موضوع: بلد نیستم با دیگران حرف بزنم، چطور یاد بگیرم؟

سلام به همه دوستان.
من تو آداب معاشرت و صحبت کردن به شدت ضعف دارم و اصلا اینکار رو بلد نیستم. مثلا جدیدا وارد محیط کار شدم( مدرسه) اما اصلا نمیدونم چطوری با همکارام ارتباط برقرار کم، اصلا چی بگم و.... نه آداب معاشرت بلدم و بعد از سلام و علیک میمونم چی بگم و حرفم تموم میشه و هم حرفی برای گفتن ندارم. حتی وقتی کسی حرفی میزنه میمونم چی جواب بدم و زبونم بند میاد.
این مسئله واقعا خیلی دردسر ساز میشه برام و باعث میشه خیلی موقعیت هارو از دست بدم. خواهش میکنم کمکم کنید چطور این چیزا رو یاد بگیرم؟؟؟

سلام

کتاب بخونین و جلوی اینه تمرین کنین..

ولی اگه مشکل کم روئی و خجالتی بودن دارین از طریق مشاور اقدام کنین

نوشته اصلی توسط ammin

سلام


فقط‌توی محیط های جدید اینطوری هستید یا توی خانواده و جمع دوستانی که راحتید هم با این مساله مواجه هستید؟

نه همیشه همینطوری هستم. تو محیط های جدید که دیگه اصلا نمیتونم مثلا با کسی دوست شم یا کمی نزدیک شم و حرف بزنم. با دوستای صمیمیم هم که هستم بیشتر اوقات حرف کم میارم و نمیتونم حرف بزنم و همش ساکتم، یا خیلی کم چیزی به ذهنم میرسه که بگم. همش تلا شمیکنم و فکر میکنم چیزی برای گفتن پیدا کنم اما چیزی به ذهنم نمیرسه، یا بحثی هم شروع بشه زیاد نمیتونم ادامه‌ش بدم

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط جوادیان

سلام

کتاب بخونین و جلوی اینه تمرین کنین..

ولی اگه مشکل کم روئی و خجالتی بودن دارین از طریق مشاور اقدام کنین

چه کتاب هایی بخونم؟ و جلوی آینه چجوری باید تمرین کنم؟ چیو تمرین کنم وقتی اصلا چیزی بلد نیستم که تمرینش کنم

- - - Updated - - -

شاید کمی خجالتی هم باشم ولی مسئله بیشتر اینه که نمیدونم چطوری باید حرف بزنم، اصلا چی بگم، حرفی برای گفتن ندارم، رفیق شدن با دیگرانو بلد نیستم و...

سلام اقا مهدی
نگران نباشین‌..این هم راه حل داره‌...اول باید سعی کنید با خواهر و برادرتون یا مامان و بابا خوب حرف بزنید..یعنی برای شروع از تو خونه شروع کنید..بعدش با دوستایی که قدیمی هستن و خیلی وقته میشناسین سعی کنید بیشتر حرف بزنید..کار سختی نیست..و یه چیز دیگه اگه اون لحظه چیزی به ذهنتون نمیرسه لااقل فعالانه گوش بدین ...مهارت گوش دادن از مهارت حرف زدن خیلی مهمتره..منم تو محیط مجازی بهتر حرف میزنم تا تو محیط واقعی ...تو محیط واقعی مثل محل کار یا مهمونی ها اکثرا شنونده هستم تا گوینده..اما شنونده فعال..مثلا کسی داره برات حرف میزنه با توجه باش و عکس العمل نشون بده و سوال کن . حرف حرف میاره..‌اصلااا غم به دلت راه نده چون واقعا مشکل حادی نداری..مثلاا همین همدردی یا گروه های تلگرامی هم می تونه برای تمرین کردن ات خوب باشه‌.تو تایپک هایی که فکر میکنی میتونی راهنمایی کنی مشارکت کن و بنویس..یا گروه های تلگرام هم بد نیست..گاهی بحثی پیش میاد فعال باش و نظرت رو بنویس و گفتگو کن

