موضوع: کدورت ایجاد شده بین خانمم و خواهرام

سلام.
گاهی اوقات دید کلا منفی میشه حالا چرا منفی شده نمیدونم.فک میکنم خانوم شما یه ذره بدبین شدن به خانواده تون اگه میشد حرف اصلیشو بفهمید خیلی خوب بود که سوتفاهمم رفع بشه .
با ملایمت ازشون بخواید راحت تر صحبت کنن به دور از دعوا ناراحتیشو درمیون بذاره بذارید حس کنه که شما حواستون بهش هست و اینکه میتونید شرایط و مدیریت کنید .
من خودم همیشه دوست داشتم همسرم خیلی منطقی صحبت کنه بگه این خانواده مم این تویی جفتتون عزیزید احترامتونم واجب اگرم مشکلی پیش اومد من سعی میکنم سوتفاهمارو رفع کنم در واقع اینکه همسرتون بفهمه پشتشید حامیش هستید خیلی خوبه . ازش بخواید منطقی باشه حساسیتاشو کم کنه مادرتونه وظیفتونه کمک کنید مشکلی این وسط نیس.
از طرفیم هروقت دیدید نمیتونید مشکلتونو حل کنید یا راه حلی پیدا کنید بهترین کار اینه که با خانومتون حضوری برید پیش یه مشاوره ی خوب.همیشه بحثی که ناتمام رهامیشه مثل اتشفشان خاموشه...اجازه ندید زندگیتون به چالش کشیده شه.
گاهی اوقات ما نمیتونیم خودمون حلال مشکلات باشیم و حرفمونم تاثیری نداره چه بهتر که دیگری که کارش اینه کمکمون کنه...البته راهکارایی که تو این سایت میدن خیلی خوبه ولی خیلی اوقات طرف اصلا حرف و عمل طرف مقابل و قبول نمیکنه .
اگه خانومتون به جایی رسیدن که حرفتون تاثیر انچنانی نداره از مشاوره کمک بگیرید.ان شاالله مشکلتون حل میشه...

با سلام
به دلیل عدم تمرکزو مشغولیاتم نمیتونم جواب دقیقی به شما بدم امادو نکته به ذهنم رسیده
یک ایا احتمال داره همسرتون از ناراحتی اولیه درونی شما خبر داشته باشه و همین باعث از خود نارضایتیش شده باشه؟ که اگه این باشه علت خشم ایشون میتونه این باشه ، خب مسیر حرکتی شما مشخص میشه
دوم اگه اینطور نیست نمیدونم درسته یا نه اما ای کاش یه سر به مقالاتی که درمورد رفتار جراتمندانه بزنین .ببینین چیزی دستگیرتون میشه؟
از خدا میخوام بتونین با موفقیت مشکلتون رو حل کنین
کاش اقای باغبان میومدن سر تاپیکتون
یادمه یه جایی تقریبا شبیه همین مشکل بود راهنمایی خوبی کردن..متاسفانه اصلا یادم نمیاد.

سلام آقای جوادیان. من احساس میکنم بین شما و خانومتون از نظر احساسی فاصله افتاده و رابطه عاطفی عمیقی بینتون نیست. اینکه همسرتون از توجه شما به خونوادتون ناراحته نشون میده که خودش تشنه محبت شماست اما راه درست ابراز کردنش رو بلد نیست و به اشتباه فکر میکنه دلیلش خونوادتونه. احتمالا بعد از به دنیا اومدن دخترتون نسبت به همدیگه توجه قبل رو ندارین و از نظر احساسی از هم فاصله گرفتین. پیشنهاد من اینه که یه مدتی بدون توجه به پرخاشگری هاش و دلخوری هایی که براتون به وجود آورده سعی کنین بیشتر بهش توجه و محبت کنین و باهاش رابطه احساسی قوی تری برقرار کنین، وقتی دیدید این فاصله بینتون از بین رفته خیلی قاطعانه و جدی اما با ملایمت در مورد رفتارهاش و ناراحتی هاتون باهاش صحبت کنین و ازش بخواین دلیل رفتارشو یا نگرانی هاشو باهاتون در میون بگذاره. خیلی منطقی حرفاتون رو باهاش بزنین و بگین از اونجایی که میدونین شخصیت واقعیش این نیست ازش میخواین دلیل رفتارای اخیرش رو بهتون بگه تا با کمک هم حلش کنین.
اینو بدونین که شما یه زوج هستین و مشکل یکی مشکل دیگری هم هست، پس نسبت به احساسات و دغدغه های همسرتون بی تفاوت نباشین.
امیدوارم موفق باشید.

