موضوع: پرسش در مورد کمالگرایی

من فقط از فعالیت مثلا درسی گفتم ولی موضوع اینه که من حالم نمیدونم روجی بگم یا جسمی طوریه که نه فقط درسی که مثلا کارهای شخصیم رو هم انجام نمیدم. نمیشه گفت کاهل نمازم اما خیلی وقت ها برای نماز خوندن هم مشکل دارم. یک ساعت فکر میکنم برم مسواک بزنم احتمالش زیاده که نرم بزنم و بعد به صورت واسواس فکری اذیتم میکنه که الان دندون هام داره خراب میشه
بعد از لیسانس فکر میکنم شش ماه یا بیشتر طول کشید که من رفتم و چمدان خودمو خالی ردم. تقریبا ویژگی مرتب بودن کمالگراها رو ندارم و ماهی یکبار اطاقمو مرتب میکنم. اما اخیرا نامرتب بودن اطاقم اعصابمو بهم میریزه .خریدام رو به امید اینکه توی خونه کار مفیدی انجام بدم مدام عقب میندازم ولی توی خونه هم کارمفیدی نمیکنم

عزیز جان شما که وسواس فکری دارید مطمئنا به قولی گیر دادن به رفتارهایتان، تفکرات وسواسی شما را تشدید خواهد کرد. بنابراین سعی کنید خودتان را وارد چنین ماجراهایی نکنید

چون به انتها نخواهید رسید.

کمال گرایی در واقع از احساس دوست نداشته شدن ایجاد میشه.فرد تا آخر عمر خود را دوست نداشتنی میبینه و در راه رسیدن به ارزش وجودی با چنگ انداختن به هر چیزی در خارج از وجود

خود تلاش میکند اما هر از چند گاهی متوجه میشود که آنچه که انجام میدهد نمیتواند او را سیراب کند بنابراین در یک قدمی موفقیت از حرکت باز می ایستد چون خوب می داند با رسیدن به

نتیجه تلاشش نمی تواند عطش وجودی اش را خاموش کند. به عنوان یک واکنش ناخودآگاه فرد به صورت اتوماتیک دیگر نمی تواند مسیر موفقیت را طی کند. این ایستادن ناگهانی درست قبل

از نتیجه ی مدتها تلاش یک نوع واکنش طبیعی برای جلوگیری از ترس مخفی شده در وجود او ست. همون طور که انسان ها در زمان دیدن یک حیوان وحشی درنده بی اراده فرار می کنند .فرد

کمال گرا از دیدن وجود واقعی خود یعنی انسانی دوست نداشتنی فرار میکند.

آن چه که مسلم است این است که فرد کمال گرا با خود عهد بسته تا هیچ وقت موفق و پیروز نباشد.

استرس کشیدن یا انجام کار عملی هیچ فرقی با هم ندارند . به خاطر نوع عملکرد مغز. بعضی از افراد کمال گرا عمر خود را با تلاش و کار سپری می کنند و برخی دیگه با استرس بدون انجام

هیچ کاری. البته کسی که در عمل اقدامی انجام میدهد قطعا به موفقیتی بزرگ می رسد. همون طور که بسیاری از افراد تحصیل کرده و موفق جامعه در واقع کمال گرایند در مقابل بسیاری از

افراد ژولیده و بی نظم و خانه نشین هم کمال گرا اند.بنابراین کمال گرایی هر کس رو به طور خاصی درگیر می کند.

کمال گرایی بحث پیچیده ایه اما راه حل بسیار داره و اونچه که مسلم است این است که همیشه بهترین راه درمان بیماری ریشه کن کردن اون هست.

برای درمان کمال گرایی خود را قبول داشته باشید و دوست داشتنی ببینید. با عمل و برنامه ریزی کار ها رو به اندازه ی نیاز انجام دهید. به این روش می گن نوشتن قرار داد.

همیشه از خداوند بخواهیم به ما سطحی از درک رو عطا کنه که بتونیم بفهمیم چه چیز قابل تغییره و چه چیز رو نمی شود تغییر داد. بعضی از مشکلات ما غیر قابل حل هست فقط میشود

اون رو کنترل کرد به طوری که برای ما مزاحمت ایجاد نکند.

خودتون رو دوست داشته باشید و راه درست زندگی رو یاد بگیرید چون زندگی یاد گرفتنی است. مخصوصا برای شما که وسواس فکری دارید دیدن زندگی دیگران که سلامت روحی نسبتا

خوبی دارند بسیار بسیار کمک کننده است به طوری که اگر به آگاهی مناسبی از رفتار صحیح برسید وسواس رو کنار خواهید گذاشت.

البته من الان خیلی بیشتر از روزی ده دقیقه مطالغه دارم بجز روزهایی که بهیچوجه نمیتونم خودمو بشنم پای کار و درس اما


چطوری میشه فرق بین زیر متوسط بودن مسئویت ناپذیری و کمالگرا بودن رو فهمید>؟

نوشته اصلی توسط عشق آفرین

سلام. دوست عزیز اگر پیش زمینه و همچنین علاقه نباشه ، فهم همه از درس همان 20 تا 60 درصد هست که فرمودین. تازه زیادم هست.
اگر یک قدم از کلاس جلو تر باشید، تقریبا نصف درس رو سر کلاس می فهمید، اگر اشتیاق یادگیری هم داشته باشید، 70، 80 درصد از چیزی که تو کلاس گفته شده. 20 درصد دیگه هم با مطالعه و تمرین به دست میاد. خود اساتید هنگامی که تدریس می کنند موارد جدیدی رو حین تدریس متوجه میشن.

