موضوع: دوباره قرار گرفتن زندگی من در سراشیب جدایی

نوشته اصلی توسط آرام 10

سلام به همدردیهای عزیز
هیچکی هیچ نظری راجع به اعتیاد نداره ؟ فرشته مهربان خوبم و دوستای مهربون خیلی به کمکتون احتیاج دارم خواهش میکنم اگه کسی راهنمایی به ذهنش میرسه بهم کمک کنه

سلام دوست من روز بخیر
راستش من فکر میکنم شما تصمیم خودتون رو از قبل گرفتین و نهایتا هم طلاق میگیرن.
چون اول مشکلتون اختلاف بین همسر و فرزندتون بود بعد عنوان کردین صندلی پرت کردن و دست بزن حالا که اونها هم حل شدن میگین اعتیاد.
یعنی تا الان مسئله به این مهمی رو عنوان نکرده بودین؟
چرا واقعا؟و حالا سر باز کرده.
پیشنهاد من اینه.اگر واقعا قلبا تصمیم به جدایی دارین که هیچ کاری که بنظرتون درسته انجام بدین
ولی اگر میخواین مشکلاتتون حل شه لطفا یکبار همشونو عنوان کنین تا دوستان راهنماییتون کنن.
ممنون

زندگی بهتر عزیز ممنون از نظرتون من هنوز تصمیم قطعی نگرفتم اگه تصمیم گرفته بودم که دیگه اصلا تاپیک نمیزدم و کاری رو که فکر میکردم درسته انجام میدادم مشکل اختلاف همسرم و پسرم و دست بزن همسرم هنوز سرجاشه اما وقتی نظر غبار غم عزیز رو خوندم گفتم شاید همه این مشکلات به خاطر اعتیاد باشه چون قبلا هم چند نفر راجع به این موضوع غیر مستقیم به من گفته بودند اما من گفتم به حدی از این موضوع ترس دارم که حتی در ذهن خودم سعی میکنم ازش فرار کنم اما با خوندن نظر غبار غم گفتم اگه قراره برگردم و با یه تصمیم جدی همه چی درست بشه و من تغییرات کلی داشته باشم باید این ترس کنار بزارم و یک بارم که شده برای همیشه از این موضوع مطمعن بشم که اگه خواستم برگردم این ترس همیشگی و مخفی انرژی من رو برای بازسازی زندگی تحلیل نبره بازم از شما عزیزانی که وقتتون رو میگذارید و زحمت تایپ تحمل میکنید و راهنمایی میکنید سپاسگزارم و منتظر راهنماییاتون هستم

تنها راه فهمیدن این مسئله آزمایش اعتیاد است و نه حرف ایشون یا دیگران یا حدس و گمان.

ار اینجا راهنمائی بگیرید:

مرکز ملی مشاوره اعتیاد
09628

فرشته مهربان عزیز ممنون که بازم راهنمایی کردید در مورد تک تک کلماتی که نوشتید فکر میکنم و کتابهارو حتما میخونم

