موضوع: درخواست راهنمایی در برخورد با رفتار مادرشوهر

سلام دوستان همدردی..من مجدد اومدم تا مشکل جدیدم رو باهاتون در میون بذارم و از نظراتتون استفاده کنم..
یه خلاصه کلی رو خدمتتون عرض کنم:
خانومی هستم ۲۹ ساله و ۲.۵ سال زندگی مشترک، خدارو شکر با همسرم زندگی خوبی داریم ولی از اول ازدواج زندگی ما تحت تاثیر شرایط خاص و سختی بوده.. بیماری پدر همسرم و دست تنها بودن همسرم برای رسیدگی به پدر و مادرش..
مشکل کنونی:
خواهر همسرم بزودی قراره زایمان کنه تو شهری دیگه و با توجه به بیماری پدرشوهر و نیاز به مراقبت و توجه مادرشوهرم خیلی ایشون رو تنها میذارن و من و همسرم که آدمهای مسئولیت پذیری هستیم اوایل خیلی همراهی میکردیم ولی متاسفانه مادرشوهرم به این حس وظیفه شناسی ما عادت کرده و خیلی به بهانه های مختلف پدرشوهرم رو تنها میذاره و این وسط من بیشتر از همه مجبورم رسیدگی کنم با توجه به تغذیه خاص ایشون..
با اینکه برای وجدان‌ خودم و بعد همسرم مخالفتی نمیکنم ولی احساس میکنم مادرشوهرم بدون‌ کوچکترین ناراحتی و رودربایستی با خیال راحت همسرش رو تنها میذاره و براش این ذهنیت القا شده که حتما وظیفه منه.. خواستم ببینم چه روندی درسته..
لطفا راهنمایی کنید..باتشکر از تمامی دوستان

نوشته اصلی توسط زن ایرانی

سلام دوستان همدردی..من مجدد اومدم تا مشکل جدیدم رو باهاتون در میون بذارم و از نظراتتون استفاده کنم..
یه خلاصه کلی رو خدمتتون عرض کنم:
خانومی هستم ۲۹ ساله و ۲.۵ سال زندگی مشترک، خدارو شکر با همسرم زندگی خوبی داریم ولی از اول ازدواج زندگی ما تحت تاثیر شرایط خاص و سختی بوده.. بیماری پدر همسرم و دست تنها بودن همسرم برای رسیدگی به پدر و مادرش..
مشکل کنونی:
خواهر همسرم بزودی قراره زایمان کنه تو شهری دیگه و با توجه به بیماری پدرشوهر و نیاز به مراقبت و توجه مادرشوهرم خیلی ایشون رو تنها میذارن و من و همسرم که آدمهای مسئولیت پذیری هستیم اوایل خیلی همراهی میکردیم ولی متاسفانه مادرشوهرم به این حس وظیفه شناسی ما عادت کرده و خیلی به بهانه های مختلف پدرشوهرم رو تنها میذاره و این وسط من بیشتر از همه مجبورم رسیدگی کنم با توجه به تغذیه خاص ایشون..
با اینکه برای وجدان‌ خودم و بعد همسرم مخالفتی نمیکنم ولی احساس میکنم مادرشوهرم بدون‌ کوچکترین ناراحتی و رودربایستی با خیال راحت همسرش رو تنها میذاره و براش این ذهنیت القا شده که حتما وظیفه منه.. خواستم ببینم چه روندی درسته..
لطفا راهنمایی کنید..باتشکر از تمامی دوستان

سلام
من نمیدونم چقدر ارتباطتون با مادرشورهتون خوبه...ولی ارتباطتون رو باید بهتر بکنید.
از زاویه بهتری هم میشه دید ، ایشون شمارو عضوی از خانواده خودش میدونه ، مثل دختر خودش میدونه ، پدر شوهرتون هم باید برای شما مثل پدر خودتون بمونه ، اگر خدایی نکرده پدر خودتون چنین مشکلی رو داشتن اصلا به رفتار دیگران توجه میکردین؟ یا اینکه پدرتون انقدر براتون مهم بود که با جان و دل نمیذاشتین آب توی دلشون تکون بخوره...؟
به نظر من با تغییر ذهنیت و حتی القای ذهنیتتون که بابا جون مثل پدر خودتونه و با جان دل براش مایه میذارید و پدر مادر شوهرتون خیلی براتون مهم و عزیزند مانند خانواده خودتون ، میتونید مادر شوهرتون رو هم مجذوب خودتون بکنید.
همیشه افرادی در زندگی ما هستند که به نسبت بقیه شاید بیشتر هوامونو دارن بیشتر برامون مایه میزارن و بیشتر دقدقه ی ما رو دارن ، و ما این افراد رو قدری به خودمون نزدیک میدونیم که حس میکنیم گاها میتونیم مسئولیت هامونمو روی دوششون بندازیم و گاها بدون قصد محبت کمتری هم به این افراد میکنیم ولی شاید به بقیه محبت بیشتری بکنیم که یه مقدار زیادیش ظاهریه(نمیگم کار درستیه یا غلطیه) مثل دو تا دوست ... حالا این ارتباط وقتی یک طرفش یه بزرگتر مثل مادر شوهر باشه یه مقدار یک طرفه میشه ، و فقط کافیه شما به این موضوع آگاه باشید و از دید مثبتش نگاه کنید.