تاثیر سن رو در یادگیری نمیشه انکار کرد، لیکن نه به این معنی که فرد کند ذهن بشه. اونم 27 سالگی! اگر بچه در سن 5 سالگی زبان رو عالی یاد میگیره، به این معنا نیست که در 15 سالگی نمیشه یاد گرفت. شاید کمی سخت تر. تازه اگر کمی از دغدغه ها کم شه کلی بازده میره بالا.
اما بر خلاف تصورتون این مساله بی ربط به کمالگرایی نیست. شما انتظار دارید از کلاس فیلسوف خارج بشید، یک کتاب رو یک باره قورت بدین و واسه همیشه هم یادتون بمونه، توی 27 سالگی به سرعت و کیفیت 7 سالگی یاد بگیرید . همانطور که احتمالا انتظار دارید اینجا بهتون یه قرص بدن به نام قرص ضد کمالگرایی، 3 روز بخورید و خوب بشید! اما اینچنین نیست. هر تعلیمی، هر تغییری و به طور کلی هر نهادینه شدنی زمان بره.
منم به مانند شما کمالگرا هستم. 3 ساله در تلاشم، شاید فقط 20 درصد نتیجه گرفتم. خدا رو شکر خودش کلیه. بنابراین یک شبه درمان نمیشه که یک شبه هم حالتون خوب شه. برنامه می خواد، هوشیاری و کنترل می خواد. حرکت عملی می خواد. شهامت مخالفت با وسوسه ی وسواس رو می خواد....

اما در مورد سوال دومتون، لا اقل اگه نعمت هاتون رو نمی شمارید، نعمت های دیگران رو هم نشمارید! خیلی کمکتون میکنه !

سلام دوست عزیز ممنون

راسش میخوام که با پیش زمینه برم ولی وقت پیدا نمیکنم
از طرفی میخوام برنامه ریزی کنم اما نمیتونم.میخوام نمیشه. اصلا حصله هیچ کاری رو ندارم حتی نوشتن این حرفا

شاید اگ حالم خوببود اینجا مشاوره میگفتم و استفادع میبردم اما حالم خوب نیست حالم خوب نیست. مثل سرما خوردگیه روحیه.اصلا نمیدونم دقیا چه مشکلی رو باید حل کنم .الان ساعت خواب و بیاریم خوب هست اما میل و شوقی به انجام دادن کارهام ندارم گاهی هم وقت لازم ندارم گاهی هم تمرکز کافی. اصلا نمیتونم کارهام رومدیریت کنم.حتی جزوه هام رو.نوشته هام. مطالبی که برای خوندن امده میکنم رو
ازاینکه به چای اینکه مثل یک ادم طبیعی سالم به کارهام برسم میام واینجا مثل دیوانه ها مینوسم جالت میشکم.میخوام برم اعصاب و ران .ازصبح یک ساعتی هم ندنبال شماره مطب یک دکتر مگشتم که هنوز پیدا نشده حالا پیدام بکنم معلوم نیست کی نوبت گیرم. بیاد. به محض خوردن داروی اعصاب هم خوابم بهم میریزه.
اصلا نمیفهمم واقعا به دارو نیاز دارنجم یا مشکلم بالینیه. از روانشناس های بالینی به خاطر دوسه مورد برخورد بد متنفرم. روانپزشک ها هم که یک لیست اماده کردند سریع بهت میدن.جالبه بعد از یکسال که رفتم پیش یکنفر دیگه تاقبل از اینکهبگم داروی قبلی بهم نساخت میخواست همون رو برام بنویسه.داروهای مزخرف اعصاب که هرکی رو دیدم خورده خوب نشده. هرکسی میخوره صورتش متورمه و ژولیده هست
از خودم واقعا خجالت میکشم که چندسالیه مثل یک ادم نیستم و هرکاری هم میکنم درستت نمیشم.

اینکه میگی باید یه سری چیزا رو پذیرفت نمیدونی برای من که همیشه به شاگرد خوب بودن عادت داشتم ببینم که ضعیفم ببیم که نمیفهمم ببینم که بقیه ازم بهترن. راست میگی نباید نعمت های بقیه رو شمرد اما من مخیوام بدونم چرا من ضعیفم یا وقت نمیکم به کارهام برسم.دیشب توی تاکسی اینو شنیدم انگار منو میگفت:با صدای محزون و کلفت میگفت کجا این راهو کج رفتم که پایان من اینجا شد
راستی میدونی اینقدر حال روجیم خوب نیست که کلاس هان رو هم نمیرم؟ دیروز نرفتم و کلا این فته نمیخوم برم.حالم هم خوب نیس که بشینم د.س بخونم
دارم میرم روانپزشک پیدا کنم یک حلقه باطل دوساله .اکثر دکترامون هم بدرد نمیخورن وگرنه من باید خوب میشدم

لااقل اینا رو نوشتم و یکمی خالی شدم