موضوع: حال و احوال یاران همدردی (11)

سلام به همه دوستان

خب من ترجیح میدم بیشتر خواننده این تاپیک باشم تا نویسنده ش.

فکور عزیز من رو مخاطب قرار دادن و من بی نهایت خوشحال شدم از این همه لطف و حسن ظنی که به من دارید. (اینم تو پرانتز بگم ما یه پسر کوچولوی شیطون تو فامیل داریم که یکی -دو روز اختلاف سنی با پسر کوچیکه شما داره؛ من هر وقت می بینمش یادم می افته به پارمیدا !!! و حال و هوای اون روزای تالار)

این متنم مرتبط دیدم و دوست داشتم که شماها هم بخونید:

بیشتر آدم ها همه عمر تلاش می کنند به دیگران ثابت کنند که انسان های بدجنسی نیستند و برعکس بسیار رئوف و خوش طینت و خیرخواه اند. آنها معمولاً درگیر نقش بازی کردن در یک تئاتر فرضیِ درجه هشتِ دبستانی می شوند و دیالوگ ها را فراموش می کنند و از شدت مصنوعی بودن، بیننده را یاد انگورهای پلاستیکی آویزان از گوشه دیوار یک چلوکبابیِ بین جاده ای می اندازند. اگر از بیشتر آنها بپرسی بزرگترین ایرادت چیست؟ بدون فوت وقت آهی کوتاه می کشند و جواب می دهند: «متاسفانه زیادی مهربونم و بدی هارو زود می بخشم.» آنها همان هایی هستند که معتقدند جهان لیاقت شان را ندارد و هر روز دنبال موقعیتی می گردند تا یک جایی از جمله ی "گذشت زمان لیاقت من و بی لیاقتی تو رو نشون داد" استفاده کنند. آنها دوست دارند وقت و بی وقت از رافت و مهربانی خویش مثال بیاورند و در مقابل از بدی و کثافات جهان گله کنند.
واقعیت این است که هیچکس به آن بی نقصی و یا به آن وحشتناکی که فکر می کند نیست. همه ما در درونمان یک جعبه مداد رنگی 24 رنگ داریم که در شرایط و موقعیت های مختلف از یکی از آنها استفاده می کنیم. در روزهای سرخوشی سبزیم یا سرخ، در روزهای افسردگی زردیم یا خاکستری، در روزهای عاشقی سفیدیم یا صورتی و در زمان خشم و نفرت سیاهیم و سیاه.
همه ما بدجنسی هایی داریم. همه ما روزهایی حس کرده ایم که حالمان از کل ساکنین زمین به هم می خورد. همه ما اشتباهات کثیفی کرده ایم. همه مان یک روزی آنقدر گرفتار خشم شده ایم که به چیزی جز انتقام فکر نکرده باشیم. همه مان دست کم یکبار احساس گناهکار بودن کرده ایم.
اما چه اهمیتی دارد؟ مهم این است که هنوز چندین مداد رنگی دیگر در درونمان هست. مهم این است که هر روز می شود مدادی جدید را در دست گرفت و خود را رنگ کرد. غم انگیزترین آدم های دنیا آنهایی هستند که به تک رنگ بودن خود می بالند.#آنالی_اکبری

قبلا تا دلم میگرفت تو گوشیم دنبال شماره ای می گشتم که باهاش درد دل کنم و کسی رو پیدا نمیکردم جز مادرم
بعضی موقع ها که بهش زنگ میزدم عادت کرده بود و میگفت بازم ...
این روزها تا دل تنگ میشم یکی هست که انگار علم غیب داره و میفهمه دل تنگم و میاد سراغم
یکی که شب و روزش شده غصه های تو دلم و دلتنگی های من
شاید چون مثل خودم متولد پاییز هست واقعا درکم میکنه
دیشب ساعت حدود دو نیم بود
تو تنهایی خودم خوابم نمی یومد و فقط فکر فکر فکر میکردم و دلتنگی شدیدی داشتم
گاهی به حرف دلم گوش میکردم و میرفتم تو خاطرات گذشته غرق میشدم و گاهی به حرف عقلم گوش میکردم و گاهی خودم و سرزنش میکردم گاهی هم سرنوشت
تو همین حوالی ها صفحه لپ تابم روشن شد
ترسیدم
این موقع شب کی با من کار داره
اصلا حواسم بهش نبود
بازم خودش بود باران دختر داییم
تو این چند روزه هر موقع حالم بد بوده یه هو پیداش شده
از چشم هام و صورتم فهمید که حال خوبی ندارم
تا خود صبح حرف زدیم و نذاشت به اون تنهایی خودم برگردم با اینکه خستگی رو تو چهره اش می دیدم ولی قبول نمی کرد
صبح که بیدار شدم انقدر پیام داده بود که چرا جواب نمیدی و حالت بهتر شده و...
چرا انقدر به فکرم هستش
چرا اینقدر بهم اهمیت میده در صورتی که تو این چند سال حتی یه بار هم نشده خبری ازش بگیرم ولی اون همیشه حالم و از مادرم پیگیر بوده
تو این مدتی که با مادرم اینجا بود دوست داشت پیشم باشه و حرف بزنیم
یعنی این همه مدتی که درگیر رابطه خودم بودم تو فکر من بوده با اینکه میدونسته
اینقدر چهره اش پاک و معصوم هست انقدر خوش قلب و دل پاک که نمیشه بهش شک کرد
یعنی واسش مهم نیست این همه مدت درگیر یکی دیگه بودم !!!
خدا تقدیر و سرنوشتم این بوده ؟

