موضوع: لطفا در رابطه با نگه داشتن یا نداشتن بچه راهنماییم کنید

دوست عزیز اصلا اصلا و ابدا این کار و نکن.تو حکمت خدا رو نمیدونی که چرا بهت بچه داده.آدمی و میشناسم که به خاطر سقط بچه زندگیش به لحاظ مالی افت شدیدی کرده با وجودیکه زن و شوهر شبانه روز کار میکنن .خدا کنه حالا فقط مشکلات مالی باشه.این اتفاق و به فال نیک بگیر خدا صلاحت و بهتر از خودت میدونه.امیدوارم راه درست و انتخاب کنی.یا حق

عزیزم من نه میگم این کار رو بکن و نه میگم نکن.این تصمیمیه که خودت و شوهرت باید بگیرید.فقط حواست باشه که،اول سقط عوارض داره.اگر شما گروه خونت منفی و همسرت مثبته حتما حتما آمپول روگام تهیه کن و بزن(اگر خواستی سقط کنی) چون در غیر این صورت دچار مشکلات باروری میشی.دوم در صورت سقط باید خودت رو برای درد کشیدن،احساس گناه و سرزنش خودت آماده کنی،ممکنه این حس هارو پیدا نکنی و ممکنه که خیلی شدید پیداشون کنی.من چون شما را نمیشناسم نمیتونم بگم چقدر منطق وجودت به حس های درونیت غلبه داره.شما ممکنه فکر کنی راه منطقیش اینه و سقط کنی و بعد پشیمون بشی(خیلی دیدم که اینطور شدند) و کسانی هم دیدم که سقط کردند و هر دفعه میگند اگر باز هم مجبور بشند همین کار را میکنند.پس حس شما بعد از سقط به شرایط روحی و روانی و زندگیت و میزان سختی که تو پروسه تحمل میکنی بستگی داره و کلا قابل پیشبینی نیست. سوم اگر میخوای نگهش داری دلت رو خوش نکن که شاید بچه من ساکت باشه و اذیت نکنه و با بچه هم میشه فلان و بهمان کار را کرد.بچه قابل پیشبینی نیست.کوچولوی من الآن چهار ماهش شده و با اینکه از جونم بیشتر دوستش دارم ولی به قدری بارداری و زایمان و بزرگ شدنش سخت بهم گذشت که فکر میکنم زود اقدام کردم و اگر برگردم عقب کل پروسه بچه را عقب میندازم.چهارم بچه که بیاد یا باید کسی باشه که مثل چشمهات بهش اعتماد داشته باشی و مواظب بچه باشه یا باید خودت را برای دو-سه سال خونه نشینی آماده کنی.البته بچه با بچه فرق داره ولی من سخت ترین حالتهاش رو میگم.در آخر سایتی هست به اسم نی نی سایت که مادرها و باردارها و منتظرها اونجا جمع شدند.یک سر برو تو مبحث موضوعات دو روز گذشته و یک نگاه به سوالات مادرها بنداز تا دغدغه ها و مشکلات بچه را بهتر بشناسی و ببینی آمادگی روبرو شدن باهاشون را داری یا نه.امیدوارم موفق باشی و هر تصمیمی میگیری در آینده راضی باشی:-)

سلام
منم یه روزی تاپیکی شبیه تاپیک شما زدم
البته من در بدترین شرایط و ناخواسته باردار شدم، ولی در نهایت بخدا توکل کردم و نگهش داشتم.الانم یه کوچولوی چندماهه دارم که هم خودم هم شوهرم عاشقشیم.
خداروشکر زندگی خوبی هم داریم،گاهی فکر میکنم تمام اون اتفاقات که چند ماه برام مثل کابوس بود امتحان الهی بود.الان خداروشکر میکنم که اشتباه نکردم و فرزندمون رو نگه داشتم.شاید این روزای خوب پاداش تصمیم درست اون موقع باشه. خدا در هرکاری حکمتی داره.

