موضوع: نگران ازدواجم هستم

ببین عزیز جان آنچه گفتم یک فورمول هست برای کل زندگی ....

وقتی کلاً در زندگیت اینو پیاده کردی که به چیزی وابسته نباشی به عبارتی به نماندنیها وابسته نباشی ... و در هر موقعیتی با هدفی که پشتوانه ای متعالی داشته باشد یعنی آنقدر پشتوانه آن هدف عمق و معنا داشته باشد که محدودیت بردار نباشد و در هر شرایطی دنبال کردنی باشد ، به طور طبیعی از هر موقعیتی در این راستا استفاده خواهی برد ( محدود به موقعیت و زمان و مکان و موضوع خاصی نخواهد بود ) و این استفاده بردن لذت دارد ...

مثلاً وقتی هدفت این باشد که انسانی فرهیخته باشی و توانائیهای انسانی باالقوه ات را تا حدی که می توانی و امکانش را داری بالفعل کنی .... این هدف را متکی کن به محتوایی که عمیق و ماندگار و قوی باشد .... مثلاً متکی به اخلاق مداری ، انصاف و وجدان باشد ... یعنی در مسیر رشد به سوی فعال کردن استعدادهای انسانی ات در حد بضاعتت اینها را سرلوجه قرار می دهی و محتوای هدفت قرار می دهی .....

( اینجا لازم است خودت و تواناییهایت را ، هم از بعد انسانشناسی بشناسی ، هم فردیتت با توجه به شرایط و موقعیتت به عبارتی روانشناختی ..... در حوزه اخلاقیات و انصاف و وجدان هم آگاهی خودت را بالا می بری و معیار خودت قرار می دهی .... ) این با تو هست که بگردی ببینی کدام جهان بینی هست که از این نظر غنی هست ... آیا جهان بینی ماتریالیستی ، توحیدی ، امانیستی .... کدامیک ؟ .......................

هرکدام را غنی و درست یافتی اخلاقیات و انصاف و وجدان را از آن می گیری و رفتارت ( مجموعه عملکردت از نیت و تفکر و اندیشه گرفته تا اقدامات با حواس و اعضاء و جوارح ) را با این محتوا به ظهور می رسانی یعنی معیارت می شود و ارزیابیهایت براین اساس خواهد شد و همین چون برای انسان یک روند کاملاً محتوایی و اصیل است و منبطق با طبیعت انسانی ، به شما لذت می دهد احساس دارا بودن می کنی ، احساس وجود می کنی ، اعتماد به نفس و عزت نفست قوت می گیرد و ..... چون هدفت بر این مبنا در محدوده زمان و مکان نمی گنجد ... پویا خواهی بود و آن به آن ، هم داری عمل می کنی ، هم دستاورد داری و خود دستاوردها معرفت زا و بصیرت آفرین می شود و اینگونه وسیع تر و وسیعتر می شوی حتی تواناییها و استعدادهایت ترکیب می شود مثل حروف الفبا که فقط 27 حرف است اما از ترکیب آنها کلمات و جملاتی پدید می آید که نامحدود می شود .... و ظرف وجود شما روز به روز وسیع تر و وسیع تر می شود ... از هر واقعه و پدیده ای حتی سختی ها و تلخی ها متوجه می شوی داری در این جهت بهره می گیری .... مثلاً خودشناسی و خود پروری برایت پیوسته و مدام می شود لذا در هر واقعه و ماجرایی چه تلخ و چه شیرین واکنش های شما چه خودآگاه چه ناخودآگاه مورد توجه خود شما قرار می گیرد و .... ابعاد تازه تری از وجود خودت اثر پذیریهایش ، قوت و ضعفهایش و نیازهایش و ... را خواهی شناخت وبرایت جالب خواهد شد و در همین جریان می فهمی که باید با خودت چگونه باشی و خودت را چگونه در اینگونه ماجراها و وقایع مدیریت کنی و قوت ببخشی و ......

