موضوع: نا امیدی از زندگی مشترک

سلام. من از بزرگی نقل می کنم
زمانهای قدیم که بشر هنوز به بلوغ فعلی نرسیده بود "ازدواج" یک هدف بود. یعنی کار و زندگی می کرد و بزرگ میشد که ازدواج کنه و بعد دیگه کاری نداشت
ولی امروزه دیگه این طور نیست و ازدواج ی وسیله ست. وسیله انسان از طریقش به رشد و آرامش و کمال برسه.

اما این توضیحاتی که شما از زندگی مشترک تون دادید همش مانع بود، چه برسه به وسیله

من هم منتظر جواب دوستان میمونم

این سوال منم هست

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

سلام خب خانم ماهگل حالا خصوصیات مثبت همسرتون رو بگید

متاسفانه الان شاید شرایطی شده که خصوصیات مثبت رو به سختی میبینم، قبل از سوال شما هم فکر کردم به این قضیه!

خب راستش باید بگم همسرم شاید در اون حد مذهبی نباشه ولی نماز و روزه و حلال و حروم رو میفهمه

شدیدا آدم صادقی هست، یعنی دیدم چیزی به ضررش هم بوده و راستش رو گفته ( من خودم تا اون حد صادق نیستم و یکی از مشکلاتی که از اول داشتیم همینه، دروغ هم نمیگم ولی شده چیزی رو نگفتم ، مورد خیلی خیلی کوچیک! مثلا نگفتم پادری رو توی ماشین لباسشویی شستم، بعد که فهمیده ناراحت شده یا مثلا مورد آخری که پیش اومد این که غذایی رو از اون روشی که همسرم قبلا گفته بود درست نکردم و وسط پخت غذا اومد و دید و منم ناراحت شدم که چرا همه چیز رو بازرسی میکنی و اونم ناراحت شد که تو صداقت نداری و از من پنهون میکنی و یک هفته تمام با من سرسنگین بود!)

نمیدونم این خصوصیت خوبه یا بد، ولی امید به آینده ش خیلی زیاده، اگه چیزی ازش بخوام میگه یکم صبر کن، میگه لیاقت تو خیلی بیشتر از ایناست اما تلاشی که براش میکنه کمتر از اون چیزی هست که باید باشه

تشویقم میکنه ادامه تحصیل بدم که خودم چندان علاقه ای ندارم ولی با کاری که دوست دارم انجام بدم مخالفه

یه چند ماهی مشکلی برای من پیش اومد و من یه مدت همه ش درگیر دکتر و آزمایش و عکس و ..... بودم و همسرم هم انصافا بدون هیچ غر زدنی باهام میومد، میدونستم که اصلا خوشش نمیاد و کلا آدم بی حوصله ای هست ده دقیقه جایی باشه اعصابش به هم میریزه ولی اون روزا اصلا رفتارهای همیشگیش رو نداشت و با ناراحتی من ناراحت شد و با خوشحالیم خوشحال.کلا بیشتر از خودم حواسش به سلامتیم هست

قبلا ها خیلی توی آشپزی کمکم میکرد، ولی مدتهاست کمک نمیکنه مگه اینکه من واقعا حالم خوب نباشه اونم در حد املت و نیمرو!

با این که شاغلم ولی کوچکترین چشمداشتی به حقوق من نداره من خیلی اصرار میکنم کمکش کنم ولی قبول نمیکنه، چند باری هم که قبول کرده سریعا پس داده( همه میگن این اخلاقش خوبه ولی منو اذیت میکنه، دوست ندارم قضیه پول من پول تو مطرح باشه) البته اجازه خرج کردن حقوق خودمم بهم نمیده

