موضوع: مشکلات رفتار با دختر بسیار وابسته من

سلام
دختر من سه سال و یک ماهشه. بی نهایت بهم وابسته است به طوری که بدون من از این اتاق به اون اتاق نمیره. خیلی مراعاتش رو می کنم همش به خودم میگم امروز سعی می کنم کمتر سرش داد بزنم اگر یه روز دعواش نکنم از خودم خیلی راضی هستم ولی بعضی مواقع واقعا سخته برام حتی مثل امروز مجبور شدم کتکش هم بزنم. حاضر بود کتک بخوره ولی باهام بیرون بیاد.
مگر اینکه خونه پدرم برم که اونم یه ربع اول بهم چسبیده است ولی کم کم یخش باز میشه و پیش بقیه میره ولی همه کارهاشو من باید انجام بدم.
خیلی خیلی اذیت می شم
ممنون میشم اگر تجربه ای دارین یا راهکاری بهم بگید چون واقعا تحملم کم میشه

یکی از دوستان من این مشکلو با بچش داشت ، دقیقا هم همسن بچه شما بود ، چند ماه ، هر روز صبح بچشو سه ساعت میزاشت مهد و مشکلش رفع شد خداروشکر.
شاید بگین حیفه که بچه این سن و سال بره مهد ، ولی تو این دوره زمونه که بچه ها اکثرا تک فرزند هستن ، برای اجتماعی شدنشون لازمه که تو محیط هایی مثل مهد کودک باشن

مرسی از پاسخگوییتون
خیلی کم پیش میاد که به تنبیه بدنی برسه ولی بیشتر مواقع سرش داد و بیداد می کنم
کی متوجه شدم؟ قبلا کمی بهتر بود تنهایی توی اتاق بازی می کرد ولی الان بدون من پاشو توی اتاق ها نمیذاره. یه چند شبی تب ویروسی داشت بعد از اون خیلی خیلی از پشه می ترسید کم کم وابسته تر شد.
وابستگیش به من بیشتره چون پدرشو خیلی کمتر می بینه. اگر با پدرش باشه بهونه منو کمتر می گیره.
برای راهکارها: مثلا بهش می گم من نگات می کنم تو فلان کار رو بکن اصلا راضی نمیشه. امروز می خواستم واسه 10 دقیقه برم بیرون از خونه و برگردم بهش گفتم بهت آدامس میدم تو خونه پیش مادربزرگ بمون اولش قبول کرد ولی تا من رفتم کفش بپوشم اون داد و هوار که من میخوام باهات بیام منم مجبور شدم بزنمش و با خودم ببرمش.
همیشه هم بصورت زبونی بهش میگم که خیلی دوستش دارم بغلش می کنم بوسش می کنم.
دخترم خیلی ترسوه. ما توی هال نشستیم (خونمون نزدیک خیابونه) صدای موتور یا ماشین که میاد همش میپرسه این صدای چی بود (با ترس). کوچکترین صدایی رو میشنوه. یادمه 5-6 ماهش هم که بود به صدای کم هم واکنش نشون میداد از دکتر هم پرسیدم می گفت علت خاصی نداره. حتما باهوشه.
بعضی موقع حتی اگر جلوی چشمش هم باشم میگه بیا پیشم یا میخوام روی پات بخوابم . یا میگه منو بغل کن. من اگر بچه خواهرم رو باهاش حرف زدم یا بغلش کردم میخواد عین اون کارها رو واسه اون هم تکرار کنم.
مثلا شوهر خواهرم بچه اش رو فشار میداد . گازش می گرفت و باهاش بازی میکرد دختر من مدام چشمش به اونها بود انگار براش تازگی داشت. خود من اینکارها را براش انجام میدم ولی پدرش نه.
براش عجیب بود رابطه اون پدر و پسر.
همه کارهاش از قبیل بستن چسب کفش- پوشیدن لباسها- اوردن وسایلش از این اتاق به اون اتاق دسشویی بردن (قلا خودش کارشو می کرد منو صدا میزد ولی الان باید کنارش بمونم) و ...
حادثه ناگهانی نبوده فقط همون چند شبی که تب داشت باعث ترس بیشترش شد. یا یه بار ازم خواست در حیاط رو باز کنم تا کوچه رو نگاه کنه خودم توی حیاط بودم با حالت ترس زیادی اومد تو و داد که ماشین ماشین.
در حضور افراد غریبه کمتر احساس خجالت می کنه چون کاری بهش ندارن ولی واسه افراد آشنا اولش کمی خودشو قایم می کنه بعدش بهتر میشه برای بعضی ها هم نمیشه.
فروشنده مغازه سر کوچمون باهاش حرف میزد و نگاش می کرد دخترم هروقت میریم اون مغازه که همون فروشنده باشه میگه من تو نمیام بیرون میمونه.

