موضوع: میخواهم زندگی مشترکم را ترمیم کنم آیا امیدی هست؟

دوستان عزیزم.امروز رفتم مشاوره و واسه خودم رفته بودم.گفتش تا وضعیت زندگیت معلوم نشه من نمیتونم کاری بکنم واسه خودت .وضعیت روحی و روانیت متاثر از وضعیت خانوادگیته.اول باید تکلیفت معلوم بشه.یه کتاب بهم معرفی کرد و گفت بخون و دو 3 ماه اجرا کن.5 زبان عشق و گفت به همسرت هم بده بخونه اگه مایل بود.گفت باید یه مقدار صبوری کنی و اگه دیدی شوهرت همین گندی که الان هست و تغییر نمیکنه.دوستت نداشته باشه بخاد ازت ایراد بگیره.بی احترامی کنه و واسه درمان هم اقدامی نکنه به طلاق فکر کن.الان که بچه نداری راحتتری.حقوقتو بگیری و واسه خودت پادشاهی کنی.میخای چکار این ادمو.
شوهرم کلا حافظه خوبی نداره واسه همین واقعا یادش نبود.منم یه مقدار دست دست کردم و بعد جواب دادم.گفتم واسه چی میخای.گفت خودتو به اون راه نزن بالاخره این اتفاق میفته.جه بهتر که توافقی باشه و کش پیدا نکنه.گفت من به قطعیت رسیدم.گفتم من هنوز نرسیدم.چون خیلی کارها هست که باید بکنیم
مشاوره مطالعه و اجراشون.من هنوز کل انرژیمو صرف نکردم و ازین حرفا.اما اون گفت من تصمیمم جدیه.گفتم من راضی نیستم.بازم خود دانی.گفت باشه یه جلسه میام مشاوره قبل از طلاق
دوستان میبینید که کاملا جدیه.همیشه بعد از بحثا با صرف چند ساعت یا یک روز بحث میکردیم راجع به مشکل و ....اما الان 6 روزه حرفی نزدیم و همسرم بدخلقی های کوچیکی هم کرد این وسطه.مهریه رو اگه زار و زندگیشو بفروشه میتونه پرداخت کنه.
الان مشکلم نحوه برخورد درست نیست.اینه که اصلا فرصتی برای اصلاح و رفتار درست ندارم.یهو با یه پرش رسیدیم آخر خط.
ازش پرسیدم فارغ از این مسایل میخام بدونم دیگه علاقه ای به من نداری گفت ای بابا و دیگه جواب نداد.
الکی الکی به آخر خط رسیدم.
بدون تلاش
بدون مشاوره و درمان و......
احساس گیجی میکنم.باورم نمیشه.انگار بیحس شدم.دلشوره ندارم .نمیدونم طبیعیه یا نه.انگار تو شوکم.
حالم بده.دوست دارم بمیرم

دوستانم سلام.چند روز کار داشتم.همسرم دو روز دیگه بر میگرده.
متاسفانه همسرم حرفاش کاملا جدیه.و میگه ما از اول به درد هم نمیخوردیم.شاید تو بهترین باشی اما به درد من نمیخوری.الان اهاه و هوشیار شدم:-p:من دیگه نمیخوام ادامه بدم
نمیخوام اینطوری زندگی کنم
نمیخوام بیش از این عمرمو هدر بدم
هر چند شاید بعدش هم کار آنچنان مهم و ارزشمندی نکنم
با هم بودن ما از آغاز اشتباه بود
تو کاچی به از هیچی کردی
و من چشم و دل کور بودم
قربانی جامعه
امروز بیدار شدم
کمی بیدارتر
بیدار و هوشیار شدیم


خیلی دوریم
خیلی به درد هم نخور
اووو وه تو کجا
من کجا
او ووووه
بیا بیشتر از این خودمونو خسته نکنیم
من عطایش را به لقایش بخشیدم.شاید من به درد هیچ زنی نخورم.البته در آینده معلوم میشه.من دیگه نمیخام ادامه بدم.
اینا عین کلماتش بود.
واقعا حرفاش جدیه نه از سر عصبانیت و هیجان.تمام بدنم داغ شده.نمیدونم چکار کنم..با مادرش صحبت کردم که لااقل اون در جریان باشه.گفت مگه الکیه آخه مشکل چیه.باید حرفای دوتاتونو بشنویم.نمیدونم چکار کنم.
احساس میکنم دارم خالی میشم

