موضوع: یک موقعیت شغلی خوب رو رد کردم چون نمی خوام با دختری مواجه بشم. کار درستی کردم؟

با سلام خدمت همه دوستان عزیز
خیلی ممنون بابت لطفی که به من داشتین و منو راهنمایی کردین. من در این مسایل کمی بی تجربه ام به همین خاطر سوالام شاید خنده دار به نطر بیان. آخه اون قدر به خودم مطمین بودم که فکر نمی کردم یه روزی این طوری تحت تاثیر قرار بگیرم. فکر می کردم این کارا مال فیلماست.
اما در مورد این دختر خانم... بله ایشون دختر خوبی هستن... دختر معتقدی هستن و حجاب مناسبی هم دارند... البته از اون مدهبی های متعصب نیستن... مثل خودم هستن... خیلی وقت ها هم از معصومین برای من پیامک می فرستن...فقط نمی دونم با این همه اعتقادات چرا می خوان برن خارج...با این که وضع مالی خوبی دارن اما خیلی ساده لباس می پوشن و آرایش هم نمی کنن. بر عکس بقیه دخترا که هر روز با یه شکلی میان بیرون...به نظرم قدرشناس و خوش قول هستن...تا الانم هر درخواستی ازشون داشتم نه نگفتن...اما در مورد ازدواج چندتا مسیله خانوادگی هست...
خانواده من خیلی مذهبی و در بعضی موارد متعصبن...از اونا بدتر خاله ها و بقیه فامیل هستن که خیلی دخالت می کنن و هنوز هیچی نشده هزارتا گزینه برای من در نظر گرفتن... با دخترای مانتویی هم نمی تونن کنار بیان...حالا هر چقدر هم که معتقد باشن...مادربزرگم هم که کلا دخترهای مانتویی رو بی حجاب میدونه! تا همین الانم هر پسری تو فامیل زن غیر چادری گرفته کلی پشت سرش حرف می زنن...حالا اگه به فرض من با یه همچین دختری ازدواج کنم معلوم نیست چی میگن... والدینم هم فکر نکم راضی شن با دختری ازدواج کنم که فرزند طلاق هست...
از طرف دیگه نمی خوام خانوادم، فامیلم و به خصوص مادربزرگ و پدربزرگم ناراحت بشن...درسته رو مسایل مدهبی تعصب دارن. ولی در سایر موارد واقعا حمایتم کردن...همیشه هوامو داشتن و با من هم خیلی مهربونن...دلم نمی خواد دلشون بشکنه...از اون طرفم نمی خوام کسی برام تعیین تکلیف کنه....دلیل اصلی خودداری من از رویارویی همکلاسی سابقم همینه...شاید این ارتباط به وابستگی و درخواست ازدواج رسید...اون وقت اگه خانواده زیر بار نرفتن که نمیرن من چی کار کنم؟... گیریم اصلا کار به بحث ازدواج نرسید...اما همین که بفهمن من با دختری تا همین حد در ارتباط بودم فکرای ناجور در موردم می کنن...از زمانی که 20 سالم بود مادرم هیچ وقت منو با دخترای فامیل تنها نمی ذاشت! اگه یه وقت دختری ازم سوال درسی داشت بلافاصله به یه بهونه ای کنار ما می نشست تا من از راه به در نرم!!! یعنی به من شک داشت.... با گفتن این حرفا حتما می گین با 30 سال سن چقدر به خانواده وابستس... ولی من اصلا به خانواده وابسته نیستم... تا جایی که بتونم از خانواده درخواست کمک نمی کنم...همه کارهامو هم از دبیرستان تنهایی می کردم...الانم با این که درآمدم کمه (چندتا کلاس حق التدریس دارم) از خانواده پول نمی گیرم و بیشتر از یک ساله لباس جدید نخریدم... ولی خوب چون تک فرزندم و نوه بزرگ خانوادم همه روم حساسن...
اگر به هر دلیلی من با دختر دیگری ازدواج کنم... همین که بفهمن من قبلا با دختر دیگه ای ارتباط داشتم کلی پشت سرم حرف می زنن...آخه فامیلامون در این زمینه خیلی متعصبن...ارتباطی رو که الان دارم در حد یک گناه نابخشودنی می دونن. از طرفه دیگه اگه با این دخترخانم به توافق نرسم شاید در آینده این مسایل رو به خانوادم منتقل کنه و برای من دردسر درست کنه....
یعنی دارم احتمالات رد در نظر می گیرم.... اگه با ایشون به توافق نرسیدم، با توجه به تعصب خانوادم،بعدا مشکلی پیش نمی یاد؟ کافیه این دخترخانم بگه مدتی با من در همین حد در ارتباط بوده... با این خانواده و فامیل متعصبی که من دارم باید قید ازدواج رو تا آخر عمر بزنم...چون به من به چشم یک پسر خراب نگاه میکنن!... آخه چی کار کنم متعصبن دیگه... ولی به جز این تعصب بقیه رفتاراشون خوبه...
خلاصه تو این ماجرا نمی خوام دل کسی بشکنه... نمی خوام کسی اذیت بشه... نه خانوادم، نه فامیلام و نه اون دختر خانم. چی کار کنم هیچ کس متضرر نشه؟
ببخشید خیلی حرف زدم...اما تمام این تعصبات مذهبی و مشکلات تک فرزندی و تنهایی خودم با هم قاطی شده و امکان تصمیم گیری درست رو از من سلب کرده...

