موضوع: پیشنهاد آشنایی که باعث ناراحتی من شده

نوشته اصلی توسط نجمه چ

توقع داشتم یکم توجه میکرد که من هم شرایط اون آقا رو حداقل درحد عکس و شغلش بدونم ، و بعد عکس مو بگیره

نجمه جان، وقتی چنین چیزی برات مهمه، خودت نباید قبل از گرفتن اطلاعات کلیِ اون آقا، عکست رو می دادی.

وقتی شما خودت توقعات خودت رو در لحظه درست تشخیص ندادی و به خاطر نیاوردی، چه انتظاری از دوستت داری؟

ناراحتی شما در واقع از بی توجهی خودت به خواسته هات هست. داری انتقالش می دی به دوستت.

هرکسی برای خودش یه اصول و معیارهایی داره. مثلا من دوست ندارم یه معرف قبل از اینکه نظر آقای مورد نظرش رو بدونه، نظر من رو بپرسه، حالا در هر سطحی. چون دوست ندارم به کسی فکر کنم که هنوز به من فکر نکرده و تمایلی نداره. و مثلا من بگم آشناییمون از نظر من ایرادی نداره، بعدا اون آقا اصلا نخواد آشنا بشه و من سبک بشم. بنابراین به عهده معرف می گذارم که من رو به هرکس که خواست معرفی کنه. و اگه سوالی ازم بپرسه یا عکس بخواد، راحت می دم. سوال خاصی هم نمی پرسم و اعتماد می کنم که این فردی که داره من رو معرفی می کنه، حتما اون فرد رو از نظر کلیات همسنگ من دیده (هرچند گاهی خلافش هم پیش اومده، اما بازم من اکثریت رو در نظر می گیرم).

چه قبل و چه بعد از مطرح شدن قضیه توسط آقای مورد نظر هم معرف بیچاره رو خیلی درگیر نمی کنم، یا سوال پیچش نمی کنم (خودم به سرم اومده). اون یه لطفی داشته و یه معرفی ای کرده، دیگه این وظیفه ی خود منه که طرفم رو بشناسم.

حالا شما طرز فکرت متفاوت با منه، بنابراین خودت باید مطابق با خواسته ات رفتار کنی و بگی قبل از دادن عکست، لازمه فلان موارد رو بدونی تا ببینی می خوای عکست رو بدی یا نه. که البته با اینکار داشتی نشون می دادی که دوستت رو قبول نداری که تو رو به مورد مناسبی (از نظر کلیات) معرفی می کنه. بنابراین خودت باید ببینی طرف آدم پرت و پلایی نباشه.

این چیزها رو آدم به تجربه یاد می گیره. و حالا شما می دونی دفعه بعد دوست داری چطور رفتار کنی.

هر جور فکر میکنم راه دیگه ای نبود دوستتون انجام بده ... در واقع اول اون اقا باید شرایط یا چهره شمارو بپسنده .. این به این معنی نیست که نظر شما اهمیتی نداره بلکه در مرحله ی دوم این شمایید که عکس یا خودشون و شرایطشون رو میبینید و نظر میدین .
در کل دلیلی واسه ناراحتی نیست . بنده خدا دوستتون هم نیتش خیر بوده

نجمه عزیز. من به شخصه دوس ندارم عکسمو بفرستم برای دوستم تا اونم بفرسته برای یه پسری که شاید من و بپسنده شایدم نه. اینو دقیقا زمانی بهش پی بردم که یه خانم برای خواستگاری از برادرش اومده بود خونمون و من و دید و رفت، جلسه بعدی در کار نبود و این من و خیلی اذیت کرد، نه اینکه رفتنا، به خاطر اینکه من هرگز اون پسر رو ندیدم درحالی که بیرون رفتنی اون خانم رو با خانوادشون میبینم و قطعا یکی از اون پسرای دور و برش برادرشه و قطعا من و میشناسه چون خواهرش بهش گفته. کاش ما هر دو همدیگه رو میدیدیم و اگه دوست داشتن یا تفاهمی نبود من باهاش کنار میومدم. از اون تاریخ به بعد من برای پسر و خانواده ای که یه جا بیان خواستگاریم ارزش و احترام ویژه ای قائلم حتی اگه اون جلسه آخرین جلسه باشه.

چن روز پیش هم یه خانمی از خالم عکس من و خواسته بود (با تاکید بر عکس تمام قد!!!!) که شوهر خالم (خدا خیرش بده) گفته بود ما عکس دختر به کسی نشون نمیدیم، می خواین یه جلسه خصوصی قبل خواستگاری بذاریم تا همدیگه رو ببینین.

به نظرم دوست شما می تونست روش بهتری در پیش بگیره. یه جلسه تو پارک یا کافی شاپ ترتیب می داد، یا حتی می تونست برنامه بچینه با پسره از مسیر عبوری شما مثلا اتفاقی رد بشن. درسته واسطه شدن برای امر خیر خیلی سخته و هیچ شکی در این نیس، اما نباید یکی از دو طرف حس آزردگی بهش دس بده. دختر وسیله اشپز خونه یا لباسی چیزی نیس که اول پشت ویترین نگاش کنی و بعد تصمیم بگیری بری خواستگاریش یا نه. درسته خیلیا در وهله اول ممکنه جذب ظاهر یه دختر بشن اما این کارم باز آداب خاص خودشو داره.

مطمئن نیستم کار دوستت توهین بوده باشه اما می تونست شکل بهتری به خودش بگیره
کار بدی نکردی به شوخی گفتی برا منم یه کیس پیدا کنین. اتفاقا دل و جرات می خواد
از نظر من اشتباه کردی عکستو فرستادی