موضوع: خاطرات قشنگ و عاشقانه من و همسرم (2)

نامه عاشقانه


مدت ها بود نه میتونستم بنویسم نه حرف بزنم یعنی حالت قبض که خیلی ویرانگره ...
خلاصه امسال حالم بهتر شده خداروشکر و توانایی هام برگشته ...

امروز براش نامه ای نوشتم دارای سه قسمت :

قسمت اول تشکر جز به جز از کارهایی که کرده
قسمت دوم عذر خواهی بخاطر کارهایی که کردم و خوب نبودند یا حرفهایی که زدم و معذرت خواهی نکردم
و در قسمت سوم خواسته هام رو گفتم

فعلا نامه رو بهش نمیدم تا وقتش بشه واکنشش رو براتون مینویسم.

ذوق دارم چرا که اون کلی نامه نوشته بود برام ولی من تقریبا نامه اولمه .

امیدوارم واکنش جالبی داشته باشه و اثرات خوبی تو زندگیمون بذاره.

سلام بر دوستان
چرا اینجا خلوته ؟

یه خاطره عاشقانه استمراری :

همسرم رفته بود دانشگاهش که شهر دوری هست ساعت نه شب فهمیدم که مشغول کاره هنوز و کلی صداش خسته بود
با یه خودکارخوشگل تو کف دستم نوشتم "همسر عزیزم خسته نباشی خیلی دوست دارم " و دورش رو طراحی کردم بعد ازش عکس گرفتم و براش فرستادم
کلی خوشحال شد و ذوق کردو گفت باور کن کل خستگیم از تنم در شد ...

بعد یه هفته که اومد خونمون قبل هرچیزی همون دستم رو بوسید و تا یک هفته همون دستم رو میبوسید و تو دستش میگرفت و ازم تشکر میکرد نمیدونستم اینقدر براش جالب و تاثیر گذار میشه .

با هر طریقی باید عشق رو یادآور شد...

من و همسرم یک ماهه ازدواج کردیم.تمام تلاشمونو کردیم که مراسم عروسیمون بدون گناه ولی شاد و در شان مهمانانمون باشه.بعد از مراسم وقتی
به خونه خودمون اومدیم همسرم رفت یه تشت آب آورد و ازم خاست که بشینم و پاهامو گذاشت تو تشت آب و آروم آروم ماساژ داد چهارقل خوند.گفت از این
به بعد تو برکت خونمونی.خدا به خاطر حضور تو توی زندگیم بهمون برکت میده.بعدم از همون آب به چهار گوشه خونمون چند قطره پاشید گفت خونمون با عطر قدمات پر برکت شد...
بهترین شب زندگیم بود و همه حرفامو فقط تونستم با اشک شوقم تو آغوشش ابراز کنم

همسرم به من گفت : دوستت دارم .

گفتم : چقدر ؟

گفت : بی نهایت

حالا نمی دونم منظورش من بودم یا بی نهایت .

هر چه که بود چسبید.

بار دوم بود که همو میدیدیم ...

پر از ذوق و شوق
اولین باری بود که برای یه رابطه اشتیاق داشتم انگار از اول میشناختمش خبری از وسواس ها و سخت گیری هام نبود ...

یه روز سرد بود ولی برفی درکارنبود تو یه کافی شاپ وسط رودخانه زیبای زمستونی قرار گذاشتیم انقدر حرف زدیم که وقتی به خودمون اومدیم دیدیم نیم متر برف باریده و شب شده و همچنان میبارید

بهش گفتم دیگه باید بریم ...

از کافی شاپ گرم اومدیم بیرون برف اصلا نمیذاشت چشاتو باز کنی ناخوداگاه بهم نزدیک میشدیم پیاده روی کنار رودخونه رو به زور تا ته رفتیم و خواستیم بریم اون طرف خیابون
که همسرم پرید اون طرف جو ... و من موندم خیلی بزرگ بود و بخاطر برف نمیتونستم بپرم

ناخوداگاه یه لبخندی زد چون نمیتونست دستمو بگیره گفت ببخش که نمیتونم کمکت کنم بخاطر همین تا یک پل پیدا کنیم تو اون وضعیت راه رفتیم ...

