موضوع: تشریح "کلید مرد " درمورد زندگی خودم برای بهتر شدن رابطه من و همسرم

فرشته ی عزیز قطعا دیدگاه من توی زندگی با شما و خیلی از خانم های محترم این تالار تفاوت داره و هی دارم مینویسم و پاک میکنم تا حرف برخورنده ای نزنم و سر جر و بحث و به حاشیه رفتن تاپیکتو باز نکنم.. ولی واقعا تاپیکت اعصابمو بهم ریخته! مطمئنم که کارتو به آسونی به دست نیاووردی و مثل خودم حسابی براش زحمت کشیدی! تو این جامعه ی مردسالار همین که الان میتونیم تو جامعه باشیم و کار کنیم واقعا راحت به دست نیومده! واقعا چطور کسی میتونه با وقاحت تمام برگرده بگه اگرم کار میکنی ببر بده به شوهرت و دوباره دستتو جلوی شوهرت دراز کن و ازش پول بگیر که اقتدراش حفظ شه!!! بخدا اصلا نمیتونم اوج وقاحتی که پشت این حرفه رو درک کنم و عجیب تر از اون جیغ و سوت و هورای خانوما برای این آقاست و پیشنهاد فایلاش به همدیگه! خب فکر کنین یه خانومی یه فایل صوتی بده به نام کلید زن! بعد توش بگه خانوما خیلی حساس و ظریفن و نباید مردا صداشون رو روشون بلند کنن و هر چی خواستن سریع انجام بشه و هر روز براشون کادو بخرن و عشقشونو نشون بدن و .... بعد یه مردی خودشو ملزم به انجام همه ی این موارد بدونه و صد در صد زندگیش گل و بلبل میشه! کدوم مردی زیر بار همچین چیزی میره آخه؟؟؟ برای خودت، جنسیتت و البته عشقت احترام قائل شو عزیزم
میدونم الان حرفامو شعاری میدونی و فکر میکنی داری در راه عشقت و زندگیت فداکاری میکنی، ولی مهم تر از اقتدار و غرور شوهرت، شخصیت و عزت نفس خودته
حرفای هانیه رو که تجربشو داشته جدی بگیر

سلام دوستان عزیزم

ورود به ماه عزیز شعبان رو بهتون تبریک میگم
خوشحالی خاصی درون ادم رو میگیره در این ماه.

ازتون ممنونم که وقت گذاشتین و هرکسی از دیدگاه خودش نوشت البته بعضی ها هم خیلی انعطاف داشتن از همه ممنونم ..انعطاف یعنی از همه زوایا بشه قضیه رو تحلیل کرد از همه هم نشد حداقل از دیدگاه زندگی استارتر .

من تعصبی نیستم ادم مادی ای هم نیستم ولی یکسالی هست بعد از اتفاقی که خیلی عجیب و وحشتناک بود همه معادلاتم بهم خورد و انگار خودمو گم کردم نمیتونم همون فرشته سابق رو کامل رو کنم .
فرشته ای که هیچ حساب کتابی تو رسیدگی به نزدیکانش نداشت و لذت میبرد ازین حال ولی وقتی مشکلی برام پیش اومد میتونم بگم سخت ترین و بزرگترین نقطه عطف زندگیم که فقط مدیر همدردی خبر داشتن همه اون ادم ها کسی که من فکر می کردم نبودند و به طرز عجیبی تنهام گذاشتند ....

گیج و منگ بودم دلم داشت می ترکید از این همه نامردی انگار تو کما بودم نه میتونستم حرف بزنم نه بنویسم بارها میومدم پست بزارم اما خبری از حرف هام نبود ...
-همین که الان تونستم موضوعی رو بنویسم نشونه خوبی بود -

اون اتفاق ها رو خیلی خیلی دوست داشتم بیام اینجا بنویسم ولی نتونستم ...
من حساب و کتابی تو عشق نداشتم یجورایی دیوانه بودم آزاد و رها بودم به بچه هاشون محبت میکردم ولی الان خیلی عادی محبت میکنم و این دردم رو زیاد میکنه چون خودم نیستم و فیلتر دار شدم.
اما اون ها من رو تو تنها مشکل زندگیم که هر بشری رو میتونست نابود کنه تنها گذاشتند

شاید ازمونی بود تا من تبدیل به ادم کینه ای و بدی بشم ولی نشدم به جسم و روحم فشار اومد ولی خیلی بد نشدم
فقط تجدید نظر کردم یعنی دارم می کنم فعلا به دیدگاه ثابتی نرسیدم ...

