موضوع: عدم امنيت زن و نداشتن حس قدرت مرد

از مامانم بدم مياد بخاطر اين حرف هاش همش جنگ اعصابه. يه عمر خودش براي هرچيزي از بابام پول ميگرفت ولي من همسرم بهم ماهيانه ميداد و من از اين نظر مستقل بودم و الان من مثل خودش شدم شايد براي همينه كه مشاورم ميگه بايد خودت پول دربياري
ولي مسئله چيزهاي ديگه هم هست اين كه من اصلا به عنوان زنه همسرم هيچ قدرتي ندارم و حرف حرفه خودشه
از اين قهر و آشتي ها خستم
بهم زنگ نميزنه چون با دلخوري رفت منم هنوز ذهنم درگيره

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط آنه ماری

نسیم جان وقتی میگی حس میکنم دوسش دارم و نمیخوام جدا بشم پس فکر طلاق را برای همیشه از سرت بیرون کن. اصلا فکر کن همچین راه حلی وجود نداره.
عزیزم بر گرد خونت و اینبار متفاوت از همیشه رفتار کن. برای عصبیت گوش بفرمان مادر بودن و قهر همسر کلی راه حل توی این سایت هست همه را استفاده کن و اینبار تلاش کن یکجانبه زندگیتو درست کنی. اصلا فکر کن با یه مرد جدید داری زندگی میکنی. نمیگم برو بهش محبت کن اتفاقا اصلا همچین کاری نکن. عادی رفتار کن و روشهای اصلاح همسرت و همچنین خودت را بکار ببر.
اگر حس میکنی کارای بد گذشته شوهرت عذابت میده بخودت بگو فقط اینبار چشمامو روی بدیهاش میبندم و بخاطر خودم تلاش میکنم زندگیم درست بشه.
دوستان خیلی خوب راهنماییت کردن همه را یکبار دیگه بخون.
عزیزم اینو مطمعن باش تا ما تغییر نکنیم همسرامون تغییر نمیکنن.

ممنون عزيزم
من خيلي احساس ناتواني ميكنم
دقيقا نمي دونم چطور قاطعانه رفتار كنم
صبح تا شب مطلب ميخونم ولي نمي تونم بكار بگيرم
دلم ميخاد قاطع باشم و محكم مثل يك زن واقعي نه برده خودش و مامانش

سلام نسیم عزیز

نمی خواستم برات مطلبی بذارم چون درک می کنم خیلی ناراحت و عصبانی هستی و به آدم عصبانی هرچی هم بگی تاثیر نداره اما این پست من رو هم بر مبنای همدردی بذار و هم وقتی آروم شدی دوباره بخون.

راستش دوستان راهنمایی های خوبی می کنن اما تو به دلیل ناراحتی ها اصلا برات اثر نداره و این قابل درکه عزیزم.

یه راه حل دارم . به خانوادت بگو یه مدت برن سفر اگه امکانش هست. و یا اینکه خودت فکر کن رفتن سفر و از خانوادت بخواه یه فرصت دو هفته ای بهت بدن که بهشون سر نزنی و فقط از طریق چت باهاشون در ارتباط باشی. دقت کن نمی گم قطع ارتباط کن به خاطر شوهرت می گم فرصت بگیر برای درست کردن زندگیت که یه مدت تمرکزت از روی احساس وظیفه سر زدن یا دلتنگی برداشته شه. خودت فکر کن رفتن مسافرت و دو هفته نیستن. قهر کنی جایی رو نداری بری و نیستن که بخوای به خاطرشون بجنگی.

تمرکزت رو از روی حرفهای مادر شوهرت هم بردار به این فکر نکن که شوهرت هر حرفی می زنه بازتاب حرف مادرشه فقط دو هفته. فکر کن شوهرت یه دوست خیلی صمیمی داره و هرچیزی هم ازت می خواد یا می گه یا انجام می ده تصمیم خودشه. فکر کن دور از جونش یتیم بوده باهاش آشنا شدی باشه؟ فقط تصور کن. ببین رفتارت چه جوری می شه؟ ببین دعواهاتون کم می شه؟ فکر کن اگه خودت و شوهرت فقط برید یه جای دور می تونید همو دوست داشته باشید و با هم راحت زندگی کنید؟ اگه آره پس یعنی الان تو داری زندگیتو به خاطر شخص سوم و چهارم و... داغون می کنی.