همه اینها واقعاً لذت بخش است و ترا فراتر از روزمره گی هایی که ملال آور می شوند می برد ....

یک کد اینکه هرچه نگاهت معنایی تر باشد لذت بیشتری خواهی برد و به رضایت عمیق تری از زندگی می رسی

اینگونه ، خواهی دید انتخابهای مختلف در زندگیت اگر پیش آید همان موقع با درایت و حسابشده تصمیم می گیری ، آنهم تصمیمهای مبتنی برآن هدف اصلی که بر زندگیت احاطه دارد ....... و از پیش خود را درگیر آنچه که بخواهد پیش آید و یا می خواهی که پیش آید نمی کنی و آشفته آن نمی شوی .... مثلاً اینگونه از لحظه لحظه زندگی به خوبی بهره می بری و نشاط و لذت که ملازم آنست را بدست می آوری ... و در این مسیر هر وقت شرایط و موقعیتی برای ازدواج پیش آمد ریلکس و با درایت بررسی می کنی و تصمیم می گیری

اینها شدنی هست و تلاش و زحمت برایش هم لذت دارد چه برسد به تحققش

اصلاً نگران کند شدن و یا حتی گاهی متوقف شدن نشو ... مهم اینه که تا متوجه میشی کند شدی یا توقف داری با آرامش و بدون سرزنش خودت ، تحلیل و ریشه یابی کنی که چرا .... و با این چرایی وقتی توانستی پیدا کنی علت چیست راهکار هم میاد و می توانی باز حرکت کنی ....

حالا که اهل معنا هستی و مشخصه جهان بینی توحیدی را برای خودت برگزیده ای ... پس بهترین منبع مطالعه ، آفاق و انفس هست یعنی تفکر کن ... حتی وقتی مطلبی می خونی در باره اش فکر کن و نقادی هم داشته باش .... مطالعه آفاق و انفسی ات هم با دید آیت بینی باشد ... عالم همه پر از آیات الهی است یعنی هرچه ببینی پیامی از خداوند دارد و هیچ چیز را بیهوده ننگریم ....

این همه نقش عجب بر در و دیوار وجود
هرکه فکرت نکند نقش بود بر دیوار

یه زمانی در دوره نوجوانی به این باور رسیدم که من با هیچ چیز بیهوده مواجه نمی شوم و حتماً هرچه که با آن موجه میشوم چیزی برای من دارد ، درسی ، پیامی ، امتحانی ... که برایند همه اش می شود معرفت .... و اعتقادم این شد از کنار هرچیزی بی تفاوت گذشتن و در پی پیام و درس آن نبودن یعنی بیهوده نگری نسبت به خلقت و کار خدا .....

نگاه خلقت گرا در این آیت بینی به آدم خیلی کمک می کند ... با این نگاه دید توحیدی به همه مسائل ایجاد می شود آنوقت گره خیلی از مسائل که با تحلیل های ساده به راحتی نمیشه حل کرد با این رویه باز می شود و به حکمت ها می رسی


و چه لذتی دارد درک حکمتها .... مثلاً درک حکمت تا حالا مجرد ماندنت ......

وقتی هدف والایت را مثلاً کم کم ارتقاء بدهی به اینکه هدفت شود رضای خدا ... یعنی اینکه دنبال این باشی که هرکاری می کنی مبتنی بر رضای خدا باشد بی چشمداشت پاداش بهشت و فرار از جهنم بلکه فقط و فقط رضا و خشنودی خدا برایت مطرح باشد ، آنوقت ابتلائات رشد دهنده و سطح بالا و ارتقاء بخشت به این سو پیش می آید و از مسائل روزمره معمول فراتر می رود ( حسنات الابرار سیئات المقربین ) .... آنوقت در امتحانها در معرض انتخابهایی قرار می گیری که بررسی ات می شود خدا به چه راضی و خشنود است نه اینکه خودت چه می خواهی و در این گیر و دار درگیریهایت می شود درگیری بین خواست خودت و آرزوهایت و نیازهایت و خواست خدا و خشنودیش ... حتی چه بسا در چکش کاریها ببینی آنچه خدا میخواد با آرزویی از تو همخوانی ندارد ... و این تو هستی که در معرض انتخابی .... انتخاب مسیری که خدا در آن است یا مسیری که خودت هستی .... هم خدا و هم خرما را هم نمیشه خواست ، یا خودت یا خدا ، یکی را باید انتخاب کنی و این واقعاً امتحانی هست که در عین سختی شیرین است وقتی موفق شدی از خودت بگذری و خشنودی خدا را برگزینی چه ها که نصیبت نمی شود ....

