موضوع: همو میخوایم ولی شرایط ازدواج نداره

سلام من 19 سالمه با یکی دوساله دوستم ایشونم 19 سالشونه از اول دوستی قصدمون ازدواج بوده الن که دوسال میگذره من نمیخوام مخفی رابطه داشته باشیم خانواده ی ایشون میدونن خانواده ی من نه.خانواده ی من خیلی تعصبین و اصلا از روابط دوستی دختر پسر خوششون نمیاد و بد میدونن.این آقا پسر سربازه ولی قبلش اهل کار بود درسشو تا سوم دبیرستان خوند ول کرد کمک خرج خانوادش باشه پدرشم کارگره کلا بیست میلیون پول دارن اونم دادن یه خونه تو ورامین خریدن اجاره دادن ولی خودشون خونه برای خودشون دارن.الان شرایط ازدواج نداره این آقا پسر از هرکی پرسیدم گفت بگو بیاد خواستگاری منم گفتم بهش قبول کررد فعلا نیومده.ترسم اینه چون خونه و ماشین وکار نداره پدرم و مادرم مخالفت کنن.چیکار کنم راضی شن باهم نامزد کنیم تا بعد سربازی عقد کنیم دوسالم عقد باشیم بعد عروسی بگیریم.بگم اینم که 11 ماه مونده تموم شه سربازیش.ممنو.خیلی ضروریه یه هفته ای میخوان بیان ممنون میشم راهنمایی کنید.

نوشته اصلی توسط yarmehrban

سلام هانای عزیزم
اگر چه عشق و علاقه در زندگی خیلی مهم هست اما مهم تر از اون شرایط ازدواج هست.
نمیشه با عشق خالی زندگی کرد، خیلی از آدمها صبح تا شب برای زندگی بهتر میجنگن اما آخرش بازم مشکل مالی دارن و نمیدونن با مقدار کم پولشون چکار کنن.
امروز تو عاشقی و ممکنه خیلی از مشکلات رو ندونی اما بعدا که برای هم عادی بشین باید زندگی کنی، شوهرت باید پول داشته باشه خرج نون و آبت رو بده، لباس بخره، کرایه خونه بده و خیلی چیزا
ایشون چون پول نداره، دانش و مهارتم نداره احتمالا باید کارگری کنه یا اینکه خیلی رشد کنه شغل آزاد در بازار ... ببین میتونی اینو بپذیری؟
مثلا چطور با بیست میلیون خونه خریدن؟ تو قراره کجا زندگی کنی؟
میتونی تو یکسال یکی، دو بار لباس بخری یا نتونی غذا و لباس و زندگی بهتری داشته باشی؟‌

از طرفی سنت خیلی کمه ، الان یجوری فکر میکنی پنج سال دیگه یه جور دیگه! خوب فکر کن مثلا کارای اشتباهی که تو دوازده ، سیزده سالگی انجام میدادی الانم حاضری انجام بدی یا مثلا پیش خودت میگی اون موقع چقدر فکرم اشتباه بوده؟
عزیزم ازدواج لازمش اینه هم شرایط مالی خوبی مرد داشته باشه، هم سنش مناسب باشه یعنی ۲۶ به بالا، هم آدمها همدیگرو خوب شناخته باشن، هم عقلشون رشد کرده باشه و خیلی چیزای دیگه.
الان ممکنه دوست پسرتون عاشقون باشه ولی دو سال دیگه بخاطر اینکه فکرش تغییر میکنه از عشقی که بینتون هست پشیمون بشه و بخواد کسی دیگر رو دوست داشته باشه!
ممکنه سه، چهار سال دیگه خودت پشیمون بشی و بگی کاش دانشگاه میرفتم و یا فرصت میدادم به خودم و با یه فرد بهتری ازدواج میکردم!
پس بشین درست رو بخون و فعلا بی خیال اون پسر شو ، نه شرایط مالی درستی داره، نه سنش مناسب ازدواجه و نه کار درستی داره، فعلا هم سربازه و ....
در پایان سن مناسب ازدواج برای شما بعقیده من ۲۵ سال هست.‌

سلام عزیزم مرسی از پاسخ قشنگت ولی اطراف من و ایشون افراد زیادی بودن تو دوران سربازی نمازد بودن و بعدش عقد کردن.ایشون منظورم این بود بیست میلیون یییییییسیرملیه دارن.میدونم که کاری هست کار هم واسش هس با حقوق یک و پونصد میدونم کمه و لی برای شروع زندگی نباید همه چی داشته باشه خب درسته؟باهم میسازیم زندگیمونو.الانم من بگم برو دنبال زندگیت دیگ نمیتونم به کسی جز اون فکر کنم میترسم ازدواجم کردم همش چشمم دنبالش باشه حسرت بخورم بگم کاش بااون ازدواج میکردم.نمیدونم چیکار کنم.بعدشم اگ من تموم کنم میدونم که یه بلایی سرخودش میاره و منزل مام میشناسن آبروریزی راه میندازن خانوادش.من فقط گفتم بیان جلو که خانواده ی منم درجریان باشن و فرصت بدن بهش بگن باشه یک سال مثلا وقت داری جور کنی اونوقت.

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط khaleghezey

درود

سن شما و ایشون مناسب تشکیل زندگی نیست.هنوز به پختگی نرسیدید. علاقه باعث میسه خیلی مسایل دیده نشه و با کمتر از انداره واقعیش دیده بشه.
بشخصه این طریقه را اصلا نمیپسندم.انتخاب عاقلانه همراه با کمک گرفتن و مشاوره از بزرگترها و بخصوص مشاور حتما حتما حتما توصیه میشه به شما.

