موضوع: تصمیم به برگزار نکردن مراسم عروسی به خاطر تفاوت فرهنگی

سلام
اگر قرار باشه تعداد 160 نفر رو شام بدین و پذیرایی کنید خوب منطقی این هست که لباس عروس و آرایشگاه هم داشته باشید حداقل یه لباس در تیپ لباس نامزدی

اصلا تنها قسمت ماندگار اینجور مراسم همون عکسهایی هست که زن و مرد با تیپ عروس و داماد میگیرن و این دقیقا چیزی هست که ممکن هست روزی در آینده حسرتش رو بخورید

شما ساکن کدام شهر خواهی شد شهر خودتون یا شهر همسرتون؟

حد و مرز رو در آینده با افراد مشخص می کنی
مراسم عروسی رو اگر بتونی بی دعوا و دردسر رد کنی شاهکار کردی
آدمهای عادی هم توی اینجور مراسم امکان دعواشون هست چه برسه به افراد پرخاشگر

ولی کلا فکر می کنم فعلا این یه موردرو چشم پوشی کن و بذار به عهده شوهرت
ایشون خانوادش رو بهتر می شناسه و یه تصمیم معقولتر احتمالا بتونه بگیره

تعیین حد و مرز و ... رو بذار برای بعد عروسی یعنی در زمانی که شما و همسرت واقعا یه خانواده مستقل شده باشید
این موضوعو رها کن و خودت رو به آرامش برسون

نوشته اصلی توسط ستاره زیبا

من جای شما بودم اصلاااااااا کاری به اینکارا نداشتم شما میخواستی همسرت در مضیقه نباشه و گفتی عروسی نمیخام تا این حد وظیفه شما حالا که خونواده خودش اسرار دارن بذار فقط و فقط همسرت و خونوادش باهم رودررو بشن شما خودت خراب نکن اگر همسرت در توانش باشه جلو خانوادش حرف خودش پیش ببرهذکه چه بهتر اگر نتونه و عروسی سنگین بگیره چون در توان مالیش نیست بدی خونوادش رو به وضوح میفهمه و این بعدها در زندگی بدرت میخوره
شما اصلاااا دخالت نکن نه بگو بگیر نه بگو نه خودش مرده باید از پس مشکلش بربیاد!!!!
شما فقط تماشا کن و تابع اتفاق باش
هیییچ وقت خودت خراب نکن خانواده ممکنه گوشت هم بخورن ولی استخون هم دور نمیندازن!!!!! خودشون باهم کنار میان

ممنون از راهنماییتون
من هم دوست دارم به اونجایی برسم که اینجور مسائل ذهنم رو درگیر نکنه اما وقتی میبینم من دارم برای زندگی خودم چقدر تلاش میکنم و از خیلی خواسته های خودم کوتاه میام، اما از اون طرف خانواده همسرم فقط انتظار دارن خواسته های خودشون برآورده بشه و با بقیه چیزا کاری ندارن، نمیتونم بشینم و فقط نگاه کنم. از اینجور مسائل تو این دو سال زیاد برای ما پیش اومده و من ساکت نشستم و چیزی نگفتم. اما بعدا خیلی حسرت خوردم که چرا نتونستم حرفم رو بزنم و چرا بقیه تصمیم گرفتن. اونم تصمیمی که فقط برای ما اعصاب خوردی و ضرر داشته. در حالیکه اگه خودمون تصمیم میگرفتیم خیلی به نتیجه بهتری میرسیدیم.
من الان دارم از خیلی خواسته هام میگذرم. مراسم عروسی نمیخوام، خانواده همسرم طلا نمیخرن چیزی نگفتم. چون در شأن خودم و خانوادم نمیبینم اینو ازشون بخوایم. در حالیکه خودشون رسم دارن خانواده عروس حتی مقدار طلا رو هم تعیین میکنن. تنها چیزی که تو ذهن من باقی میمونه اینه که خانواده همسرم ارزشی برای من قائل نشدن ولی هیچوقت هم قرار نیست از این موضوع استفاده ای کنم. از اونطرف همسرم گفت حالا خودم واست طلا میگیرم اما قبول نکردم و گفتم پولش رو جایی که میخوای امسال سرمایه گذاری کنی هزینه کن و در عوض من هم توی سودش شریک میشم. حالا با همه این اوصاف و بیکاری شوهرم تا چند ماه دیگه که پایان نامش تموم بشه، نمیتونم بشینم و نگاه کنم که خانوادش چه انتظاراتی هم ازش دارن. البته الان که دقیق نگاه میکنم، میبینم واقعا مشکلم انتظار خانواده همسرم نیست. یه ترسی دارم از اینکه تصمیم همسرم این وسط طوری باشه که حس کنم همه تلاشی که واسه زندگیمون دارم میکنم بیهودس.

