موضوع: رابطه اشتباه و ترس و پشیمانی

شیدا جان ممنونم که وقت میذارین برام . ممنونم به خاطر پست قشنگت، خیلی به خودم امیدوار شدم .شیدا جان من کلا خیلی تغییر کردم، الانم با ده سال پیشم 180 درجه تغییر کرده، الان من حتی با قبل از رابطه با اون آقا هم تغییر کرده. خیلی خودمو تغییر دادم، خیلی از رفتارامو اصلاح کردم، میتونم بگم خودسازی بوده به جورایی. من راستش از طرف خانواده خیلی آموزش ندیدم، بیشتر کنترل شدید بوده تا بخوان یه چیزی یادم بدن. میدونم به هر حال خانوادمم، زیادم بد نیستن، به هر حال منم یه جورایی اونارو اذیت کردم با اون کارم، ناامیدشون کردم. اونام تغییر کردن با تغییر من.

شیدا جان میدونم زیاد از عشقش میگم، اول اینو بگم که دیگه قول دادم نه اسمی از خودش بیارم، نه اسمی از عشقش. گفتم حتما همه چیزو حذف می کنم از قلبم و ذهنم. بعدش اینکه راس میگین من هنوز قبول نکردم که کارش چقد اشتباه بوده. فک می کنم به خاطر اینه که یه چیزی اون وسط برام گنگ مونده ذهنم ناخودآگاه همش در پی اینه که حلش کنه. نمیدونم چیه. اصلا نمیتونم توضیح بدم. اصلا نمی خوام کارشو توجیه کنم. مثله اینه که بخوام پیداش کنم، یقشو بگیرم بکشم بگم بگو همه اون حرفات دروغ بود تا برم، تا خیالم راحت بشه که هیچ احساسی نسبت بهم نداشتی......انگاری بدیایی که در عمل انجام داده رو کورم و نمیبینم در عوض منتظرم به صورت شفاهی بگه من سرتو شیره مالیدم و از این حرفا. .......به هر حال دیگه تموم شد، امکان نداره بهش فک کنم یا منتظرش باشم

هر چقدرم از این سایت، دوستای عزیزی مثله شما و راهنماییهای دلگرم کنندتون تشکر کنم بازم کمه.ایشالا که همیشه خوشبخت باشین

سپاس به خاطر اینکه لطف می کنید و راهنمایی می فرمایید. آره راستش قصد ندارم شکایت کنم. حتما حرفاتون رو می خونم، یعنی نصیحت های همه دوستان رو کامل خوندم. راستش راجع به اینکه به خواستگار آیندم بگم یا نه، باید بگم که من تا الان به ازدواج فک نکرده بودم، این یه سال آخر خیلی بهش فک کردم، واقعا دوس داشتم ازدواج کنم، چون به صورت جدی خواستگاری از من صورت نگرفته زیاد نگران نبودم یا اینکه عذاب وجدان داشته باشم. ولی مطمعن هستم که اگه مورد ازدواج پیش بیاد و به صورت جدی پیش بره حتما نگرانی و عذاب وجدان میاد سراغم. ولی اینکه به خواستگار بعدی راجع به گذشتم میگم، تصمیم گرفتم اصلا اینکارو نکنم. خیلی روش فک کردم، از بقیه بشنوه ببینه من همون آدم نیستم، من مسلما انکار می کنم و اگه قبول کرد که هیچ قبول نکرد امکان نداره به خاطر موندنش حقیقت و بگم. میرم سراغ نفر بعدی......این کارم به نظرم خیلی بهتر از اینه که از دهن خودم یه اعتراف هرچند سطحی بشنوه و منم دوس ندارم همون شروع کار ذهنشو درگیر کنم. اینارم قبلا خودم نمی دونستما، و اتفاقا می خواستم همه چی رو اگه کسی بود براش توضیح بدم !!!!!، هم اون خانم مشاوره که یه بار پیششون رفتم گفتن، هم اینکه از چن نفر با تجربه شنیدم (استادامون تو کلاس و ...)

حرفاتون راجع به عادی رفتار کردن کاملا درسته، حتما به توصیه هاتون عمل می کنم.

پس اگه یه نفر از راه درستش تو زندگیم باشه این احساسم عوض میشه.خدا کنه..........ممنونم ازتون

سلام
به نظرم شما علاوه بر بی خیال شدن گذشته که دیگه واقعا گذشته و تموم شده و شمام ازش عبور کردین،درس گرفتین و بزرگتر شدی...باید بیشتر روی اعتماد به نفست کار کنی البته اعتماد به نفس واقعی نه کاذب سعی کن مقاله های خوب رو پیدا کنی راجع بهش همینطور در مورد ارزش زن بخونی و ازشون یاد بگیری...از حرفات برداشت کردم که اعتماد به نفست کمه یا کم شده...وقتی این حس درونت تقویت شد و به ارزش واقعی خودت پی بردی اون موقع اس که واقعا متوجه میشی خودت کی هستی و اون آقا کی بوده و چه ارزشی داره.