با توجه به توضیحات شما، به نظر من دختر شما نگران از دست دادن شماست. علت این مسئله می تونه هر چیزی باشه حتی مسائلی که به نظر بزرگترها خیلی مهم نیان. مثلا همون تب می تونه در دخترتون باعث ایجاد اضطراب از مرگ شده باشه. من خودم به وضوح یادمه که بعد از یک دوره ی بیماری تو اون سن از خوابیدن می ترسیدم چون مطمئن بودم تو خواب می میرم.

چند تا توصیه کلی:

اگر دخترتون فیلم یا سریال های نامناسب برای سنش می بینیه یا بازی های کامپیوتری ترسناک می کنه، این مسئله رو متوقف کنید.

تسلیم خواسته ی دخترتون در مورد بیرون نرفتن یا تنها گذاشتنش با افراد مورد اعتمادتون نشید. هرچند گریه و زاری کنه، شما خداحافظی کنید و بدون معطلی برید.

می تونید یک رسم خداحافظی برای دخترتون ترتیب بدید. مثلا بوس خداحافظی. این طوری مقداری از اضطراب دخترتون کم می شه.

برای این که کارهاش رو خودش انجام بده از تقویت مثبت استفاده کنید. یعنی اینکه یک پاداش (مثلا خوراکی یا کارتون موردعلاقه) رو تعیین کنید و بلافاصله بعد از انجام اون کار تعیین شده پاداش رو به دخترتون بدید. برای دخترتون خیلی روشن و دقیق توضیح بدید که چه کاری رو ازش می خواین انجام بده، مراحل کار رو بهش توضیح بدین و بعد از اینکه مطمئن شدید که متوجه منظورتون شده منتظر انجام کار بشید. به هیچ عنوان تا زمانی که کار رو انجام نداده، پاداش رو بهش ندید. هر چند خیلی اصرار و گریه کنه. (دقت کنید که بچه ها خیلی مغز عینی دارند و زبان انتزاعی بزرگ ترها رو متوجه نمی شن. مثلا اگر بهش بگین، اگر دختر خوبی باشی بهت جایزه می دم، دخترتون متوجه منظورتون نمی شه. بلکه باید مثلا بهش بگین که وقتی رفتیم خونه ی فلانی به همه سلام کن. تا بهت تعارف نکردند چیزی رو برندار با کسی دعوا نکن و... و جایزه ات هم فلان چیز است. ازش بخواین تکرار کنه که چی می خواین تا مطمئن بشین که متوجه شده و یادش مانده است)

پیشنهاد مارال هم خیلی خوبه. معمولا مهدکودک به مستقل شدن بچه ها کمک می کنه. ولی یک خطر داره و اون هم اینه که در بعضی از بچه ها منجر به تشدید اضطراب جدایی می شه.

الان که آخره سال و مهدها تا یه مدتی فعلا تعطیلن می خواستم بذارمش دارالقرآن که گفتن سن زیر 3و نیم سال قبول نمی کنن.
فیلم ترسناک نمی بینه یا عمو پورنگ میبینه یا برنامه کودک شبکه دو.
چون خیلی گریه می کنه نمیتونم با مادربزرگش تنهاش بذارم و برم مادرشوهرم سر درد شدید داره و هم آلزایمر اونوقت هی باید به اون جواب بدم پس ترجیح میدم خود دخترمو ببرم

خونه پدرم که میریم همیشه با مادرم میره مغازه خرید می کنه یا نونوایی میره. یا راضی میشه خاله ها کارهاشو انجام بدن که گاهی حتی اون رو هم قبول نمی کنه و میگه حتما خودت باید مثلا برام آب بیاری. فقط یه بار اون هم بخاطر حسادت به پسر خالش راضی شد خواهرم حمومش بده.
یه دختر عموی 5 ساله داره که فقط اون رو میخواد و با زن عموش رابطه خوبی داره که دخترعمو هم از وقتی دیده این همش قهر می کنه و زود بهش برمیخوره ازش کناره می گیره.

