موضوع: طلاق و مشکلات خانه پدری.....

سلام دوستان
ممنون از پاسختون.بله بی همدم عزیز به نظر خود من هم برخورد و بحث راه انداختن با پدر مادر بی فایده س ولی چون خواهر برادرم اصرار دارن که محکم وایسمو حرفمو بزنم حتی با داد و بیداد اینه که برام واقعا سوال شد.
البته من اصلا این راه حل و قبول ندارم ولی چون خودشون اینکارو میکنن و جواب گرفتن به من هم توصیه میکنن.
ولی واقعا من نمیتونم حتی اگه به ضررم باشه.در مورد اینکه من بهتر پدرمو میشناسمو به طور کلی قلقشو میدونم ، پدر من خیلی حرف کسی رو قبول ندارن و کلا خودشونو عقله کل میدونن در مقابل من هم فقط تنها کاری که قلبا میتونم انجام بدم اینه که نظرمو خیلی عادی و معمولی طوری که ناراحت نشن خیلی ، به گوششون برسونم ولی فایده ای نداره در کل....
میدونید چون واقعا اعتقاد دارم پدر مادرو اصلا نباید ازرده کرد و باهاشون مخالفت کرد مگه تو مسایل مغایر با توحید و خدا ولی گاهی اوقات شرایط خیلی پیچیده میشه مثلا اگر کار تو شهر دیگه پیدا شه و همه موقعیتش خوب باشه و پدر من بگه نه خب اینده من چی میشه پس؟منظورم از شهر دیگه تهران هست من ساکن کرج هستم.
میدونید نمیدونم تو شرایط شبیه این موضوع چکار کنم....من که نمیگم حتما تهران میرم...میگم اگه راه نزدیک پیدا شد خیلیم خوب اگه نه راه دور چه ایرادی داره....با توجه به اینکه من دانشگام تهران بود نمیدونم چرا اون موقع انقد حساس نبودن...یا از این دست اختلاف نظرا...
واقعا نمیدونم بین حس خودم ، حق خودم و بعضا اینده خودم و رضایت پدر مادر کدومو انتخاب کنم.در مورد خونه مجردی خودم اصلا مایل نیستم فقط گفتم سوال کنم اگه همچین حرفی از طرف پدر یا مادر شد چه برخوردی داشته باشم بهتره...چون حقیقت اوایل مشکلم مادرم یه مقدار انگار ناراضی بودن که من باهاشون زندگی کنم فامیلم رو شناختی که از جو خونه ما داشتن نظرشون رو مستقل بودن بود ولی من اصلا راضی نیستم چون واقعا تنها بودن حالمو بد میکنه مخصوصا تا یکسال فکر کنم این حسو دارم.
الانم کلا جو ارومتر شده ظاهرا کسی راضی به جدا شدن من نیست خداروشکر.
گیسو کمند جان بله پدر من همچین تیپی هستن درست میفرمایید و واقعا من دلم نمیاد جز با حرف زدن اروم و به قول شما دوست شدن باهاشون طور دیگه ای برخورد کنم....
شاید فک کنید شرایطم خیلی حاد نیس ولی باور کنید پدر من خیلی خاصه کلا کسی باهاش نمیسازه خواهر برادرم که اصلااااااااا نمیسازن در حد سلام وسلام بقیه فامیلم تقریبا همینطور ایشون کلا دوست دارن حرف حرف خودشون باشه حتی تو کوچکترین مساله حق اظهار نظر هم نمیدن سر هر مخالفت کوچیکیم تند برخورد میکنن یه جورایی ، خیلیم گیر میدن....و واقعا خیلی جاها ترمز زندگی ما هستن .
سر همین بحثای بین منو شوهرم پدر من اصلا تو جلسه اجازه نمیداد من حرف بزنم اصلا نمیتونه منطقی فکر کنه ولی با همه اینها پدرم هستن و واقعا من نمیتونم جز مدارا کاری بکنم....
به نظر من پدر مادر مثل بچه و همسر نیستن ، مخلوقی هستن که دیگه تکرار نمیشن شاید من با همسرم یا بقیه مخالفت کنم و از حق دنیویم دفاع کنم و برخورد کنم ولی با پدرم هرگز...نهایت با یه حرف عادی حرفمو میزنم.
در مورد کار و خونه م همونطور که گفتم اصلا مایل نیستم نه خونه بگیرم نه کارم راه دور باشه فقط سوال کردم اگه دیگران گفتن برم اون موقع چه تصمیمی بگیرم در مورد کارم اگه موقعیت بهتر راه دور پیدا شه واقعا عاقلانه س که برم به نظرم.
من اصلا باورم نمیشه سرنوشتم این شده باشه...ناشکر نیستم ولی واقعا نمیفهمم چی شد شوهرم سر بچه بازی همه چیو بهم ریخت....روز نیس خاطراتم جلو چشام نیاد....واقعا از دنیا میترسم....هنوزم که هنوزه نه من نه فامیل متوجه نشدن حرف این اقا چی بود اصلا....