گلم ممنونم که وقت گذاشتی راهنماییم کردی. راستش اعتماد به نفس ندارم، درست متوجه شدین، تا قبل دانشگاه رفتن اعتماد به نفس نداشتم چون همش به جای اینکه بهم اعتماد به نفس بدن یه جورایی برعکس کاری کردن که حس کم بودن بهم دس بده. تنها بازه ای که توش اعتما دبه نفسم به شدت بالا رفت تو دانشگاه بود، که اونم اونجوری شد و من دوباره همون آدم سابق شدم. خیلی دوس دارم اعتماد به نفس پیدا کنم، کلی هم تو نت جستجو کردم، اما به نظرم روش هایی که تو سایتا گفتن جواب نمیده

سلام خدمت همگی
همه ی پستهایی که دوستان لطف کرده بودن و نوشته بودند رو با دقت خوندم و از نظر خودم توصیه های خوبی بهتون شده بهارجان که اگر بهشون عمل کنید ان شاالله دستاوردهای خوبی براتون به همراه خواهد داشت.
من قبول دارم که خیلی از ویژگی های روحی و شخصیتی و روانی رو خانواده به فرزند منتقل میکنه. برای مثال همین اعتماد به نفس به اندازه و معقول رو در مرحله ی اول فرزند از والدین کسب میکنه. اما وقتی خودشون اون خصوصیت رو ندارن چطوری به یکی دیگه منتقلش کنن؟! لااقل در کشور ما که سابقه ی زندگی در اون رو دارم و با مردمش کنتاکت زیادی داشتم درست مثل اینه که بچه ی خانواده ای برای سپری کردن دوره ی دبیرستان و دانشگاه نیاز به یادگیری درس فرضا شیمی داره اما والدینش سیکلن یا 20 سال پیش یه دیپلم گرفتن و طبیعتا الان علم و دانش شیمی ندارن که به فرزندشون اموزش بدن. مباحث تربیتی هم همینطورن. تا جایی که چشمم کار میکنه میبینم که مخصوصا در نسل ما چون والدین مهارت و هنر زندگی نداشتن و خودشون هم به اصول تربیتی صحیحی مزین نبودن نتونستن و اصلا نمیتونستن که این اصول تربیتی رو به فرزندانشون منتقل کنن.
خیلی توی صحبت هات به خانواده ت و رفتارهای ناشایست و غیر علمیشون اشاره کردی برای همین لازم دونستم بهت یاداوری کنم که عزیزم رفتار والدین رو بعد از 50-60 سال نمیشه تغییر داد مخصوصا زمانی که روشنفکر نیستن و تحصیلات ندارن و خودشون به زشتی رفتار و اشتباه بودن گفتارشون علم ندارن! اما رفتار و نگرش شمای جوان تحصیل کرده رو میشه تغییر داد. پس خواهش میکنم کلا بیخیال خانواده شو. یعنی حرفشونو بشنو اما واکنشی نشون نده و باهاشون وارد بحث نشو هرگز. کنتاکتت رو باهاشون کم کن. بیشتر به زندگی شخصی خودت فوکوس کن. هیچ تلاشی نکن تغییرشون بدی اما رفتار و گفتارشون هم برات مهم نباشه. فاصله ت رو باهاشون حفظ کن و به همه نشون بده که برای خودت حریم خصوصی خاصی قایلی، با هر کسی هم کلام نمیشی و هر کسی نمیتونه باهات لینک بشه. با افرادی که تو رنج سنی خودت هستن و تحصیلات و موقعیت اجتماعی مشابه یا بالاتری دارن لینک برقرار کن. سرت همیشه تو اموزش باشه و وقتت رو با افراد لول پایین ویست نکن.
موفق باشی عزیزم

نوشته اصلی توسط Bahar_ak

گلم ممنونم که وقت گذاشتی راهنماییم کردی. راستش اعتماد به نفس ندارم، درست متوجه شدین، تا قبل دانشگاه رفتن اعتماد به نفس نداشتم چون همش به جای اینکه بهم اعتماد به نفس بدن یه جورایی برعکس کاری کردن که حس کم بودن بهم دس بده. تنها بازه ای که توش اعتما دبه نفسم به شدت بالا رفت تو دانشگاه بود، که اونم اونجوری شد و من دوباره همون آدم سابق شدم. خیلی دوس دارم اعتماد به نفس پیدا کنم، کلی هم تو نت جستجو کردم، اما به نظرم روش هایی که تو سایتا گفتن جواب نمیده

عزیزم درسته رفتار دیگران با ما روی این موضوع تاثیر داره ولی همونطور که گفتم دنبال اعتماد به نفس واقعی باش...اعتماد به نفس واقعی هم چیزیه که تو در هر شرایطی و در برابر هر آدمی با خودت داریش و یجورایی یه حس درونیه دیگه وابسته به رفتار بقیه با ما نیست...حالا اگر چیزی رو که میخوای تو نت پیدا نکردی کتابای تخصصی این موضوع رو از کتابخونه یا کتابفروشی بگیر کتاب خیلی بهترم هست