نوشته اصلی توسط المای

سلام اقا مهدی
نگران نباشین‌..این هم راه حل داره‌...اول باید سعی کنید با خواهر و برادرتون یا مامان و بابا خوب حرف بزنید..یعنی برای شروع از تو خونه شروع کنید..بعدش با دوستایی که قدیمی هستن و خیلی وقته میشناسین سعی کنید بیشتر حرف بزنید..کار سختی نیست..و یه چیز دیگه اگه اون لحظه چیزی به ذهنتون نمیرسه لااقل فعالانه گوش بدین ...مهارت گوش دادن از مهارت حرف زدن خیلی مهمتره..منم تو محیط مجازی بهتر حرف میزنم تا تو محیط واقعی ...تو محیط واقعی مثل محل کار یا مهمونی ها اکثرا شنونده هستم تا گوینده..اما شنونده فعال..مثلا کسی داره برات حرف میزنه با توجه باش و عکس العمل نشون بده و سوال کن . حرف حرف میاره..‌اصلااا غم به دلت راه نده چون واقعا مشکل حادی نداری..مثلاا همین همدردی یا گروه های تلگرامی هم می تونه برای تمرین کردن ات خوب باشه‌.تو تایپک هایی که فکر میکنی میتونی راهنمایی کنی مشارکت کن و بنویس..یا گروه های تلگرام هم بد نیست..گاهی بحثی پیش میاد فعال باش و نظرت رو بنویس و گفتگو کن

مرسی از پاسختون. فقط چنتا سوال داشتم.
من رابطه‌م با خونوادم زیاد صمیمی نیست و اونجور جمع و یکی نیستیم، مخصوصا از پدرمادرم خیلی دور شدم. دوستی هم ندارم، چنتا دوست تو دانشگاه داشتم که بعد تموم شدن دانشگاه دیگه هرکی رفت شهر خودش و دتبال کار و زندگی خودش. الان هم محیط کارم یه شهر دیگه هست و فقط گاهی پیش خونوادمم.
اینکه میگید اول باید با خانواده خوب حرف بزنید رو میتونم انجام بدم ولی میشه بپرسم چرا خونواده؟
اینکه میگید شنونده باشمم اوکی، ولی هم حتی گاهی همین حرف های ساده که بعنوان عکس المعل باید بگمم نمیتونم بزنم و چی بگم (گاهی شاید چندساعت بعد که بهش فکر کنم یه حرفی بیاد تو ذهنم) هم اینکه نمیشه که 95 درصد فقط گوش بدی.
وقتی میخاستم مشکلمو بنویسم اینم میخاستم ذکر کنم که همه میگن حرف حرف میاره ولی تو مکالمات من حرف حرف نمیاره. برای اکثر ادما حرف زدن چیز خیلی خیلی ساده ایه و شاید درک نمیکنید اینکه یکی نمیتونه حرف بزنه یعنی چی، نمیدونم مشکلم چیه و از کجاست.
برای من که مشکل حادیه. همه چیز رابطه‌ست. الان هیچ دوست و رفیق و آشنایی ندارم، در مرحله بالاترش رابطه عاطفی نمیتونم داشته باشم و ندارم، تو کارم و زندگی اجتماعیم بدون ارتباط خوب موفق که هیچی، عادی و متوسطم نخواهم بود و هیچوقت زندگی خوبی نخاهم داشت اینجوری

سلام جناب. یه مقدار خودتونو بیشتر معرفی کنید که بشه بهتون راهنمایی هایی مطابق با شرایطتون رو داد. مثلا اینکه چند سالتونه؟ تنها زندگی می کنید یا با خونواده؟ این مشکل رو چند وقته دارید؟ از بچگی همین جوری بودید یا خیر؟ شغلتون چیه؟ (اینکه گفتید توی مدرسه کار میکنید یعنی معلم هستید؟) و جزئیات دیگه ای که فکر میکنید ممکنه دونستنشون مهم باشه.
در کل توصیه من اینه که فیلم های خوب و روز دنیا رو چه خارجی چه ایرانی زیاد ببینید و به مکالمات و عکس العمل های بازیگرها دقت کنید. رمان های سطح اول و معروف و خوب بگیرید و مطالعه کنید، سعی کنید خودتون رو بیشتر در معرض دیده شدن و ارتباط برقرار کردن قرار بدید مثلا باشگاه برید. سعی کنید برای برطرف کردن نیازهاتون از بقیه درخواست کمک کنید. مثلا اگر قصد دارید کاری انجام بدید در موردش با همکارا صحبت کنید و ازشون راهنمایی بخواید. برای مثال اگر معلم هستید از همکارای باتجربه تر بخواید از تجربیاتشون در مورد مدیریت کلاس و تدریس جذاب تر برای بچه ها بگن. همیشه خنده رو باشید و با همه سلام و احوال پرسی کنید، از مستخدم گرفته تا مدیر. لبخند داشتن باعث میشه بقیه راحت تر با شما ارتباط بگیرن و کم کم رو دور بیفتید.
توی پست قبلی گفتید رابطه تون با خونواده خوب نیست. خب چرا؟ به هر حال اصلی ترین آدمای زندگی شما خونواده شما هستن در درجه اول سعی کنید رابطه تون رو با اونا بهبود بدید. توی مهمونی های فامیلی و خونوادگی هم حتما شرکت کنید و به هر بهونه ای شده مثلا مناسبت ها به دیدن بزرگترا برید یا حداقل بهشون تلفن کنید.