برو خونه و روال عادی زندگیت رو ادامه بده لطفا نه در مورد مادرش و نه در مورد خونوادش حرفی نزن و فکر خودتم با تصوراتی که گفتم از روی این موضوعات منحرف کن. هفته اول هم بهش محبت نکردی نکردی اما وظایفت رو انجام بده و به خودت برس. بذار دلش برات تنگ شه. به خودت عطر بزن بذار بوی تو رو حس کنه و توی ذهنش بمونه. آلبوم عروسیت رو بیار دم دست خودتم نگاه کن یاد اون دوران بیفتی حالت رو عوض می کنه به من اعتماد کن (من خودم چند روز پیش تصادفی فیلم عروسیم که روی یه فلش بود و می خواستم فایلای فلش رو پاک کنم پلی کردم و نگاه کردم شوهرم خونه نبود وقتی اومد نا خودآگاه مثل پروانه دورش می چرخیدم و بهش محبت می کردم بدون اینکه خودم متوجه شم آخرش همسرم برگشت و گفت تو چرا امروز انقدر مهربون شدی منم خودمو لوس کردم گفتم من همیشه مهربونم اما تو دلم فهمیدم تاثیر فیلم عروسی بوده پس روی توام باید یه تاثیر مثبتی داشته باشه ).

در مورد مسائل مالی به نظرم با این سطح مهارت ارتباطی که داری سر کار نری بهتره بعدا می خوای شوهرت هر حرفی زد با استقلال و اعتماد به نفسی که پیدا کردی به قول معروف ممکنه وضعیت رو بدتر کنی. عزیزم مادرت رو مقصر ندون و ناراحت نباش تو اگر یاد بگیری چطور رفتار کنی شوهرت با یه حرف کوچیک مادرت به هم نمی ریزه چون دلش قرصه که همه جوره تو دل تو جا داره. در مورد پول به شوهرت بگو به مامانم گفتم بهم پول نده مگه شوهرم نمی تونه من رو تامین کنه که شما می خواین پول بدین. من شوهرم نصف اون پولم بهم بده برام افتخاره دست شما درد نکنه اما مردی دارم که توی همه شرایط حمایتم می کنه. حالا به مامانتم اینارو نگفتی نگفتیا می ترسم مادرت ناراحت شه اما به شوهرت بگو بذار بفهمه به داشتنش افتخار می کنی.

شما دو تا چرا حرف زدن با هم رو بلد نیستید آخه؟ قهر و دعوا هم شد مدل حرف زدن؟ با قهر و خودخوری و گریه که مشکلی حل نمی شه عزیزم. یاد بگیر بشینی با شوهرت آروم و با متانت و منطق صحبت کنی. نه متهمش کنی نه مقصر جلوه اش بدی فقط احساساتت رو بریز بیرون و ازش کمک بخواه. پس از این به بعد قهر تعطیل. از این الگو واسه ابراز ناراحتی هات استفاده کن.

مثلا: فلانی اونروز ... رو به من گفتی منظوری داشتی آخه حس بدی پیدا کردم گفتم شاید از .... ناراحت شدی و برداشت بد کردی. برام مهمه در موردم چه فکری کنی و بهم می ریزم اگه احساس کنم از من ناراحتی. الان ازم ناراحتی؟ اگه گفت آره بگو می شه بدونم چرا؟ دلیلش رو می گه. چیکار کنم که جبران شه ؟ راه حل می ده می گه مثلا خونه مامانت نرو نمی تونی قبول کنی. بگو آخه عزیزم این راه حل من رو اذیت می کنه با حس دلتنگیم چیکار کنم دلم شور می زنه بعد همش فکر و خیال می کنم... (یادت باشه فقط احساسات خودت) می گه من چه می دونم. بگو تو شوهرمی حلال مشکلات خونمونی پس بهش فکر کن یه راه حل خوب بده که نه تو ناراحت شی نه من عذاب بکشم . بعدشم یه بوس و یه فرصت که شوهرت فکر کنه. به همین راحتی از جنگ و دعوای یه ماهه جلوگیری کردی. تازه بماند که بعدشم چقدر دوست داره و دلش می خواد باهات حرف بزنه چون حودش رو برنده مکالمه با تو می بینه.