شاید تاپیکی بزنم راجع به این موضوع ...

خلاصه این رفتارها باعث شد فرشته درون من بفهمه من داشتم دنیا رو از دید خودم می دیدم و چقدر قشنگ بود ،
اینه که یکم وارد حساب و کتاب شدم .

در این رابطه :
این رو بگم همین الانش و قبل ازین ها هم من با همسرم جدا نبودیم و نیستیم کارت هامون دست همن هرچی دستش میاد دوست داره خرج من کنه
وقتی میریم فروشگاه هیچ وقت من حساب نمیکنم این کار پیش همسر من ؟!!!! یعنی اگر قرار بر خریدی با حساب من باشه کارتم رو قبلا بهش میدم

اصلا هم با روش مشارکتی که گفتین موافق نیست میگه از نظر مالی زن نقشی نداره و مرد هست که بار مالی باید به دوشش باشه از دید شریکی متنفره ...

راستش من خیلی دوست داشتم تو زندگی زناشویی بی قید و بند محبت کنم ولی باز عقل میاد سر راهم رو میگیره البته قبل از عقل کج فهمی ها ناسپاسی ها ست که ادم رو مردد میکنه ...وگرنه خود پول به تنهایی برام مساله نیست

به پست ها دقت کنید انگار همه به خودشون چسبیدن به منافع خودشون زن رو از مرد جدا کردن ...
وابستگی مرد به زن رو عار دونستن در حالی که من اگه عاشق کارم نبودم ترجیح میدادم زن خانه داری باشم و مردم نیاز های منو تامین کنه و این رو کسر شان نمیدونستم هیچ لذت هم میبردم ولی چه کنم شاغل شدم ...
همین حالا هم گاهی میرم بهش میچسبم و میگم باید برام مثلا مانتو بخری با این که میدونم پولش کمه ولی لازم میدونم و میدونم که اون هم لذت میبره
فکر کنید با وجود نداشتن خوشحال میشه برای خانمش خرید کنه پس این عیب نیست و نیاز ذاتی زن وهم مرد هست .

ولی همسرم من رو کامل نمیشناسه ازدواج خیلی عجیبه دو تا ادم کنار همن و فقط جنبه های مشترکشون باهم در ارتباطن که موجب عشقه و گاه جنبه های خیلی متفاوتشون که به شکل دعوا بروز میکنه به جرات میتونم بگم اون از هشتاد در صد درون من خبر نداره چون مشابه آن قسمت هشتاد در صد من ،در درون اون نیست و این عشقه که مشترکه
و متاسفانه این بحث های منم منم مال من مال تو این عشق رو شاید بتونه کمرنگ کنه وهیچ مال و منالی نمیتونه حتی یک لحظه ارامش حضور و اغوش همسر یا عزیزی رو پر کنه

اگر همسرم بیشتر منو میشناخت زیباتر زندگی میکردیم...

بهر حال به هردلیلی ناخوداگاه بخواهی نخواهی وارد این برنامه ریزی ها میشی در این جامعه ...که بد هم نیست

چیزی که دلم میخواد اینه که کاملا از هرچه دارم بگذرم و بسپارم به همسرم و ازین اعتماد لذت ببرم انگار دوست دارم سبک باشم

ولی باز ذهن وارد کار میشه و نامردی ها و تلخی ها و اتفاق هار و بهت یاداوری میکنه مثل همین مطالب و هشدارهایی که اینجا عنوان شد:
اگر در اینده ...بشه .... چه؟
اگر ........ بشه ....چه ؟
اگر.....
اگر......

و این ها روح ازادم رو به بند میکشه
و نمیتونیم اون حالت ایده ال رابطه رو در این دنیا تجربه کنیم .

من خیلی محتاط شدم و با تاخیر تصمیم میگیرم این تعلل به خاطر همون تجدید نظری است که گفتم و تغییراتی که داره در من بوجود میاد.






ببخشین دوستان خیلی حرف زدم شاید مستقیما به این موضوع ربط نداشت..

