با سلام و خسته نباشید خدمت دوستان و مدیران محترم تالار
من 35 ساله و همسرم 38 ساله هستن 5 ساله که ازدواج کردیم و یه پسر 4 ساله داریم . دوست دارم برای فرزند دوم اقدام کنم ولی شک و تردیدهایی به سراغم میاد که مانع میشه لطفا راهنماییم کنید
1) وقتی اوضاع زندگیم آرومه و روحیه ام خوبه دوست دارم بچه دوم بیارم به دلایل زیر:
- از نظر مالی خداروشکر مشکلی نداریم چون هردو شاغل هستیم.
- پسرم خیلی ابراز میکنه که مامان به خدا بگو یه نی نی تو شکمت بزاره اسمشو بزاریم فلان
- خودم از مجردیم دوست داشتم 3 تا بچه داشته باشم چون واقعا میبینم که تو سنین بالا هم برای پدرو مادر خوبه هم خود خواهربرادرها به درد هم میخورن و دلم نمیاد پسرم تنها باشه.
-شوهرم هم بی میل نیست
-نمیخام هم اگه قراره فرزند دومی باشه خیلی دیر بشه و فاصله سنی دو تا بچه زیاد باشه چون هردوشون اذیت میشن
- دلم برای پسرم میسوزه که همش دنبال جاهای شلوغه و از خلوتی خونه حوصله اش سر میره
- همسرم وقتی اوضاع خوبه خیلی کمک حالم هست تو کارهای خونه و بچه داری حتی غذا پختن
2) وقت هایی که از این تصمیم پشیمون میشم
- چون همسرم بسیار حساس و زود رنج هست وقتی پیزی برخلاف میلش باشه جو خونه رو بهم میریزه و حاضرم نیست کوتاه بیاد حتی بخاطر بچه مون و اینقدر دعوا رو کش میده تا من از شدت گریه بیحال بشم یا واسطه بیاد وسط و الان پسرم بخاطر همین تنش ها دچار لکنت زبان هست و در حال درمانش هستیم
- تو این دعواها گاهی فکر میکنم شاید اگه جدا باشیم برای بچه مون هم بهتره کمتر آسیب میبینه
حالا نمیدونم تو این زندگی ای که مثل همه زندگی ها بالا پایینش زیاده البته خداییش روزهای خوشش بیشتره ولی وقتی بد هم بشه افتضاح میشه در واقع همه میگن شوهر من یا صده یا صفر حد وسط نداره
منم میدونم رفتنی نیستم چون ما زندگیمون رو با عشق شروع کردیم و همیشه ته همه دعواها همون عشق و علاقه بوده که زندگیمون رو حفظ کرده
با این اوصاف به نظر شما فکر بچه دوم باشم یا به همین یه بچه اکتفا کنم.
ممنون از همگی
علاقه مندی ها (Bookmarks)