سلام عزیزم متاسفم اما فقط به خدا توکل کن برگی بی اجازه او از درخت نمی افته
عزیزم تو این شرایط شما فقط سکوت کن وقتی اومد یکم مهربونتر باش اما متین
اگر حرفباز کرد بگو من هنوز دوست دارم و راست میگی شاید من نادانسته کارهایی کردم که باعث رنجشت شده و میخام جبرانش کنم و سهم خودم از اشتباهاتمرو میپذیرم
اگر دوباره تکرار کرد نه مابدرد هم نمیخوریم با ارومی بگو باشه عزیزم هرچی تو بگی
و من به نظرتاحترام میذارم اما ازمنخاه کاری کنم چون نمیخام بعدا پشیمون بشم میگی من اقدامی برا طلاق نمیکنم چون یاد گرفتم چیزی که خراب شد باید درست کرد نه اینکه دوربندازمش
دیگه خیلی جر و بحث نکن دراین زمینه و فقط سکوت و شنونده باش
تو این موقعیت خیلی بیشتر باید سکوتکنی تا این نیز بگذرد

با سلام خدمت دوستان.
امیدوارم خوب باشید و ایام به کامتون باشه.2 هفته ای نبودم.میخواستم بگم همسرم بعد ازینکه از سر کارش برگشت.حرفی راجع به جدایی نزد.منم به روی خودم نیاوردم.البته با یه مشاور حضوری صحبت کردم و خودمو آماده کرده بودم که اگه جدی مطرح کرد منم خیلی مسلط بگم باشه اگه شما اینو میخای که من به خاطر علاقم به نظرت احترام میذارم و حرفای ستاره زیبای عزیزم رو هم بگم.و گفتن که اگه خدا نکرده جدی شد 4 جلسه مشاوره اجباریه که بازم سوق پیدا میکنیم به سمت مشاوره.خوشبختانه حرفی نزد منم عادی برخورد کردم .فرداش راجع به قضیه پیک نیک حرف زدیم و گفتم که بسیار دلخورم ازینکه حرفایی میزنی که در شان من و خودت نیست و نیم ساعتی بحث کردیم....در نهایت عذر خواهی کرد و گفت پشیمونم از واکنشم.یه بار بعد از برگشتن از خونه پدریم شروع کرد به بهانه گیری و گیر دادن به مامانم که یه مقدار باهاش همدلی کردم و وقتی داشت کش میداد گفتم بهتره ادامه ندیم.فرداش گفت سعی نکن از کسی دفاع کنی شاید حق با من باشه و یه مقدار گفتگوی موثر داشتیم و موضوع حل شد.هفته ی تقریبا آروم و بدون تنشی بود.وقتی سر کار هم رفت هفته خوبی بود و بحثی نداشتیم.الان بازم 2 روزه اومده.اوضاع خوبه.امیدوارم همینطور پیش بره.هفته قبل میخاستیم مشاوره بریم که فرصت نشد.احتمال داره این هفته بریم.دارم مدام تو ذهنم حرفای شما دوستان عزیزم و راهنماییهای بسیار خوب و مفیدتون رو مرور میکنم و مطالعه میکنم.کلاس های روانشناسی میرم که مرکزمون واسمون گذاشته.میخام تمرین های تن آرامی و تنفس رو شروع کنم برای خودم.و بازم مطالعه میکنم.امیدوارم همسرم هم با من همگام بشه
واسم دعا کنید.از همتون بسیار سپاسگزارم.امیدوارم تاپیکم بسته نشه.خبری بود اینجا مینویسم
خوش و سلامت باشید زیر سایه لطف پروردگار