در مورد این تاپیک هم تصمیمی گرفتم که فردا(البته الان در فردا قرار داریم :) ) با بررسی پست های شما انشالا اینجا قرار میدم.


ممنون

فرشته عزیز سلام

راستش همه دوستان راهنمایی ها رو کردن و به خوبی هم نظراتشون و کمک هاشون رو ارائه دادن. حرفی نمی مونه فقط می خواستم بگم منم مثل شما ترس بزرگی تو زندگیم دارم و این به دلیل نامردی ها و قدر نشناسی هایی هست که دیدم و وقتی پستتون رو در این باره خوندم یاد خودم افتادم . منم بی حساب و کتاب عشق می ورزیدم و خودم رو خیلی دوست داشتم اما بعد از ازدواج بر خلاف میلم حساب و کتاب اومد وسط اون هم به دلیل اینکه خانواده همسرم و خودش البته به شدت مادی بودند. خیلی از خودم بدم می اومد که انقدر باید نقشه بکشم یا حساب و کتاب کنم. اما بالاخره با یه صحبت جامع با همسرم به نتیجه ای که برات نوشتم رسیدیم و خیلی از مسائل حداقل برای خودم حل شد

ببین من با ستاره زیبا موافقم هر چند اگر مادرم بود به شدت با ایشون مخالفت می کرد مادرم مثل خیلی از خانوم های دیگه اعتقاد داره مرد خونه باید همه هزینه ها رو بده و زن نباید به پولش دست بزنه مگر موقع خریدن خانه یا ماشین. اما من وقتی می بینم شوهرم نداره (شاید هم داشته باشه و حتی به دروغ بگه ندارم) نمی تونم چشمام رو ببندم یا به خودم سختی بدم که یه میلیون بیشتر تو حسابم باشه پیش خودم می گم چند بار این لحظه این سن و این جوونی رو تجربه می کنم که بخوام با حساب و کتاب و انتقام یا کمک نکردن به دهن خودم تلخش کنم. پیش خودم می گم قراره در آینده انقدر وضعمون خوب باشه که چیزی از این سختیها یادم نمونه پس چرا با کمک نکردن و پول ندادن تلخ تر و سخت ترش کنم . (با اینکه می دونم خانوادش پول دارن و به پسرشون کمک نمی کنن حتی گاهی ازش پول هم می گیرن و با اینکه شوهرم خرج آنچنانی برام نکرده) شایدم اشتباه باشه اما من نه دکترم و نه کارشناس من فقط حال خودم رو می شناسم و می خوام بهترین حال رو برای خودم داشته باشم.

زندگی مشترکه و همونطور که همسرم برای کار کردن و درس خوندنم اذیتم نمی کنه و نهایت همکاری رو داره باید بتونه رو کمک من حساب کنه. چون من رو از نظر پس انداز کردن و توانایی جمع کردن پول نمی شناسه تصمیم گرفتم همون ماهیانه کمک کنم که هم به چشمش بیاد هم نگه تو سختیها یه قدم بر نداشتم. بگذریم که پدر و مادر مادیش چقدر خوشحال می شن که یه قرون خرج عروس نکردیم اومد خونه پسرمون داره خرجشم خودش می ده .

می خوام بگم مهمترین چیز در زندگی اول آرامش خودته و بعد همسرت و بچه هات. بقیه حرفها و حتی گاهی سنت ها اصلا مهم نیست. امیدوارم این حرفم کمکت کنه تو نیاز به یه جلسه صحبت جدی با همسرت داری و باید شفاف و روشن و با جرات باهاش حرف بزنی. اینکه چجوری خرج کنی و شوهرت چه انتظاری ازت داره خیلی مهمه. مثال می زنم من بعد از ازدواج بی حساب و کتاب به شوهرم کمک می کردم مثلا برای خودم لباس می خریدم بدون کمترین تقاضا از اون و یا هر خرج دیگه ای که وظیفه شوهرم بود رو خودم متقبل می شدم اما در نهایت همسرم برگشت و گفت من هیچ کمکی نمی کنم یعنی هیچ کدوم به چشمش نمی اومد. انتظارش این بود من ماهیانه یه مبلغی رو کنار بذارم و همه خرجها رو از اون انجام بدیم. تازه من بعد از 8 ماه فهمیدم چی می خواد. الان هم اون راضیه هم من آرامش دارم هم مهمتر از همه پس انداز دارم و این خیلی خوبه. تازه خونواده مادیشم راضین و زندگیم رو بهم نمی ریزن