شاید موارد دیگه باشه ولی الان خیلی فکر کردم در همین حد به ذهنم اومد

برو خوش باش که پولت جداس
اینجوری بحث های بعدی پیش نمی یاد
به همسرت بگو حداقل قبل از اینکه بچه دار بشیم سرکار باشم تا زندگی یه تکونی بخوره
یه کار پاره وقت بگیر با حقوق کمتر
اینجوری به زندگی هم میرسی و حساس نمیشه
پولت رو کامل پس انداز کن و هر روز ازش پول تو جیبی بگیر تا احساس نکنه بهش وابسته نیستی و ..
تو جمع از کار و تلاش و یا چیزهایی که برات می خره و یا پولی که گذاشته تعریف کن و اگه کسی از پول خودت پرسید بگو یه جایی سرمایه کذاری کردم برای بعدها

خیلی خیلی معذرت میخوام ولی شما خوشی زده زیر دلتون
همسر شما نه تنها ایراد خاصی نداره بلکه کلی ویژگی خوب هم داره که ممکنه ارزوی خیلی از خانم ها باشه.
در حال حاضر شما فقط با اینکه نمیذارن برین سر یه کار پر درامد تر و اینکه پولی برای خودتون خرج کنید مشکل دارین.
سوال اول اینکه وقتی نمیذارن شما از حقوق خودتون برای خودتون هزینه کنین پس شما هم تمام حقوقتون رو تا به حال پس انداز کردین چون ایشون هیچ چشم داشتی به حقوق شما ندارن و شما الان یه پس انداز برای خودتون دارین.توی این شرایط کار جدید با حقوق بیشتر چه فایده ای برای شما داره که خودتون رو درگیرش کردین؟وقتی قرار نیست از اون حقوق برای خودتون خرج کنید پس حقوق کم و زیاد شما هیچ تاثیری روی زندگی شما نداره.
نیمه پر لیوان رو ببینید.خوبی های زیاد همسرتون رو ببینید و الکی دنبال بهانه نباشین برای بد کردن حال خودتون.
شما درگیر روزمرگی شدین و از روی بیکاری دارین برای خودتون مشکل درست میکنید.
به زندگیتون تنوع بدین.
شوهرتون به شما خرجی میدن؟اگر میدن خب هر چیزی که دوست دارید رو از حقوق خودتون بخرید و بگین از پول توجیبی هزینه کردین

خب مشکل اینه که من نمیتونم کار نکنم از اول هم با همسرم صحبت کردیم سر کار کردن من، من میگم سر کاری میرم که اولا کارش رو دوست دارم و ساعتش کمتره حقوق بیشتر ، همسرم میگه نه سرکاری برم که دوست ندارم و ساعت کارش بیشتر و حقوقش کمتره، دو سال سر این کار بودم به اجبار ، کاری که مربوط به شغل و تخصص من نیست!


بعد هم همسرم نه که داشته باشه و برام خرج نکنه، تلاش نمیکنه برای پول درآوردن . حقوق ساده کارمندی هم همین کفاف خورد و خوراک و رفت و آمد و ... رو بده. من الان 95% وسایل و لباسهام ، وسایل و لباسهای دوران مجردیمه. یعنی همه قبل ازدواج منو با چه لباسی میدیدن الان هم با همون میبینن!!من اصلا حساس نبودم ولی دیگه خجالت میکشم این عید هم همون لباس هارو بپوشم.مثلا میخوام برای این عیدم برای اولین بار خرید کنم همسرم میگه صبر کن.

بدترین قسمتش که خیلی حرصم میده اینه که دائم غصه خواهر و مادرش رو میخوره که اوضاع مالیشون خوب نیست و من باید بهشون برسم چون خانه دارن و ..... در حالی که دائم توی خریدند دائم لباس های متنوع، طلا و .....، بگذریم از این که خونه بهتر گرفتند توی این مدت و چندین بار مسافرت و کارای دیگه!

من هرچقدر هم بخوام اونقدر نمیتونم خرج کنم، از بچگی معروفم به اقتصادی بودن و حتی خسیس بودن! ولی دیگه دارم میبینم من حتی در شان خودم هم ظاهر نمیشم!