خواهرشونم گفته بودن اگه جلسه اخرم گریه میکرد شاید داداشم دلش به حالش میسوخت میاوردش....
من اصلا کاری به حرفای خاله زنکی ندارم ولی همچین مردی که بخواد از رو ترحم منو قبول کنه واقعا به درد میخوره!!!!
کاملا مثل یک دختر رفتار کرد.....جلسه اخر مشاوره علی رغم تلاش منو وکیلش به جای اینکه اونم یه ذره کمک کنه همچنان داد زد که باباشو دیگه نمیتونم ببینم این زن دروغگوا مادر بچه هام نباید دروغگو باشه از اتاق خوابم متنفرم (به قول خواهرشونم از خونه کلا میترسه دیگه.....)....
خداوکیلی من باید بازم تلاش کنم؟دیگه این وسط تنها من نیستم خانواده مم هستن تلاش دوباره من واقعا اویزونیه منو خانواده مو میرسونه....از طرفیم اگه بدونم ذره ای راضیه که نیس بازم حرف همه رو به جون میخرم میرم...ولی دیگه بی فایده س....
امروزم با وکیلش رفتم دفترخونه کارای اولیه رو انجام دادیم طبق معمول اشک ریختم و ایشونم مجدد دلداری دادنو گفتن دخترم خوشبخت میشی چون بی گناه بودی....

1. مهم: طلاق تووافقی یعنی شما رو خام می کنند که همه حقوق تون رو ببخشید. (محترمانه اش رو گفتم) که آقا هم راحت بره دنبال زندگیش. شما اگر ادله دادگاه پسند علیه آقا دارید چرا توافقی؟ مهریه، نفقه و همه حقوق تون رو بگیرید. مخصوصا با این خانواده و پدر شما احتیاج به کار، درآمد . احتمالا زندگی مستقل داشته باشید. مهریه و حقوق تان رو بگیرید تا قسمتی از نیازهای آینده شما تامین باشه. یادتون باشه شما دختر بچه نیستید.

2. احترام پدر و مادر واجب. ولی معنیش این نیست که از خودتون اراده نداشته باشید. وقتی می بینید پدر شما داره آینده تان رو ازبین می بره وظیفه شرعی و عقلی دارید ضمن رعایت احترام آنها کار صحیح رو انجام بدید.

3. محکم جلوی پدرتون بایستید و اجازه ندید از شما بدگوئی کنند. محترمانه ولی قاطع ازشون بخواهید اگر حرف مثبتی نمی زنند حداقل سکوت کنند. این بدگوئی ها در آینده روی نظر مردم درباره شما و ازدواج احتمالی آینده تان تاثیر منفی شدیدی خواهد داشت. دوست ندارم این رو بگم ولی اگر ساکت نمیشند ساکت شون کنید (مودبانه) و از برادر و خواهرتان هم کمک بگیرید.

