موضوع: آیا وسواس فکری دارم؟

سلام من 31 سالمه مجردم، فوق لیسانس دارم و کارمندم
من توی تصمیم گیری مشکل دارم. همش از این شاخه به اون شاخه می پرم اصلا تمرکز ندارم. یه روز می خوام دکتری داخل بخونم یک ماه کتاب می خرم می شینم می خونم ماه بعدش ولش می کنم. یکی می بینم داره میره خارج میگم خب منم میرم خارج چرا عمرم تلف کنم اینجا تا دو ماه همینطوری کلاس زبان میرم هی پرس و جو می کنم دوباره ول می کنم. هر لحظه یه تصمیم برای زندگیم می گیرم. یه روز می خوام برم کلاس نقاشی یک روز کلاس ورزش یک روز کلاس زبان فرانسوی یک روز زبان آلمانی یک روز زبان انگلیسی یک روز می گم من نباید کارمند باشم باید واسه خودم کار کنم هی ایده های مختلف بررسی می کنم ولی هیچ وقت عملیاتیشون نمی کنم. هر روز یه تصمیمی می گیرم و به هیچ کدوم هم پایبند نیستم از دست خودم خسته شدم. اگر با کسی آشنا بشم واسه ازدواج همه برنامه هام از یادم میره یکم که با اون آدم میرم جلو ازش خسته میشم می گم من باید کار کنم چرا اصلا باید ازدواج کنم بعد که موضوع خواستگاری تمام میشه دوباره از نو همه ی این کارها رو می کنم. هیچ وقتم از خودم راضی نبودم. نمی دونم باید چکار کنم دلم می خاد ثبات داشته باشم هی این شاخه اون شاخه نپرم. مطمئنم توانایی های زیادی دارم ولی از بس هر روز تصمیمم عوض میشه موفق نیستم. تقریبا دیگه همه اینو فهمیدند و مسخره میشم بابت این موضوع. آیا نشانه های وسواس باید چکار کنم تا اصلاح بشم؟ باید بگم اعتماد به نفسمم پایینه هر کس هر چیزی بهم بگه بدون اینکه فکر کنم می پذیرم چون فکر می کنم همه بهتر از من می فهمند

سلام
به نظرم شما استرس و اضطراب دارید. علتش هم شرایط سنی، ازدواج نکردن و شاید بعضی مسایل دیگه باشه.
به دلیل همین وضعیت روحی "انگیزه" و قدرت "تمرکز" بر روی کارهاتون رو ندارید.

تنها راه مراجعه به "روان پزشک" و درمان است. اقدام نکنید مدام بدتر میشه. حتما به یه روان پزشک خوب مراجعه کنید. نگران هم نباشید. اولش یه کم سخته بعد به تدریج روحیه تون بهتر میشه.

موفق باشید

*****************
خانم ff25

شما هم همین وضعیت رو دارید. شما هم حتما به دکتر مراجعه و درمان کنید.

شما هم موفق باشید

ممنون از پاسخی که دادید من دو ماه هفته ای یک جلسه دارم میرم مشاوره. انقدر مشکلاتم زیاده که وقتی میرم نمی دونم در مورد کدوم صحبت کنم. مشاور فعلا کتاب درمانگاه احساسات بهم معرفی کرده که بخونم و تمرین هاش انجام بدم.
دوماه اصلا شاد نیستم. تو خونم دلم میخاد برم سرکار. سرکارم دلم می خواد برم خونه. دلم نمیخاد با هیشکی حرف بزنم. همش اعصابم خورده. دلم میخاد یه کاری برای زندگیم بکنم ولی نمی دونم چکار کنم که پاش وایسم و بعد از دو هفته ولش نکنم

سلام sahar202 جان
به نظرم این مشکل شما وسواس فکری نیستش فقط به خاطر اینه که تصمیمات کوتاه مدت میگیرین و بابت کاری که انجام میدی هدف مشخص و دنباله داری نداری وبه عبارتی نمیدونی دنبال چی هستی و از زندگیت چی میخوای اگر هدفمند و با اراده باشی مثل کوه پای هدفت بمونی هیچ چیزی نمیتونه نظرتو عوض کنه. من شمارو نمیشناسم و نمیتونم بگم که چه کاری برای شما درسته ولی به نظرم بهتره اول مهمترین هدفت رو مشخص کنی یعنی تصمیم بگیری که قصد ازدواج داری یا نه؟ و بعد متناسب با اون بقیه برنامه هاتو تنظیم کنی و تا تمام نشده سراغ یه شاخه ی دیگه نپری.
موفق باشی دوست عزیز