سلام به دوستان خوب همدردی و فرشته مهربان عزیز
راستش تو این مدت با همسرم بحث های زیادی داشتیم خیلی باهم صحبت کردیم و قرار شده یه فرصت دیگه به زندگیمون بدیم اما چیزی که باعث میشه من نسبت به همسرم دلسرد بشم و از اینده این زندگی بترسم رفتارای عجیب و بچگانه همسرم هست مثلا یک موردش این بود که یه مشاور خوب پیدا کردم که تا چند وقت دیگه اصلا وقت نداشت و با واسطه کردن چند نفر آشنا و چند روز تماس تلفنی با مرکز مشاوره و خانم منشی بالاخره موفق شدم یه وقت بگیرم به همسرم خبر دادم و گفتم اگه خواستی بیای خبر بده اونم اومد البته بعد از من رسید خانم منشی چون چند بار تلفنی صحبت کرده بودیم و چند نفر اشنا معرف ما شده بودن من میشناخت و وقتی که نوبت ما بود رو به من گفت بفرمایید منم چون قبلا تجربه اش رو داشتم و میدونستم اگه با هم بریم هیچ کدوم نمیتونیم حرفامون رو بگیم و کار به بحث و دعوا میکشه به همسرم گفتم بهتره هر کدوم جدا بریم اونم چیزی نگفت و من رفتم داخل اتاق یه مختصر که از زندگیمون گفتم به اقای مشاور گفتم همسرم هم اومدن و داخل سالن نشستن ایشون گفتن باشه بعد در خدمتشون هستیم و صحبت ما ادامه پیدا کرد من اینقدر حرف برای گفتن داشتم و اینقدر این مدت تحت فشارای مختلف بودم که اصلا متوجه گذشت زمان نشدم مشاور گفتن که شما خودت چه جدا بشی و چه به زندگی مشترک ادامه بدی باید بعدا حتما مشاورت رو ادامه بدی که البته خودم قصد این کار رو داشتم چون مشکلات پی در پی این زندگی واقعا از روح و روان من یه مخروبه ساخته خلاصه در اخر اقای مشاور گفتن وقت یک ساعته شما تموم شده من اصلا باورم نمیشد چون قبلا که مشاوره میرفتیم خود مشاور وقت رو تنظیم میکرد و هر دوی ما صحبت میکردیم بهشون گفتم اگه ممکنه حتی ده دقیقه هم که شده با همسرم صحبت کنید ایشون گفتن من میخواستم باهاشون صحبت کنم اما الان وقت گذشته و مراجع بعدی معطل میشن انشاالله جلسه بعدی در خدمت ایشون هستم منم خداحافظی کردم و اومدم بیرون به همسرم گفتم وقت تموم شده و جلسه بعدیم تو صحبت کن برای جلسه بعد از خانم منشی وقت گرفتم و اومدیم بیرون اما چشمتون روز بد نبینه همسرم شروع کرد به دعوا که اصلا چرا گفتی من بیام گفتم به خدا من فکر میکردم تو هم صحبت میکنی و اصلا نفهمیدم زمان چطور گذشت و حالا ما ممکنه حتی بیست یا سی جلسه بیایم و ممکنه یکبارم من نتونم اصلا صحبت کنم یا به تشخیص مشاور با هم بریم صحبت کنیم اما همسرم اصلا دست بردار نبود میگفت من وقت گذاشتم و تا اونجا اومدم حداقل اقای مشاور به خودش زحمت میداد بیاد یه سلام واحوالپرسی با من داشته باشه !!!!!
اصلا کسی که انقدر استعداد نداشته رشته ریاضی بیاره و رفته روانشناسی خونده تو انتظار داری این ادم بیاد به من و تو که تخصص فلان رشته رو داریم درس زندگی بده ؟ گفتم بابا این بنده خدا که بدهکار ما نیست زندگی ما مشکل داره و ما هر تخصصی که داریم مشکل زندگیمون نتونستیم حل کنیم و اون علم و تخصصش رو داره و ما از اون کمک خواستیم و من چند نفر رو واسطه کردم تا تونستم وقت بگیرم میگفت الان میرم مرکز مشاورشون رو سرشون ویران میکنم باید جواب پس بدن و...

