بالهاي صداقت عزيز كه برام نوشتين
من دقيقا بدون آمادگي و شناخت ازدواج كردم. راستش رو بگم اون موقع ٢٤سالم بود ولي بلوغ عقلي نرسيده بودم احساس ميكردم براي ازدواجم دير شده. همه دخترخاله و دايي هام ازدواج كرده بودن و من احساس ميكردم جا موندم. انقدر از خونمون بيذار بودم تو دل خودم قسم خورده بودم هرخاستگاري كه بياد قبول كنم( متاسفانه الان كه به اون روزها فكر ميكنم اينا رو يادم بياد) همسرم هم كه اومد خاستگاري از نظر ظاهري كاملا شرايطش خوب كه نه ، عالي بود و من انگار فرشته نجات پيدا كرده بودم
ولي اصلا نتونستم جذبش كنم
(اينارو كه مينويسم يك لحظه اشكم بند نمياد)
الانم خيلي عجله ايي و فكر كردم طلاق راحته ، پا توي اين ميدون گذاشتم
همه پل هاي پشت سرم خرابه و راه برگشت نذاشتم
من ديگه كاري نمي كنم تا حكم قطعي مهريه بياد
ترجيح ميدم اصلا هم طلاق نگيرم

سلام نسیم جان امیدوارم حالت بهتر باشه. من همیشه پست هات رو میخوندم خواستم برداشت کلی خودم رو بگم از شما و شرایط شما. نسیم جان به نظر من شما سطح تحملت خیلی پایین هستش و هی خودت رو از یک چاله در میاری میندازی داخل یک چاله دیگه دوباره ازون چاله در میایی میپری تو یک چاله دیگه بدون اینکه یکم صبر کنی. من شما رو نمیشناسم ولی خیلی حرص میخورم تاپیکهای شما رو میخونم... اخه دختر خوب دوتا پست قبلتر نوشتی شوهرت از اول دوستت نداشت از روز اول بدرفتاری میکرد فحاش بود کتک میزد بی توجه بود بهت و کلی چیزای بد دیگه که حالا بگذریم ازینکه ریشه این رفتارهاش چی بوده و خدت چقدر مقصر بودی ولی هیچ چیزی کتک زدن رو توجیه نمیکنه. بعد الان میگی چون مامانم بهم تیکه میندازه و بابام بد حرف میزنه میخوام برگردم؟ عزیز من یک واژه ای در این دنیا وجود داره به نام "تحمل". یکم صبر و تحمل کن. یک جا تو نوشته هات گفتی خواهرم گفته من با نسیم تنها نمیمونم و میخاد پدر مادرت بمونن تهران این جمله من رو به فکر واداشت که خواهر نسیم چرا نمیخواد باهاش تنها بمونه و اینکه اگر پدر مادر نسیم انقدر اذیت میکنن پس چرا خواهر نسیم دوست داره اونا باشن ولی با نسیم تنها نباشه...
من احساس میکنم نظام فکری شما یک مقدار پیچیده و عجیبه مثلا قبلا میگفتی کلاس زبان نمیرم چون اگر ازم بپرسن متاهلی یا مجرد نمیدونم چی بگم یا سر کار نمیرم چون الان حوصله ندارم! در حالی که خودت گفتی وضع مالی خانوادت هم معمولیه خوب عزیز من هر پدری باشه صداش در میاد دیگه البته فکر میکنم الان داری میری سر کار که خیلی خوبه.
نسیم جان ولش کن شوهرت رو .... خودت رو دریاب ببین ایراد کار کجاست

نوشته اصلی توسط niloofar_aabi

سلام نسیم جان امیدوارم حالت بهتر باشه. من همیشه پست هات رو میخوندم خواستم برداشت کلی خودم رو بگم از شما و شرایط شما. نسیم جان به نظر من شما سطح تحملت خیلی پایین هستش و هی خودت رو از یک چاله در میاری میندازی داخل یک چاله دیگه دوباره ازون چاله در میایی میپری تو یک چاله دیگه بدون اینکه یکم صبر کنی. من شما رو نمیشناسم ولی خیلی حرص میخورم تاپیکهای شما رو میخونم... اخه دختر خوب دوتا پست قبلتر نوشتی شوهرت از اول دوستت نداشت از روز اول بدرفتاری میکرد فحاش بود کتک میزد بی توجه بود بهت و کلی چیزای بد دیگه که حالا بگذریم ازینکه ریشه این رفتارهاش چی بوده و خدت چقدر مقصر بودی ولی هیچ چیزی کتک زدن رو توجیه نمیکنه. بعد الان میگی چون مامانم بهم تیکه میندازه و بابام بد حرف میزنه میخوام برگردم؟ عزیز من یک واژه ای در این دنیا وجود داره به نام "تحمل". یکم صبر و تحمل کن. یک جا تو نوشته هات گفتی خواهرم گفته من با نسیم تنها نمیمونم و میخاد پدر مادرت بمونن تهران این جمله من رو به فکر واداشت که خواهر نسیم چرا نمیخواد باهاش تنها بمونه و اینکه اگر پدر مادر نسیم انقدر اذیت میکنن پس چرا خواهر نسیم دوست داره اونا باشن ولی با نسیم تنها نباشه...
من احساس میکنم نظام فکری شما یک مقدار پیچیده و عجیبه مثلا قبلا میگفتی کلاس زبان نمیرم چون اگر ازم بپرسن متاهلی یا مجرد نمیدونم چی بگم یا سر کار نمیرم چون الان حوصله ندارم! در حالی که خودت گفتی وضع مالی خانوادت هم معمولیه خوب عزیز من هر پدری باشه صداش در میاد دیگه البته فکر میکنم الان داری میری سر کار که خیلی خوبه.
نسیم جان ولش کن شوهرت رو .... خودت رو دریاب ببین ایراد کار کجاست