نوشته اصلی توسط sahar202

ممنون از پاسخی که دادید من دو ماه هفته ای یک جلسه دارم میرم مشاوره. انقدر مشکلاتم زیاده که وقتی میرم نمی دونم در مورد کدوم صحبت کنم. مشاور فعلا کتاب درمانگاه احساسات بهم معرفی کرده که بخونم و تمرین هاش انجام بدم. دوماه اصلا شاد نیستم. تو خونم دلم میخاد برم سرکار. سرکارم دلم می خواد برم خونه. دلم نمیخاد با هیشکی حرف بزنم. همش اعصابم خورده. دلم میخاد یه کاری برای زندگیم بکنم ولی نمی دونم چکار کنم که پاش وایسم و بعد از دو هفته ولش نکنم

کتاب خواندن خوبه ولی مشکل شما و دوستان مشابه شما رو حل نمی کنه. همانطور که وقتی جسم تون مریض میشه باید دارو مصرف کنید تا بهبود پیدا کنید زخم های روحی هم نیاز به دارو دارند. مسائل رو با هم اشتباه نکنید. کتاب به شما آگاهی و دانش میده چطور زندگی کنید ولی دردتون رو معالجه نمی کنه. البته بعضی وقت ها بدن یا روح آنقدر قوی هستند که بدون دارو خودشون رو درمان می کنند. ولی در بسیاری موارد که زخم بطور طبیعی قابل درمان نیست یا مزمن شده نیاز به درمان داروئی و غیره است. مورد شما و دوستان دیگری که در بعضی پست ها براشون توصیه به مراجعه به رون پزشک کرده انم به نظر نیازمند درمان بوده اند. از ما گفتن بود. موفق باشید

نوشته اصلی توسط sahar202

ممنون از پاسخی که دادید من دو ماه هفته ای یک جلسه دارم میرم مشاوره. انقدر مشکلاتم زیاده که وقتی میرم نمی دونم در مورد کدوم صحبت کنم. مشاور فعلا کتاب درمانگاه احساسات بهم معرفی کرده که بخونم و تمرین هاش انجام بدم. دوماه اصلا شاد نیستم. تو خونم دلم میخاد برم سرکار. سرکارم دلم می خواد برم خونه. دلم نمیخاد با هیشکی حرف بزنم. همش اعصابم خورده. دلم میخاد یه کاری برای زندگیم بکنم ولی نمی دونم چکار کنم که پاش وایسم و بعد از دو هفته ولش نکنم

کتاب خواندن خوبه ولی مشکل شما و دوستان مشابه شما رو حل نمی کنه. همانطور که وقتی جسم تون مریض میشه باید دارو مصرف کنید تا بهبود پیدا کنید زخم های روحی هم نیاز به درمان دارند. مسائل رو با هم اشتباه نکنید. کتاب به شما آگاهی و دانش میده چطور زندگی کنید ولی بیماری تان رو معالجه نمی کنه. البته بعضی وقت ها بدن یا روح آنقدر قوی هستند که بدون دارو خودشون رو درمان می کنند. ولی در بسیاری موارد که زخم بطور طبیعی قابل درمان نیست یا مزمن شده نیاز به درمان داروئی و غیره است. مورد شما و دوستان دیگری که در بعضی پست ها براشون توصیه به مراجعه به رون پزشک کرده انم به نظر نیازمند درمان بوده اند. از ما گفتن بود. موفق باشید

نوشته اصلی توسط sahar202

ممنون از پاسخی که دادید من دو ماه هفته ای یک جلسه دارم میرم مشاوره. انقدر مشکلاتم زیاده که وقتی میرم نمی دونم در مورد کدوم صحبت کنم. مشاور فعلا کتاب درمانگاه احساسات بهم معرفی کرده که بخونم و تمرین هاش انجام بدم. دوماه اصلا شاد نیستم. تو خونم دلم میخاد برم سرکار. سرکارم دلم می خواد برم خونه. دلم نمیخاد با هیشکی حرف بزنم. همش اعصابم خورده. دلم میخاد یه کاری برای زندگیم بکنم ولی نمی دونم چکار کنم که پاش وایسم و بعد از دو هفته ولش نکنم