سلام دوستان.متاسفانه خوشحالی و آرامش من زیاد به طول نیانجامید.دوباره اوضاع برگشت به سابق.دیشب مهمون داشتیم.اقوام من بعد از 4 سال که به شهرمون برگشتیم اومدن خونه ما.این دومین خونه توی شهرمونه که عوض کردیم.قبلش کلی غر زده بود.حالا شلوغ میشه.خونه رو نابود میکنن.من باید تا یه هفته جمع کنم .بهشون توضیح میدی راجع به وسایل؟بعد که میگم این چه حرفیه و ناراحت شدم.میگه شوخیه تو جنبه شوخی نداری در حد شوخی نیستی.بعدم که اومدن 2 باری چای اورد.چون خونمونو 1 سالی هست خریدیم واسمون هدیه اوردن.شوهرم همش مشغول بازی با بچه فامیل بود و اصلا حواسش نبود.هر کس کادو میداد حواسش نبود باید میگفتم عزیزم فلانی زحمت کشیدن.مادربزرگم داشتن میرفتن خداحافظی کردن همسرم همچنان مشغول بازی بود.بعد مامان م گفت علی آقا پدرینا خداحافظی میکنن.خلاصه ادانه داشت.تا مهمونا رفتن گفت تو چرا به میگی تشکر کن.باید بیای بگی عزیزم فلانی کادو اورده بعد من اکه صلاح بدونم تشکر میکنم.اخه ادم اینقدر پررو و از خود متشکر.بعد هم شروع کرد با لحن و حرکات بدن به صورت خیلی زشت که اره من اینجوریم هر کی نمیخاد با من رفت و امد نکنه تو هم حرف بزنی روزگارتو سیاه میکنم.اصلا چرا مامانت گفت دارن میرن چرا گفت تشکر کن.در صورتی که مامانم همون یه بار گفت و حرف تشکر نبود.خلاصه کلی به من توپید و گفت تو بی ادبی ادبتو ببر بالا خیلی گستاخی که جواب منو میدی هر مرد دیگه ای بود تو رو مینداخت بیرون.و من واسه زنی مثل تو چه ارزشی میتونم قایل باشم و...همه حرف من این بود که چه اشکال داره وقتی حواست نیست بهت یاداوری کنم به عنوان همسر.اونم با اشاره.میگه نه باید خیلی محترمانه بیای بگی عزیزم حسن و تقی و نقی کادو دادن.من اگه خواستم تشکر میکنم . اون حرفشو با تهدید و قلدری و توهین میخاد به من ثابت کنه اگه با زبون خوش بگه متقاعد میشم.اما نظرش اینه که باید با من با سبک زشت حرف بزنه و من میطلبم که اینجور باهام رفتار بشه.چند بارم گفتم بس کن اما ادامه داد.
امروز هم موضوع ادامه پیدا کرد.مثل یه لات بی سر و پا حرف میزنه با من و دوباره یه سری بد و بیراه دیگه.
.کلی هم گیر داد به اقوامم.داییت چسبیده تو تراس بیرون نمیامد.حالا بنده خدا میرفت سیگار بکشه.چرا دختر خالت گرمش بودمگه همه الان کولر راه انداختن.مامانت چرا نمیاد مثل یه مهمون و بره و.........خونه بوی گند میده.بوی ادرار میده.غذاهات خیلی بد مزه بود.
واقعا وقتی فکر میکنم
این زندگی به جز تعداد کمی روز واسه من جز رنج و درد هیچی نداشته.
یه ادم بی ادب و بینزاکت و بددهنی و که عفت کلام نداره و با من مثل یه آشغال برخورد میکنه
حرمت نگه نداشته.
غیر منعطف.ایرادگیر و وسواسی
مدام به خانواده و اقوامم گیر میده.
همش که ورد زبونش جداییه.
مگه نه اینکه پایه های زندگی.پذیرش و احترام و برابری و درک و حمایته؟من تقریبا هیچکدومو ندارم.
یه آدم قلدر مآب و سخت و بددهن و عصبی.
بیثبات و ضعیف با اخلاقای بچگانه و مزخرف.فکر کنم دارم خودمو گول میزنم
واقعا باید جدا بشم ازش.دارم فقط تحمل میکنم عذاب میکشم.هر رفتاریو سوژه واسه دعوا میکنه.خستم کرده.احساس فرسودگی و خشم میکنم.همش توی ذهنم پر از چراست.به چه حقی به چه چه جرمی.همش خومو با دخترای اطراف مقایسه میکنم که شوهراشون چه احترام و ارزشی واسشون قایلن؟بهشون فحش و بد و بیراه نمیگن.کوچیک و حقیرشون نمیکنن و....
حاضرم نیست بیاد مشاوره.اخه من تا کی میتونم فقط یکطرفه سعی کنم .هرچند گاهی اینقدر اذیت میشم که منم تند میشم و دلم میخاد بزنمش.دلش میخاد بهش فحش بدم بگم هر چی به من میگی لایق خودته.
واقعا من چکار باید بکنم.ایا فقط به صرف علاقه و چند تا خاطره و 7 سال زندگی و ترس از جدایی.به خاطر حال خراب مادرم باید ادامه داد؟
میدونم که این پست بیشتر درد دل بود.ببخشید خیلی دلم پر بود.لبریز شدم .از خشم حقارت. از اسیر بودن از تحکم و توهین شنیدن خسته شدم.
واقعا دلم میخاد بمیرم اما جرات خودکشی ندارم....
میدونم حوصلتونو سر بردم اما کسیو ندارم باهاش درد دل کنم.از خودم بدم میاد.میگم این بود شوهر تصوراتت.هر روز خوار بشی واسه این.مگه چه برتری و امتیازی داره؟چرا اینقدر پر رو و وقیحه؟
موندم چکاروکنم.هیچ راهی به ذهنم نمیرسه.جز اینکه خودم برم درخواست بدم و قید همه چیزو و حقمو بزنم......ببخشید بازم.شرمنده ام.