موضوع: چطوری از دلش دربیارم؟

سلام من با اقای جوادیان و مریم جان موافقم.کار همسرتون کاااااااملا اشتباه بوده و شمام حق داشتین عصبی و ناراحت بشین.کتک زدن ایشون کار درستی نبوده ولی گاهی اوقات ادم از شدت عصبانیت و ناراحتی. ممکنه کنترلشو از دست بده و نتونه عکس العمل مناسب نشون بده.همین که شما به نادرست بودن رفتارتون پی بردین و از ایشون عذرخواهی کردین و تمرین کنین که تو موقعیتهای مشایه خشمتونو کنترل کنین کافیه.به نظرم دیگه بیشتر ازین اصرار نکنین و خیلی عادی رفتار کنین و حتی یه مقدار سرسنگین برخورد کنین...

سلام

اگر خانمتون برای اولین بار هست که این شدت عصبانیت شما رو دیده به احتمال زیاد دچار نوعی شوک شده. من هم برای بار اول که فهمیدم شوهرم چنین اخلاقی داره این حالت رو تجربه کردم. در حقیقت ایشون هنوز نمیدونند چی کار باید بکنند. البته اگر بیان اینجا و تاپیک بزنند من حتما براشون مینویسم که به هیچ وجه با این مرد عروسی نکن .شما کار خیلی اشتباهی کردید. غرور همسرتون خدشه دار شده . شما واقعا فکر میکنید صحبت در مورد این رفتاربرای همسرتون خیلی اسون هست.؟ هیچ فکرش رو کردید که همسر تون چقدر وتحقیر شده.؟ صحبت در مورد اینهمه احساس خجالت و تحقیر کار ساده ای نیست . خانمهایی از پسش برمیان که اعتماد به نفس خوبیدارندهمسرتون اگر خانم سرد و گرم چشیده ای باشه و بتونه با خانواده اش مطرح کنه برای شما خیلی بد میشه . ولی من فکر نمیکنم ایشون توان مقابله با این شدت تحقیر و خجالت رو داشته باشه. ایشون الان داره رفتار شما رو میسنجه. با خودش کلنجار میره که ایا در زندگی اینده این رفتار تکرار خواهد شد یا نه. شما باید نه با عذر خواهی که با رفتارهای عاقلانه و تغییراتی که در خودتون و رفتارتون ایجاد میکنید به ایشون پشیمانی تون رو اثبات کنید. البته نه با حرف که با عمل. اگر این رفتار بدتون رو اصلاح نکنید اسیب جدی و غیر قابل جبرانی به رابطه تون وارد خواهید کرد. دروغگویی همسرتون به هیچ وجه کار درستی نبوده . و شما نباید به این رفتار ایشون بی توجه باشید. اگر به جای کتک کاری با خانواده اش مشکل رو مطرح میکردید نتیجه بهتری میگرفتید. در هر شرایطی خشمتون رو کنترل کنید.
فعلا با خونسردی رفتار کنید. و کمی تنهاش بزارید تا فکر کنه. بهش فرصت بدید تا بتونه ببخشه. و عصبانیتتون رو مهار کنید.

در ضمن مطمین باشید اگر رفتارتون رو اصلاح نکنید بعد از اینکه عروسی کردید این رفتار شما شدت بیشتری پیدا خواهد کرد و خانمتون هم مصمم تر و قوی تر خواهد شد و در نتیجه یک روز خواهید دید که شما رو ترک کرده. شما انگار فکر میکنید بعد از عروسی هر طور دوست داشتید میتونید با خانمتون رفتار کنید. ولی بدونید که اشتباه فکر میکنید.

من کلمه آگاه رو بکار بردم برای مشاور و فکر نمی کنم هیچ مشاوری حتی تازه کار بخواد تجویز طلاق کنه مگر اینکه اون فرد یه فمنیست افراطی باشه.