- - - Updated - - -

http://www.hamdardi.net/thread-14782.html

- - - Updated - - -

ما قصدا و عمدا چنین روابط عاشقانه ای رو تخریب می کنیم!!!!

- - - Updated - - -

ببخشید با گوشی هستم ادرس اول لینکی در مورد وابستگی در روابط احساسی و لینک پایینی در مورد روابط قبل ار ازدواج روی کلمه قصدا و امدا کلیک کن حتما مطالعه فرمائید

ممنونم از راهنماییتون ولی خیلیا تواین سن ازدواج کردن و موفقن

نوشته اصلی توسط Eram

سلام حنا جان

به نظر من به آقا پسر بگو بیاد خواستگاری و تا اون موقع ارتباطت رو قطع کن .

اگر خانوادت به این وصلت رضایت دادند که هیچی ولی اگر ندادند اصلا اصرار نکن و پیش این آقا پسر جوری نشون نده که تو خیلی عاشقی اما پدرومادرت مخالفند ، بهش جوری نشون

بده که تسلیم خواسته ی خانوادت هستی و نظرشون برات خیلی مهمه. بهش بگو نظر پدرم خیلی مهمه ونمیتونم رو حرفش حرف بزنم. بعد ارتباطت رو کاملا با این آقا قطع کن .

این ارتباط نادرست رو دوطرفه ادامه ندید ،به هیچ وجه به سودتون نیست که در این سن کم 2سال هست که وارد روابط دوستی شدید و مسلم هست که هیجاناتتون دخیل بوده نه منطق.

از این جای کار بیشتر مراقب باش، از خانوادت هم نترس اونها هیچوقت بد تورو نمیخوان و چه بسا بهتر از تو از شرایطت آگاه باشن و بتونن تو تصمیم گیری کمکت کنند . به نظرم ادامه دادن این دوستی خطرناک تر از آگاه شدن خانوادت هست.

موفق باشی

سلام عزیزم ممنون از راهنماییت ولی اگه خانوادم بفهمن قضیرو دیگ اعتماد نمیکنن بهم و زندگیم میشه جهنم از طرفی هم ایشون سربازن فعلا کار درستیه دست خالی بیا خواستگاری؟

نوشته اصلی توسط نادیا-7777

سلام بر حنای عزیز و عاشق

دختر خوب و دوستداشتنی
فکر کنم تصمیم خودت رو گرفتی و مصمم هستی به این ازدواج

چون بچه ها راهنمایی های خوبی کردند ولی خب شما بازم اصرار به سر گیری این ازدواج داری

مثلا گفتند که سنتون کمه و شما میگی خیلی ها این سنی ازدواج کردند و موفق شدند

میگن شرایط ازدواج ندارند ایشون و میگید خب نامزد میشیم چند وقت تا شرایطشون مهیا بشه (البته شایدم نشه شایدم به قول شما بشه) به هر حال تضمینی در هیچکدام نیست

میگن احتمالا بزرگتر و پخته تر که بشید و اون تب و تاب عاشقی و هیجانات قروکش کنه و با دید بازتر و منطقی تری به زندگی و مشکلاتش نگاه کنید ممکنه پشیمون بشید از تصمیم الانتون میگید شاید بعدا پشیمون بشم چرا با ایشون ازدواج نکردم

من فکر میکنم شما فقط به دنبال اوکی گرفتن درباره تصمیمتون هستید و دوسدارید بشنوید که دیگران هم موافقند.

در واقع سوال اصلی شما اینه :

" ترسم اینه چون خونه و ماشین وکار نداره پدرم و مادرم مخالفت کنن.چیکار کنم راضی شن باهم نامزد کنیم تا بعد سربازی عقد کنیم دوسالم عقد باشیم بعد عروسی بگیریم "

اینم که بی نهایت گفتن بیان خواستگاری دیگه، چرا دوباره میگی " اگه خانوادم بفهمن قضیرو دیگ اعتماد نمیکنن بهم و زندگیم میشه جهنم از طرفی هم ایشون سربازن فعلا کار درستیه دست خالی بیا خواستگاری؟ "

پس خانم گلم چه راهنمایی کنند بچه ها؟

یا حق

سلام عزیزم من نگفتم دنبال اوکی گرفتنم خواستم کمک کنه کسی که شرایطش مثه من بوده ولی متاسفانه همه دارن میگن وای نه خوشبخت نمیشی و این چیزا خودم اعصابم خورده وبلا تکلیفم گفتم از این سایت کمک بگیرم که متاسفانه بدترش میکنید بیشتر آدم شک میکنه چیکار کنه الان من بلاتکلیف تر شدم.من نه میخوام کسی حرفمو تایید کنه نه رد کنه وفقط افرادی که شرایط مثه منو داشتن و الان خوشبختن خواستم روحیه بدن بهم.هم شما هم بقیه خیلی راحت میگید تموم کن به درد نمیخوره ولی خودتونو گذاشتید جای من یا همینطوری کلیشه ای یه چیزی شنیدید دارید میگید؟به خدا که همش نگرانم شماهام راهکار بدید بگید چیکار کنم که به هم برسیم یا اصن مگه علم غیب دارید که میگید نظرش عوض می شه و فلان.اگ کسی تجربه نداره بی زحمت اینجا تولید موج منفی نکنه.