موضوع: استرس نمیذاره به مدرسه برم

سلام
یک سوال در مورد رفتار جراتمندانه برام پیش اومد.
من امروز با یکی از معلم هام داشتم در مورد موضوعی حرف میزدم ، یکی از بچه ها اومد و گفت : «با آقای x چیکار داشتی؟»
منم میخواستم جراتمندانه رفتار کنم ولی گند زدم! خیلی پرخاشگرانه گفتم: به تو چه!؟
اون شخص هم گفت : به درک
ولی ناراحت شد از دست من
میخواستم ببینم رفتار جراتمندانه در مورد این برخورد چی هست!؟
میدونم که ما مسئول شخصیت دیگران نیستیم ولی به نظرم این رفتار من هم یکمی پرخاشگرانه بوده...

- - - Updated - - -

منظورم این بود که : ما مسئول شادی دیگران نیستیم

دوباره سلام
بی احترامی یا رفتار جرات مندانه متفاوت
شما میتونستید خیلی راحت به جای به توچه؟ یا به تو ربطی نداره؟
بگویید دوست عزیز باید حتمی شما هم بدونی؟یا به شما هم باید بگم؟
بار منفی این جملات خیلی کمتر
در جرات مندی رفتاری با جملات زیبا ولی رسا بهتره داشته باشید

سلام
من امروز با روانشناسم حرف میزدم. وقتی وارد اتاقش شدم بوی سیگار میومد. ناخودآگاه از ایشون پرسیدم:«سیگار میکشید؟»
ایشون گفتن:«نه دوست عزیزم»
وقتی جلسه ی رواندرمانی ادامه یافت ایشون در مورد همین سوال من یک نکته ای رو گفتند.
ایشون گفتند که فرضا اگر من این سوال رو از شخص دیگری میپرسیدم ممکن بود ناراحت بشه ، چون لحن من حالت طلبکارانه داره ، و گفتند مگر شما مسئول اخلاق هستی که از بقیه اینطوری سوال میکنی؟ همچنین گفتند ممکن بود اگر شخص دیگری بود به من میگفت به تو چه!!
ایشون گفتند لحن صحبت من خیلی جاها درست نیست و لحن طلبکارانه باعث میشه بقیه نسبت بهم گستاخ بشن ، چیزی که الآن شاهدش هستم...

من سر کلاس فیزیک چند وقت پیش یک سوالی پرسیدم ، پرسیدم شدت جریان برق شهری چیست؟ معلم فیزیک جواب داد: حالا صبر کنید تا به اونجا برسیم
یکی از هم کلاسی ها به من گفت: آخه به تو چه که شدت جریان برق شهر چقدره!؟

میخوام بدونم اینجا هم لحن من مشکل داشته!؟ حالت طلبکارانه داشته؟ چرا این شخص این حرف رو زده؟
اگر مشکل از لحن من نبوده پس مشکل از کجا بوده؟

نوشته اصلی توسط Jessy

سلام
من 18 سالمه
متاسفانه از 15 سالگی این مشکلی که دارم شروع شد. مشکلم این بود که به مدرسه نمیرفتم..
اوائل فکر میکردم به خاطر تنبلی خودمه ولی خداروشکر توی این چند سال معدل ام خیلی خوب بوده و از لحاظ درسی هیچ افتی نداشتم
به خاطر همین به روانشناس مراجعه کردم و روانپزشک ، و اونها تشخیص دادن اضطراب اجتماعی دارم..
من الآن روی یک کاغذ همه ی دلایلی که به خاطر اونها مدرسه نمیرم رو نوشتم ، امیدوارم بتونید کمکم کنید:
1- در مدرسه مثل هم سن و سالانم بهم خوش نمیگذرد. در حالی که اونها عقیده دارند مدرسه باعث میشه دور هم باشن و بگو و بخند کنند من اصلا در مدرسه احساس خوبی ندارم
2- فکر میکنم در زنگ استراحت باید دائما با بقیه بگو و بخند کنم در حالی که متاسفانه خیلی وقت ها موفق به این کار نمیشوم (کسی حاضر به پذیرفتنم نیست)
3- نیاز شدیدی به احساس تائید دیگران دارم. آنچه الآن هستم را دوست ندارم. دلم میخواهد جذاب تر باشم
4- حس میکنم در مدرسه باید دائما در تعامل اجتماعی با بقیه باشم
5- گاهی وقتها هیچ هدفی برای رفتن به مدرسه ندارم. حتی گاهی وقتها هیچ هدفی برای زندگی هم پیدا نمیکنم. برای همین صبحها به مدرسه نمیروم
6- صبح ها انرژی کافی ندارم.
7- قکر میکنم باید در همه ی کلاس ها بهترین باشم. و اگر عملکرد ام را به خوبی انجام ندهم مورد تحقیر دیگران واقع میشوم (به خصوص در درس هایی که نیازمند همکاری گروهی هست. مثل ورزش)