خانم مهندس دقیقا به دو نکته ای که در ذهن بنده بود اشاره كرده و خیلی شفافتر مطلب رو بیان کردن.از ایشون س‌پاسگزارو
۱- متاسفانه ارتباط واقعی که در ازدواج مدنظره بین شما دو بزرگوار برقرار نیست حالا به هر دلیلی.یکیش میتونه ادامه همون ناراحتی عمیق شما باشه که از اول ازدواج داشتین
۲-در خیلی از موارد برخوردتون با رفتارهای غلط همسرتون رفتار درست و فعال نبوده بلکه برخوردی منفعلانه بوده. دقت کنین بارها این جمله رو از شما خوندم ، حوصله کش دادن مساله رو نداشتم !
خانم ها یه جور منفعل عمل میکنن اقایون به شکل دیگه! خانمها با گریه و انزوا طلبی برخورد منفعل دارن و اقایون با کنارکشیدن!
هر دو‌روش غلطه و فرد باید راه حل مشکلش رو پیدا کنه نه این که زود تسلیم بشه!
متاسفانه خانم شما نه تنها عیب هاش رو بر طرف نکرده بلکه دامنه اونها گسترده تر شده چرا ؟
چون شما بر خورد مناسب با اشکالاتش رو نداشتین و سریع کوتاه اومدن و این امر خانمتون رو کلافه تر و به تبع عصبی تر کرده.
ایشون در مرحله اول باور داشته باشن شما واقعا دوستش دارین و به فکر زندگیتون هستین و از طرف دیگه با رفتار غلط برخؤرد قاطع دارین
امیدوارم منظورم اشتباه برداشت نشه که برید دعوا کنید خشم گین بشید. نه اونهم یک روش منفعلانه هست.
همونطور که گفتم اول بهش اطمینان بدین دوستش دارین ( مثلا بهش میگید : عزیزم من متوجه شدم که ناراحتئ شما بخاطر اینه که فکر میکنید من اذیت شدم و یا از من سو استفاده شده. از این بابت ممنونم...حتی ابراز احساساتی کنید که همسرتون دوست داره مثل در اغوش کشیدن، نوازش کردن و...این یعنی همدردیت رو فهمیدم ) در مرحله دوم با زبان ملایم اشاره میکنید که عمل ایشون رو که شما حمل بر محبت کردید از جهت و زاویه دیگه میتونه توهین تلقی بشه و یا ادامه دادن این ماجرا توهین هست و من توهین کردن رو نمیپذیرم و ابراز ناراحتی کنید.
اگر همسر شما همچنان رو حرفشون باشن شما باید قاطع برخورد کنید. داد ، دعوا، پرخاش تند خویی،نه!
بعضیها رو میشه با کمتر حرف زدن متنبه کرد
برخی رو با کم تر توجه کردن..برخی رو با سکوت ، برخی رو کات کردن امتیازات، برخی رو باکم رنگ کردن محبت های قبلی، پیدا کردن راهش به درایت شما بستگی داره که زودتر جواب بگیرید.
امیدوارم مشکلتون بر طرف بشه و اگه کاربری راه عملی بیشتری به ذهنش میرسه ویا تجربه داره رو بیان کنه
موفق بآشید

