موضوع: عاشق يا دچار توهم عشق به يه پسر آلمانى شدم😔

دوستان عزيزم


راستش من اعتمادم به ايشون صفر شده! هر چند نميتونم به جرأت بگم كه وقتى ميره سفر با دخترهاى ديگه هم مثل من با قصد و علاقه ى قلبى آشنا ميشه، نميتونم قضاوت كنم با چند تا عكس و لايك توى اينستا، ولى نميتونم به خودم هم بقبولونم كه با چند تا قرار بيرون و چند بار ابراز علاقه و تلفنى حرف زدن الان ايشون به من پايبند هست تا فروردين كه بياد ايران و بتونم با خانواده م آشناش كنم!
يعنى هر چى فكر مى كنم نميتونم روى اتفاقاتى كه هنوز نيفتاده حساب باز كنم!
بله من از ايشون خوشم مياد خيلى هم خوشم مياد، ولى اين رابطه الان تقريبا چيزى نيست كه حتى بشه اسمشو گذاشت رابطه!
در مورد اوضاع ماليش من چيزى نميدونم چون نپرسيدم، مقايسه كردم با مدير فروشهاى خارجى ايران و خب چون اونم مدير فروش بخشهاى شرقى و خاورميانه هست، حدس مى زنم بايد حقوق خوبى داشته باشه! ولى چيزى كه من از وضع ماليش توى كشورش دارم ميبينم واقعا گويا قشر متوسط هست.
و اين حرفى كه مهردخت زدن كه مردها بايد خيلى تلاش كنن دوست دخترشونو حفظ كنند يا تشكيل خانواده بدن رو من از زبون ايشون اون موقع كه ايران بود هم شنيدم، بهم گفت دخترهاى اروپا خيلى سخت راضى به ازدواج با مرد اروپايى ميشن، و خيلى بيشتر دوست دارن همسر يا دوست پسر آمريكايى داشته باشن، چون مردهاى آمريكايى فقط براى زنها خرج مى كنند و در مقابل توقعى ندارن و خيلى زير نفوذ زن هستند، ولى تو اروپا اينجورى نيست و شرايط برابره!
ولى ولى ولى، من هر چقدر بيشتر فكر مى كنم مى بينم واقعا ازدواج با كسى كه اينقدر فرهنگش با من فرق داره ريسكه (تازه اگر ايشون قصدش ازدواج باشه)
بله خيلى پسر خوشتيپ و باحيا با كلى خصوصيات خوب و يه صداقت و رك بودن خيلى زياد حتى تا مرز تركوندن طرف مقابل هست ولى من نميدونم آيا ميتونم اونقدر صبور باشم كه به اين رابطه اجازه بدم ماهها و شايد چند سال بگذره تا شايد همونى كه من ميخوام بشه يا نه

- - - Updated - - -

و يك نكته ديگه اين كه چيزى كه شيدا جان گفتن رو من واقعا نميتونم براى خودم هضم كنم، يعنى بر فرض كه ايشون اصلا پاك و منزه و پايبند به تمام حرفهايى كه به من زد، و من يه دختر خرافاتى جهان سومى كه گير ميده!
آيا اين مساله كه ايشون دو روز به حالت قهر رفته تو لاك دفاعى، در مقابل رفتارهاى برفرض آنرمال من رفتار درست و مردانه ى قشنگى بوده؟

- - - Updated - - -

نميخوام زود تصميم بگيرم ولى ديگه خودمو تو اون سن و سالى كه بخواد وقت بگذرونه و ببينه چى پيش مياد نمى بينم، بله اگر بيست سالم بود كلى مى نشستم جوك مى گفتم و مى گفتم و مى خنديدم و سفر مى رفتم و مى اومدم و ...
ولى الان تو اين سن بحرانى حتى چند ماه نشستن به پاى يه پسر اروپايى كه دوستى و رابطه باهاش به كلى مسير زندگى منو عوض مى كنه به صلاح خودم نميدونم

گلریز عزیز تصمیم مهمی گرفتی
یک ماه اول مطمئنا خیلی برات سخته اما با گذشت زمان همه چی حل میشه.
بهترین هارو برات آرزو میکنم

گلریز جان کسی که میتونه تصمیم نهایی رو بگیره شما هستی . شما در بطن ماجرا هستی و میتونی همه نکات مثبت و منفی رو ببینی.

من اصلا و ابدا قصدم راضی کردن شما به این رابطه نبود. مگه شما با این آقا دوست بشی به من قراره چیزی برسه؟ یا بر عکس اگر نشی من چرا باید ناراحت باشم. من فقط خواستم نکاتی رو دوستان سعی میکردن خیلی عجیب نشون بدن روشن کنم.

من کی گفتم اشکالی نداره اگه این آقا با هر کی هست. من گفتم روابطی هم اگر داشتن آیا قبل از آشنایی با گلریز بوده یا بعدش. صد در صد اگر بعدش بوده مشکل داره. و اینکه گلریز نگفتن این آقا به اون خانوم پیغام داده گفتن خانوم براشون پیغام گذاشته و حرفی هم نزدن که نشون بده این آقا هم در جواب ابراز محبت خانوم جواب محبت آمیز داده باشن .

شیدا جان من هم با قشر متوسط رو به بالا در ارتباط هستم. نگفتم خونه ها کپی پیست هست گفتم بسیار ساده است. و اینکه میشه متوجه شد مبلمان خونه از کدوم فروشگاه خریداری شده و صرفا ikea رو شامل نمیشه. میتونه یک نفر بسیار پولدار باشه اما تو خونش یک دست مبلمان و میز ناهار خوری و چند تا دکوری باشه همین و بس اما همون یک کاناپه کلی قیمتش باشه. منظورم این بود که از در و دیوار وسیله آویزون نمیکنن و این نشانه پولداری نیست.

گلریز عزیز به نظر من هم شما تصمیم درستی گرفتی، تفاوت فرهنگی زیادی پین شما هست که اگر جلوتر برید به مشکلات بیشتری بر خواهید خورد.

گلریز جان چه خبر؟
به نظر من شما نباید احساست رو نادیده بگیری و صرفا سرکوبش کنی. شما داری یه سری مسائل بسیار مهمی رو خودت فرض می گیری و بر اساس این فرض ها می گی که این احساس آخر عاقبت نداره و می خوای سعی کنی که احساست رو نادیده بگیری. راستش به نظر من ممکنه که با تلاش و تقلای بسیار این روشت جواب هم بده و احساست از بین بره ولی اگه چند سال بعد هنوز مجرد بودی یا تو ازدواجت مساله ای پیش اومد همیشه یاد این آقا تو ذهنت می آد و فکر می کنی که شاید منصفانه قضاوت نکردی و شاید می تونستین با هم زندگی خوبی بسازین و این فرصت رو از خودتون بدون دلیل محکمی گرفتین.
در کل حرفم اینه، به خودت فرصت بررسی جدی چیزی که می خوای رو بده. به خاطر اینکه فکر می کنی اگه حرف ازدواج رو بزنی خودت رو کوچیک کردی پا پس نکش. به خاطر چند تا برخورد و حدس و گمان و خیال شخصیت این آدم رو مردود اعلام نکن. به خاطر تفاوت فرهنگی خیلی خیلی زیاد جا نزن. برو دنبال چیزی که می خوای، که ازدواجه و با شرایط مشخص و ... هست و با این آقا صاف و صادق حرف و خواسته و نظرت رو مطرح کن. اگه برسی به اون چیزی که مد نظرت هست که چه بهتر و اگه نرسی هم تلاش خودت رو کردی و به خودت چیزی بدهکار نیستی بعدا.