موضوع: در مورد دچار شدن به وابستگی عاطفی نگرانم...راهنمایی بفرمایید

سلام خانم فرخ رو .. من بشخصه فکر میکنم شما بهتر هست این رابطه کاری یا استادی و دانشجویی رو کمتر یا کمرنگ تر کنین و خیلی باصطلاح خودتون مچ نشین. برای شمایی که رنج روانی زیادی در زندگی قبلی، متحمل شدین هر احساس خوب یا جملات زیبا یا رفتار بزرگ منشانه ای جذب کننده هست و شاید بخاطر عاطفه ای بوده که در این مدت نیاز داشتین و دریافت نکردین. ببینین شما از شرایط بدی جدا شدین و خداروشکر به ساحل آرامش رسیدین برای آینده چه بخواین ازدواج کنین، چه نخواین باید برای خودتون و آدمها مرزی بگذارین یعنی ابتدا افراد رو آنالیز کنین بعد به اونها نزدیک بشین. مردی که همسر داره حتی در صورت مشکلات شدید در خانه روحیه ای و انرژی نداره که بخواد در محیط کاری رو کنه و این افراد عموما دلزده و افسرده هستن و در برابر خانم ها واکنش خوبی از خودشون نشون نمیدن، اما وقتی با وجود مشکلاتی که میگن دارن با جنس مخالف نزدیک یا صمیمی هستن باید بهشون شک کرد. بیشتر مردانی که متأهلن و با خانومهای دیگه خیلی راحت هستن در زندگی شخصیشون مشکل چندان حادی ندارن و اتفاقا همسرشون هم از رفتار و کردار شوهر باخبر نیست و در خانه هم خیلی عادی و حتی عاشقانه هستن! بنظر من شما حق زندگی بهتری رو داری اما اگر کسی شما رو مناسب میدونه باید بهتون پیشنهاد ازدواج بده یا حداقل متأهل نباشه! این روابط دوستانه و کاری گاهی اونقدر به صمیمیت کشیده میشه که به بیراهه میره و در این بین خانم ها متضرر میشن، مخصوصا از نظر روانی این ناراحتی ها به فرزندتون هم انتقال داده میشه. سعی کنن بسیار عادی و در حد همکاری یا رابطه استاد و دانشجو باشین بدون درد دل بدون شوخی بدون... موفق باشی

نوشته اصلی توسط yarmehrban

سلام خانم فرخ رو .. من بشخصه فکر میکنم شما بهتر هست این رابطه کاری یا استادی و دانشجویی رو کمتر یا کمرنگ تر کنین و خیلی باصطلاح خودتون مچ نشین. برای شمایی که رنج روانی زیادی در زندگی قبلی، متحمل شدین هر احساس خوب یا جملات زیبا یا رفتار بزرگ منشانه ای جذب کننده هست و شاید بخاطر عاطفه ای بوده که در این مدت نیاز داشتین و دریافت نکردین. ببینین شما از شرایط بدی جدا شدین و خداروشکر به ساحل آرامش رسیدین برای آینده چه بخواین ازدواج کنین، چه نخواین باید برای خودتون و آدمها مرزی بگذارین یعنی ابتدا افراد رو آنالیز کنین بعد به اونها نزدیک بشین. مردی که همسر داره حتی در صورت مشکلات شدید در خانه روحیه ای و انرژی نداره که بخواد در محیط کاری رو کنه و این افراد عموما دلزده و افسرده هستن و در برابر خانم ها واکنش خوبی از خودشون نشون نمیدن، اما وقتی با وجود مشکلاتی که میگن دارن با جنس مخالف نزدیک یا صمیمی هستن باید بهشون شک کرد. بیشتر مردانی که متأهلن و با خانومهای دیگه خیلی راحت هستن در زندگی شخصیشون مشکل چندان حادی ندارن و اتفاقا همسرشون هم از رفتار و کردار شوهر باخبر نیست و در خانه هم خیلی عادی و حتی عاشقانه هستن! بنظر من شما حق زندگی بهتری رو داری اما اگر کسی شما رو مناسب میدونه باید بهتون پیشنهاد ازدواج بده یا حداقل متأهل نباشه! این روابط دوستانه و کاری گاهی اونقدر به صمیمیت کشیده میشه که به بیراهه میره و در این بین خانم ها متضرر میشن، مخصوصا از نظر روانی این ناراحتی ها به فرزندتون هم انتقال داده میشه. سعی کنن بسیار عادی و در حد همکاری یا رابطه استاد و دانشجو باشین بدون درد دل بدون شوخی بدون... موفق باشی

سلام!
چه راهنمایی خوب و صمیمانه ای! ممنونم از شما
در خصوص مشکلاتشون من به واقعیت زندگی ایشون و حاد بودن یا نبودن مشکلاتشون آگاه نیستم فقط ظاهر امر رو میبینم که اکثرا تا ساعت حدود 10 شب در دفتر کار میمونن یا مسافرت های مکرر کاری میرن (که در خونه نباشن به گفته خودشون... ) و این رو هم مکررا گفتن که افرادی از خانواده همسرشون ،خودشون و دوست صمیمیشون گفتن که این وضعیت رو تمام کن و طلاق بگیرید... به خاطر دو فرزند بزرگ میگن این کار رو نمیکنم ولی باز میگه نمیدانم چه کنم