خانمتون رو درك ميكنم.
من نميدونم شما تا چه حد درگير خانوادتون هستين و صد البته كه خانوادتون هستن و هيچ مشكلي نيست. نميدونم ايا كمك مالي هم ميكنيد به خانوادتون يا نه. تو حرفايي كه ميخوام بزنم هم هيچ منطقي نيست ولي همه اينها حسهاي زنانست كه اگر بهش اهميت قلئل نشه يه دفعه بايد منتظر يك انفجار از نوع خودش باشين. مثالش پرخاش خانمتون به خواهرتون.
ببينيد اقاي جواديان. زن خيلي خودخواهانه همسرش رو دوست داره. مخصوصا اگه همسر ايده الي داشته باشه اصلا دوست نداره اون رو با كسي تقسيم كنه حتي خانوداش! اگر به خانوادتون كمك مادي ميكنيد اون رو مانع پيشرفت زندگى مشتركش ميبينه ( كه خب بعضي وقتا هست) . اگر نياز عاطفيه خانوادتون رو برطرف كنيد. چند برابرش رو براي خودش مطالبه ميكنه.
تكرار ميكنم منطقي در اين رفتارها و نيازها نيست ولي خوب زن سرشار از عاطفست و اين عاطفه بعضي وقتها به خشم و حسادت هم كشيده ميشه.

من خودم همسرم تقريبا ميشه گفت مسؤوليت خانوادش رو به عهده داره. طوري كه ما تقريبا با هم زندگى ميكنيم. چيزي براي من كم نزاشته ولي همين كه ببينم زيادي درگير خانوادش هست و سعي داره تك تكشون رو راضي نگه داره بعضي وقتا ناراحت ميشم. ميگم بايد بيشتر انرژيش رو صرف من و دخترش بكنه. درست دارم ما اولويت زندگيش باشيم نه خانوادش. براي همسر من مادرش همه زندگيشه .

اينهارو گفتم كه خودتون رو جاي همسرتون بزارين. گر چه سخته فهميدن خانمها تو همچين شرايطي. ولي باور كنيد همسر شما همين رو ميخواد. ميخواد شخص اول زندگيتون باشه و هيچ چيز شمارو از اون نگيره. سخته! ولي قابل مديريته. باهاش بيشتر وقت بگذرونيد. بيشتر بهش برسيد. هر از گاهى واسش كادو بخرين كه بفهمه هميشه اونكه تو ذهن شماست. وقتي از پيش خانوادتون مياين وانمود كنيد دلتون خيلي براش تنگ شده. بهش بگيد كه كمك من به خانوادم بيشتر از سر مسؤوليتيه كه در قبالشون دارم( يه دروغ سفيد بعضي وقتا خيلي از اتش هارو ميخوابونه) و اگر خانواده تو هم به هر مشكلي بربخورن با روي باز كمكشون ميكنم.

موفق باشيد.
التماس دعا

بزارين يه مدت بگذره. خيلي طبيعي با دو طرف رفتار كنيد. بزارين اوضاع كمي اروم بشه و حد اقل دلشون براى هم تنگ بشه. البته اگر اين اولين كدورتيه كه بينشون پيش مياد و همونطور كه فرمودين قبل از اين خيلي با محبت با هم رفتار ميكردن اصلا موضوع رو بزرگ نكنيد. واكنش خانم شما فقط از روى دوست داشتن زياد شما بوده.