ما صنم طلبیدیم و او صمد دارد

پیشنهاد می کنم تاپیک ** برای رسیدن به همه چیز باید از همه چیز گذشت ** را بخوانی .....



اگر بر این سیاق پیش روی زمزمه ات می شود :

آنکس که ترا شناخت جان را چه کند
فرزند و عیال و خان و مان را چه کند

دیوانه اش کنی هردو جهانش بخشی
دیوانه تو هردو جهان را چه کند

و به رهایی می رسی رهایی از غیر او ، و وقتی به رهایی رسیدی خودش آن غیر را هم به تو می بخشد ....

دقت داشته باش که گاهی ابلیس در این گیر و دار وارد می شود تا به تو بگوید ..... مگر خود خدا نگفته لا یکلف الله نفساً الا وسعها .... و عقلانی سازی می کند که تسلیمت کند که رضای خودت را برگزینی بجای رضای خدا ... و به تو می گوید که تو ظرفیتت همین است و نمی توانی این کار را بکنی .... ( مثلاً فردی خواستگارت می شود که در بررسی می فهمی که خشنودی خدا در ازدواج با اوست اما بعضی معیارهای مادی تو را ندارد مثلاً ظاهرش اونجور که خیلی دلت میخواسته نیست یا ..... )

اینجا گردنه هست و خطر ناک ... چون اگر بتوانی عبور کنی در اون موضوع به اخلاص و توکل می رسی و شیطان اینرا نمی خواهد چون وقتی به خلوص رسیدی در اون زمینه دستش بهت نمیرسه ..... چون خودش گفته همه را گمراه می کنم الا مخلصین ..

پاسخی که من برای این عقلانی سازیش پیدا کرده ام این است که ....

لا یکلف الله نفساً الا وسعها به معنی این نیست که من وسعم قابل ارتقاء نیست و حد یقف دارد بلکه در هر برهه ای با انتخابی در جهت مطلق رضای خدا می توانم وسعت بیابم و ظرفیتم را افزون کنم و .... و اینکه ابلیس ما را قانع می کند به اینکه ظرفیتت همین است ، تو نمی توانی فلان کار را بکنی ، فلان را بپذیری ..... و وادارت کند بگویی خدایا تو که خودت می دونی من نمیتونم ، من ال ، من بل ، از من نخواه ... مرا اینگونه امتحان نکن ... من ظرفیتم محدوده و ..... اگر قبول کنیم ظرفیت محدودی داریم و قابل ارتقاء نیست پس خود به خود نبوت و امامت و اصلاً هدف آفرینشمان را خط بطلان کشیده ایم و قدرت خدا را نادیده گرفته ایم و به نص قرآن گویی دستش را به گردنش زنجیر شده می پنداریم .... و تسلیم خود خواهی شده ایم و از خدا خواهی باز می مانیم چون نبوت و امامت و هدف خلقت ما برای همین است که از صفر شروع کنیم و در مسیر به سوی صد برای قرب او پیش برویم و مطمئن باشیم که او یاری می کند این طی طریق را .....

در یک کلام ... امنیت و آرامش و لذت و عاقبت به خیری در همین است که انتخابها و رفتارها و کارهایمان منطبق بر رضای خدا باشد و این آن به آن است .... و دنبال نتیجه اش هم نباشیم ..... مهم ادای وظیفه در این جهت است

و العاقبة للمتقین