دلسا جان، نکته ی مهم اینه که دخترتون نباید شما رو با رفتارش کنترل کنه بلکه بالعکس این شما هستید که باید اون رو کنترل کنید. مسئول حفظ قانون هایی هم که تعیین می کنید شما هستید. پس اگر می بینید جایی نمی تونید اون قانون رو حفظ کنید، حرمت حرفتون رو نشکنید و از اون موقعیت به طور کلی جلوگیری کنید. مثلا اگر به خاطر گریه و زاری نمی تونید دخترتون رو پیش مادرشوهرتون بذارید، کلا بهش نگید که باید اینجا بمونی.

در مورد اینکه قبول نمی کنه که کارش رو انجام بده یا شما رو مجبور می کنه کاری بکنید: شما اصلا و ابدا نباید کوتاه بیاید. می دونم که تحملش سخته و اعصاب خردکنه ولی باید صبر کنید تا این عادت دخترتون که می تونه با گریه و دعوا و قهر و عصبانیت حرف خودش رو به کرسی بشونه از سرش بیفته. وقتی این طوری رفتار می کنه هیچ توجهی بهش نکنید. انگار که اصلا متوجه کارهایی که می کنه نیستید. یه مدت اگر دووم بیارید و این رفتار رو ادامه بدید خودش می فهمه که دیگه این تاکتیک جواب نمی ده. در عوض وقتی خوب رفتار می کنه ازش تعریف کنید و بهش توجه کنید تا بفهمه که راه های بهتری هم برای انجام کارهاش وجود داره. مثلا اگر خودش آب برای خودش آب نمیاره یا اینکه انتظار داره شما این کار رو کنید، خوب اگر بهش توجهی نکنید، هیچ اتفاقی نمی افته. بلکه می فهمه از آب خبری نیست و باید رفتارش رو تغییر بده.

منظور من از این حرف ها نیست که بچه رو اذیت کنید بلکه منظورم اینه که دخترتون عینا متوجه بشه که چه انتظاراتی ازش می ره، چه رفتارهایی باید بکنه و نکنه و اینکه باید از حرف شما تبعیت داشته باشه نه بالعکس.

سلام
واقعا ممنونم از نظراتتون.
من خودم هم خیلی به دخترم وابسته هستم. همه مواردی که مدیر عزیز گفتن درباره من صدق می کنه: کنترلگر، نگران، حمایتگر، مضطرب و سخت گیر و حساس هستم درموردش.
حتی قبلا بهش سرکوفت هم میزدم که اینکارمو ترک کردم.
توی این چند مدت خیلی سعی کردم راهکارهای مدیر و آرامش یاب عزیز و رو رعایت کنم . توی یه کانال تلگرام هم عضو شدم که مطالبش خیلی خوب بود نمیدونم میتونم به بقیه معرفیش کنم یا نه.
و واقعا تاثیر راهکارها رو دیدم خیلی دخترم بهتر شده. از همه لحاظ فقط هنوز هم اگر به بچه دیگه ای اهمیت بدم حسودی می کنه که امیدوارم اینم حل بشه.
چند وقتی هم هست که با دختر همسایه که خیلی بازیگوشه بازی می کنه که همبازی شدنش با اون خیلی روش اثر گذاشته قبلا با هیچ بچه ای سازگاری نداشت.
روزهای اول دوستیش هم خیلی جیغ و داد و گریه می کرد بخاطر اسباب بازی هاش ولی الان اسباب بازی هاش رو به دوستش میده.
با بقیه بچه ها هم خوب بازی می کنه. کمتر توی جمع خجالت می کشه.

یه موضوعی که هست اینه که دخترم (با عرض معذرت) واسه وقتی که مدفوع داره هنوز پوشک میشه ترس داره از اینکه کارشو توی دسشویی انجام بده. هرچی باهاش حرف میزنم اثری نداره منم بهش سخت نگرفتم.

یه مسئله دیگه ای هم هست اینه که دخترم یکی دو تا کلمه رو یاد گرفته مثل بی تربیت که اینو از توی برنامه کودک تلویزیون یاد گرفته وقتی تکرار می کنه بهش می گم این حرف بدیه همش اصرار داره که اجازه بدم که این کلمه رو بگه منم ازش میخوام که فقط یه بار بگه ولی دیگه تکرار نکنه.