کتاب خواندن خوبه ولی مشکل شما و دوستان مشابه شما رو حل نمی کنه. همانطور که وقتی جسم تون مریض میشه باید دارو مصرف کنید تا بهبود پیدا کنید زخم های روحی هم نیاز به دارو دارند. مسائل رو با هم اشتباه نکنید. کتاب به شما آگاهی و دانش میده چطور زندگی کنید ولی دردتون رو معالجه نمی کنه. البته بعضی وقت ها بدن یا روح آنقدر قوی هستند که بدون دارو خودشون رو درمان می کنند. ولی در بسیاری موارد که زخم بطور طبیعی قابل درمان نیست یا مزمن شده نیاز به درمان داروئی و غیره است. مورد شما و دوستان دیگری که در بعضی پست ها براشون توصیه به مراجعه به رون پزشک کرده انم به نظر نیازمند درمان بوده اند. از ما گفتن بود. موفق باشید

نوشته اصلی توسط sahar202

ممنون از پاسخی که دادید من دو ماه هفته ای یک جلسه دارم میرم مشاوره. انقدر مشکلاتم زیاده که وقتی میرم نمی دونم در مورد کدوم صحبت کنم. مشاور فعلا کتاب درمانگاه احساسات بهم معرفی کرده که بخونم و تمرین هاش انجام بدم.
دوماه اصلا شاد نیستم. تو خونم دلم میخاد برم سرکار. سرکارم دلم می خواد برم خونه. دلم نمیخاد با هیشکی حرف بزنم. همش اعصابم خورده. دلم میخاد یه کاری برای زندگیم بکنم ولی نمی دونم چکار کنم که پاش وایسم و بعد از دو هفته ولش نکنم

کتاب خواندن خوبه ولی مشکل شما و دوستان مشابه شما رو حل نمی کنه. همانطور که وقتی جسم تون مریض میشه باید دارو مصرف کنید تا بهبود پیدا کنید زخم های روحی هم نیاز به درمان دارند.
مسائل رو با هم اشتباه نکنید. کتاب به شما آگاهی و دانش میده چطور زندگی کنید ولی بیماری تان رو معالجه نمی کنه. البته بعضی وقت ها بدن یا روح آنقدر قوی هستند که بدون دارو خودشون رو درمان می کنند. ولی در بسیاری موارد که زخم بطور طبیعی قابل درمان نیست یا مزمن شده نیاز به درمان داروئی و غیره است. مورد شما و دوستان دیگری که در بعضی پست ها براشون توصیه به مراجعه به روان پزشک کرده انم به نظر نیازمند درمان بوده اند.

از ما گفتن بود.
موفق باشید

از راهنمایی شما سپاسگذارم. احساس می کنم مشاور هیچ کاری نکرد فقط من هر جلسه میرم صحبت می کنم بدون اینکه راه حل بده.
نمی دونم باید چکار کنم. کتاب می خونم. ویس گوش میدم حالم بهتر بشه خوب نمیشم. همش بغض و گریه دارم. چه قرصی باید بخورم؟ استرسم کمتر شده خیلی ولی فکر و خیال امانمو بریده.

سلام سحرجان
به نظر میرسه مشکل شما فراتر از چیزیه که برای سوال مطرح کردی. قطعا مشکلات پایه ای وجود دارن که تا این حد تو رو آشفته کردن و ثباتت رو گرفتن. برای همین نیاز به خیلی صحبت کردن و گفتن از خودت و شرایط زندگیت و اتفاقاتی که برات افتاده داره تا اصلا مشاور بفهمه موضوع چی هست. ولی خب نمیدونم حالا اگه چند جلسه ست داری میری و هیچ کاری نکرده فقط گفته فلان کتاب رو بخون به نظرم تجربه و علم کافی رو نداره . یه بار از یه فامیلمون که روانشناسی خونده بود در مورد وسواس فکریم راه حل خواستم، گفت کتاب وسواس فکری نوشته ی فلانی رو بخون! و در مورد وسواس مامانم پرسیدم گفت کتاب وسواس تمیزی نوشته ی فلان رو بخون! فهمیدم مسائل تخصصی رو باید از متخصصش پرسید. شاید مشاوری که رفتی در حد مسائل معمولی و رایج توانایی داره و بهتره روانشناس یا حتی روانپزشک مناسبتر و معتبرتری پیدا کنی
البته دارو خوردن هم زیاد خوب نیست ولی خب اگه وضعت با فقط حرف زدن درست نشه میتونه کمک کننده باشه

