موضوع: توی خونه ی ویلایی احساس امنیت نمی کنم

دو شب پیش با بچه ها و همسرم بعد از مدت ها گفتیم بریم بیرون .... موقع بیرون رفتن یه پژو که چندتا پسر توش بود رد شد ساعت حدود 9 و نیم شب بود ... و کوچه هم خلوت یه لحظه نگاهی کردم و بایه دقتی ولی دیگه فراموشش کردم ....

دیشب متوجه شدم چشمی در حال که ضد سرقته کنده ! بچه ها دست نمی زنند ازشون پرسیدم اصلا خودشون هم تعجب کرده بودن

به همسرم که گفتم اصلا حوصله ی شنیدن حرفهام رو نداشت فقط گفت از چی می ترسی من سه سوته 60 نفر رو می ریزم اینجا .... این اطراف و نزدیکی هامون یه تعدادی از پسرهای فامیل شون ازدواج کردن و خیلی هم هوای همدیگر رو دارند

ولی با این حال من می ترسم از خودم نه از بچه هام یه وقتایی مجبورم برم روضه ی مادرشوهر خواهر شوهر جاری و دوستایی که خیلی خیلی خیلی اصرار می کنند و ورزش که می کنم .... یه وقتایی مجبورم کارهای بچه ها رو انجام بدم

نمی تونم بچه ها رو باهم باخودم ببرم و هردم سوار ماشین شون کنم چون تکللیف دارند یا حوصله ندارند یا می خوان استراحت کنند توی خونه باشند یا خودم عجله دارم ....

نمی دونم چکار کنم هر چند آپارتمانی ها هم مشکلات خاص خودشون رو دارند و دزدی بین اونها هم کم نیست ولی خونه ویلایی وحشتناک تره الان که دارم اینو می نویسم تنهام همیشه از سکوت و تنهایی لذت می بردم

ولی الان با کوچکترین صدا زهره ترک می شم .... و همین طوری وحشت زده به در خیره می شم

کمکم کنید ......

همش تصور می کنم اگه یکی اومد بالای سر شوهرم و خودم وقتی خواب بودیم چی ؟ شوهرم مرد هیکل دار و قویی هست ولی اگه 4 نفر بریزه سرش چی ؟

می گه وسیله ی دفاعی دارم .... نترس .... ولی من می ترسم دیشب تا صبح از ترس تا پلک هام می رفت روی هم به زور بیدار می شدم و هی از پنجره بیرون رو نگاه می کردم ....
با هر صدایی قلبم می ریخت ....

می ترسم مریض بشم ..... از ترس .....

نگران بچه ها می شم و تصور های بدی می کنم و می گم نکنه یکی بیاد توی خونه دخترم رو اذیت کنه ..... نکنه یه روز برگردم خونه ببینم بچه هامو سر بریدن ....

و همه ی اینا با یه اتفاق کوچیک به ظاهر کوچیک شروع شده ... هر کی بوده می خواسته از این چشمی در داخل خونه رو چک بکنه ... خیلی وحشتناکه وقتی تصور می کنم پشت در حال یه غریبه ای اومده ....

- - - Updated - - -

اینم بگم اصلا طلا ملا خیلی کم دارم بهم آویزونه ... زیاد اهل این چیزا نیستم .... گردنبند دخترمه که خیلی نازکه .... ولی با این حال به قول معروف همین دیدن یه دزد .... خیلی وحشتناکه ..... و فکرش داره شکنجه ام می ده

سلام دوست خوب... اگر دلایل شما برای ترسوتون همین موارد باشه به نظرم شما باید پیش یه روانکار برید... اونجا در مورد گذشتتون و احساساتتون حضوری صحبت میکنه و ریشه این ترستون بررسی میشه...

حالا اگه امکانش هست در مورد گذشتتون برامون بیشتر توضیح بدین..
در گذشته شما هم چنین احساسات ترسی وجود داشت؟

ایا درگذشته شما چیزی هست که همیشه خاطرتون رو اذیت میکنه و با یاداوری اون به هم میریزید؟

خودت فکر میکنی ریشه این ترست چه چیزهایی میتونه باشه؟؟

من خودم شده که دو هفته تمام حتی شوهرم ( به خاطر کار قبلیش) شب ها خونه نبوده هر چند من تو مجتمعی هستم که همسایه ها رو میشناسم و اعتماد کامل وجود داره ولی به هر حال تا صبح تنها خوابیدم و اصلاااا ترسی نداشته و ندارم... پس باید کمی در مورد علت به وجود اومدن این ترس فکر کنید.

و سوال دیگه این که فکر میکنی اگه به خونه مجتمعی یا جای امن تر نقل مکان کنید تمام ترسهاتون از بین میره؟

فردای اون شب خونه ی همسایه دیوار به دیوارمون رو دزد زد ..........ماشین ها توی پارکینگ آپارتمان بوده اومدن اسکلت ماشین رو فقط جا گذاشتن و هر چی داشت و نداشت بردن ..........پس زیاد بی راه نگفته بودم ............چند روز قبل اش هم توی اتاق بیرون توی حیاط که اونم درب ضد سرقت داره و خیلی محکم خوابیده بودم یکی ضربه به در زد اول فکر کردم شوهرمه صداش کردم ...دیدم جواب نمی ده تعجب کردم گفتم شاید داره بازی در میاره بلند تر صداش کردم و اومدم چراغ ها رو باز کردم و از اونجا با گوشی م به شوهرم که داخل خوابیده بود زنگ زدم گفت نه من نبودم و اومد توی حیاط سریع پریدم داخل خونه ....و مردم از ترس ..... شوهرم باور نمی کرد کسی اومده باشه پشت در ضربه زده باشه در هم خیلی محکم بود این جور نبود که مثلا با حرکت باد و تکان خوردنی صدا بده مطلق!