می خوام بگم اول صحبت کن مثل دو تا آدم بالغ و فهمیده . مشکلات و انتظارات و توقعات هر دو تاتون رو در بیارید رو کاغذ بنویسید. در مورد خریدن خونه و ماشین به همسرت بگو همه چی نصف نصف این حق مسلم همه است و شوهرت انقدر فهمیده هست که این رو قبول کنه وقتی خودش می گه همه اش به نام تو باشه. ولی همش به نام تو باشه هم دردسر خودش رو داره (فامیل بشنون انقدر توی گوش شوهرت می خونن که زندگیت تلخ می شه). باهاش صحبت کن خیلی دوستانه بگو توقعت اینه . صبح زود بلند می شی می ری سر کار با 1000 تا آدم سروکله می زنی (نمی خواد اشاره کنی کارتو دوست داری) بگو کی بدش میاد تو خونه باشه همه چیز رو سر فرصت و با عشق برای شوهرش آماده کنه . هر چند بعید می دونم لازم باشه چون همسر فهمیده ای داری.

ببخشید طولانی شد. فقط خواستم بگم مطالعه و مشورت خوبه اما در نهایت لم زندگیت رو خودت باید بدست بیاری شوهر من با شوهر شما مثل هم نیستن که ما بگیم این کار رو کن پررو نمی شه و ... . هر کسی یه دیدگاهی داره و تایه اندازه می شه محبت کرد ظرفیت شوهرت رو فقط تو می دونی. محبت کن خیلی خوبه اما زیادی فداکاری نکن که دوماه بعد به خودت بیای ببینی خودت رو به کل فراموش کردی . و همیشه برای روز مبادای شخص خودت (نه زندگی مشترکت) یه پس انداز داشته باش که احتیاط شرط عقله.
با برنامه ریزی همه چی حل می شه عزیزم .

نوشته اصلی توسط بی نهایت

گرچه این پستم یک سری توضیحات است در برابر پست دوست عزیز خانم هانیه 68 اما شاید به درد بقیه و خانم فرشته اردیبهشت نیز بخورد.
باهاتون کاملا موافقم اکثر خانم های شاغل از کار کردن و شرایط سختی که در پس اون با آن مواجه هستند ناراحتند، اما این را هم بگم هیچ زنی مجبور نیست به دلیل درآمد کم همسر سر کار برود .

همین شاغل شدن خانم ها و اشغال جای آقایون در مشاغل مورد نظر می تونه یکی از دلایل کم درآمدی آقایون، تغییر فرهنگ و تجمل گرایی ها باشد.

زمانی که یک خانم در نقشی که از پیش برای آن تراشیده شده است وظیفه اش را به خوبی انجام بدهد ، مرد هم با انگیزه ای مضاعف برای کسب درآمد تلاش می کند چند شیفته کار می کند تا رفاه خانواده اش را تامین کند.

زمانی که یک زن بتونه در خانه قهرمان زندگی اش شود مرد را به تکاپو ی ندازه که عقب نیفته.

معمولا زمانی که کمبود های مالی را خانم ها جیران می کنند نا آگاهانه آقایون را راکد می کنند ، اونو از حرکت و پویایی می اندازند .

این را هم بگم من نفسم از جای گرم بلند نمی شه که این حرف ها را می زنم.

دوستان قدیمی تالار شرایط زندگی من رو خوب می دونند.

از لحاظ مالی زندگی مشترک من با همسرم به دو دوره تقسیم می شه

1- زمانی که شاغل بودم ، همه چیز برنامه ریزی شده ، منظم و مرتب بود در رفاه بودیم اما شاد نبودم و مشکلات زیادی با همسرم داشتم که موجب دوری هر چه بیشتر ما از همدیگه می شد.

2- زمانی که شاغل نیستم ، در حداقل رفاه هستیم، اما همسرم با اینکه تمام تلاشش را کرد اما ورشکست شد ، در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات مالی هستیم ، اما از اونجایی هر کسی در نقش خودش داره ایفای نقش می کنه ، بیشتر از هر زمانی احساس رضایت و شادی می کنم و فکر می کنم همسرم هم با این همه مشکلاتی که داره زمانی که خانه هستند احساس شادی و رضایت دارند.