نوشته اصلی توسط سینای تنها

با سلام خدمت همه دوستان عزیز
خیلی ممنون بابت لطفی که به من داشتین و منو راهنمایی کردین. من در این مسایل کمی بی تجربه ام به همین خاطر سوالام شاید خنده دار به نطر بیان. آخه اون قدر به خودم مطمین بودم که فکر نمی کردم یه روزی این طوری تحت تاثیر قرار بگیرم. فکر می کردم این کارا مال فیلماست.
اما در مورد این دختر خانم... بله ایشون دختر خوبی هستن... دختر معتقدی هستن و حجاب مناسبی هم دارند... البته از اون مدهبی های متعصب نیستن... مثل خودم هستن... خیلی وقت ها هم از معصومین برای من پیامک می فرستن...فقط نمی دونم با این همه اعتقادات چرا می خوان برن خارج...با این که وضع مالی خوبی دارن اما خیلی ساده لباس می پوشن و آرایش هم نمی کنن. بر عکس بقیه دخترا که هر روز با یه شکلی میان بیرون...به نظرم قدرشناس و خوش قول هستن...تا الانم هر درخواستی ازشون داشتم نه نگفتن...اما در مورد ازدواج چندتا مسیله خانوادگی هست...
خانواده من خیلی مذهبی و در بعضی موارد متعصبن...از اونا بدتر خاله ها و بقیه فامیل هستن که خیلی دخالت می کنن و هنوز هیچی نشده هزارتا گزینه برای من در نظر گرفتن... با دخترای مانتویی هم نمی تونن کنار بیان...حالا هر چقدر هم که معتقد باشن...مادربزرگم هم که کلا دخترهای مانتویی رو بی حجاب میدونه! تا همین الانم هر پسری تو فامیل زن غیر چادری گرفته کلی پشت سرش حرف می زنن...حالا اگه به فرض من با یه همچین دختری ازدواج کنم معلوم نیست چی میگن... والدینم هم فکر نکم راضی شن با دختری ازدواج کنم که فرزند طلاق هست...
از طرف دیگه نمی خوام خانوادم، فامیلم و به خصوص مادربزرگ و پدربزرگم ناراحت بشن...درسته رو مسایل مدهبی تعصب دارن. ولی در سایر موارد واقعا حمایتم کردن...همیشه هوامو داشتن و با من هم خیلی مهربونن...دلم نمی خواد دلشون بشکنه...از اون طرفم نمی خوام کسی برام تعیین تکلیف کنه....دلیل اصلی خودداری من از رویارویی همکلاسی سابقم همینه...شاید این ارتباط به وابستگی و درخواست ازدواج رسید...اون وقت اگه خانواده زیر بار نرفتن که نمیرن من چی کار کنم؟... گیریم اصلا کار به بحث ازدواج نرسید...اما همین که بفهمن من با دختری تا همین حد در ارتباط بودم فکرای ناجور در موردم می کنن...از زمانی که 20 سالم بود مادرم هیچ وقت منو با دخترای فامیل تنها نمی ذاشت! اگه یه وقت دختری ازم سوال درسی داشت بلافاصله به یه بهونه ای کنار ما می نشست تا من از راه به در نرم!!! یعنی به من شک داشت.... با گفتن این حرفا حتما می گین با 30 سال سن چقدر به خانواده وابستس... ولی من اصلا به خانواده وابسته نیستم... تا جایی که بتونم از خانواده درخواست کمک نمی کنم...همه کارهامو هم از دبیرستان تنهایی می کردم...الانم با این که درآمدم کمه (چندتا کلاس حق التدریس دارم) از خانواده پول نمی گیرم و بیشتر از یک ساله لباس جدید نخریدم... ولی خوب چون تک فرزندم و نوه بزرگ خانوادم همه روم حساسن...
اگر به هر دلیلی من با دختر دیگری ازدواج کنم... همین که بفهمن من قبلا با دختر دیگه ای ارتباط داشتم کلی پشت سرم حرف می زنن...آخه فامیلامون در این زمینه خیلی متعصبن...ارتباطی رو که الان دارم در حد یک گناه نابخشودنی می دونن. از طرفه دیگه اگه با این دخترخانم به توافق نرسم شاید در آینده این مسایل رو به خانوادم منتقل کنه و برای من دردسر درست کنه....
یعنی دارم احتمالات رد در نظر می گیرم.... اگه با ایشون به توافق نرسیدم، با توجه به تعصب خانوادم،بعدا مشکلی پیش نمی یاد؟ کافیه این دخترخانم بگه مدتی با من در همین حد در ارتباط بوده... با این خانواده و فامیل متعصبی که من دارم باید قید ازدواج رو تا آخر عمر بزنم...چون به من به چشم یک پسر خراب نگاه میکنن!... آخه چی کار کنم متعصبن دیگه... ولی به جز این تعصب بقیه رفتاراشون خوبه...
خلاصه تو این ماجرا نمی خوام دل کسی بشکنه... نمی خوام کسی اذیت بشه... نه خانوادم، نه فامیلام و نه اون دختر خانم. چی کار کنم هیچ کس متضرر نشه؟
ببخشید خیلی حرف زدم...اما تمام این تعصبات مذهبی و مشکلات تک فرزندی و تنهایی خودم با هم قاطی شده و امکان تصمیم گیری درست رو از من سلب کرده...

سلام

وای چقد فکرهای کاذب و الکی دارین شما..

هیچ بندی از حرفاتون بجز مخالفت خونواده در مورد بچه طلاق بودنه ایشون به درد انتخاب همسر نمیخوره..

اگه با این افکار بخواهید همسر انتخاب کنید به مشکل بر خواهید خورد.. شما قراره بپسندید و زندگی کنید

ذهنتونو از راضی نگه داشتنه همه منحرف کنید.. حجاب فقط چادر نیست.. این فکرو پاک کنید

هیچ کس رو شما حساس نیست.. همه این حساسیت هائی که فک میکنید بخشیش ساخته و پرداخته ذهنه شماس و بعد از ازدواج به کل فراموش خواهد شد

شاید اقوام و نزدیکان بخوان برا شما دختر معرفی کنند , ولی هیچ وقت نمیان کارو زندگیشونو ول کنند و بچسبن به انتخاب های شما

شما چون با جنس مخالف ارتباطی نداشتید فک میکنید اگه کسی بویی ببره چه علم شنگه ای به پا خواهد شد, ولی اینطوریا نیست.. هیچ اتفاقی نمیفته

بعدشم مذهبی بودنو شما بد تعریف میکنید و برای شما چیزهائی القا شده که نگاهتون کلا باید عوض بشه ( .فقط نمی دونم با این همه اعتقادات چرا می خوان برن خارج..)