سلام
شما از این نوشته من این همه نتیجه غلط گرفتید ؟؟؟
این نوشته در مورد حال من تو اون لحظه بود
لطفا قضاوت اشتباه نکنید
این همه تاپیک در مورد مشکلات افرادی هست که نیازمند کمک هستن تا زندگی شون و درست کنن
مشکلات اون افراد و نمی بینید و اومدید اینجا که در مورد این نوشته من این همه خودتون و درگیر کنید و بنویسید و حال من و خراب تر بکنید
ممنون از اینکه خواستید کمکی کرده باشید
اگه نمی تونید کسی رو درک نکنید حداقل نمکی روی زخم هاش نپاشید
ادامه ندید لطفا

سلام آقا سرشار


خوبی برادر؟

تو سایت دیده شدی ،،،ولی نیومدی از احوالت بگی ؟

نکنه رفتی؟

یا شاید در حال سفری ؟


میگن غازها همیشه در حال سفرند و گروهی مسیرهای طولانی را طی می کنند ،،،

هر موقع هر غازی خسته میشه ،،غاز دیگه به کمکش می یاد ،،،

غازها میدونند همبستگی و اتحاد رمر موفقیت در سفر ِ،،،

حالا به نظرت رمز موفقیت ما در سفر زندگیمون چیه ؟



به نظرم باید یه ایدولوژی برای خودمون داشته باشیم که در سخت ترین شرایط هم روحمون شاد باشه !

نظر شما ؟


.............


اون بنده خدا که دو دل بود منتظرت هست تو وبلاگش ،،،منم می یام اونجا چند تا نکته زیر خاکی بهت میگم :)

ok


ان شالله دلمون را با رنگ خدا نقاشی کنیم ،،،، چون اون موقع همیشه شادیم

نظرت چیه آقا سرشار ؟



موفق باشی دوست من
ارادتمند
باغبان

سلام

عزاداری های همه قبول،

نخ هاتون وصل ( به قول باغبان)

دل هاتون گرم حضور حضرت دوست

و لب هاتون شاد

---------------------------------------

یه روزی یه جا خوندم که خدا سه چیز را در سه چیز پنهان کرده:

شماره سوم اش این بود که خدا دوستان خودش را در میان همه مردم پنهان کرده. پس هیچ وقت هیج بنده ای را حقیر نشمارید شاید اون بنده خدا، ولی خدا باشد.


خلاصه اش اینکه یه نفر خدماتی تو محل کارمون داریم، قدش خیلی کوتاهه، از 100 متری هم معلومه چقدر آدمه ساده ای هست. چه برسه به اینکه باهاش هم کلام بشی.
این بنده خدا سواد زیادی نداره، ولی مسئول وام قرض الحسنه تعداد زیادی از همکاران هست. فقط و فقط به خاطر امانت داری اش. فکرش رو بکنید مدیری که با شاه فالوده نمی خوره و این بنده خدا زیر پاشو میره جارو میکنه، میاد از این بنده خدا وام میگیره


این بنده خدا وضع مالی خوبی نداره ولی دل بزرگی داره. تو یه گردهمایی به مناسبتی ( مثلا دهه فجر) به قید قرعه به حضار جایزه میدند، اسم این بنده خدا از صندوق قرعه کشی بیرون میاد و مجری میگه آقای بنده خدا برنده یه تلوزیون 42 اینچ میشه. همه دست و هورا میکشند و اینکه این بنده خدا چقدر ممکنه با فروش این جایزه جلو بیافته. ولی هر چقدر حضار منتظر میشوند، بنده خدا نمیره جایزه اش رو بگیره، خلاصه پیغام میفرسته که جایزه من رو بدین به فلان تازه دوماد و نو عروس که قراره با هم ازدواج کنند ( خوب فقط اون بنده خدا و چند نفر از همکاران نزدیک میدونستن اون زوج مشکل مالی دارند) ، جونم براتون بگه سالن ترکید و این مهربونی بنده خدا باعث شد به مدیر اصلیه فشار بیاد و مجبور شه اونم دست تو جیب بشه و به اون زوج هم یه سکه بده.

