موضوع: تردیدهای من برای ازدواج

سلام

به نظر من هم تو ازش خوشت نیومده .... برای همین همه کاراش رو اعصابته. از در بستن و باز کردن تا لباس و غیره ....
به قول خودت و خودش ضریب هوشیتون ( هوش کلامی و عقلانی و عاطفی و .... ) یکی نیست.

ظاهرا مورد مناسبی برای تو نیست. بیشتر فکر کن.

سلام

داشتم گفته هام رو جمع بندی میکردم، دیدم این متن رو امده دارم، امیدوارم نتیجه خوبی ازش بگیرید.
در ازدواج مشابه ها همدیگر را جذب میکنند یا متضادها :: دلنوشته های یک یار آبی

---------

البته خاطرم هست با قانون جذب مشکل دارین ولی متن ربطی به این قضیه نداره

-----------
یه دوستی میگفت انسان ها برای انتخاب دو تا فاز دارن.
فاز عقلی و احساسی

یکسری ها اول فاز احساسی شون عمل میکنه. اگر جذب طرف بشن وارد فاز عقلی میشن و بررسی میکنن.
یکسری دیگر اول عقلی بررسی میکنن و بعد احساس رو شکل میدند.

تو این وسط ها تو هر فازی افراط و تفریط بشه، مضر هست.

--------
در مورد کفویت دوست داشتم مواردی رو که منجر به ازدواج موفق میشه رو درنظر میگرفتید.
ملاک ظاهری بخشی از شما شده. لطفا جدیش بگیرید .
به نظر من، اصلا عجله نکنید و در صورت جواب رد دادن، مقابل اصرار های احتمالی پسر دلباخته ، عقب نشینی نکنید.
---------

سر فرصت بررسی کنید کدوم یک از این ملاک های شما باعث شکست درازدواج میشه؟! با توجه به شناخت خودتون همه اونها رو در نظر بگیرید.
به طور مثال از نظر من نوعی لباس پوشیدن طرفم با توجه به شناخت خودم به شکست ختم نمیشه.

.

سلام مجدد.تشکر دوباره از همه عزیزانی که لطف کردن وقت گذاشتن:دختر خوب،شیدا،محمد89،ارم،محمدرض ا،ارغوانمن با گوشی اومدم امیدوارم شکلک هایی که میذارم نشون داده بشه.

اول یه توضیح به دوست عزیز،دختر خوب بگم ،بعد نتیجه این خواستگاری رو عرض میکنم.دختر خوب معذرت میخوام تاپیک شمارو ندیده بودم.امروز که نگاهش کردم یادم اومد مدیر محترم تالار فرمودن در چنین تاپیکهایی نظر ندیم و بهتره از همون سایت چی نپوشیم استفاده بکنید که خیلی نکات کاربردی میگه.اما در مورد کوتاه اومدن از معیارهام باید بگم آقایی که به معیارهایی که من تو تاپیکهای قبلیم بهشون اشاره کردم نزدیک باشه تا حالا که نیومده سراغم و من به خاطر فشارهای اجتماعی و خونواده مجبورم از بین گزینه های موجود بررسی و انتخاب کنم.اگه صد در صد به اختیار خودم بود مجرد موندن رو به برخی ازدواجها ترجیح میدم.


اما نتیجه خواستگاری: من این مدت رو خیلی فکر کردم.تو محل کارم یا جاهای دیگه که خانم های متاهل رو می دیدم با خودم می گفتم اینا عاشق شوهراشون هستن یا مثل من حسی ندارن و سوال هایی از این قبیل


تا اینکه امروز دل رو به دریا زدم و به این آقا پیام دادم.نوشتم که من نمی خوام وقت شمارو بگیرم به نظرم ما مناسب همدیگه نیستیم واستون آرزوی خوشبختی میکنم.ایشون هم یه طومارنامه نوشتن و یجورایی خواستن توضیح بدن که مسایلی که من مطرح کردم قابل حله و گفتن شما خیلی به خانمی که ایده آله منه نزدیک بودید و در آخر نوشتن آشنایی با تو واسم تجربه خوبی بود و باعث شد به نکات ظریفی توجه کنم و واسم آرزوی خوشبختی کردن.

من یه حس بدی دارم یه حس عذاب وجدان ،میگم کاش از اول خیلی خوش اخلاق با ایشون برخورد نمی کردم تا امید به جواب مثبت نداشته باشه،کاش در مورد لباس و این جور مسایل بهش چیزی نمیگفتم هر چند خودش ازم خواسته بود دلیل تردیدم رو بگم،احساس میکنم به غرورش آسیب زدم
امیدوارم در آینده از جواب منفی به این آقا پشیمون نشم.نمیدونم پروسه ازدواج من چرا انقد سخت و پیچیده شده

تشکر مجدد از همفکری دوستانم.شب همگی بخیر

آی تک جان ظاهرا شما وقتی فعال بودی که من همدردی نبودم، و برخلاف سایر دوستان، زیاد نمی شناسمت. به تاپیکت هم انگار دیر رسیدم، ولی به هرحال نظرم رو می نویسم.

نوشته بودی خواهر این آقا وقتی شما رو دید، گفت که برادرم شما رو می پسنده. احتمالا این به این معناست که ایشون هم همین حساسیت های شما رو داره.

اما

بعضی وقتا آدم دلش می خواد یه جوری باشه، ولی بخاطر فرهنگ خونواده و جوی که درش بزرگ شده، بلد نیست اونجوری باشه.

اینجور آدما اگه با کسی ازدواج کنن که اون ویژگی درشون پررنگ باشه، اونها هم یاد می گیرن.

از نظر من، اگه خودش مشتاق باشه به اون سطح از شیک پوشی و شیک رفتاری برسه، مهم نیست که اولش یه چیزهایی رو شما بهشون بگید (دقیقا نمی دونم این آقا این اشتیاق رو داره یا نه، ولی از حرفات حس کردم که احتمالا حداقل درمورد نوع پوشش، داشته باشه. اما این کارش که تو کافی شاپ به سمت در برمی گشت خیلی برام عجیب بود). مهم اینه که خودش ادامه بده و راه بیفته.

درضمن احساس گناهت بی محله. شاید نتونسته باشی حست رو درست برای خودت ترجمه کنی.

همین، و موفق باشی.