به نظر من شما تو همین تالار میتونید خیلی از افکار تحمیل شده بهتونو با کمک دوستان عوض کنید و تا این افکارتون پاکسازی نشده هیچ حرفی در مورد ازدواج به دختر خانم نگید

سلام آقا سینا

تایید طلبی و کمالگرایی توی حرف هاتون خیلی به چشم میاد . انگار تو تصمیم گیری عادت ندارید

مستقل عمل کنید و حتی ریسک پیشنهاد دادن کسی رو به خانواده هم نمی پذیرید تا مبادا در فکرشون

در مورد اون دختر و درنتیجه در مورد شما خللی ایجاد بشه!

احتمالا از همسر آیندت هم توقع خواهی داشت که تاییدکامل خانوادت رو بدست بیاره . یه سوال:

شما خودت برای انتخاب همسر چه معیارهایی داری ؟

سلام
با این صحبت های شما بنظر میرسه شما علاقه ای به این خانم ندارید . و گذینه ازدواج شما محسوب نمیشه . و از طرفی با تعاریفی که از خانوادتون داشتین ، کار خوبی کردین که تا الان وابستگی ای ایجاد نکردید . در نتیجه توصیه من این هست که تکلیفتون رو با این خانوم روشن کنید ، و حالا مستقیم یا غیرمستقیم بهشون اعلام کنید که رابطه ای نمیتونه شکل بگیره . تا ایشون هم روی شما حسابی باز نکنن.
اما شما هم بهتره کمی مستقل تر و به دور از حرف فامیل و خاله و عمه تصمیم بگیرید !! آمار دخترهای مانتویی الان خیلی زیاده و قشر زیادی از دخترهای خیلی خوب هستن که چادری نیستن !! دلیل نمیشه دختری که مانتویی هست پشت سرش حرف زده بشه ، کاری که فامیل های شما انجام میدن !! شما تحصیل کرده هستید ، شما با این ترستون از حرف فامیل در واقع دارید حرفاشون رو تایید میکنید ، خیلی بعید هست از شما ! ورود این دختر رو بهانه ای برای شناخت خودتون بدونید و لطفا تکلیف ایشون رو روشن کنید ! دخترها روحیه حساسی دارن ، مبادا درگیر این ماجرا بمونه !
پیروز باشید

نوشته اصلی توسط Eram

سلام آقا سینا

تایید طلبی و کمالگرایی توی حرف هاتون خیلی به چشم میاد . انگار تو تصمیم گیری عادت ندارید

مستقل عمل کنید و حتی ریسک پیشنهاد دادن کسی رو به خانواده هم نمی پذیرید تا مبادا در فکرشون

در مورد اون دختر و درنتیجه در مورد شما خللی ایجاد بشه!

احتمالا از همسر آیندت هم توقع خواهی داشت که تاییدکامل خانوادت رو بدست بیاره . یه سوال:

شما خودت برای انتخاب همسر چه معیارهایی داری ؟

با سلام خدمت تمام دوستان عزیزی که من رو تحمل کردن و جواب سوال های بعضا بچه گانه من رو دادن. ببخشید اگه اذیت شدین و خیلی وقت شما رو با سوالای الکی گرفتم.
اما در مورد معیارهای خودم برای انتخاب همسر باید بگم چادری یا مانتویی بودن دختر اصلا برام مهم نیست. همین قدر که معتقد باشن و دنبال جلب توجه بقیه پسرها نباشن برای من کافی هست که این دخترخانم هم این شرایط رو دارند. اگر نداشتن من تا الان این رابطه رو ادامه نمی دادم. در پست های قبلی هم گفتم که در دانشگاه با دخترها رفت و آمدی نداشتم و اوایل هم به ایشون توجهی نمی کردم. وقتی دیدم ایشون به معصومین و مراسمی مانند عاشورا اعتقاد دارند و از نظر ظاهری دنبال خودنمایی و مدگرایی نیستن به ایشون متمایل شدم. من خودم به هیچ وجه تعصبات مذهبی ندارم و بر اساس طاهر افراد در مورد اعتقادات اونها قضاوت نمی کنم. به همین دلیل هم یک دختر چادری رو که خانواده می خواستن برن خواستگاریش رد کردم. بعدا هم با اتفاقاتی که برای خانواده ایشون افتاد معلوم شد که حق با من بوده و کار درستی کردیم که به خواستگاری ایشون نرفتیم. در مورد خارج رفتن هم اصلا فکر نمی کنم هر کی می خواد بره خارج خدای نکرده بی اعتقاد هست. حتی خودم هم بدم نمی یاد برم. اتفاقا دلم می خواد همسرم یه فرد تحصیل کرده و آگاه باشه که بشه در زندگی بهش اعتماد کرد نه یک دختر چشم و گوش بسته که از دنیا بی خبره. به همین خاطرم تا الان مجرد موندم. چون تمام کیس هایی که بهم معرفی کردن از شرایط جامعه کم اطلاعن و من نمی پسندم. شاید یه دختر چشم و گوش بسته در ابتدا با همه چیز کنار بیاد اما همین عدم آگاهی از شرایط روز باعث میشه از همه جا فریب بخوره. متاسفانه نمونه این دخترها در اقوام ما کم نیستن به طوری که بعد از اینکه رفتن تو جامعه و چشم و گوششون باز شد سر ناسازگاری گذاشتن و در نهایت هم از شوهرشون جدا شدن. نمونش یکی از فامیلا بود که زنش رو فرستاد دانشگاه و خانمش هم بعد از رفتن به دانشگاه گفت دیگه نمی تونم با تو زندگی کنم! تو دانشگاه هم کم نبودن دختر پسرایی که ترم اول ظاهر ساده ای داشتن اما بعد یه ترم رنگ عوض کردن. اما این دخترخانمی که من می گم این طوری نبود... تا آخر تحصیل همون طور ساده موند ... اما در عوض اعتماد به نفس بالایی هم دارن و از مردم گریزون نیستن...به همین خاطرم ازشون خوشم میاد...
ولی خب خانواده و فامیلم متعصبن... شاید من سوالمو بد پرسیدم. می خوام بدونم چه طوری به خانواده بگم که کدورتی پیش نیاد؟ آخه همه فکر می کنن من بچه مثبت پاستوریزم که اصلا نمی دونه دختر چی هست؟! چه طوری بهشون بگم که جری تر نشن و مقابله به مثل نکن؟ یعنی منطقی برخورد کنن؟