بعد از اينكه يه مدت گذشت وقتي شما و خانمتون هر دو اروم بودين ازش بخواين چيزي كه از طرف اونها ناراختش كنه رو. دوباره بدون ناراختي بازگو كنه. بعد هم بهش بفهمونيد كه كاملا دركش كردين . بعد ازش بخواين به خاطر "شما" و به حرمت علاقه اي كه به هم دارين يه تماس با خواهرهاتون بگيرن و احوال پرسي كنن. از اون طرف اكر خواهرهاتون منطقي هستن و فقط خواهان اين كه اين رابطه برگرده بهشون بگين كه خانموتون از كاري كه كرده پشيمونه . شرايطش با بچه يك مقدار سخت بوده، و ايشون رو عصباني كرده. و دوست داره كه رابطتتون همونطوري كه بود برگرده. شما هم به خاطر من بزرگواري كنيد و با روى باز ازش استقبال كنيد كه اين كدورتها از بين بره. اينطوري خانموتون نه مستقيم بلكه غير مستقيم از خواهرها دلجويي كرده .

اين تجربه همسر بنده بود وقتي يه مدت بين من و خواهر شوهر هاي گرامي كدورت پيش اومده بود. البته همسرم تا يك ماه تمام خيلي طبيعي رفتار كرد و از بعد از ارن از من خواست پا پيش بزارم گفت فقط يه تماس بگير خيلي عادي شروع كن به صحبت و احوال پرسي . نه معذرت خواهي. . البته مشكل ما يك مقدار فرق ميكرد

حالا اگر خواهرهاتون مصر بر معذرت خواهيه خانمتون هستن اون بحثش جداست. اين راه كارو امتحان كنيد ببينيد جواب ميده.

- - - Updated - - -

ببخشيد با گوشي نوشتم

نوشته اصلی توسط تالين

بزارين يه مدت بگذره. خيلي طبيعي با دو طرف رفتار كنيد. بزارين اوضاع كمي اروم بشه و حد اقل دلشون براى هم تنگ بشه. البته اگر اين اولين كدورتيه كه بينشون پيش مياد و همونطور كه فرمودين قبل از اين خيلي با محبت با هم رفتار ميكردن اصلا موضوع رو بزرگ نكنيد. واكنش خانم شما فقط از روى دوست داشتن زياد شما بوده.

بعد از اينكه يه مدت گذشت وقتي شما و خانمتون هر دو اروم بودين ازش بخواين چيزي كه از طرف اونها ناراختش كنه رو. دوباره بدون ناراختي بازگو كنه. بعد هم بهش بفهمونيد كه كاملا دركش كردين . بعد ازش بخواين به خاطر "شما" و به حرمت علاقه اي كه به هم دارين يه تماس با خواهرهاتون بگيرن و احوال پرسي كنن. از اون طرف اكر خواهرهاتون منطقي هستن و فقط خواهان اين كه اين رابطه برگرده بهشون بگين كه خانموتون از كاري كه كرده پشيمونه . شرايطش با بچه يك مقدار سخت بوده، و ايشون رو عصباني كرده. و دوست داره كه رابطتتون همونطوري كه بود برگرده. شما هم به خاطر من بزرگواري كنيد و با روى باز ازش استقبال كنيد كه اين كدورتها از بين بره. اينطوري خانموتون نه مستقيم بلكه غير مستقيم از خواهرها دلجويي كرده .

اين تجربه همسر بنده بود وقتي يه مدت بين من و خواهر شوهر هاي گرامي كدورت پيش اومده بود. البته همسرم تا يك ماه تمام خيلي طبيعي رفتار كرد و از بعد از ارن از من خواست پا پيش بزارم گفت فقط يه تماس بگير خيلي عادي شروع كن به صحبت و احوال پرسي . نه معذرت خواهي. . البته مشكل ما يك مقدار فرق ميكرد

حالا اگر خواهرهاتون مصر بر معذرت خواهيه خانمتون هستن اون بحثش جداست. اين راه كارو امتحان كنيد ببينيد جواب ميده.

- - - Updated - - -

ببخشيد با گوشي نوشتم

ممنون

فعلا که هر دو طرف آتیشی هستن و اون اینو متهم میکنه و برعکس و کاری از دستم بر نمیاد