ولی برای اینکه از میزان مهارت مشاور خیالتون راحت بشه بد نیست که خودتون جلسه اول تنها برید و دغدغه هاتون رو بیان کنید.

آقای امیر
شوک بزرگیه واسه یه خانم توی دوران نامزدی.به نظرم قبل ازاینکه نگران باشیدکه خانمتون به فکرطلاق بیفتن نگران این باشین که خدایی نکرده این رفتاردوباره ازشماسربزنه.
پیشنهادمن اینه که فعالیتتون توی این سایت روادامه بدین تابعدازازدواج وحتی توی سالهای بعد.شمااول یه تاپیک بازکنیدکه چطورپیشگیری کفنیدازلین رفتار.
مشاوره خصوصی همین تالار یامشاوره حضوری بگیریدتابتونیدخودتون روکنترل کنید.
اگرهمسرشمامتوجه تغییراتتون بشه مطمئن باشیداین یکباروفراموش میکنه اماخب زمان میبره.خیلی هم طول میکشه ممکنه حتی بعدازدوسال که ازازدواجتون بگذره هم همسرتون یادش بیفته وتغییرفازبده واصلا شمامتوجه نشیدکه چراحالش بدشدیه دفعه!!!اینارومیگم چون میدونم اینجوریه.

به نظرم اصلا به این موضوع اشاره نکنیدکه آیا بااون خانم دراتباط هستن یانه!
یاداره ازجایی خط میگیره.این خودش یه نوع شک وبدبینی هستش.تعجب میکنن که چطوربعضی ازکاربرها خیلی راحت فکرمراجع رونسبت به همسرشون مخدوش میکنن.مراقب باشیدکه این حرف چه عواقبی میتونه داشته باشه.
همسرشماالان میزان حساسیت شمانسبت به اون خانم رومتوجه شده پس اجازه بدین خودش باسبک وسنگین کردن وکم کم ارتباطش روبااون خانم قطع کنه.اصلا به روش نیاریدوجوری وانمودکنیدکه بهش اعتماددارین ومیدونی دیگه سراغش نمیره.حتی اگه رفت ومتوجه شدین به روش نیارید که مجبوربشه دروغ بگه مطمئن باشید اگه این کاروکنیدواون اعتمادرومتوجه بشه خودش خیلی راحت اون خانم روحذف میکنه.
امااگه حساسیت نشون بدین فقط اوضاع روبدترمیکنیدواون خانم میشه فرشته نجاتش.خواهش میکنم اینورعایت کنید.راهواشتباه نرید.مثل پدرومادری که متوجه سیگارکشیدن پسرشون میشن یاخطای دخترشون.روابط بایدبرپایه اعتمادباشه بین هرکسی که میخوادباشه.

سلام مجدد
من منظورم این نبودکه حتمابایدآدم کینه ای باشه که یادش بیاد به هرحال اتفاق بدیه توی زندگی یه زن ومن میخواستم بالین حرف عمق زخمی روکه به روح نامزدتون زدین رومتذکربشم نه به جسمش!
اینکه شمادنبال راه حل هستین عالیه وجای تحسین داره اماخب قبول کنیدکه ممکنه بازخانمتون ازیکی ازخط قرمزهلی زندگیتون ردبشه ولین اتفافها تکراربشه البته بعیده چون شماخداروشکرازخودتون مطمئنید.

اون فهمیده که شماپشیمونید.من کارخانمتون رواصلا تایید نمیکنم.اینجاما فقط به شمادسترسی داریم پس طبیعیه که راجع به شماحرف بزنیم.
مطمئن باشین اگه خانمتون میومدوتاپیک میزدحتماسهم اشتباهشو بهش میگفتیم.

