آقای جوادیان،
این مسائل می تونه حتی بین خواهر و برادر هم مشکل ایجاد کنه، همسر شما تا حدودی حق دارند. از این که احساس می کنن داره از شما ( به عنوان همسرش) سواستفاده می شه ناراحته.
شما می تونی چشم پوشی کنی، چون بین رسیدگی به مادر و حس مورد سواستفاده واقع شدن، اولی براتون قویتره.
خواهر و برادرهای زیادی هستند که این مشکل را دارند ( متاسفانه سالمندان زیادی هستند که وسط دعواهای بچه هاشون، حس زیادی بودن پیدا می کنن و دلشکسته می شن)
البته من فکر می کنم کمی هم خود پدر و مادر مقصرن. اگه بچه هاشون را مسئولیت پذیر بارآورده بودند، همه در حد وظیفه شون کمک می کردند.
کنار اومدن تو این مسائل بین خواهر و برادر عادیه (چون اعضای یک خانواه اید)
شما می تونی ندیده بگیری، اما برای همسرت مثل این می مونه که همسایه ی شما، یا همکارش یا ... حقش را ضایع کرده باشه، سخته براش که بپذیره.
------------------------------
راه حلش از نظر من اینه که با همسرت بری توی یک جبهه ی عاطفی (نه عملی)
عملا مادرتون را که نمی تونید تنها بذارید.
اما هر از گاهی می تونید به همسرتون بگید که از کوتاهی خواهر برادرها ناراحتید.
کاش اونها هم بیشتر کمک می کردند.
بهش بگید که اگه مادر خودش در چنین شرایطی بود و بقیه خواهر برادرها کمک نمی کردند، چیکار می کرد؟ ازش بپرسید، راه حل بخواهید، ببینید چی می گه.
شاید اگه فکر کنه شما هم از برادرها دلخورید، اما چاره ای ندارید، پذیرشش براش راحت تر باشه.
اون جمله ای که بولد کردم همسرت را آزار می ده.
آقای جوادیان، خیلی از مشکلات خانمها با دو تا جمله ی عاطفی حل می شه ... اینقدر دنبال منطقش نباشید.
اگر می خواهید برای صلح جهانی کاری انجام دهید به خانه خود بروید و به خانواده تان عشق بورزید .
مادر ترزا
علاقه مندی ها (Bookmarks)