نوشته اصلی توسط خانم مهندس

سلام جناب. یه مقدار خودتونو بیشتر معرفی کنید که بشه بهتون راهنمایی هایی مطابق با شرایطتون رو داد. مثلا اینکه چند سالتونه؟ تنها زندگی می کنید یا با خونواده؟ این مشکل رو چند وقته دارید؟ از بچگی همین جوری بودید یا خیر؟ شغلتون چیه؟ (اینکه گفتید توی مدرسه کار میکنید یعنی معلم هستید؟) و جزئیات دیگه ای که فکر میکنید ممکنه دونستنشون مهم باشه.
در کل توصیه من اینه که فیلم های خوب و روز دنیا رو چه خارجی چه ایرانی زیاد ببینید و به مکالمات و عکس العمل های بازیگرها دقت کنید. رمان های سطح اول و معروف و خوب بگیرید و مطالعه کنید، سعی کنید خودتون رو بیشتر در معرض دیده شدن و ارتباط برقرار کردن قرار بدید مثلا باشگاه برید. سعی کنید برای برطرف کردن نیازهاتون از بقیه درخواست کمک کنید. مثلا اگر قصد دارید کاری انجام بدید در موردش با همکارا صحبت کنید و ازشون راهنمایی بخواید. برای مثال اگر معلم هستید از همکارای باتجربه تر بخواید از تجربیاتشون در مورد مدیریت کلاس و تدریس جذاب تر برای بچه ها بگن. همیشه خنده رو باشید و با همه سلام و احوال پرسی کنید، از مستخدم گرفته تا مدیر. لبخند داشتن باعث میشه بقیه راحت تر با شما ارتباط بگیرن و کم کم رو دور بیفتید.
توی پست قبلی گفتید رابطه تون با خونواده خوب نیست. خب چرا؟ به هر حال اصلی ترین آدمای زندگی شما خونواده شما هستن در درجه اول سعی کنید رابطه تون رو با اونا بهبود بدید. توی مهمونی های فامیلی و خونوادگی هم حتما شرکت کنید و به هر بهونه ای شده مثلا مناسبت ها به دیدن بزرگترا برید یا حداقل بهشون تلفن کنید.

سلام، ممنون از راهنمایی هاتون. من 24 سالمه، تنها زندگی میکنم. از بچگی که خجالتی بودم ولی کم حرف نبودم، همیشه تو دوست پیدا کردن و ارتباطات ضعیف بودم و دوستام کسانی بودند که خودشون اومده بودن طرفم و باهام دوست شده بودن وگرنه خودم تاحالا نشده برم طرف کسی که باهاش دوست بشم. همیشه هم تو خونه بودم، بجز مدرسه دوستی نداشتم که باهاش بیرون برم. ولی فکر میکنم از اواسط دوران دبیرستان بود که دیگه دیدم تو حرف زدن و ارتباطاتم و دوستیابی خیلی ضعیفم و یه جدایی بین من و هم سن هام افتاده و دیگه کم کم خیلی کم حرف تر شدم، تو خونه هم از همون موقعا کم حرف تر شدم، نمیدونم چرا، و بخاطر این مشکلم از پدرمادرم هم خیلی ناراحت بودم که مارو اینجوری بار آوردن و کم کم دیگه از اونا هم فاصله گرفتم. (مثلا اجتماع گریز، بدبین به عالم و ادم، وسواسی... بودن و مارو هم اینطوری کردند)
بله معلم هستم. بخاطر کارم اومدم یه شهر کوچیکی که همه ترک زبان هستن و من اصلا ترکی بلد نیستم، اینم بخاطر این گفتم که شاید حالا که میخوام تو حرف زدن بهتر بشم بیشتر مشکل ساز بشه.
اینکه میگید مثلا برم باشگاه، یمدت میرفتم، باشگاه یا کلاس های مختلف، ولی اصلا نمیدونستم چطوری با بقیه ارتباط برقرار کنم و اصلا نمیتونستم، همه اکثرا همو میشناختن رفیق بودن ولی من همش تنها کار خودمو میکردم، این بیشتر ادمو اذیت میکنه.
فامیل زیادی هم نداریم، از همون چنتا هم فقط با چنتاشون رابطه کمی داریم