می شناسم افرادی را که رفاه اجتماعی بالایی دارند ، خانم و آقا شاغل هستند اما با این همه زرق و برقی که زندگیشون داره اما باز هم از وضع مالی زندگی شون ناراضی هستند.
دنیا ونعمت های دنیا نا محدوده ، سطح توقعات آدم ها هم نامحدوده.

البته یک سری مشاغل هست که با ذات و سرشت خانم ها سازگاری داره مخصوصا مشاغل درون خانه ،از قبیل کارهای هنری (چرم دوزی ، گل سازی ، شیرینی پزی ، خیاطی ، .....) یا تدریس در منزل ، ترجمه( به شرط اینکه محدودیت زمان نداشته باشد که موجب استرس شود و از وظایف اصلیش باز بمونه)و نمونه مشاغلی از این دست.

که اگر خانمی بخواهند کمک خرج باشند بهترین روشش به این شکل است و در آمد اون هم بهتره برای پس انداز وانجام خرید های سنگین مثل ماشین ، خانه ، یا یک وسیله منزل سنگین قیمت استفاده شود اون هم با ظرافتی که منتی بر سر مرد خانواده نباشد.

سلام دوست عزیزم
نمیشه این موضوع رو که شما اشاره کردی ،برای همه آقایون مناسب دید....همسر سابق خودم رو میگم: در زمان نامزدی بهم گفتن از کار شرکت استعفا بده و من تامینت میکنم....منم استعفا دادم تا اینکه به گفته شما مرد اون حس بد سراغش نیاد....عقد کردیم و دو سال از بیکاری من گذشت و دریغ از تامین این آقا....هر چی درخواست میکردم ازش...میگفت پول ندارم.....از اون طرف هم میرفت تو بازار و برای خودش شلوار و لباس و کفش مارک و گرون می خرید و اصلا پیش خودش فکر نمیکرد که من به خانمم گفتم سر کار نرو و تامینت میکنم حداقل چیزهای ارزونتر بخرم تا بتونم واسه اونم خرید کنم..................و خیلی چیزهای دیگه....تمام این دو سال من از مادرم تامین شدم و این آقا به روی خودش نیوورد....منم به این نتیجه رسیدم بدترین کار ممکن رو کردم که ترک کار کردم...................نمیشه همه رو با هم مقایسه کرد...آدمها متفاوتند....

سلام

اگر احساساتی ازین قبیل داری که مسئولیت همه چیز با تو هست و اگر چیزی خوب نباشه تقصیر تو ، میتونه ازین مسئله نشئت بگیره؛ بنابراین ناخودآگاه می خوای انجام همه ی کار ها رو به عهده بگیری.

ممنون محمد رضا ...باز منو روانکاوی کردی؟

قبل از ازدواج همیشه همین ترسو داشتم که جلو شوهرم مثل مردی ظاهر بشم از بس پسر ها سوسول تشریف داشتند یکیشون که جواب رد دادم جلو روم گریه کرد و گفت عاشقتم میمیرم مسلما اگه با اون ازدواج میکردم مردی برای خودم میشدم

ویژگی منحصر به فرد همسرم همین بود مرد بود واقعی در حین رمانتیک بودن برای بار اول کنارش احساس زن بودن کردم ولی باعث شد اون اول ها ساده ترین کارهارو هم به دوشش بگذارم کارهایی که خستم کرده بودند من نمیخواستم مرد باشم ولی تو خانواده مون مجبور بودم ... از همون اول بهم گفت نگران نباش من هستم درستش میکنم انقدر حمایتم کرد تا عقد کردیم ...

برای همین ایشون خیلی میارزند که نمیخوام با این چیزا ذره ای از حمایتش رو از دست بدم منی که بجای پدر و برادر و ... فقط همین همسرم رو دارم .