سلام منم یه روزی تاپیکی شبیه تاپیک شما زدم البته من در بدترین شرایط و ناخواسته باردار شدم، ولی در نهایت بخدا توکل کردم و نگهش داشتم.الانم یه کوچولوی چندماهه دارم که هم خودم هم شوهرم عاشقشیم. خداروشکر زندگی خوبی هم داریم،گاهی فکر میکنم تمام اون اتفاقات که چند ماه برام مثل کابوس بود امتحان الهی بود.الان خداروشکر میکنم که اشتباه نکردم و فرزندمون رو نگه داشتم.شاید این روزای خوب پاداش تصمیم درست اون موقع باشه. خدا در هرکاری حکمتی داره.

نوشته اصلی توسط آرامش خیال

سلام منم یه روزی تاپیکی شبیه تاپیک شما زدم البته من در بدترین شرایط و ناخواسته باردار شدم، ولی در نهایت بخدا توکل کردم و نگهش داشتم.الانم یه کوچولوی چندماهه دارم که هم خودم هم شوهرم عاشقشیم. خداروشکر زندگی خوبی هم داریم،گاهی فکر میکنم تمام اون اتفاقات که چند ماه برام مثل کابوس بود امتحان الهی بود.الان خداروشکر میکنم که اشتباه نکردم و فرزندمون رو نگه داشتم.شاید این روزای خوب پاداش تصمیم درست اون موقع باشه. خدا در هرکاری حکمتی داره.

باسلام از صاحب تاپیک معذرت میخوام اینجا پست میزارم.

چون بعد مدتها خانم " آرامش خیال" خبری از خودشون دادند.

آرامش عزیز

خیلی خوشحالم که شرایط طوری پیش رفت که آشتی کردید و الان احساس رضایت داری.

ولی کاش توی تاپیک خودت هم نتیجه این کش و قوسها و سختیها و رنجهایی را کشیدی مینوشتی

تا هم دوستانی که پابه پات نگران شرایط خودت و بچه ات بودند خوشحال می شدند و هم تاپیکت برای

دوستانی که بعدا مظالعه می کنند و یا موضوع مشابهی دارند نتیجه بخش و مفید باشه.

بهرحال تبریک میگم که نتیجه صبرت را گرفتی امیدوارم همیشه کنار فرزند و همسرت سالم و شاد باشی

نوشته اصلی توسط dandelion

من بر خلاف دوستان فکر میکنم اگر همسرتون هم با شما موافقه، بهترین تصمیم با توجه به اینکه هنوز بچه ای در کار نیست و صرفا صحبت از چند سلوله که دارن تند تند زیاد میشن! احتمالا این نیست که نگهش داری. سریعتر با یک پزشک زنان مشورت کن تا راه رو بهت نشون بده. قطعا پزشکی که سالها درس این کار رو خونده، عوارضش رو در هر مرحله ای بهتر از من و دوستم و خواهرشوهر فلانی می دونه و حتما همه اینها رو لحاظ می کنه.

قراره این بچه دست کم برنامه های 15 سال بعد شما رو تغییر بده. اگر برنامه های دیگری در زندگی دارید که مقدم بر بچه داریه به نظرم اول اون ها رو سامان بده. همچنان که اگر ادامه بدی، احتمالا بعدها بارها بچه را مزاحم تجربه هایی خواهی دید که تو این سالها می تونستی داشته باشی و از دست دادی. حواست باشه که داری در مورد 15 سال طلایی زندگیت تصمیم میگیری.
ما قرار نیست از نظر بقیه قهرمان باشیم و قهرمان بازی در بیاریم. زندگی هر کس مسیر پیمایش خودش رو می طلبه که برای دیگری ممکنه قابل هضم و درک نباشه.
هیچ عذاب وجدانی هم نداشته باش. بهتره بچه شما وقتی بیاد که شما همه جوره منتظر و مراقبشی. ظلم وقتی هست که بچه ات باشه و بهش کم لطفی کنی.
موفق باشی و شاد.

چقدر راحت از سقط بچه صحبت می کنید؟!!!! این چه راهنمایی هست که دادید؟

من نفهمیدم که خودتان سقط کردید یا خود به خود سقط شد ولی به شما تبریک می گویم.
من که عمرم را تباه کردم.
ای کاش لااقل در خصوص بچه دوم به حرف همسرم گوش نمی کردم و وادارش می کردم بچه را سقط کنیم.