نوشته اصلی توسط فکور

سلام
اگر قرار باشه تعداد 160 نفر رو شام بدین و پذیرایی کنید خوب منطقی این هست که لباس عروس و آرایشگاه هم داشته باشید حداقل یه لباس در تیپ لباس نامزدی

اصلا تنها قسمت ماندگار اینجور مراسم همون عکسهایی هست که زن و مرد با تیپ عروس و داماد میگیرن و این دقیقا چیزی هست که ممکن هست روزی در آینده حسرتش رو بخورید

شما ساکن کدام شهر خواهی شد شهر خودتون یا شهر همسرتون؟

حد و مرز رو در آینده با افراد مشخص می کنی
مراسم عروسی رو اگر بتونی بی دعوا و دردسر رد کنی شاهکار کردی
آدمهای عادی هم توی اینجور مراسم امکان دعواشون هست چه برسه به افراد پرخاشگر

ولی کلا فکر می کنم فعلا این یه موردرو چشم پوشی کن و بذار به عهده شوهرت
ایشون خانوادش رو بهتر می شناسه و یه تصمیم معقولتر احتمالا بتونه بگیره

تعیین حد و مرز و ... رو بذار برای بعد عروسی یعنی در زمانی که شما و همسرت واقعا یه خانواده مستقل شده باشید
این موضوعو رها کن و خودت رو به آرامش برسون

ممنون از راهنماییتون

همسرم قراره بیاد شهر ما زندگی کنه. چون اینجا موقعیت کاری بیشتری واسش هست و از طرفی شهر خودشون اینقدر خانوادش مشکلات و دعوا بین خودشون دارن که نمیشه نزدیکشون زندگی کرد.

من هم امیدوارم همسرم یه تصمیم منطقی بگیره و بینمون کدورتی پیش نیاد. فکر میکنم همه چیز دو طرفه هست. من دارم با یه سری مشکلات میسازم و از خواسته هام میگذرم، از همسرم هم انتظار دارم اینو درک کنه. خانواده من دلشون میخواست عروسی بگیریم اما باهاشون صحبت کردیم و شرایط رو توضیح دادیم اونا هم قبول کردن و گذاشتن به عهده خودمون. حالا حداقل چیزی که من میخوام اینه که اگه خانواده همسرم نمیخوان با ما راه بیان، همسرم سعیش رو بکنه راضیشون کنه و در نهایت تصمیم خودمون اجرا بشه. من فقط میخوام تلاشش رو ببینم.

نوشته اصلی توسط nazi_ka

البته الان که دقیق نگاه میکنم، میبینم واقعا مشکلم انتظار خانواده همسرم نیست. یه ترسی دارم از اینکه تصمیم همسرم این وسط طوری باشه که حس کنم همه تلاشی که واسه زندگیمون دارم میکنم بیهودس.

مخالفت با خانواده، حتی اگر خانواده ی خوبی نباشند، کار آسونی نیست. اتفاقا در خانواده های ناسالم و مشکلدار این کار سخت تر هم هست.

پس خودت را آماده کن که اگه همسرت تصمیمی برخلاف میلت گرفت، به این نتیجه نرسی که تلاشهات بی فایده بوده.

اجازه بده یه تصمیم بینابینی بگیره و اون را به معنی نادیده گرفتن خودت نبین.

کنار گذاشتن خانواده اش به این راحتی که شما فکر می کنید نیست.