امیدوارم بتونید کمکم کنید...
مدیر همدردی عزیز ، اگر میشه لطفا پاسخ منو بدید.

سلام منم تقریبا دوران دبیرستانم اینطوری گذشت
علاقه ای به داشتن دوست ثابت نداشتم و حتی دوست ثابتی نداشتم و زمانی که من صرف افراد میکردم تقریبا کسی صرف من نمیکرد
اما واقعا برام مهم نبود تا این که فهمیدم واقعا هیچ کس واقعا براش مهم نیس که شما داری چیکار میکنی
یه قانونی هست به اسم 18 40 60 که میگه توی 18 سالگی برامون مهم اینه که دیگران در مورد ما چی فکر میکنن و ترس از فکرای بقیه رو داریم به 40 سالگی که میرسیم خسته از این فکر میشیم و میگیم بزار هر چیمخوان فکر کنن و در 60 سالگی میفهمیم کسی اصلا در مورد ما فکر نمیکنه یعنی همه درگیر این قانون برای خودشون هستند
این که شما چجوری هسی و چی میخوای بشی واقعا به خودت بستگی . مخصوصا که میگین در زمینه موسیقی استعداد دارین یکی ز راه های برقراری روابط اجتماعی استفاده از همین توانایی هستش البته توی برقراری روابط اجتماعی مراقب فرد مقابل و نوع رابطه باشین چرا که ممکنه اشتباه در این مورد عواقب روحی بدی داشته باشه .اما واقعا نترسین توی این دنیا واقعا چیزی جز خود ادم اهمیت نداره

موفق و پایدار باشید

سلام
دوستای من امروز میخوان به گردش برن ، چند بار ازشون خواهش و تمنا کردم که منو هم به گردش ببرن ولی قبول نکردن
از یکیشون که پرسیدم برای چی منو نمیبرید با خودتون گفت یکی از بچه ها گفته تو رو دعوت نکنیم...
من خیلی ناراحت شدم. منتظر یک فرصت بودم که بتونم با دوستهام برم بیرون ولی حالا اینطوری باهام برخورد میکنن

نوشته اصلی توسط Jessy

سلام
دوستای من امروز میخوان به گردش برن ، چند بار ازشون خواهش و تمنا کردم که منو هم به گردش ببرن ولی قبول نکردن
از یکیشون که پرسیدم برای چی منو نمیبرید با خودتون گفت یکی از بچه ها گفته تو رو دعوت نکنیم...
من خیلی ناراحت شدم. منتظر یک فرصت بودم که بتونم با دوستهام برم بیرون ولی حالا اینطوری باهام برخورد میکنن