این دعوا دو روز ادامه داشت و هر چی توضیح میدادم بیفایده بود تا کم کم آروم شد بعد یک هفته هیچ خبری ازش نبود البته از چند روز قبل از مشاور خودش میگفت این زندگی راهی نداره و بهتره جدا بشیم بعد از یک هفته قبل از ماه رمضان من بهش زنگ زدم که دعوا داشت از من خبری نگرفتی و کجایی و ... گفتم خوب تو زنگ میزدی
مورد دیگه ای که خیلی من اذیت میکنه و نمیدونم چطور باهاش کنار بیام یا بتونم این رفتارش رو تغییر بدم حرفای بی پایه و اساسی که میزنه مثلا میگه پنج سال پیش یادته پدرت گفت مرد اگه شلوارش دو تا بشه میره زن دوم میگیره منظورش با من بوده و شما با نقشه هایی که کشیدید نزاشتید من صاحب مال و اموال بشم در صورتیکه من اصلا یادم نیست پدرم همچین حرفی زده باشن یا اگرم گفتم کاملا مطمعنم که در مورد همسرم نبوده و شاید پدرم داستانی چیزی از کسی تعریف کردن و بعلاوه پدرم هیچگونه دخالتی در امور مالی و کاری همسرم ندارن و وضعیتش مربوط به شرایط بیکاری خودش میشه من تقریبا سه سال پیش به همسرم پیشنهاد دادم که رده کاری شرکتش رو عوض کنه با توجه به بدهی بالایی که داشت رده شغلی پر درامدتر و البته با مسوولیت بیشتری بود که خودمم از همون جا موفق شدم صاحب خونه و ماشین بشم و یکی از دوستان دانشگاهیم برای شراکت بهش معرفی کردم چون باید دونفر با این مدرک کار رو شروع میکردن اما هر چه از اول گفتم اون خانم شریک در جریان کارا نمیگزاشت بهانشم این بود که اون خانم متاهل و بچه داره هر چه میگفتم این کار مسوولیتش سنگینه و هر کدام از شرکا باید به نسبت سهمشون مسوولیتش رو قبول کنن زیر بار نمیرفت من میدونم همسرم میخواست کارها کلا دست خودش باشه و حرفاش بهانه بود اما چکها رو به موقع وصول نمیکرد و هر چه میگفتم چکها رو ببر بانک میگفت مسوولیت این کار زیاده و من اگه چکهارو ببرم بانک باید با کارفرما درگیری حقوقی پیدا کنم خلاصه خانم شریکم که اوایل از بیمسولیتی و پولی که میگرفت زیاد بدش نیامده بود بعدا وقتی که چکها نقد نشد و خبری از پول نبود سر ناسازگاری گذاشت و حتی کار به شکایت و شورای حل اختلاف کشیده شد که البته اون کارا تموم شد وش راکتشون هم الحمدالله به اخر رسید و قراردادها خاتمه پیدا کرد

الان همسرم میگه تو عمدا به من پیشنهاد این کار رو دادی و نقشه کشیده بودی که زمین خوردن من ببینی هرچه میگم اخه تو اون اصولی که باید درکار رعایت میکردی رو رعایت نکردی و راه رو اشتباه رفتی قبول نمیکنه و هر اختلافی که داریم این موضوع رو وسط میشکشه
من برای شروع کار ش خیلی دوندگی داشتم و پیگیر کاراش بودم اما بعد از تهمتاش تصمیم گرفتم که دیگه تو هیچ کارش دخالت نکنم و حتی اگه در مورد مساله ای نظر بخواد دیگه میترسم حتی پیشنهاد بدم برای خاتمه کارهاش چند بار گفتم اگه میخوای پیگیر بشم که گفت نه تو دخالت نکن اگه لازم باشه خودم بهت میگم الان میگه تو عمدا خودت اخر کار رو پیگیری نکردی و هر چه میگم به خواست خودت بوده انگار کلا فراموشی گرفته

میدونید این رفتارا و تهمتایی که به من و خانوادم میزنه خیلی من ازش دور میکنه من نمیدونم توهم داره یا سو ظن اما وقتی اروم هستیم بهش میگم چرا اون حرفا رو زدی میگه اون تو دعوا بود ولش کن اما باز تو بحث بعدی که پیش بیاد این تهمتا و بیشتر از اون تکرار میشه و این باعث میشه بهش اصلا اعتماد نداشته باشم حتی وقتی اوضاع خوبه میدونم موقته و ذهنش پر از افکار منفی نسبت به اطرافیانش هست شاید به قول شیدای عزیز این رفتارا ریشه در کودکی و خانوادش داشته باشه اما بدبینی که نسبت به همه داره و به خانواده من و خود من ختم نمیشه و حتی یه کار اداری که انجام میده با همه درگیره و میگه عمدا میخواستن اذیتم کنن و کارم انجام ندن این رفتاراش واقعا برای من عذاب اور شده و باعث میشه نتونم بهش از نظر احساسی نزدیک بشم رفتارای بچگانه و افکار منفی مانع محبت کردن من میشه از دوستان خوب همدردی و فرشته مهربان خوبم خواهش میکنم بهم بگن چطور به خودم کمک کنم که بتونم با این شرایط به همسرم نزدیک بشم و بهش محبت کنم ؟ ببخشید که خیلی طولانی شد از وقتی که برای مشکلات من میگذارید صمیمانه سپاسگذارم