من مدت هاست متوجه این مطلب هستم که موضوع این نیست که ایشون مشکل داره یا نه یا اونقدری حاد هست که طلاق بگیرن یا خیر همین که در حال حاضر متاهله دلیل کافیست برای نبودن هیچ گونه رابطه عاطفی...و با مشاوری که حضورا پیششون میرم موضوع رو در میان گذاشتم گفتن رابطه رو به حد حداقل برسون و قاطع باش

در حصوص عملی کردن این موضوع من بطور کلی از شبکه اجتماعی که کانال ارتباطی بود فاصله گرفتم و ارتباط محدود شد به ایمیل های کاری خیلی محدود و مختصر و مفید در حد دو خط نوشته... و ماهی شایدم یکبار حضوری دیدن که به پرسش های مربوط به درسم میگذره

و صراحتا هم بهشون گفتم( البته محترمانه) که در مورد مسائل زندگیتون با من صحبت نکنید( یعنی درد دل نکنید) و دیگه هم صحبتی نمی کنن منم اجتناب میکنم از اینکه بحث به اون سمت بره

ولی باز محتوای رفتار ایشون همونه و توام با محبته...
در واقع من راهنمایی عملی تر میخوام برای نگه داشتن چارچوب و حریم

وقتی به عناوین مختلف بعد از هر مسافرت یه سوغاتی خیلی خیلی کوچیک هم شده ( که البته هیچکدوم شخصی نیست مثلا عطر و لباس و ... بیشتر خوراکی یا کیک و کلوچه مخصوص اون شهر هست )میارن چی کار کنم، نگیرم؟

وقتی که برای دلجویی از من در خصوص یه اختلاف کاری نسبتا شدید با یه همکار دیگه سر من رو میبوسن( روی روسری) بگم چی؟ اخم و تخم کنم؟
مشکلم انگار اینه که نمیدونم قاطع بودن چگونه است که نه بی ادبانه باشه و نه بی تأثیر
سپاس

سلام

به نظر من اجازه ندید سر شما را ببوسن !!
برای مشخص کردن محدوده ی رفتاری ایشون با خودتون، هر رفتاری که ایشون با شما داره را تصور کنید که آیا اجازه می دادید جلوی فرزندتون، پدر و مادرتون، همسر احتمالیتون، همسر خودش، یا جلوی هر کس دیگه ای ... انجام بده؟
اگر نه ... یعنی این رفتار اشتباهه و نباید انجام بشه. شما هیچ محرمیت و رابطه خصوصی با ایشون ندارید. رفتارهاشون باید مناسب جمع باشه، نه رفتار خصوصی.

نیازی به اخم و تخم نیست. می تونید محترمانه محدودیتهای اخلافی یا دینیتون ( به نظرم گفته بودید اعتقادات دینی قوی دارید) را به ایشون یادآوری کنید
و بگید این رفتار ایشون خارج از محدوده ی شماست.

اگر بتونید با شخص دیگه ای کار کنید بهتره. حتی اگر باعث بشه یکسال عقب بیفتید.

این رابطه اگر بیشتر بشه، بیشترین ضربه را شما می خورید.

نوشته اصلی توسط فرخ رو

موضوعاتی وجود داره که من رو نگران میکنه
1- ایشون بطور کلی با دانشجویانشون مثل دوست رفتار میکنن و رفتار صمیمانه دارن ( به خصوص دانشجویان دکتری)
2- رفتار حمایتگرانه نسبت به دانشجویان و بالطبع نسبت به من
3- توجه نسبتا خاص و ویژه به من( اختصاص دادن وقت زیاد، در دسترس بودن همیشگی، امتیاز قائل شدن و ...)
4- روحیات بسیار نزدیک
4- وجود خلا عاطفی در من و همینطور در ایشون ( اشاره به داشتن مشکلات بسیار حاد با همسرشون کردن)

با توجه به موضوعاتی که نام بردم نگرانم مرز باریک میان رابطه صمیمانه استاد و شاگردی تبدیل به مهر و وابستگی عاطفی بشه... روابط رو سعی کردم تا حد ضرورت( درسی) نگه دارم اما باز هم نگرانم و فکر میکنم نگرانیم منطقی باشه
لطفا راهنمایی لفرمایید حداقل توی این مقطع که بخاطر اتمام پروژه ارتباطم با ایشون بیشتره چه کنم
سپاس

سلام

من واقعا تعجب می کنم از تاپیک شما !

آدم بعضی از تاپیک ها را می بینه 4 شاخ میشه


اولا استاد شما باید بره مهارت های ارتباطی خودش را با همسرش درست کنه ،،،،و سعی کن خلاء عاطفیش را از محرم خودش کسب کنه

دوما محترم شما درسته یه سختی هایی دارید ،،مثل خیلی ها !!!!،،،،ولی دلیل نمیشه خلاء عاطفی را از هر فردی درخواست کنید !!! مخصوصا از یه فرد متاهل



چیزی که می خوام بگم ناراحت نشید :


من ایراد را از شما می دونم !!

چون یه زن می تونه رفتاری داشته باشه که هیچ مردی جرات همچین کاری نداشته باشه !


بالاخره باید مشخص کنید کی الان فرمانده هست :
1) عقل و منطق شما
2) احساس


امیدوارم اشتباه نکنید! ( هر چند تجربه به من ثابت کرده انسانهایی که احساس اونها فرماندهی تصمیم آنها را به عهده می گیره ،،زیاد از منطق دیگران خشنود نمی شند !)




اگه در رفتار و عفت سنگین باشید ! ،،طرف حساب کار دستش می یاد


موفق باشید.