چرا واقعا برراتون اهمیت داره حرف دیگران اگه اونا نخواستن شما همراهشون باشید اونا فرصت بودن با شما رو ازدست دادن شما میتونید به یه بهانه یا توی یه روز دوستاتون رو به بیرون رفتن دعوت کنید اما سعی نکنید مجبور کنید درخواست بدین هر کسی درخواست شما رو پذیرفت میتونه همراه شما باشه و کسی هم که رد کرده جدا از شما نیست و فقط شانس اشنایی با شما رو از دست داده .گاهی وقتا اینکه یه سری ادم توی زندگیتون نباشن خودش یه موهبته بودن یک سری مثل بیماری میمونه سعی کنید در کنار ایمکه میخواین توی جمع با بیشتر شرکت کنید از این بیماری ها هم فاصله بگیرید .بعضیا واقعا علایق و کاراشون خود بیماریه
پایدار باشین
گاهی وقتا زندگی ادم از یک جا ناگهان متحول میشه دنبال اون تحول باشین

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط Jessy

سلام
دوستای من امروز میخوان به گردش برن ، چند بار ازشون خواهش و تمنا کردم که منو هم به گردش ببرن ولی قبول نکردن
از یکیشون که پرسیدم برای چی منو نمیبرید با خودتون گفت یکی از بچه ها گفته تو رو دعوت نکنیم...
من خیلی ناراحت شدم. منتظر یک فرصت بودم که بتونم با دوستهام برم بیرون ولی حالا اینطوری باهام برخورد میکنن

چرا واقعا برراتون اهمیت داره حرف دیگران اگه اونا نخواستن شما همراهشون باشید اونا فرصت بودن با شما رو ازدست دادن شما میتونید به یه بهانه یا توی یه روز دوستاتون رو به بیرون رفتن دعوت کنید اما سعی نکنید مجبور کنید درخواست بدین هر کسی درخواست شما رو پذیرفت میتونه همراه شما باشه و کسی هم که رد کرده جدا از شما نیست و فقط شانس اشنایی با شما رو از دست داده .گاهی وقتا اینکه یه سری ادم توی زندگیتون نباشن خودش یه موهبته بودن یک سری مثل بیماری میمونه سعی کنید در کنار ایمکه میخواین توی جمع با بیشتر شرکت کنید از این بیماری ها هم فاصله بگیرید .بعضیا واقعا علایق و کاراشون خود بیماریه
پایدار باشین
گاهی وقتا زندگی ادم از یک جا ناگهان متحول میشه دنبال اون تحول باشین

نوشته اصلی توسط nima1404

چرا واقعا برراتون اهمیت داره حرف دیگران اگه اونا نخواستن شما همراهشون باشید اونا فرصت بودن با شما رو ازدست دادن شما میتونید به یه بهانه یا توی یه روز دوستاتون رو به بیرون رفتن دعوت کنید اما سعی نکنید مجبور کنید درخواست بدین هر کسی درخواست شما رو پذیرفت میتونه همراه شما باشه و کسی هم که رد کرده جدا از شما نیست و فقط شانس اشنایی با شما رو از دست داده .گاهی وقتا اینکه یه سری ادم توی زندگیتون نباشن خودش یه موهبته بودن یک سری مثل بیماری میمونه سعی کنید در کنار ایمکه میخواین توی جمع با بیشتر شرکت کنید از این بیماری ها هم فاصله بگیرید .بعضیا واقعا علایق و کاراشون خود بیماریه
پایدار باشین
گاهی وقتا زندگی ادم از یک جا ناگهان متحول میشه دنبال اون تحول باشین

- - - Updated - - -



چرا واقعا برراتون اهمیت داره حرف دیگران اگه اونا نخواستن شما همراهشون باشید اونا فرصت بودن با شما رو ازدست دادن شما میتونید به یه بهانه یا توی یه روز دوستاتون رو به بیرون رفتن دعوت کنید اما سعی نکنید مجبور کنید درخواست بدین هر کسی درخواست شما رو پذیرفت میتونه همراه شما باشه و کسی هم که رد کرده جدا از شما نیست و فقط شانس اشنایی با شما رو از دست داده .گاهی وقتا اینکه یه سری ادم توی زندگیتون نباشن خودش یه موهبته بودن یک سری مثل بیماری میمونه سعی کنید در کنار ایمکه میخواین توی جمع با بیشتر شرکت کنید از این بیماری ها هم فاصله بگیرید .بعضیا واقعا علایق و کاراشون خود بیماریه
پایدار باشین
گاهی وقتا زندگی ادم از یک جا ناگهان متحول میشه دنبال اون تحول باشین