این جمله خیلی خطرناکه. چون تو الان داری حمایتگر میشی. بعد به حالت زورگویانه ی این جمله دقت میکنی؟

اخه برادر جان این جمله رو اینجا ایجوری نوشتم .من به صورت پنهانی حمایتگرم در ظاهر ایشونه


ا

ز توضیحاتی که نوشتی حدس میزنم تا حدی درونگرا باشه. چون مثلا سر قضیه ی ماشین تو تا زمانی که اخم هاش شروع میشه ( رفتار پرخاشگری انفعالی) هیچ چیزی متوجه نمیشی. در حالی که اون مدت زیادی داشته مکالمه ی درونی
با خودش انجام میداده. پس اینجا لازمه بیشتر روی احساساتش دقت کنی.

من درونگراییم بیشتره و ایشون بیرون گراییش .. اما در این موارد حرف نمیزنه و زیر پوستی اقدام میکنه .

میدونم الان حرفامو شعاری میدونی و فکر میکنی داری در راه عشقت و زندگیت فداکاری میکنی، ولی مهم تر از اقتدار و غرور شوهرت، شخصیت و عزت نفس خودته

سارا خانم نمیدونم از کجا برداشت کردی عزت نفس من در خطره ؟ دیدمون خیلی متفاوته . عزت جاش امنه چون از خطوط قرمز منه

گریه آور که چقدر خانمهای جامعه ام عزت نفس و حرمت نفس ندارند که خودشون را باید نفر دو و شخص دوم در خانواده بکنند تا نکنه خدای نکرده به غرور مردشون بربخوره و از اون بدتر و زجر آورتر اینه که

خیلی از خانمها مرتب این فایل را دست به دست می کنند برای اینکه زندگیشون چهار روز بیشتر دوام بیاره. زندگی که به قیمت خورد شدن و شکستن تمام احساسات و عواطف ظریف زنان و وابسته تر شدن و حقیرتر شدن موجودیست که باید اشرف مخلوقات باشه

و مادر و الگوی فرزندان این جامعه.

برای همین هست که مدتهاست بسیاری از زنان ایرانی موفق در خارج از ایران اوج گرفتند مثل انوشه انصاری- مریم میرزاخانی و .... و زنان خارجی مثل خانم مرکل صدراعظم آلمان- ترزا می نخست وزیر انگلیس و .... دارند دنیا را فتح می کنند.

سنجاب عزیز من از موفقیت چیزی نگفتم اتفاقا همین الانش سر اینکه من ادامه تحصیل بدم بحث داریم میگه تو نگران نباش و ادامه بده میگم شاید نی نی بدنیا بیاد و میگه من کمکت میکنم ولی تو کارت موفق باش و اظلاعاتت رو بروز کن بحث مالی چه ربطی به موفقیت داشت
چرا شما اینقدر جبهه دارین؟
برای من حفظ شادی و بنیان خانواده مهم تر از رفتن به فضا ست
چون دارم فکر اینده خونمون رو میکنم که بچه هامون به دنیا میان میخوام خانواده اصیل داشته باشیم با پدری مقتدر .

خانه داری هم خیلی دوست دارم محیطی گرم برای لذت بردن

من اگر جای شما بودم هزینه ای که نهایتا خرج خونه میشه رو کارت به کارت می ریختم براش تا ایشون خرج کنه و تک تک نخواد از من پول بگیره که اینجوری قشنگ نیست

ولی کل حقوق رو نمی ریختم به قدری می ریختم که یه زندگی با حداقل امکانات رو بشه اداره کرد
زیاد از حد هم مایه نمیذاشتم (و یه پس انداز قطعا برای خودم نگه میداشتم)

ممنو ن فکور عزیز از نظراتت استفاده کردم موافقم البته با یه کم بومی سازی برای شرایط خودم همین کارو میکنم که هم برای خودم حفظ بشه هم کمکم معلوم بشه.

فرشته جان در رابطه با ماشین که نوشته بودی راستش من اگر جای شما بودم به همسرم میگفتم زندگیمون مشارکتی هست و ماشین رو هم نصف نصف به نام بزنیم و این پروسه را توی منزل جا می انداختم که با حقوق ایشون هم اگر چیزی خریداری بشه باید نصف نصف به نام زده بشه

خودش میدونست منطقیه که به اسم من بزنه برای همین هم این پیشنهادو داد چون سه چهارم پول رو من گذاشته بودم .
در مورد ناراحتیم باهاش حرف زدم و گفتم این پیشنهادت چقدر خوشحالم کرد و گفتم چقدر شوهرم به فکرمه ولی بعدش اخمات معنی دیگه ای دادن ...