یادگرفتن مهارتهای زندگی مدتهازمان میبره.واسه همینه که گفتم سعی کنیدهمیشه اینجاباشی تامقاله هاوتجربه های بقیه رومطالعه کنیدوگرنه فرقی نمیکنه چه این سایت چه جای دیگه چه مشاوره حضوری وچه حتی مطالعه کتابهایی درباره بهترزندگی کردن وبهتردرک کردن روحیه خانم ها.وقت گذاشتن برای یادگیری مهارتهاوتقویت کردن اونها ازهمه چی مهمتره چون بالینهاست که آدم هامیتونن زندگی بهتری داشته باشن
من قصدنداشتم توهیچ تاپیکی شرکت کنم چون نمیتونم اماتاپیک شما منوراغب کردتاازتجربه ام بگم.

به هرحال اگه ازحرفهام ناراحت شدین معذرت میخوام.
امیدوارم مشکلتون باکمک وراهنمایی های خوب دوستان حل بشه.

نوشته اصلی توسط Amir A

ممنون از توجهتون
بنده 30 ساله هستم و ارشد مکانیک دارم خانمم 25 ساله و لیسانس زبان انگلیسی داره
چهارسال پیش در مهمونی شامی که یکی از دوستان پدرم گرفته بود خانمم رو دیدم و ظاهر و رفتارش رو پسندیدم... همونجا پدرم با پدر ایشون صحبت کرد و قرار خواستگاری گذاشتیم. رفتم خواستگاری گفتن سربازی نرفتی نمیشه و من رفتم سربازی ولی با خانمم در تماس بودم و هر روز علاقمون بهم بیشتر شد... از سربازی برگشتم دوباره رفتم خواستگاری گفتن خونه از خودت نداری نمیشه.... یه سال جزیره ماموریت گرفتم و میرفتم و می اومدم و بازم نمیشد مرتب کنارش باشم بالاخره برگشتم و تونستم یه زمین بگیرم و الان در حال ساخته... رفتم خواستگاری برای بار سوم این دفعه قبول کردن و بالاخره عقد کردیم.البته خانمم هم اون مدت خیلی اذیت شد و بخاطر من مقاومت کرد.


روحیات هم خانم من تک دختره و خیلی روحیه حساسی داره تا قبل این جریان خیلی پرانرژی و بانشاط بود. یکمم سربه هواست و مسائل مهمو ساده میگیره... منم دور و برم زن و دختر نبوده مادر نداشتم یه جورایی برادرمو من بزرگ کردم... سختی زیاد کشیدم و مسئولیت پذیریم زیاده ولی به نظر خانمم سخت گیرم
قبل از این جریان خیر اختلاف جدی ای نداشتیم و خیلی هم رابطه مون خوب بود ایشونم ناراحتی و قهرش هیچ وقت نصف روزم طول نمیکشید.