ممنون
راستش من درست نمیدونم باید خودم رو توی جمع قرار بدم یا ندم
خیلی تلاش میکنم به برقراری رابطه ی دوستانه با دیگران ، مدام دلم میخواد با بقیه حرف بزنم ولی هیچ موضوعی برای صحبت کردن به ذهنم نمیرسه
از یک طرف یک ندای درونی بهم میگه آروم باشم و سعی کنم یکمی هم از تنهایی خودم استفاده کنم ، یکمی کتاب هایی که دوست دارم رو بخونم و....
نمیدونم این ندای درونی به خاطر درونگرایی من هست یا نه
فقط فعلا این رو میدونم که خودم را وارد یک جدال کردم ، جدال با شخصیت خودم!!
شخصیت من درونگرا هست ولی من میخوام به هر قیمتی اون رو تبدیل کنم به یک شخصیت برونگرا!!
متاسفانه یک سری آدم تبدیل شدن به الگوی من در زندگیم و آرزو دارم در روابط اجتماعی مثل اونها بشم ، همه باهام گرم بگیرن ، همه بهم توجه کنند و...
مثلا تولد من رو حدود 2-3 نفر از دوستهام تبریک گفتند ، ولی یکی از الگوهای من که هم سن من هست کل بچه های مدرسه توی صفحات مجازیشون تولد اونو تبریک گفتن

نوشته اصلی توسط Jessy

ممنون
راستش من درست نمیدونم باید خودم رو توی جمع قرار بدم یا ندم
خیلی تلاش میکنم به برقراری رابطه ی دوستانه با دیگران ، مدام دلم میخواد با بقیه حرف بزنم ولی هیچ موضوعی برای صحبت کردن به ذهنم نمیرسه
از یک طرف یک ندای درونی بهم میگه آروم باشم و سعی کنم یکمی هم از تنهایی خودم استفاده کنم ، یکمی کتاب هایی که دوست دارم رو بخونم و....
نمیدونم این ندای درونی به خاطر درونگرایی من هست یا نه
فقط فعلا این رو میدونم که خودم را وارد یک جدال کردم ، جدال با شخصیت خودم!!
شخصیت من درونگرا هست ولی من میخوام به هر قیمتی اون رو تبدیل کنم به یک شخصیت برونگرا!!
متاسفانه یک سری آدم تبدیل شدن به الگوی من در زندگیم و آرزو دارم در روابط اجتماعی مثل اونها بشم ، همه باهام گرم بگیرن ، همه بهم توجه کنند و...
مثلا تولد من رو حدود 2-3 نفر از دوستهام تبریک گفتند ، ولی یکی از الگوهای من که هم سن من هست کل بچه های مدرسه توی صفحات مجازیشون تولد اونو تبریک گفتن

شما واقعا چرا دنبال شخصیت دیگران هستین ؟شخصیت خودتون مهم هست واقعا سعی نکنید به کس دیگه ای تبدیل بشین سعی کنید موارد درست رو الگو بگیرین ولی خودتون باشید .اینکه واقعا کسی تولد شما رو تبریک بگه مهمه ؟ نمیگم مهم نیس اما برای من یک سری ادما درنظرم هستن که اغلب فقط دلم میخواد اونا بگن که این اواخر مثلا سال پیش هیچ کس تبریک نگفت و یک تولد یک نفره گرفتم برای خودم
توی این روزا منم واقعا توی بحران هستم و حدودا دوماه هست کاملا در مشکل هستم و واقعا زندگی برام سخت شده اما جز خودم کسی واقعا بهم کمک نکرده پس خودتون رو از دست ندین