یا این مثلا که من دلم نیومد برای جهاز پدرم ماشین ظرفشویی بدن الان دو ساله میخوام خودم بخرم و میگم انگار که جهازمه خودم میخوام بخرم، چون اون زمان هم با این نیت نزاشتم و اینکه به شدت از ظرف شستن بدم میاد از طرفی چند بار از مادرشوهرم کنایه شنیدم که جای ماشین ظرفشوییتون خالیه و این حرفا! تمام دوسال همسرم نزاشته بخرم! نه که باز برای دلگرمی بگه تو ظرف شستن کمک میکنم، فقط میگه صبر کن.

دوستان به خدا اگه امکانش نبود و نداشتم من اصلا حرصش رو نمیخوردم، میگفتم ظاهر و باطن من اینه دیگه، بقیه هر قضاوتی میخوان بکنن ولی وقتی هست و من اجازه ندارم حرص میخورم

وقتی توی خواستگاری به من گفتن انقدر حقوق کارمندیه و انقدر درآمد شرکت ولی بعد عقد شرکت رو بستن و نشستن خونه، اونم باعثش پدرشوهرم شد الانم به من میگه تو کارت رو ول کن بیفت جلو شرکت رو دوباره راه بندازین من ناراحت میشم و حرص میخورم!

وقتی خواهرشوهرم نظر میده در مورد لباس پوشیدن ما وقتی قراره مهمونی بریم باهم، حرص میخورم!

شاید الان از حرفام فکر کنید من خیلی برام پول مهمه و .... ولی نمیدونم باید بگم متاسفانه یا خوشبختانه تنها چیزی که موقع ازدواج برام معیار نبود پول بود ولی الان نمیتونم تحمل کنم بعضی رفتارهارو ، منی که همیشه توی جمع از لباس پوشیدنم تعریف میشد الان به این وضع افتادم!

شایدم از دور به نظر میاد خوشی زده زیر دلم ولی به هرحال اینا چیزایی که ناراحتم میکنه، سر اینا با همسرم دعوا نمیکنم ولی کلا رفتار همسرم باهام سرده و وقتی یه مشکل شاید پیش پا افتاده مادی هم پیش میاد از دو طرف فشار رو نمیتونم تحمل کنم. مطمئنم اگه همسرم یکم بیشتر بهم توجه میکرد این چیزا انقدری که الان به چشمم میاد ، اذیتم نمیکرد!

مشکل شما باید ریشه ای بررسی بشه و من فکر میکنم همسر شما خصوصیات خوبی داره و خصوصیاتی رو هم که شما دوست نداری با یکم مهارت قابل حله!!!!!
دختر خوب خودت میگی قبلا همسرم کمکم میکرد الان نه بنظرت چرا؟؟؟؟
شما این نارضایتی خودت رو کاملا در رفتارت بهش نشون دادی و ایشون سرد شده و متقابلا شما و دایم درحال دوری و سرد شدن از هم
یعنی چی با هم رابطه نداریم!!!!!!!!دختر خوب میخای همسرت رو از دست بدی تو جامعه الانه اونوقت بیای بگی چیکار کنم همسرم برگرده.......
منبع و مدیر عاطفی یک رابطه زنه هرچقدر اون مدیر بامهارت تر و عاطفی تر اون رابطهبهتر و لطیفتر خاهد بود و مرد هرجا بره باز برمیگرده اون‌جا
اگر شما رابطت ات رو با همسرت گرمتر کنی اونوقت همسرت کارهایی رو میکنه که شما میخای حتما حتما سخنرانیهای دکتر حبشی بخصوص کلید مرد ایشون و اقتدار مرد دکتر رو گوش کن زندگیت زیر رو میشه ایشالله

شما باید یاد بگیری چطور از همسرت درخاست کنی تو همون سخنرانیها هست
حتی شک نکن بعد مدتی همسرت راضی میشه که کارت رو تغییر بدی
هر کاریرو که تصور کنی میتونی از ش بخای اما از راهش
نحوه اشنایی تون؟؟؟ تحصیلات هردو؟؟؟؟؟
خصوصیات خوب و بد خودت ؟؟؟
یادت باشه زندگی که رابطه جنسی توش با کیفیت هست زندگی خیلی خوب و گرمی به وجود میاد غافل نشو