متاسفانه در فامیل ما اختلافات خانوادگی کم نیستن. یکیش عموی خودم که با دو تا بچه داره از همسرش جدا میشه... یا دایی خودم که همیشه درگیر دعواهای خانوادگی با کل فامیل بودن... در چند مورد هم چنان داد و فریادی میان زوجین رخ داد که حتی همسایه ها هم با خبر شدن...منم که اعصابم از این دعواهای بی پایان خورد بود تا مدت ها با فامیل ارتباطی نداشتم...به قدر کافی اعصابم از این دعواها خورد است...دیگه نمی خوام تو زندگی شخصی خودم هم شاهد این مسایل باشم....خوشبختانه من ساکن مشهدم و بقیه فامیل رو که شهرستانن سالی یکی دو بار بیشتر نمی بینم ولی همونم زهرمارم میشه... گاهی وقتا فکر می کنم شاید بهتر باشه با همین دختر خانم از ایران برم...
در ضمن من انتظار ندارم همسرم خانوادمو کاملا تایید کنم...همون طور که خودم هم تمام افکار اونها را تایید نمی کنم...اما تا الان که یه جوری با این مسیله کنار اومدم... اما نمی دونم بعد ازدواج همسرم هم میتونه با این مسایل کنار بیاد یا نه.... درسته نمی خوام کسی در زندگیم دخالت کنه ولی بالاخره اونا هم خانوادمن... به گردنم حق دارن...خوشبختانه والدین خودم با تمام اختلافات معتقدن بچه ها بهتره مستقل از والدین زندگی کنن تا اختلافات کمتر بشه...حداقل در این یه مورد اشتراک نظر داریم! ولی خب نمیشه که اصلا با فامیل رفت و آمد نکرد...راستش وقتی به ایشون گفتم تک فرزندم و نمی تونم برم خارج خیلی منطقی برخود کرد و گفت:"حق دارین...درست نیست مادرتون رو تنها بذارین" بعدشم وقتی گفتم دیگه حرفی از مهاجرت نزنیم، دیگه چیزی نگفت. حلا نمی دونم همیشه این طوری با مسایل برخورد میکنه یا اون موقع یه چیزی گفت...
البته این دختر خانم هم فکر کنم کمی با خانوادش اختلاف نظر داره...البته با توجه به جدایی والدینشون این مسیله عجیب نیست...خودش میگه ترجیح میده بیشتر وقتشو پشت کامپیوتر تو دنیای مجازی باشه تا دنیای واقعی...چون ایشون فرزند طلاق هستن احتمالا حساس ترن..
خب ببخشید خیلی حرف زدم...سرتون رو درد آوردم...برای اینکه جمع بندی کنم تمام مسایل رو تیتروار خلاصه می کنم:
- من کم کم داره از این دخترخانم خوشم میاد...
-با توجه به تعصبات مذهبی خانواده و این که این دخترخانم فرزند طلاق هستن چه طوری به خانوادم بگم که شدت عمل به خرج ندن؟
- به نظر شما تمام این مسایل خانوادگی رو همون اول به ایشون بگم؟ یا بذارم برای بعد؟ یعنی صحبت رو از کجا شروع کنم؟
- با تعصبات فامیل یا خانواده چه طور کنار بیاییم؟ اصلا خونشون نریم؟ یا بریم ولی به غر زدن هاشون توجه نکنیم؟ راستش من که به غر زدن عادت دارم...یه گوشمو در کردم یه گوشمو دروازه...ولی خب خانم ها حساس ترن دیگه...
با تشکر از تمام دوستانی که وقت میذارن و تفکرات وهم آلود من رو می خونن. امیدوارم در زندگی به هر خواسته ای دارین برسین.