گفت واقعا تو اینطوری میبینی .... اگه بخاطر عشق و حمایت من باشه من به اصرار خودم همه چیمو به اسمت میزنم چه الان چه در اینده ...
و در مورد اخم گفت وقتی که تو موافقت کردی گفتم شاید کاملا به من اعتماد نداری ....من هم یاداوری کردم که بحث اعتماد خیلی در رابطه ما پیش پا افتاده است فقط اینی که گفتی من رو غرق حمایت خودت کرد ... خلاصه به قول محمد رضا درون گرایی و ذهن خوانیست که رابطه ها رو خراب میکنه.

اما زمانی که مرد هم کارداره هم زن باز اگر مرد اونقدر درامدش خوبه که نیاز به پول زن نداشته باشه که چه بهتر اصلا پول زن کامل دست خودش اما وقتی با اوضاع الان درامد مرد کفاف زندگی رو نمیده زن هم باید مقداری رو به اشتراک بذاره چرا که از وظایف و خانه داریش زده بچه داریش زده رفته کار پس اگر قرارنباشه هیچ کمک حالی باشه پس این وسط میشه خودخواهی!!!!

ممنون ستاره عزیز واقعیتش این هست که پول به تنهایی برای من معنی نداره چون هرچی داریم باهم استفاده میکنیم خونه ماشین تفریح مسافرت اهل تک خوری هم نیستیم پس این جدل ها بیخوده و فقط یه مدیریت ساده میخواد.

ولی همش به نام تو باشه هم دردسر خودش رو داره (فامیل بشنون انقدر توی گوش شوهرت می خونن که زندگیت تلخ می شه).

مریم عزیز هم برای من هم برای اون مسخره است همه چی رو به نصف تقسیم کنیم حداقل در مورد ماشین باز در مورد خونه منظقیه
از طرفی از مزایای اقتدار ایشون اینه که کسی نقشی در زندگی ما نداشته و نداره و حتی حرفش رو هم نمیتونن بزنن و با من هم رابطه خوبی دارند .
به اونا گفته برا خانمم خریدم :)


فکور جان ممنون که تجربه ات رو دقیق نوشتی حتما بهشون فکر میکنم .
و البته همه دوستان هرچند با دیدگاهی متفاوت .


خلاصه سرتون رو درد نیارم پیشنهاد دادن مسایل مالیم رو به ایشون دادم قبول نکردن بعد از بحث بررسی هرچند قبلا خودش اشاره ای کرده بود ولی گفت من ازت دورم و سرم گرم کارهامه گفت وظیفه منه همه چی رو بگیرم ولی ببخش که کاملا نمیتونم البته همه وسسایل خونه و خرید ها رو خودش انجام میده در مورد لباس و این چیزا که ولخرجم خودم بیشتر خرج میکنم

اا نکته ای که هست من خیلی برای ایشون کادو میگرفتم خیلی خیلی ولی الان کمترش کردم تا بتونیم هماهنگ شیم و کادوهای اون بیشتر بشه و جذاب تر جلوه تر کنه .
هرچند که گاهی جلو خودم رو نمیگیرم و باز اضافه تر میگیرم .

خلاصه تصمیم گرفتم اون قسمتی که همیشه کم میاد و من خرج میکنم بریزم به حسابش و این کمک من به شوهر دانشجوم باشه .
البته به خودش نگفتم ولی اجراش میکنم با این توضیح که
"همسر عزیزم دوست دارم در کنار حمایت هایی که تو با این شرایط شلوغت و کار زیادت از من میکنی من هم کمکی به زندگیمون کنم . "

در مود ماشین هم که مرحله نهایی به نام زدنش مونده بهش گفتم که هیچ فرقی نداره برای من یا تو باشه و من ترجیح میدم به اسم تو باشه و خودت بری کارهاشو انجام بدی گفت نه از اول گفتم برای خودته اینجا فهمیدم که خیلی از مشکلات از موضع گیری میاد اگه حوصله داشته باشیم و با محبت خواسته امون رو بگیم شاید بهتر حل بشه و درست برنامه ریزی کنیم

و این گونه زندگی شیرین میشود .


دوستان بازهم ممنون از همگی