بازم حق می دم ناراحتی ولی باور کن اینارو وقتی آروم شدی به علاوه راه حل دوستان به کار ببری زنگیت ازاین رو به اون رو می شه.

موفق و شاد باشی دوست من

مرسي از وقتي كه برام ميذارين
واقعا پست هاتون بهم آرامش ميده و احساس ميكنم تنها نيستم

سلام

عزیزم شما اصلا ارام نیستید . اضطراب دارید و شتابزده عمل میکنید. درک درستی از واقعیتهای اطراف تون ندارید . چون درکتون از واقعیتها درست نیست اصلا نمیدونید مشکلتون چی هست . مطالبی که مینویسید انقدر قاطی و پاتی هست که کاملا سردرگمی شما رو نشون میده . شما اصلا قادر هستید در یک جمله بگید مشکل اساسی تون با همسرتون چی هست؟ و ریشه مشکتون چی هست؟ در اینکه همسرتون ایراداتی دارند مثل عدم کنترل خشم و دخالتهای مادرشون شکی نیست . ولی خود شما هم به قدری مضطرب هستید که اصلا قدرت تصمیم گیری حتی برای یک مسیله ساده ندارید. اعتماد به نفس و عزت نفس تون پایین هست .

در مورد درک واقعیتها جدی باشید و روش کار کنید . مثلا میگید مادرشوهرم نگذاشت سال تحویل باهم باشیم. بعد میگید خونه خودمون نبودیم و شهرستان بودیم و سال تخویل شوهرم رفت خونه مادرش من هم خونه مادرم بودم. خوب حالا بفرمایید اینجا واقعا ادرشوهر نگذاشت باهم باشید؟ شما که خیلی علاقمند بودید باهم باشید یا میموندید خونه خودتون و با پهن کردن سفره هفت سین کانون خونه تون رو گرم میکردید و درمسیر خانواده شدن قدم برمی داشتید و یا همراه همسرتون میرفتید خونه مادرشوهرتون و اونجا با هم بودید. همسرتون خونه مادرش رفته و شما هم خونه مادرتون و اینجا هیچ فرقی بین شما دونفر نیست و بیخود هم فرافکنی نکن و مادر شوهرت رو مقصر ندون. سال بعد هم پدرشوهرتون یک اشتباهی مرتکب شدند و فوت کردند و باعث شدند باز عید شما خراب بشه. این چه طرز فکری هست که شما دارید؟ شما درک درستی از واقعیتها ندارید.

بله درست ميگيد اصلا آروم نيستم
تمام اين مشكلاتم ماله اينه كه هيچ وقت نتونستم با همسرم مثل دو تا آدم بالغ حرف بزنم
مادرشوهرم تو خونه خودش كلي مشكل داره و برادرشوهرهام باهاش نميسازن براي همينه كه هميشه با مظلوم نمايي و زور و هر سياستي كه بلده خودش رو به شوهرم وابسته كامل كرده و شوهرم غير از مادرش كسي رو نميبينه
الانم شوهرم با اين ماموريت هايي كه ميره سره خودش رو گرم كرده و من موندم هزارتا فكر و خيال

من امروز برگشتم خونه ولي همسرم برنگشت
نمي دونم كجاس اصلا هم اين چند روز تماس نگرفت
واقعا نمي دونم چه كار كنم
حتي نمي تونم بهش زنگ بزنم
خدايا خستم
برخلاف ميل خونوادم برگشتم كه دوباره شروع كنم ولي اين مرد اصلا باورش نشد زن داره

ديشب شوهرم نصف شب برگشت
باخودش از ماموريت يه چيزهايي آورده بود ولي قايمشون كرده(براي مادرش)
من ميخام كاملا عادي رفتار كنم
ولي از درون خيلي ناراحتم
مطمعنن تا شروع كنيم حرف زدن دوباره ميگه تو با چه حقي با مادرم اينطوري حرف زدي...خونواده ات رو نبين... ما هفته ديگه ميريم مسافرت...
من از حالا استرس عيد و اينا رو گرفتم كه شايد اين ديگه هيچ وقت نياد خونمون
واقعا خيلي دلسردم از زندگي