سلام . به نظر من نه این کار روقبول کنید و نه با اون دختر آشنایی بیشتر رو ادامه بدید. رفتن به این کار مساوی هست با آشنایی بیشتر. شما از یه شهرستان اومدید تهران و پشت سر هم پیشرفت هم کردید . مطمئنا کار بهتر از این هم می تونید پیدا کنید .
دلیلم هم این هست که فرهنگ شما و این خانم اصلا شبیه هم نیست. و این در ازدواج یعنی فاجعه . خواهشا و لطفا وارد زندگی این خانم نشید و به خودتون و ایشون صدمه نزنید.
چون شما دیگه توی این سن قرار نیست تفکراتتون و اخلاقتون عوض بشه . چون با وجود اینکه این همه درس خوندید و تجربه زندگی در یک جای شلوغ رو داشتید ، هنوز هم وابسته به افکار قدیمی هستید.
شما اگه با این خانم هم آشنا بشید نهایت به خواستگاری میرید و بیشتر از اون جلو نمیرید. چون هنوز تحت تاثیر نه تنها پدر و مادر ، بلکه خواهر و خاله و عمه و مادربزرگ و زندایی و .... هستید. این یعنی یک زندگی قومیتی . این عروس هیچ وقت توی اون خانواده پذیرفته نمیشه. یا شما هم باید طرد بشید. یا ایشون باید مدام دور باشن از خانواده شما.
ضمن اینکه جدای از نظر خانواده ، قطعا و یقینا خودتون هم با آشنایی بیشتر موارد زیادی از اختلاف رو بینتون خواهید دید. (حتی همین حالا تو پست اول شدیدا تاکید کردید که خودش شماره داد ، نه شما ، از همینجا ریشه اختلافات شما رو میشه دید. اینکار در فرهنگ و ذهن شما پذیرفته نیست) - لطفا به هیچ عنوان فکر نکنید عشق قرار هست همه مشکلات رو حل کنه . به قول معروف که عشق آسان نمود اول ، ولی افتاد مشکلها .....