موضوع: افسردگی شغلی

نوشته اصلی توسط zolal

سلام عزیزم. به نظرم آرامش خیلی مهمه که ظاهرا مشکل شما همون پذیرایی است. در این مورد شاید که با مدیرت حرف بزنی و بگی که ناراحتی تصمیم دیگه ای بگیره. یا حداقل بدونه.
ضمنا سعی کن مهارتاتو بالا ببری و بیشتر به کارشون مسلط بشی. اینطوری اون شرکت هم ممکنه بیشتر روی تو حساب بکنه و گزینه مناسبی برای سایر قسمتها باشی.
راستی من اگه جای تو بودم توی محل کار بدون اجازه درس نمیخوندم .(هرچند شاید برا عده ای مهم نباشه اما زمان سرکار شما متعلق به کارته و درست نیست.)
در آخر اینکه آرامش مهمه حالا چه منشی باشی چه مدیر. اگه آرامش نداشته باشی مدیر هر جای خفنی هم بشی، به حال آبدارچی غبطه میخوری.
این به این ربط داره که خودت چی فکر میکنی و شرایطت چگونه است. اگر میخوای منشی نباشی و مسئولیت دیگه ای رو به عهده بگیری این مستلزم صبر و کسب مهارت و تلاشه.

موفق باشی عزیزم.

سلام. تشکر بابت راهنمایی.
نه همه مشکل من پذیرایی نیست. خودِ واژه ی منشی برای من خیلی سخته. پذیرایی هم که جای خودش رو داره������به خدا اگه کار دیگه ای پیدا می کردم می رفتم. ولی متاسفانه یا حقوق خیلی کم می دن یا ساعت کاری هم خیلی زیاد که آدم به کار دیگه ای نمی تونه برسه! یا محیط های کاری خوب نیستن. به خاطر همینه که فعلاً اینجا باید بسازم تا اگه کار دیگه ای که بهتر از اینجا باشه رو پیدا کنم بعد برم.. ������

توی قسمتی که من هستم حسابدارها هستن فقط. من علاقه به زمینه کاری اونها ندارم وگرنه حتماً سعی می کردم مهارتم رو در اون زمینه بالا ببرم.

بدون اجازه نیست. حسابدارها هم مثل من بعضی از ساعت روز رو بیکار هستن و میشینن باهم تعریف می کنن یا همش سرشون توی موبایله زمانایی ک بیکار هستن. که من اون زمانهای بیکاری صرفِ خوندن می کنم.

نوشته اصلی توسط zolal

کارت همینطور که میگی مشکلی نداره. خودت در پست قبل خوبی های زیادی براش گفتی. ببین تو کشور ما همه دنبال عنوان دکتر، مهندس، استاد و ..... هستند و همین چیزا باعث میشه به چیز دیگه ای راضی نشیم و خودمون و روزامون رو صرف حس حقارت و ... کنیم. کلا ما ایرانیا همه داریم شبیه هم میشیم.
اون مدرک فلان داره، منم بگیرم. اون بینی سربالا و ... داره منم باید. اون اینو داره منم باید.
ببین تو چی میخوای؟ مواظب باش یه وقت به خاطر به به و چه چه دیگران زندگی نکنی. چون دیگه اسمش زندگی تو نمیشه.
باور کن منم زمانی مث تو نگاه میکردم. اما الان معتقدم مهم نیست بقیه به کاری که میکنی چطور نگاه میکنن. مهم تویی که از کارت لذت ببری و خوب و شرافت مندانه انجامش بدی. مهم حس و حال خودته. کلا به نگاه دیگران اهمیت نده. ببین این کار رو خوب انجام میدی؟ دوستش داری؟ اون حسی که میخوای از کار کردن داشته باشی رو بهت میده؟
به نظر من اگر داشتن درآمد برات مهمه و میخوای بیکار نباشی، با توجه به خوبی هایی که گفتی، اگر دلخواهت نباشه هم فعلا گزینه خوبیه. جای شکر داره.
موفق باشید و سربلند.

سلام.. ممنونم بابت راهنمایی خوبتون.
بله می دونم که اینکار بهتر از بیکاری یا خیلی از کارای دیگه س. من نمی تونم شرایط اونجا و کارم رو تغییر بدم و تنها کاری که احساس نی کنم می تونه بهم آرامش بده اینه که بی خیال باشم تا خیلی از نظر روحی بهم فشار نیاد. و تلاش کنم تا بتونم شرایطم رو بهتر کنم تا کار بهتری پیدا کنم. .
:( امیدم به خداس. انشالله کار خوب و متناسب برای همه پیدا بشه.