روی مژه هام پر برف شده بود و مثل ادم برفی شده بودم

حتی کلاهمو نمیتونستم بذارم تو سرم که اومد روبه روم وایساد و کلاهمو ازم گرفت و با لبخند معنی دار سرمو پوشوند و شال خودشو دراورد و دور گردنم پیچید یه حال عاشقانه ای که هیچ وقت و هیج جا همچین حسی رو تجربه نکرده بودم

اولش مقاومت کردم و گفتم نه خودم میذارم ولی اون گفت این که چیزی نیست میخوام برای همیشه حامی تو باشم و سختی هایی که کشیدی رو از یادت ببرم (اخه زندگی سختمو براش تعریف کرده بودم تا حدی)
همون جا دوست داشتم بدون هیچ مراسمی و فراتر از همه اصول دنیایی داد بزنم و بهش بگم توهمین حالا همسر منی همه کس منی و ...

هیچ ماشینی در کار نبود هیچ موجودی هم نبود من و اون پسر غریبه تنها بودیم ! تو خیابون با بوت پاشته بلند، بدون اینکه بتونم دستشو بگیرم کنارش راه میرفتم ...
چون محرم نبودیم نباید تو خیابون باهم راه میرفتیم ولی اون شرایط یه توفیق اجباری شد...

گوشیشو دراورد و گفت اجازه بده ازین قیافه جالبت عکس بگیرم بعدا خاطره میشه منم گفتم شما از کجا میدونین که بعدنی در کار باشه و هنوز هیچی معلوم نیست و اجازه ندادم
ته دلم گفتم کاش همه لحظه هام باتو باشم .

اون روز سرد اون برف سنگین مارو از زمان جلوتر برد و به زور ما رو بهم نزدیک کرد ...

ولی نمیدونستم که اون شب قشنگ و اون برفش نشونه ی زندگی عاشقونه و سختمونه که به هر سختی ای بود باهم موندیم و ادامه میدیم و سردیش رو با گرمای عشقمون از بین بردیم و نذاشتیم کسی جدایی و اختلافمون رو ببینه ...

نوشته اصلی توسط فرشته اردیبهشت

بار دوم بود که همو میدیدیم ...

پر از ذوق و شوق
اولین باری بود که برای یه رابطه اشتیاق داشتم انگار از اول میشناختمش خبری از وسواس ها و سخت گیری هام نبود ...

یه روز سرد بود ولی برفی درکارنبود تو یه کافی شاپ وسط رودخانه زیبای زمستونی قرار گذاشتیم انقدر حرف زدیم که وقتی به خودمون اومدیم دیدیم نیم متر برف باریده و شب شده و همچنان میبارید

بهش گفتم دیگه باید بریم ...

از کافی شاپ گرم اومدیم بیرون برف اصلا نمیذاشت چشاتو باز کنی ناخوداگاه بهم نزدیک میشدیم پیاده روی کنار رودخونه رو به زور تا ته رفتیم و خواستیم بریم اون طرف خیابون
که همسرم پرید اون طرف جو ... و من موندم خیلی بزرگ بود و بخاطر برف نمیتونستم بپرم

ناخوداگاه یه لبخندی زد چون نمیتونست دستمو بگیره گفت ببخش که نمیتونم کمکت کنم بخاطر همین تا یک پل پیدا کنیم تو اون وضعیت راه رفتیم ...

روی مژه هام پر برف شده بود و مثل ادم برفی شده بودم

حتی کلاهمو نمیتونستم بذارم تو سرم که اومد روبه روم وایساد و کلاهمو ازم گرفت و با لبخند معنی دار سرمو پوشوند و شال خودشو دراورد و دور گردنم پیچید یه حال عاشقانه ای که هیچ وقت و هیج جا همچین حسی رو تجربه نکرده بودم

اولش مقاومت کردم و گفتم نه خودم میذارم ولی اون گفت این که چیزی نیست میخوام برای همیشه حامی تو باشم و سختی هایی که کشیدی رو از یادت ببرم (اخه زندگی سختمو براش تعریف کرده بودم تا حدی)
همون جا دوست داشتم بدون هیچ مراسمی و فراتر از همه اصول دنیایی داد بزنم و بهش بگم توهمین حالا همسر منی همه کس منی و ...