فکور عزیز ممنون از رهنماییت..
در مورد تعریف و تمجدید درسته باید انتظاری نداشته باشم ولی اینکه کلا ایشون بروی خودش نمیاره حس خیلی بدی بهم دست میده و ازش زده میشم.. چون اصلا بروی خودش نمیاره و حتی موقع رفتن چیزی نمیگه، کاملا این حس رو القا میکنه که وظیفه منه رسیدگی به همسرش..
خیلی ها بمن میگن همیشه نهار و شام نفرست.. ولی واقعا دچار عذاب وجدان میشم.. میخوام ببینم این حسم از مهرطلبی ناشی میشه یا طبیعیه؟
البته فکور جان من خیلی وقت اضافی ندارم تا قبل از عید سرکار میرفتم ولی بخاطر دلایلی که بازهم به خانواده شوهر مربوط میشد ترحیح دادم کنار بکشم و بعد اون دنبال کارهای مهاجرتی هستم و همسرم هم کاملا موافقه که زودتر از اینجا بریم..ولی در صورت گرفتن ویزا همچنان ما باید ۱ الی ۲ سالی اینجا باشیم.. و کلاس های آموزشی مثل زبان و ورزش دارم مرتب میرم و خیلی سرم خلوت نیست بعصی اوقات هم میرم پیش همسرم و تو کارگاهش کمکش میکنم.. یعنی خیلی بیکار نیستم.. اکثرا شبها نهار فردا رو آماده میکنم..در مورد بچه فعلا امکانش برامون نیست چون که شدیدا تو فکر مهاجرتم و با بچه امکانش نیست..
شما بفرمایید جای من بودید چکار میکردید حس انسان دوستی یا رفتار سیاست مدارانه که کسی دچار سوتفاهم نشه؟

مرسی شیدای عزیزم.. راهنمایی های شما کاملا همسو با مشکلات منه و کاملا حرفات رو قبول دارم.. درسته من مشکلی با خونواده همسرم ندارم.. چون من حسابی حواسم به همه چی هست..اونا هم خوبن و پدرشون همیشه برای من دعا میکنه.. من فقط مشکلم با مادرشوهرمه که تو ظاهر برخوردش خوبه ولی خیلی با سیاست رفتار میکنه.. بنظر خودم تشکر نمیکنه چون نمیخواد من پررو بشم.. میخواد جوری بمن بفهمونه که وظیفه منه.. راستی شیدای عزیز ما تو یه ساختمون زندگی نمیکنیم خونه هامون از هم فاصله مکانی داره ولی تو یه شهریم.. من همیشه که پدرشوهرم تنهاست نهار و شام رو مجزا درست میکنم و کم درست میکنم که غذای تازه ای باشه و براشون میفرستم یا خودمم گاهی میرم سر میزنم.. درسته من از لحاظ انسانی حس خوبی به این کمک دارم ولی از لحاظ رفتار مادرشوهرم بشدت ازش ناراحت میشم که نمیتونه حتی یه تشکر کنه.. مننون از راهنماییت واقعا دلگرم شدم.. و بقول شما مهم نیست مادرشوهرم چی فکر میکنه ولی باید بدونه که ناراحتم میکنه.. چون از اول ازدواج من رو خیلی درگیر مشکلاتشون کردن..ممنونم از همگی خدانگهدار

سلام دوست عزیز


منم با شیدا جون موافقم و شما می تونی خودت با سیاست چیزی که می خوای رو دریافت کنی مثلا می تونی وقتی مادر شوهرت میاد از سفر یه شب که همو دیدین بهش بگی مادر جون آقاتون تحویل شما.یا اینکه بگی مادرجون برا آقاجون غذا می فرستم نگرانم نکنه خوششون نیاد آخه هیچی دسپخت شما نمیشه اینجوری هم از مادر شوهرت تعریف کردی و هم اینکه بعدش به احتمال زیاد ازت تشکر می کنه.
خدا خیرت بده که هواشونو داری عزیز