مسئله دعوامون هم... خانم من یک دوست آرایشگر داره که این خانم مطلقه ست و از نظر من مورد داره و زن موجهی نیست از ابتدا مایل نبودم خانمم باهاش زیاد در تماس باشه یه مدتم خانمم تو آرایشگاهش کار میکرد که باعث شد من متوجه شخصیت این زن بشم و اجازه ندادم دیگه بره اونجا. ولی متاسفانه دوستیشون ادامه پیدا کرد.... دو هفته پیش این خانم مهمونی گرفته بود و من به خانمم گفتم که نمیشه بری و اونم قبول کرد و گفت پس من میرم منزل خاله م و منم اون شب تا دیر وقت شرکت موندم ساعت ده زنگ زدم بهش که اگه میخواد برم دنبالش و بریم خونه پدرم که دیدم جواب نمیده و به خاله ش زنگ زدم اونم هول کرد و اولش گفت اینجاست بعد که گفتم میام دنبالش گفت نه اینجا نیست!... منم دیگه اصلا نفهمیدم چطوری خودمو به منزل اون زن رسوندم بیشتر از اینکه عصبانی باشم اون موقع نگران شده بودم و تو راه چندبار بهش زنگ زدم که برنداشت و پیام دادم که بیاد پایین وگرنه من میام بالا و برای خودش بد میشه که من رسیدم اونجا اومده بود پایین و نذاشت من وارد خونه بشم و گفت مجلس زنونه ست! ما از همونجا وسط کوچه دعوامون شروع شد تا سوار ماشین شدیم و تو راه. من مشکلم بیشتر این بود که چرا به من دروغ گفته اونم میگفت چرا به من اعتماد نداری و اصلا چرا اومدی منو بپای! حرفشم این بود که دروغ نگفته و واقعا رفته خونه خاله ش ولی این دوستش بهش زنگ زده و اصرار کرده که حتما بیاد و دلش سوخته رفته! منم میگفتم تو که میدونستی من مخالفم چرا رفتی و چرا اصلا به من خبر ندادی... که اونم میگفت تو نمیذاشتی برم پس توجیه میکرد که حق داشتم بی خبر برم! تو اون موقعیت هرچی به من گفت نمیدونم چرا منو عصبی تر کرد اگه یه عذرخواهی خالی میکرد همه چی حل میشد ولی اصرار داشت که اشتباه نکرده و منم هی عصبانی تر شدم باید اون لحظه ماشینو میزدم کنار و پیاده میشدم ولی هم وسط اتوبان بودیم هم من اصلا اون موقع این فکر به ذهنم نرسید و بعدا بهش فکر کردم. اولش چندتا داد سرش زدم که گریه ش گرفت و از گریه ش بیشتر عصبانی شدم و گفتم گریه تو ادامه بدی میزنمت که ول نکرد و منم چند تا زدم رو شونه و بازوش که متاسفانه کبود شد و یکی هم توی دهنش زدم.
کار خودمو توجیه نمیکنم ولی همون شبم ازش عذرخواهی کردم فرداش براش کادو و گل بردم و بازم رفتم عذرخواهی و اونم اولش باهام حرف میزد و حتی تو بغلم گریه میکرد ولی بعد دو سه روز رفت تو فاز قهر و الان هرکاری میکنم نمیتونم دیگه درش بیارم


من این مدت کاملا یه طرفه بهش محبت کردم ولی نتیجه ای نداشته و تازه حس میکنم بدترم شده یکی دو روز اول که هنوز عصبانی تر بودم و جدی تر باهاش برخورد میکردم حداقل نرفته بود تو قهر و باهام حرف میزد!... الان هرچی من میرم طرفش اون سردتر میشه... نمیدونم دیگه دوستم داره یا نه. ما خیلی سختی کشیدیم برای اینکه بهم برسیم اون موقع ها براش خواستگار پیدا میشد و زنگ میزد به من و گریه میکرد که خودشو میکشه ولی حاضر نیست با کسی دیگه ازدواج کنه ولی الان این دختر دیگه اون دختر سابق نیست... منم توقع محبت دیدن ندارم الان ازش فقط میخوام از این حالت قهر دربیاد و اجازه بده از دلش دربیارم وقتی انقدر خودشو سفت گرفته من چی کارش کنم؟ تنها کاری که به فکر خودم رسیده اینه که تغییر رویه بدم و یه مدت سراغشو نگیرم شاید خودش دلش تنگ شد ولی احتمال بدتر شدنشم هست و خودمم دلم نمیاد نبینمش و صداشو نشنوم

سلام اقا امیر
شما برای بدست اوردن خانم تون این همه زحمت و تلاش کشیدید
اون وقت به خاطر یه عذر خواهی ساده این کار و انجام دادید !
قدر همسرتون و بدونید و اینقدر زود عصبانی نشید
ما ادم ها بعضی اوقات به خاطر یه کار اشتباه ممکنه تا اخر عمرمون حسرت این و بخوریم که ای کاش اون کار و انجام نمیدادم
کسی که قبلن یکی رو دوست داره حتی تو اوج ناراحتی هم نمیتونه بدی عشقش و بخواد
چه به اینکه این کار و انجام بده
امیدوارم مشکلتون حل بشه
شبتون بخیر