سلام عزيزم
ممنون كه برام نوشتين
حالم بد نيست. محكومم به ادامه دادن
ديروز رفتم پياده روي. بعدش از مغازه ال سي واكيكي رد شدم گفتم يه كلاه واسه خودم بخرم. همه چيز خوب بود تا اومدم خونه. فاكتور رو كه ديدم متوجه شدم اسم شوهرم روش نوشته شده. خيلي حالم بد شد. هركاري مي كنم يه نشوني ازش هست. آخه من چطور فراموش كنم. هي ميخام آثارش رو از زندگيم پاك كنم كه كمتر بهش فكر كنم ولي يهو از يه جا سر در مياره
در حال حاضر با همه و از جمله خودم قهرم
شايد آدم هاي مثل من محكومن به تنهايي زندگي كردن
ولي من تو محيط دانشگاه و الان محيط كارم با كسي مشكل نداشتم (اينو ميگم كه توجيه كنم ناسازگارم يا نه)
عزيزم من خيلي دوست دارم كار كنم. الانم اين آموزشگاهي كه ميرم دوره و پول زيادي نمي دن ولي دوست دارم كار كنم
هميشه آزمون استخدامي و اينا رو شركت ميكنم ولي چون نمي خوندم قبول نميشدم
درواقع دوست داشتم كار كنم ولي تلاش جدي نمي كردم
ولي الان آموزشگاه رو مرتب ميرم و دنبال آموزشگاه هاي ديگه هم هستم كه ساعات بيشتري رو كار كنم
حتي مادرم بخاطر آموزشگاهي كه ميرم هم سرزنشم ميكنه واقعا نمي دونم چي از جونم ميخان
هيچ وقت منو قبول نداشتن
بابام ميگفت آنكلا مرگل نخست وزير آلمان رو ببين شماها بايد مثل اون باشين مگه چيتون كمتره!
واقعا از سايت خوب همدردي ممنونم كه اين فرصت رو ميده كه آدم حرف بزنه
من خيلي احساس تنهايي مي كنم
درمورد خواهرم هيچ وقت حتي بچگي رابطه ي خوبي نداشتيم. وقتي ازدواج كردم چون قبلش تهران باهم زندگي ميكرديم و دانشجو بوديم. وقتي جاش گذاشتم من همش عذاب وجدان داشتم و ميخاستم كاري كنم و دعوتش كنم و ولي همسرم خوشش نميومد. چون نمي تونستم خونه دعوتش كنم باهاش قرار بيرون ميذاشتم ولي خواهرم اصلا خوشش نميومد و بزور ميومد و من هي احساس هاي منفي داشتم
درمورد خونوادم هم همينطور بود هميشه عذاب وجدان داشتم و بخاطر اين دوست داشتم كاري براشون بكنم و اين قضيه دعواي آخر سره تلفني بود كه من مسئوليت خريدش رو قبول كردم و شوهرم خوشش نميومد

نسیم جان ازین سرکوفت ها تو خیلی از خانواده ها هست حالا شما اگر مرکل هم میشدی باز پدر جان یک چیزی میگفتن :) . مثلا من خودم سن بالا ازداج کردم ۳۳ سالم بود دکترا داشتم و کار میکردم و بیشتر از حقوق بازنشستگی پدرم به خانوادم در ماه پرداخت میکردم چون وظیفم میدونستم و میدونم... ولی فکر میکنی چطور باهام رفتار میکردند؟ مادرم همیشه خدا سرکوفت دخترهای فامیل رو که تو ۲۲ ۲۳ سالگی ازدواج کرده بودن و بچه داشتن بهم میزد توی صورتم بهم میگفتن کاش هیچی نداشتی ولی شوهر و بچه داشتی :) من اونموقع خیلی ناراحت میشدم گاهی بحثمون میشد و خیلی جدی برخورد میکردم و مادرم مدتی بهتر میشدن ولی باز بعد از چند وقت روز از نو روزی از نو... ولی هیچوقت به خاطر این حرفها خودم رو ننداختم تو چاه و صبر کردم تا مورد مناسب و دلخواهم پیدا شد و ازدواج کردم و اگر مورد دلخواهم پیدا نمیشد شاید هیچوقت ازدواج نمیکردم و هیچ ترسی از تنهایی نداشتم چون به نظر من تنهایی اصلا ترسناک نیست و خیلی خیلی بهتر از ازداج اشتباه و زندگی با آدمی هست که مرتب به آدم استرس وارد کنه تحقیر کنه و روح و روان انسان رو نابود کنه.
خواهشی که ازت دارم اینه که یک گوشت رو بکن در اون یکی رو دروازه و بدون دخالت دادن مسایل مربوط به خونتون در مورد زندگی با همسرت تصمیم بگیر.
امیدوارم هر چیزی که خیر هستش برات پیش بیاد نسیم جان

نسیم جان باور کن مشکلاتی که در باره خونه پدریت میگی در مقابل کارهایی که همسرت انجام داده هیچی نیستن.
درسته ناراحت کننده هستن ولی خیلی خیلی بهتر از اوضاع قبلیتن. پس اصلا خودت را درگیر این موضوعات نکن و خوشحال باش که ازاون زندگی که همسرت درست کرده بود برات اومدی بیرون.

نسیم جان از این فرصت استفاده کن و ضعفها و اشتباهاتت را پیدا کن. باور کن خیلی دوست داشتم دیگران هم ضعفهای منو مثل تاپیکهای تو بهم میگفتن.