شما فعلا فقط اوضاع رو آروم کنییییید
به این صورت که هنگام اشفتگی و عصبانیتشون فقط و فقط سکوت کنید!!!!
اصلااا اون لحظه توضیح ندید چرا و به چه دلیل این حرفها مال وقتی هست که ارومین
ازت میخام اینبار بیای اینجابگی وقتی تو عصبانیتساکت بودی چه اتفاقیافتاد !!!!!!!!
من میدونم چی میشه ولی میخام بیای بگی
بعدا که مدیریت بحران رو یاد گرفتی همسرت خودش بهت نزدیک میشه و مشاوره رفتن رو با زبون نرم از سر بگیر

به نظر من تو اون موقعیت که از دفتر مشاوره بیرون می رفتید؛ شما باید خودتون رو توی جبهه ی همسرتون پیشش نشون می دادید. ایشون شاکی بودن که چرا تا اونجا اومدن ؛یکی دو ساعت یا بیشتر معطل شدن؛ آخر سرم اومدین بهش گفتید وقت تموم شد بریم!!!
منم بودم بهم بر می خورد. شما به جای اینکه در مقام دفاع و توجیه بربیاید؛ باید شکایت و عصبانیت ایشونو تائید می کردید و بهش حق می دادید. حتی خودتون غر می زدید که از عدم مدیریت زمان مشاور شاکی هستید و از اینکه نشد همسرتون حرف بزنه و به نوعی بهشون بی احترامی هم شد.. یک ساعت پشت در بسته معطل شدن ... شما ازشون هم معذرتخواهی هم تشکر می کردید.
یه بار قرار بود من و پدرم جایی بریم؛ کسی منتظرمون بود. کاری پیش اومد و پدرم زنگ زدن عذر خواهی کردن که این شرایط پیش اومده و ما کمی دیر تر می ریم. اون شخص منتظر ما ، پشت تلفن به پدرم گفته بود اینطوری که شب میشه و طعنه زده بود... خلاصه پدرم با لحن خوش و مودبانه عذرخواهی کردن و تماسو قطع کردن‌. من گفتم عجب آدمیه ها... پدرم اول متوجه حرفم نشد چون ذهنش درگیر بود. پیش خودش فکر کرد من می خوام بگم تقصیر پدرمه! اومد با صدای بلند بهم تشر بزنه و عصبانیتش از برخورد اون آقا رو سر من خالی کنه که تازه فهمید من در مقام دفاع از پدرم براومدم! به آنی نشده عصبانیتش فروکش کرد. زود ازم معذرتخواهی کرد و بعد هم خندیدیم‌. غرغرایی که مطمئنم در راه بود که چه قدر این آقا بی نزاکته و درک نداره هم خوابید چون پدرم می دونست من طرفدارشم و دیگه غر زدن معنی ای نداشت
هرچند تا حدودی اون فرد حق داشتن ولی من پیش پدرم از کس دیگه ای دفاع نکردم .
اصولا آقایون وقتی تو موقعیتی در تعارض با فرد دیگه خصوصا اگه فرد مقابل یه مرد باشه قرار می گیرن؛ دوست ندارن همسرشون، دخترشون یا... از فرد مقابل دفاع کنن یا بهش حق بدن چون به غرور مردونه شون بر می خوره و حس پیروزی و اقتدارشون زیر سوال میره. شما هم می تونستید با مدیریتِ اون موقعیت پیش اومده؛ حقی که "واقعا با همسرتون بود "رو به ایشون بدید و از این وضعیت اجتناب کنید. ایشون این بحث ُ چند روز کش دادن چون تو ذهنشون به دنبال حق دادن از جانب شما بودن و هربار امتناع کردین و توجیه و توضیح و دلیل آوردین. یه "حق با شماست... ایشون کار اشتباهی کردن، من معذرت میخوام که وقتت گرفته شد، ممنونم که به خاطر من اومدی" مثل آب بود روی آتیش!