حالا من که هر وقت اون بنده خدا رو میدیدم و باهاش سلام و احوال پرسی میکردم و کلی ازش انرژی میگرفتم، ناراحتم

اون بنده خدا داره بازنشست میشه و من دیگه نمی بینمش


عوضش کلی براش خوشحالم که دیگه لازم نیست با اون جسم کوچولوش کلی بار رو جابجا کنه و هزار تا کار دیگه.

کاش از این بنده های خدا اینقدر زیاد بودند که با رفتنشون آدم دلتنگی نکنه.




---------------------------------------------------



پ ن : سرشار کجایی؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!

دوباره سلام
آهان پس یه جور امتیاز بوده این پر رنگ شدن.
من هم به نوبه خودم از دست اندرکاران این امتیاز دهیتشکر می کنم

بی نهایت عزیز خدا دخترت و البته پسرهاتو برات حفظ کنه
خدا همه بچه ها رو حفظ کنه

ولی برای من که بچه داری همراه با شاغل بودن خیلی استرس زا هستش
مثلا روزی که فرداش یک عالمه کار دارم و یک کلاس مهم، و یکهو پرستار بچه میاد میگه من از فردا نمی تونم بیام ببخشید (توی شهری که من هستم آدمها تعصبات خاصی دارن به نحوی که تعداد کمی از خانمها حاضرن سمت پرستار بچه رو داشته باشن هر چقدرم که بهشون پول بدی ممکنه قبول نکنن)
و اینکه من باید باز هم به دنبال یک فرد مناسب باشم
و مجبورم از مادرم بخوام با وجود کیلومتر ها فاصله (که تقریبا معادل 15 ساعت راه هست و هواپیمای مستقیم هم نداره و بین ساعتهای بلیط هواپیما ها انقدر فاصله هست که زمینی بیای راحت تری)، هر چه زودتر بیاد تا من اعتبار کاریم زیادی خدشه دار نشه
الان بچه دومم چهار ساله هست و تازه دارم یه نفس راحت می کشم که دیگه از دست پرستارهای بچه راحت میشم و از دست استرس های عجیب و غریبش

حالا این رو اصلا در نظر نمی گیرم که وقتی بچه ام یک سالش بود رییس دانشکده ازم خواست قبول کنم معاون آموزشی بشم و من که واقعا به خودم نمی دیدم این سمت رو با وجود بچه کوچک توی شهر غریب بتونم به نحو احسنت انجام بدم ردش کردم که بابت این موضوع چقدر سرزنش شدم و چقدر همه بهم گفتن باید یه کاریش میکردی
اینجور سمتها اینجا به شدت وابسته به سیاسی بازی هست و اینکه رییس به من این پیشنهاد رو داد خیلی اتفاق عجیبی بود چون من اصلا آدم سیاسی نیستم و کاملا بی تفاوت به مسایل این مدلی سرم به کار خودم گرمه. تقریبا یک استثنا تکرار نشدنی بود این پیشنهاد برای من.(کسانی که در این زمینه اطلاعات دارن میدونن که این سمتها چقدر امتیاز و پول برای فرد به همراه داره و علت اینکه همه براش سر و دست می شکنن در واقع همین موارد هست)

البته قبول دارم که یک بچه خوب ارزش گذشتن از این سمتها رو داره و من هم همیشه خدا رو بابت داشتن دو تا بچه خوب شاکر هستم
هرچند همیشه خیلی از دختربچه ها خوشم میومد و خیلی آرزوی داشتن دختر خودم رو داشتم ولی دیگه فایلش رو در ذهنم بستم

حالا فکر کنم باید به دنبال دو تا عروس خوب باشم که جای دختر نداشته من رو پر کنن

اگر دخترت هم شبیه عکس آواتارت باشه که خیلی نازه. ان شاالله بچه های گلت زیر سایه پدر و مادر سعادتمند بشن

صبا جان حق با شماست انسانها مثبت خالص یا منفی مطلق نیستند به عبارتی همه خاکستری هستن نه سیاه سیاه و نه سفید سفید
ولی باید قبول کرد که بعضی ها خاکستریشون به سمت سیاه تمایل داره و بعضی ها به سمت سفید

فرشته اردیبهشت عزیز خوبی؟آرامش به زندگیت برگشت؟

برای همه اعضا آرزوی آرامش و خوشبختی رو دارم

با عرض سلام خدمت اعضای تالار

خوب تاپیک احوالپرسی هست بنابراین حالتون چطوره؟ خوبید؟

از احوالپرسی که بگذریم راستش من اون موقع که عضو شدم این امضایی که الان دارم رو انتخاب کردم ولی اصلا یادم نیست چه جور میشد عوضش کرد و حقیقت اینه که زیادم حوصلم نمیاد بگردم دنبال راهش، این بود که گفتم بیام اینجا هم حالتون رو بپرسم و هم یه راه راحت پیدا کنم این گل و بلبل رو از امضای موجود حذف کنم
سلیقه آدم به مرور زمان تغییر می کنه دیگه