نوشته اصلی توسط باران13

سلام عزیزم


به رفتار و ژست های آدمای اطرافت خیلی دقت کن از هر ژستی که خوشت اومد کپی کن، به کلمات و زبان بدنشون دقت کن و کپی کن! بعد جلوی آینه تمرین کن، یه مدیری داشتم زبان بدن و کلماتش عالی بود هر چیزی که ازش یاد می گرفتم رو یادداشت می کردم و به خودش پس می دادم! پس تا می تونی کپی کن! یه مثل انگلیسی میگه fake it until you make it، کپی کن و تکرار و این تکرارها میشه عادت میشه و این عادات شخصیت رو می سازه


نگرش به اشتباه
من حس می کنم تو از اشتباه می ترسی، اشتباه چیزی که به ما یاد میده و روتین و یکنواختی رو می شکنه، یه اشتباه هرچقدر بزرگ تر بشه عمق آموزشش هم بیشتر میشه و دیگران هم ازت درس می گیرند! اصلا خیلی از کشفیات بشر از روش سرندیپیتی بوده(یعنی از روی اشتباه) یا به قول ادیسون من 10000 بار اشتباه نکردم من 10000 تا راه حل پیدا کردم که به درد این مسعله الان نمی خورن! اوشو قشنگ میگه که تا می تونی تو زندگیت اشتباه کن ولی یک اشتباه رو دوبار تکرار نکن! این چیزی که تو رو خردمند می کنه! عین خیالت هم نباشه اشتباهات و گاف هایی که میدی!


سطح یا benchmark واسه خودت تعریف کن
ما آدما معمولا خودموم رو با متوسط ها مقایسه می کنیم که اشتباه! مثلا تو صحبت کردن میگیم من در حد هنری کسینجر نیستم ولی باید از یه فرد منزوی بهتر باشم، ما بهتر خودمون رو با خودمون بسنجیم و جلو بریم، مثلا شما تو صحبت کردن باید سطحت رو برای شروع با همکارت نسنجی، مثلا نیایی و بگی من باید مثل این ارتباط برقرار کنم، باید بگی من فعلا تواناییم اینه که بگم " سلام، حال شما خوب؟ " من می دونم که توانایی گفتن اینو دارم پس از اینجا شروع می کنم کم کم میرم جلو و مکالماتم رو طولانی تر می کنم! مقایسه اعتماد به نفس رو پایین میاره ولی ارزیابی و نظارت بر خویشتن عامل پیشرفت و اعتماد به نفس بالاتر


همیشه در معرض باش
همیشه داوطلب شو، تو گروه های مختلف عضو شو چه مجازی چه واقعی اظهار نظر کن ولو کوتاه یا حتی فقط یه سلام بگو، از اشتباه نترس، تو چشم و مرکز باش اولش سخت ولی عادت می کنی مثل رانندگی که اولش سخت و بعدش عادت می کنه، ترس و خجالت طبیعی ولی تو شجاع باش و عمل کن با وجود خجالت یا ترست، هر چی آدم بیشتر تجربه و مراوده کنه بیشتر رشد می کنه پس خودت بسته و منزوی نکن


حتما برو پیش مشاور چون حس می کنم مشکل تو فقط برقراری ارتباط نیست



همیشه در آرامش باشی

ممنون، حرفاتون خیلی کمک کننده‌ست. میشه بگید اینارو از کجا یاد گرفتید که منم یاد یگیرم؟
درمورد اینکه میگید مشکلم فقط برقراری ارتباط نیست میشه بگید فکر میکنید مشکلم چیه؟
پیش مشاور هم میرم ولی هنوز نتیجه خاصی نگرفتم :-|