من خودم میدونم دقیقا مشکلاتم مربوط به چی هستش و ریشه اش کجاست به مشاور هم گفتم ولی راه درمانش رو نمی دونم تا به حال هم چندین مشاوره رفتم ولی همگی کتاب معرفی کردند و مدام می گند باید بریم به بچگی و این ها رو برطرف کنیم ولی با وجود چندین جلسه هیچ کار خاصی نمی کنند. من خودم یکم روی خودم کار می کنم حالم بهتر میشه و دیگه مشاور ول می کنم ولی هیچ وقت مشکلم ریشه ای درمان نمیشه

ببینید این مشکل من بر می گرده به دوران مدرسه دبستان راهنمایی و دبیرستان. من همیشه با خواهر بزرگترم بخاطر درس توسط مادرم، خواهرم و معلم های مدرسه مقایسه می شدم. همین مورد باعث اشتباهات تو زندگی من شد فکر می کردم با هر پسری که ازدواج کنم می فهمه من خنگم کسی خواستگاری من نمیاد. من اعتماد به نفسمو از دست دادم با اینکه الان موقعیت خیلی خوبی دارم از لحاظ تحصیلی، کاری و موقعیت اجتمانی. ولی همش بقیه رو نسبت به خودم برتر می بینم به خاطر همین به خودم و تصمیمات خودم اعتماد ندارم. هر کس تصمیمی برای زندگیش می گیره می گم این تصمیم بهتری هستش کاری که خودم می خواستم انجام بدم ول می کنم و میرم سراغ یه کار دیگه. من می دونم مشکلم بر می گرده به مقایسه ها و تهقیر خانوادم بخاطر اینکه درسم خیلی خوب نبوده ولی نمی دونم برای برطرف کردنش باید چکار کنم. من اعتماد به نفس ندارم با کسی حرف نمی زنم چون می ترسم اگر حرف بزنم به من بگند تو خنگی.

سلام

دوست عزیز یه فرصت و بازه زمانی مشخصی برای استراحت و فک کردن به خودت بده..

وقتی میخوای دست به کاری بزنی قبل از شروع و هجوم بردن به سمتش کمی راجبش فک کن ..از کسائی که تو اون کار یا رشته هستن پرس و جو کن.. تحقیق کن و بعد ببین اگه بدردت میخوره برو سمتش..

شما تو ذهنتون پرونده های زیادی رو باز کردین و چون همشون نیمه تموم موندن براتون تولید اضطراب میکنه..

مثلا امروز بشینین یکی یکی کلاسهائی رو که رفتین و بعدا متوجه شدین اصلا بدردتون نمیخوره رو رو کاغذ بنویسین و جلوش بنویسین که مختومه شد..

همینطور ادامه بدین و بنویسین و پرونده هائی رو که نمیدونین ببندین یا باز بذارینو پشت صفحه بنویسید و راجبش از فردا تحقیق کنین..

پارت دوم راهنمائی در مورد خنگ بودن ..

نمیدونم مجموعه دورهمی مهران مدیری رو دیدین یا نه ..اون قسمتی که میگفت من تو تشخیص جهت و سمت مشکل جدی دارم و حتی راه خونمونو بعضی موقعها گم میکنم..

حالا ایشون با این همه کارنامه درخشان و هوش بالائی که دارن همچین مشکل بزرگی دارن ..و چلوی این همه بیننده اعتراف میکنن. و هیچ اتفاقی نمیفته ..

ولی شما بخاطر ترس از اینکه بهتون خنگ بگن خودتونو از هر چیزی محروم میکنین ..

اگه میخواین واقعا مشکلتون حل بشه یه هدف و مسیری رو برا خودتون بکشین و در راستای اون حرکت کنین.. اینجوری هدفتون نمیذاره سمت کارهای بیهوده کشیده بشین..

اگه هدف بزرگی تو ذهن ندارید از هدفهای کوچیک شروع کنین .. تا کم کم عادتون بشه و از این شاخه به اون شاخه پریدن خلاص بشین..

من مطمئنم شما خیلی هوش بالائی دارین فقط ترس الکی ذهنتونو فیلتر کرده ..

هیچ کس به شما خنگ نمیگه مگر اینکه خودتون بهش القا کنین ..چون هیش کس انیشتین نیست و همه ادمها مثله خودتون هستن..