هیچ ماشینی در کار نبود هیچ موجودی هم نبود من و اون پسر غریبه تنها بودیم ! تو خیابون با بوت پاشته بلند، بدون اینکه بتونم دستشو بگیرم کنارش راه میرفتم ...
چون محرم نبودیم نباید تو خیابون باهم راه میرفتیم ولی اون شرایط یه توفیق اجباری شد...

گوشیشو دراورد و گفت اجازه بده ازین قیافه جالبت عکس بگیرم بعدا خاطره میشه منم گفتم شما از کجا میدونین که بعدنی در کار باشه و هنوز هیچی معلوم نیست و اجازه ندادم
ته دلم گفتم کاش همه لحظه هام باتو باشم .

اون روز سرد اون برف سنگین مارو از زمان جلوتر برد و به زور ما رو بهم نزدیک کرد ...

ولی نمیدونستم که اون شب قشنگ و اون برفش نشونه ی زندگی عاشقونه و سختمونه که به هر سختی ای بود باهم موندیم و ادامه میدیم و سردیش رو با گرمای عشقمون از بین بردیم و نذاشتیم کسی جدایی و اختلافمون رو ببینه ...

عزیزم عشق تان پایدار
چقدر زیبا بود

- - - Updated - - -

همیشه وقتی همسرم از سرکار بر می گردند منتظر من هستند
گاهی وقتا خودمو مخفی می کنم ببینم عکس العملش چیست ؟ انقدر صدایم می زند !! یا از فرزندم مدام سراغ من را می گیرد تا خودم را نشانش دهم و در آغوشش بگیرم
من به همسرم خیلی مدیونم وقتی حالم خراب بود از جانب من اذیت می شد اما خیلی صبوری کرد

مدتی هست که با هندزفری در گوشی ورزش می کنم چون گوشی نزدیک به بدنم هست ایشان نگران این موضوع هستند و می خواهند هدفون بی سیم برایم بخرند
حواسش نسبت به من خیلی جمع هست
یعنی می شود با این فرشته ی زمینی به کربلا بروم!؟

سلام دوستان عزیز و دوست داشتنی خودم

خاطراتتون رو داشتم میخوندم ، بسیار زیبا بود و مهر و محبت درونش موج میزد

ان شاءالله بحق فاطمه زهرا(س) همیشه در کنار همسرتون خوشبخت زندگی کنید و آرامش عمیق قلبی داشته باشید

لذت بردم از خاطراتتون

به به چه کانال خوبی بابت همه اتفاقای خب زندگیم خداروشکر میکنم خیلی خوبه که جایی هست برای ثبت خاطرات خوبمون چرا که یاداوری خوبی ها بدیهارو کمرنگ میکنه

همسر من خییییییییییلی مهربون و دلسوز منه من رو خوابم خیلی حساس هستم دست خودمم نیست اگه خوابم کم بشه میگرنم عود میکنه و اذیت میشم بخاطر همین همسرم همیشه پسر 4 ساله مون رو با اینکه خودشم از کا راومده و خسته اس غذا میده و میخوابونه تا من زودتر استراحت کنم جدیدا هم کل حساب پس انداز رو که توافقا به نام بچه مون باز کرده بودیم رفته بنام من انتقال داده بخدا اصلا جنبه مالیش برام مهم نیست چون خودم شاغلم و درآمد خوبی هم خداروشکر دارم که همه رو هم تو زندگی میزارم ولی همین که قدرشناسی ازش دیدم خیلی خوشحال شدم .

سلام

این خاطره خواهرم هست برای من جالب بود

دیروز یک سوسک بزرگ رو سقف خانه ی خواهرم در حال خودنمایی بود
خواهرم وحشت کردند و دست به دامان من و فرزندم شدند
فرزندم رفت به کمک شان ظاهرا خواهرم پشیمان شدند و زنگ زدند به همسرش ، همسرشان هم از محل کارشون اومدند و سوسک را کشتند و رفتند
می تونستند نیاند و بگند من الآن سرکارم هستم و نمی توانم بیایم، اما بزرگواری کردند و بخاطر علاقه ای که به خواهرم داشتند تشریف آوردند و آقا ؟ (خانم) سوسکه را کشتند و این چنین شد که دل خواهر من هم شاد شد