4. کار و محل سکونت با هم ارتباط دارند.
* مسلما کار در شهر خودتان بهتر و امن تر است.
* محل سکونت مستقل اگر در شهر خودتون باشه نکات مثبت داره مثلا نزدیک خانواده بودن و حمایت شدن و درعین حال دور بودن از نیش زدن های پدرتون است و نکات منفی بزرگ نظیر اینکه سوال پیش میاد که چرا خانم در شهر خودش جدا از پدر و مادرش زندگی میکنه؟ نشکلش چیه؟ میخواد هر کاری دوست داره انجام بده؟ ... درمجموع خیلی منفی است و اگر قصد ازدواج مجدد درآینده داشته باشید اصلا فکرش رو نکنید.
* کار و سکونت در شهر دیگه به شدت بهم وابسته هستند. اولین مسئله اینه که شما بخش بزرگی از درآمدتون رو (مخصوصا در شهرهای بزرگ) باید صرف اجاره کنید. همین یه مقدار نقض غرض میشه. مگر اینکه در شهر خودتون کلا کار گیرتون نیاد.
مسئله بعدی امنیت است. چه دختر و چه خانم اگر تنها باشند از جوانب گوناگون امنیت شون کم میشه. اگر بخواهید هم اتاقی بگیرید مشکلات خاص خودش ررو داره؟ چه روحیه و اخلاقی داره؟ تمیز و مرتب است یا شلخته و بی توجه؟ سالم هست یا نیست؟ با چه نوع افرادی معاشرت داره؟ چه کسانی رو به خانه میاره؟ ..
استقرار در شهر دور از خانواده بیشتر برای آقایان مناسب است. مگر اینکه کار پردرآمدی باشه و بتونید در محل مناسب و آبرومندی مکان راحت و مناسبی تهیه کنید، و چه بهتر اگر مادرتون رو هم با خودتون ببرید (که با هم سازگار هستید)

*** مجددا میگم به همین راحتی حقوق قانونی تان رو نبخشید. وکلا خیلی قابل اعتماد نیستند. خیلی بهشون اعتماد نکنید. اینقدر صحنه سازی می کنند تا طرفی رو متقاعد به گذشتن از حقش کنند، نتونند جور دیگه فریب کاری می کنند. با افراد مختلف مشورت کنید. مخصوصا وکلائی که در دادسرا ها رایگان مشورت میدند و بنابر موقعیت موقتی بودن شان نمی تونند طمعی داشته باشند.

موفق باشید

مهریه 72تا بود اونجوری که وکیلش میگفت میخواستن کلا ده تومن بدن وکیله راضیشون کرده که حقمه و فلان....با کلی چونه و فلان قرار شد بشه شصت تا سکه نفقه اجرت المثل حج عمره بخشیده شه....15تاسکه روز طلاق بده البته پولشو اونم به قیمت روز اون روز سکه....مابقیم سه ماهی یه سکه....ماهی 420تومن....اونم ثابت ماهی 420تا تموم شه!!!یعنی اونم قیمت روز سکه روز نوشتن صورتجلسه.با صحبتایی که با وکیلای دیگه م کردم میگن در کل دادگاهم میرفتم نهایت ده درصد مهر و نقد میدادن که میشد هفت سکه مابقی همینجوری قسطی تازه با کلی دوندگی....بعد گفتن که مهر هرچقد نقد بگیری به نفعته اون مقداری که قسطیه چن تاش که بگذره هی نمیدن هی باید بری پیگیری کنی هرماه خلاصه انقد مورد داشتن که طرف اذیت شده قید قسط گرفتنم زده درکل گفتن توافق بدی نکردی.منم ترجیح دادم بی دردسر اعصاب خوردی تموم شه حالا چن میلیونم ضرر....فک کنم حدود بیست تومنش پرید منم مشورت کردم با همه دیدم اینطوری بهتره.با اینکه خونه داشتیم ولی به نام پدرش بود....خوبه حالا کلی دم از امام حسین میزدن که 72تا باشه مهر!!!حالا به اینجا که رسید اینجوری....